Στοχευμένος ο εκβιασμός που απηύθυνε στο ΚΚΕ: 'Η ενσωματώνεται και βάζει πλάτη για την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ στον κυβερνητικό θώκο ή εξαφανίζεται! Εδώ, βέβαια, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει πριν καν παίξει το χαρτί των κάλπικων διλημμάτων. Σε κάθε περίπτωση, η επιλογή της να καταφεύγει ολοένα και συχνότερα σε τέτοιες μεθόδους χειραγώγησης εργατικών - λαϊκών συνειδήσεων, δεν είναι τυχαία.
Απλά αυτό που κάνουν είναι να χρησιμοποιούν την πάγια τακτική του «διαίρει και βασίλευε» ώστε οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, οι εργαζόμενοι με διαφορετικές συμβάσεις εργασίας ή και με καθόλου συμβάσεις, να τα βάζουν ο ένας με τον άλλον. Αντί να βλέπουν ποια είναι η αιτία που υποφέρουν στο σύνολό τους τα λαϊκά στρώματα, να ρίχνουν οι εργάτες του ιδιωτικού τομέα τις ευθύνες στο «διεφθαρμένο Δημόσιο» και να μη νοιάζονται για την επίθεση ενάντιά τους από κυβέρνηση - ΕΕ - κεφάλαιο. Αυτό είναι μια χαρά βολικό για να βγαίνει λάδι ο κύριος υπεύθυνος για τα δεινά τους, δηλαδή η καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Θα πει κανείς, μα δεν πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα στο δημόσιο τομέα; Φυσικά και πρέπει να αλλάξουν, αλλά ό,τι και αν αλλάξει, αυτός ο δημόσιος τομέας και σήμερα και πριν, πάντα, λειτουργεί για τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Το ΚΚΕ είναι υπέρ ενός δημόσιου τομέα, που κουμάντο θα κάνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, θα είναι το δικό τους κράτος και όχι των καπιταλιστών, θα ελέγχεται από τους ίδιους. Αλλά το γεγονός ότι οι διορισμοί, η κατανομή των υπαλλήλων χρησιμοποιήθηκαν από τα αστικά κόμματα ως μηχανισμός και δεξαμενή ψηφοφόρων, το ότι η αστική τάξη έχτισε τις συμμαχίες της εξαγοράζοντας πολλούς υπαλλήλους, σε τίποτα δεν σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να μείνουν εγκλωβισμένοι σε αυτή τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, ούτε βεβαίως να πληρώσουν τη νύφη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων χάνοντας τη δουλειά τους. Ολοι οι εργάτες, οι υπάλληλοι πρέπει να ενωθούν στην κοινή απαίτηση να έχουν τη ζωή που τους αξίζει σήμερα, με την τεράστια πρόοδο και τεχνολογική ανάπτυξη της ανθρωπότητας. Δεν πρέπει να υποκύψουν στις Σειρήνες που τους καλούν να βολευτούν στο λίγο. Δεν πρέπει να πιστέψουν στους επίδοξους σωτήρες που δήθεν θα τους σώσουν με ...νέα καπιταλιστική «υγιή» ανάπτυξη. Στο να πιστέψουν στη δύναμη του ταξικού αγώνα είναι η λύση, με τη συμμετοχή τους στην ταξική πάλη μαζί με τις πρωτοπόρες δυνάμεις που «δεν τα διπλώνουν» στους καπιταλιστές.
Αποτέλεσμα του σαθρού θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης είναι η απόφαση της δημοτικής αρχής του Δήμου Κεφαλλονιάς (ΝΔ - ΑΝΕΛ) να μη συμμετάσχει οικονομικά στο Κέντρο Πρόληψης «Απόπλου», επικαλούμενη επιχειρήματα νομικού τύπου. Στην ουσία, πρόκειται για μια πολιτική απόφαση που στηρίζει την πρόθεση της κυβέρνησης να αναπτυχθούν νέα πεδία κερδοφορίας από τη μια, αφού έχουν ανοίξει ήδη το δρόμο για την παράδοση της απεξάρτησης σε ιδιώτες και ΜΚΟ που σημαίνει ουσιαστικά συντήρηση και αναπαραγωγή της ναρκω-εξάρτησης μέσω υποκατάστατων, άρα και συντήρηση της υποταγής της νεολαίας μέσω των ναρκωτικών. Σε μια περίοδο που το έργο και η παρουσία των Κέντρων Πρόληψης είναι περισσότερο επιβεβλημένα από ποτέ, ο Δήμος Κεφαλλονιάς δε συμβάλλει σ' αυτό, άρα δε συμβάλλει στην αντιμετώπιση ενός προβλήματος που τσακίζει ιδιαίτερα νέους ανθρώπους.
Για άλλη μια φορά, αναδεικνύεται η ανάγκη δημιουργία δημόσιου ενιαίου φορέα πρόληψης - θεραπείας - επανένταξης, ο οποίος θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το κράτος, χωρίς καμία επιχειρηματική δραστηριότητα.
Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ - με ή χωρίς συνιστώσες - μετεξελίσσεται σε ένα γνήσιο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, σε ένα νέο ΠΑΣΟΚ, πιο συντηρητικό, γίνεται φανερό και από το συνέδριό του. Τι λέει, π.χ., για την ανάπτυξη; Η πολιτική του δεν διαφέρει σε τίποτα από την πολυπόθητη ανάπτυξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησής τους. Η αφετηρία είναι κοινή, είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις ιδιοκτησίας, τα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κι αν η διαδρομή είναι διαφορετική για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, ο προορισμός είναι ο ίδιος. Είναι η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, της ανάπτυξης προς όφελος των μονοπωλίων, των γιγαντιαίων επιχειρήσεων στον καπιταλισμό. Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της ΣΥΡΙΖΑίικης ανάπτυξης, αλλά και της κριτικής που κάνει στην κυβέρνηση.
Γιατί το πρόβλημα δεν είναι ότι ο «τουρισμός του all inclusive δεν αφήνει τίποτα στην τοπική οικονομία», αλλά ότι αυτή η οικονομία είναι καπιταλιστική οικονομία και με ή χωρίς all inclusive, οι μεγάλες επιχειρήσεις στον τουρισμό θα κερδίζουν και οι εργαζόμενοι στον τουρισμό θα φυτοζωούν. Την ίδια στιγμή, η εργατική - λαϊκή οικογένεια όχι διακοπές «all inclusive» δεν μπορεί να κάνει, ούτε μέχρι το χωριό της δεν μπορεί να πάει.
Υπερασπίζεται τις «δημόσιες τράπεζες που θα βοηθούν τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα», μιλάει δηλαδή για τη χρηματοδότηση των μεγάλων επιχειρήσεων που θα αναλαμβάνουν τα μεγάλα έργα, αυτά που είναι αναγκαία στην ανάπτυξη του καπιταλισμού.
Η ανάπτυξη προς όφελος του λαού δεν περνάει μέσα από το δρόμο της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας. Η ανάπτυξη προς όφελος των λαϊκών αναγκών προϋποθέτει κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων, εργατικό - λαϊκό έλεγχο, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό που θα δώσει τη δυνατότητα να αναπτυχθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας.
Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής στις συγκεντρωμένες τουριστικές - επισιτιστικές υποδομές μπορεί να ικανοποιήσει το δικαίωμα στον τουρισμό και την αναψυχή της λαϊκής οικογένειας, μπορεί να δώσει δουλειά με δικαιώματα στους εργαζόμενους του κλάδου. Αναπτυξιακά έργα προς όφελος του λαού μπορούν να αναλάβουν οι κοινωνικοποιημένες επιχειρήσεις σε όλους τους κλάδους, που θα αξιοποιήσουν και το έμπειρο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό της χώρας και τις πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές και τον ορυκτό της πλούτο.
Περισσότερο από το 73% των Ελλήνων δεν κάνουν ούτε μια μέρα διακοπές. Από το 27% που θα κάνει διακοπές το 80% δε θα ξεπεράσει τις πέντε μέρες αναψυχής. Η παραπάνω διαπίστωση προκύπτει από πρόσφατη πανελλαδική έρευνα που πραγματοποίησε το Ινστιτούτο Καταναλωτών (ΙΝΚΑ). Με αφορμή και αυτή την έρευνα παρακολουθούμε στα κανάλια «κλάμα» και «οδυρμό», από τη μια, για τους Ελληνες που δεν μπορούν να κάνουν διακοπές, από τα φερέφωνα των εργοδοτών. Χαρές και πανηγύρια, από την άλλη, για τα 17 εκατομμύρια τουρίστες που θα έρθουν φέτος στη χώρα, για τα 11 δισεκατομμύρια ευρώ έσοδα που αναμένονται φέτος να μπουν στα ταμεία των εργοδοτών. Την ίδια στιγμή, καθημερινές είναι και οι καταγγελίες για τις συνθήκες γαλέρας που επικρατούν μέσα στους τουριστικούς παραδείσους των ξενοδόχων. Μόλις χτες η Γραμματεία του ΠΑΜΕ Επισιτισμού - Τουρισμού στη Ρόδο αποκάλυψε ότι δύο εργαζόμενες στο ξενοδοχείο «Paradise» λιποθύμησαν από την ένταση της δουλειάς, με τη μια από τις δυο να μπαίνει ξανά στο νοσοκομείο καθώς διαπιστώθηκε εκ των υστέρων ότι υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο!
