Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: Εφόσον η επιδότηση (όπως δίνεται σήμερα) καλύπτει όλο το ύψος των διδάκτρων για τους σπουδαστές των δημοσίων ΙΕΚ, γιατί δεν καταργεί τα δίδακτρα; Γιατί θα πρέπει οι σπουδαστές να πληρώνουν πρώτα τα 367 ευρώ στην αρχή του εξαμήνου, να προσκομίζουν το αποδεικτικό πληρωμής, να αντιμετωπίζουν απειλές για διακοπή των σπουδών τους αν δεν προσκομίσουν το αποδεικτικό... για να πάρουν πίσω το ίδιο ποσό ως επιδότηση μετά το τέλος του εξαμήνου;
Η απάντηση είναι μάλλον απλή: Γιατί το πρόγραμμα της επιδότησης έχει ημερομηνία λήξης. Το πρόγραμμα που ήδη τρέχει λήγει το 2015 και ο υπουργός στα λόγια, υπόσχεται ότι θα το πάει μέχρι το 2020.
Βέβαια, από τα λόγια του υπουργού έχουν χορτάσει και οι μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, αφού με αντίστοιχο τρόπο είχε υποσχεθεί από τη Βουλή πριν κάποιους μήνες ότι θα εξασφάλιζε τη σίτιση 250.000 μαθητών στα σχολεία, αλλά το μόνο που έφαγαν οι μαθητές στα σχολεία ήταν η υπόσχεση... από σίτιση τίποτα!
Την απεμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από τη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη και την ανάληψη του έργου αποκλειστικά από ευρωπαϊκούς φορείς, με επίκεντρο την Κομισιόν, ζήτησε η επίτροπος Δικαιοσύνης Βίβιαν Ρέντινγκ, σε συνέντευξή της στην «Stuttgarter Zeitung», καλώντας σε «κατάργηση της τρόικας». Οπως είπε, η συμμετοχή του ΔΝΤ στα προγράμματα δανειοδότησης των κρατών - μελών σε κρίση ήταν αναγκαία στην αρχική κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», αλλά η ΕΕ έχει πλέον τα εργαλεία και την εμπειρία να διαχειριστεί την κρίση. Ομολογεί, δηλαδή, και αυτή ότι το ΔΝΤ ήρθε στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες με τη συναίνεση της ΕΕ και των κυβερνήσεών τους. Τώρα, η ίδια λέει πως «είναι παράλογο να πρέπει να πληρώνει η Βραζιλία και η Ινδία για την Ελλάδα, η οποία έχει υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ», δείχνοντας ότι οι ανταγωνισμοί δίνουν και παίρνουν στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο για τον επιμερισμό της ζημιάς από την κρίση, αλλά και των ευκαιριών που αυτή δημιουργεί για τα μονοπώλια. Προσπαθεί μάλιστα να σπείρει αυταπάτες ότι η απεμπλοκή του ΔΝΤ από την τρόικα, θα σημάνει και στροφή σε πιο φιλολαϊκή διαχείριση της κρίσης από την ΕΕ. Οπως ισχυρίζεται, τα μέλη της Κομισιόν περνούν από την ακρόαση και την έγκριση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και, βάσει των ευρωπαϊκών συνθηκών, οφείλουν να ακολουθούν «πολιτική κοινωνικής οικονομίας», την οποία η ΕΕ «είναι σε καλύτερη θέση να την επιτύχει από ό,τι το ΔΝΤ» και γι' αυτό «η τρόικα πρέπει να καταργηθεί». Λέει, δηλαδή, ότι αν φύγει το ΔΝΤ και το Ευρωκοινοβούλιο εμπλακεί περισσότερο στα μέτρα για την κρίση, η διαχείρισή της θα γίνει περισσότερο φιλολαϊκή!
Η επίτροπος της Κομισιόν ανασύρει την κοροϊδία με την «καλή» και «κοινωνική» ΕΕ, σε αντίθεση με το «κακό» και «απάνθρωπο» ΔΝΤ, για να κρύψει ότι οι δύο ιμπεριαλιστικοί Οργανισμοί μαζί έπαιρναν και παίρνουν τις αποφάσεις για τα αντιλαϊκά μέτρα, διατηρώντας τις μεταξύ τους κόντρες και τους ανταγωνισμούς. Κρύβει ακόμα ότι η συζήτηση για την αποχώρηση του ΔΝΤ από τα δανειακά προγράμματα στην ΕΕ έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό από το ίδιο το Ταμείο, που δέχεται πιέσεις από χώρες - μέλη του να σταματήσει να ρισκάρει δικά τους κεφάλαια για τη διαχείριση της βαθιάς κρίσης στην Ευρωζώνη. Η πραγματικότητα για τους λαούς λέει ότι με ή χωρίς ΔΝΤ, με ή χωρίς τρόικα, η διαχείριση της κρίσης θα παραμείνει αντιλαϊκή, επειδή είναι υπέρ των μονοπωλίων. Λύση για το λαό δεν είναι να στοιχίζεται πίσω από τον έναν ιμπεριαλιστή ενάντια στον άλλο, αλλά να σαρώσει τον καπιταλισμό και την αστική εξουσία. Με τη δική του εξουσία, να αποδεσμευτεί από κάθε ιμπεριαλιστική εξάρτηση και τα χρέη που του φόρτωσαν οι κεφαλαιοκράτες.
Για χιλιάδες μαθητές σε όλη τη χώρα κυριολεκτικά η πρόσβαση στο σχολείο εξαρτάται από την εξασφάλιση της μεταφοράς τους από την πολιτεία. Δεν είναι λίγες οι φορές που η εξασφάλιση της μεταφοράς των μαθητών έγινε πραγματικότητα μέσα από κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις γονιών και μαθητών. Φέτος, νέα Υπουργική Απόφαση έρχεται να ρυθμίσει και να... βάλει νέους περιορισμούς στη μεταφορά αντί να ληφθούν όλα τα μέτρα, ώστε να μην αποτελεί πρόβλημα η μετακίνηση για κανέναν μαθητή σε όλες τις περιοχές της χώρας. Χιλιομετρικά όρια, κατάργηση των αμιγώς μαθητικών δρομολογίων, με αποτέλεσμα παιδιά δημοτικού να καλούνται να πηγαινοέρχονται με τη γραμμή του ΚΤΕΛ μόνα τους, να περιμένουν μόνα σε άλλη πόλη να έρθει το λεωφορείο, μειωμένη χρηματοδότηση, μειωμένα δρομολόγια είναι μερικά από τα όσα αναμένεται να συμβούν αν εφαρμοστεί η Υπουργική Απόφαση. Μάλιστα, με νέες συγχωνεύσεις περισσότεροι μαθητές θα αναγκάζονται να μετακινηθούν. Το δρόμο τον γνωρίζουν οι γονείς και οι μαθητές και δεν περνά βέβαια από το να αναλάβουν οι γονείς τη μεταφορά των παιδιών τους αλλά είναι ο δρόμος της διεκδίκησης για δωρεάν ασφαλείς μεταφορές για όλα τα παιδιά που τη χρειάζονται.
Δηλαδή, η μεταφορά έγινε πρωτίστως με λογιστικά κριτήρια και απ' την ερχόμενη Δευτέρα θα πρέπει να εγκατασταθεί στον «Ευαγγελισμό» όλο το προσωπικό της Αιμοδοσίας. Ηδη, όμως, απ' την Πέμπτη το μεσημέρι άρχισε η «προσομοίωση» της Πολυκλινικής στη νέα κατάσταση: Παράγγειλε στον «Ευαγγελισμό» αίμα στις 2 μμ και έφτασε στις 7 μμ, ενώ με τη δική της αιμοδοσία το είχε -ακόμα και τα μεσάνυχτα- σε πέντε λεπτά. Μάλιστα, ειδοποιήθηκε ότι ο εφοδιασμός της Πολυκλινικής με αίμα θα σταματά μετά τις 10 το βράδυ, λόγω περιορισμένου αριθμού οδηγών. Αλλά και ο «Ευαγγελισμός» δεν είναι έτοιμος να προσφέρει τις μέχρι τώρα υπηρεσίες στους μεταγγιζόμενους, που θα πάνε εκεί, γιατί κυρίως είναι παιδιά.