Ολα τα παραπάνω έχουν και λόγο και εξήγηση. Αποτελούν κρίκους στην αλυσίδα της καπιταλιστικής ανάπτυξης πριν και της κρίσης τώρα. Τα χτυπήματα που έχουν δεχτεί τα εργατικά - λαϊκά εισοδήματα είναι «θανατηφόρα», προκειμένου να μπορεί η μεγαλεργοδοσία να βγει με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες από την κρίση και να θωρακίσει την κερδοφορία της. Αφαιρείται βίαια από τους εργάτες και τις οικογένειές τους το δικαίωμα στις διακοπές και την αναψυχή, στην αξιοπρεπή διαβίωση. Οι μεγάλες επιχειρήσεις στον τουρισμό -με τη βοήθεια των κυβερνήσεων- μετακυλούν αυτές τις «απώλειες» στις πλάτες των εργαζομένων του κλάδου που πληρώνουν ακριβά με μείωση των μισθών τους, εντατικοποίηση, απολύσεις, ελαστικότητα στην απασχόληση, πολυειδικότητα, κ.λπ. Και, ταυτόχρονα, με το πρόσχημα ότι ο τουρισμός αποτελεί τη «βαριά βιομηχανία της χώρας» αξιώνουν και νέες διευκολύνσεις, απαλλαγές, φοροελαφρύνσεις, χτύπημα και των τελευταίων δικαιωμάτων των εργαζομένων, από τους υπηρέτες τους στην διακυβέρνηση της χώρας.
Αυτό, λοιπόν, που σήμερα πρέπει να κατανοηθεί είναι ότι με τα μονοπώλια ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγει η εργατική τάξη καμιά σύγχρονη ανάγκη δεν μπορεί να ικανοποιηθεί όπως, για παράδειγμα, οι διακοπές και ο τουρισμός. Η πάλη, λοιπόν, για το δικαίωμα στις διακοπές και τον τουρισμό συνδέεται άμεσα με την πάλη για δουλειά με δικαιώματα, για μισθούς που να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες.
«Καλούμε την κυβέρνηση να τολμήσει να καταργήσει επιβλαβείς, σπάταλους, επιζήμιους και επί της ουσίας ανύπαρκτους δημόσιους οργανισμούς και υπηρεσίες, όπως ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων, η Δημόσια Εταιρία Εκπόνησης Μελετών Κατασκευών Νοσοκομείων, η Αγροφυλακή, κ.λπ., και να σταματήσει να επιτίθεται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση».
Αυτή η αποκαλυπτική υπόδειξη γίνεται στο ψήφισμα του ΔΣ της Περιφερειακής Ενωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας, που συνεδρίασε προχτές με θέμα τις απολύσεις των Δημοτικών Αστυνόμων και των Σχολικών Φυλάκων. Καταψήφισε ο εκπρόσωπος της Λαϊκής Συσπείρωσης και κατέθεσε δικό του ψήφισμα.
Οι εκπρόσωποι των κομμάτων της συγκυβέρνησης στους Δήμους της Κεντρικής Μακεδονίας, αποκάλυψαν ότι δεν είναι ενάντια στις απολύσεις ούτε υπερασπίζονται το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, όπως δήθεν θέλουν να εμφανίζονται. Αντίθετα, απροκάλυπτα στηρίζουν την πολιτική της συγκυβέρνησης και υποδεικνύουν αποτελεσματικότερους τρόπους εφαρμογής της.
Και υποδεικνύουν στην κυβέρνηση να κλείσει οργανισμούς όπως π.χ. ο ΟΣΚ και η Δημόσια Εταιρία Εκπόνησης Μελετών Κατασκευών Νοσοκομείων, που θα μπορούσαν να παράγουν ουσιαστικό έργο, παίρνοντας υπόψη τις ανάγκες που υπάρχουν στην Παιδεία και την Υγεία.
Αρρωστος από νησί του Αιγαίου (τα στοιχεία είναι στη διάθεση της εφημερίδας) καταγγέλλει ότι έμεινε για 15 μέρες, χωρίς το φάρμακο. Οι απαντήσεις που έπαιρνε ήταν ότι δεν υπάρχει ή μισόλογα που παρέπεμπαν στο υπό έκδοση δελτίο τιμών φαρμάκων. Οπως συμβαίνει, δηλαδή, κάθε περίοδο που επίκεινται ανατιμήσεις στα φάρμακα: Οι εταιρείες αποσύρουν τα φάρμακα, αδιαφορώντας αν ο άρρωστος υποφέρει, όπως ο συγκεκριμένος, με καθημερινούς πόνους στην κοιλιά και συνεχείς διάρροιες, αφού σταμάτησε τη θεραπεία.
Ποιοι δίνουν στις φαρμακευτικές εταιρείες τη δυνατότητα να αποσύρουν αυθαίρετα τα φάρμακα - τα προϊόντα τους όπως τα ονομάζουν; Ποιοι άλλοι απ' τους θεούς της αγοράς και του κέρδους, δηλαδή τα μονοπώλια του φαρμάκου και οι κυβερνήσεις που τα υπηρετούν, μεγαλοεπιχειρηματίες, πουλώντας το φάρμακο σαν εμπόρευμα για το κέρδος. Αλίμονο στους λαϊκούς ανθρώπους που θα αρρωστήσουν και που -εκτός απ' τις συνέπειες των ελλείψεων- πληρώνουν και φαρμακερά χαράτσια. Να γιατί λέμε ότι χρειάζεται αγώνας για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας και φάρμακο δωρεάν σε όλους.