Πρόκειται για επικίνδυνη εκδήλωση των παρενεργειών των συγχωνεύσεων που διέπονται απ' τη λογική των άγριων περικοπών. Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι το εγχείρημα της κυβέρνησης, όπως το εκφράζει ο υπουργός Υγείας, για «λιγότερους πόρους» στην Υγεία έχει τόση σχέση με τις «καλύτερες υπηρεσίες» που υπόσχεται, όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο...
Πολύ μέλανι καταναλώνεται αυτές τις μέρες στον αστικό Τύπο, για τον τρόπο που διεξάγεται η κοινοβουλευτική διαδικασία, με αφορμή τις συζητήσεις στην Ολομέλεια της Βουλής τόσο για την υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ» ή για το αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο. Πράγματι, στη Βουλή περίσσεψαν εκφράσεις περί «εγκληματιών», «προδοτών», «χούντας» και οι δημοσιολόγοι του αστικού Τύπου λένε ότι διάφοροι βουλευτές «ανασκαλεύουν πάθη του παρελθόντος εμφυλιοπολεμικού κλίματος». Προβάλλουν, λοιπόν, την ανάγκη να υπάρχει «πολιτική ηθική» και από κοινού προσπάθεια «για το καλό της πατρίδας». Χαρακτηριστικό είναι άρθρο στην «Καθημερινή», προχτές από την πρώτη σελίδα, με τίτλο «Η ρητορική της βίας» που σημειώνει:
«Οταν ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εξομοιώνει τους υπουργούς με γκάνγκστερ τύπου Αλ Καπόνε και χαρακτηρίζει την κυβέρνηση "συμμορία του Μνημονίου", μιλώντας στο κομματικό κοινό του, η συνέχεια δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική στη Βουλή. Και μάλιστα σε μια Βουλή που από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι το επίπεδό της θα ήταν το χειρότερο των τελευταίων πολλών δεκαετιών. Aρα, δεν αποτελούν έκπληξη όσα ξεστόμισαν προχτές με περισσή ευκολία (αναμεμειγμένη με άφθονη βλακεία) διάφοροι αντιπολιτευόμενοι βουλευτές για συναντήσεις στα... γουναράδικα, για χούντες και για κρεμάλες στη συνεδρίαση της ολομέλειας. Για να μην αναφερθούμε βέβαια και στη γνωστή παράσταση που δίνει με κάθε ευκαιρία ο εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής, από τον οποίο όμως δεν αναμενόταν κάτι καλύτερο. Aγνωστο αν ο Αλέξης Τσίπρας το αντιλαμβάνεται, αλλά η ρητορική του υποθάλπει την άσκηση πολιτικής βίας, που επί χρόνια ταλανίζει την Ελλάδα, και ρίχνει νερό στον μύλο των νεοναζί»...
Τι ακριβώς κρύβουν όμως αυτές οι παραινέσεις που επαναλαμβάνονται και από τη Βουλή; Οτι όσοι προσκυνάνε τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου και της «υγιούς επιχειρηματικότητας», επειδή ακριβώς δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν σε ζητήματα στρατηγικής σημασίας, επιδίδονται σε κοκορομαχίες που έχουν στόχο να αποπροσανατολίσουν και να στρέψουν τη σκέψη των λαϊκών στρωμάτων μακριά από το κύριο. Ετσι, δηλαδή, όσους χαρακτηρισμούς και εάν εξαπολύουν δεν απαντάνε στο βασικό. Ποιος έχει στα χέρια του τα μέσα παραγωγής, τα κλειδιά της οικονομίας, προς τα συμφέροντα ποιανού αυτή λειτουργεί. Οταν δε θίγεις αυτό, που μόνο το ΚΚΕ ξεκάθαρα κάνει και λέει ότι παλεύει για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, όλα τα άλλα είναι φληναφήματα. Τα λαϊκά στρώματα επομένως δεν πρέπει να επηρεάζονται από τις βαρύγδουπες κορόνες, αλλά να ψάχνουν για την ταξική ουσία των πραγμάτων. Το γεγονός, δηλαδή, ότι η πολιτική αυτών των κομμάτων έχει μεν επιμέρους διαφορές, μπορεί να εκφράζει και ιδιαίτερα συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου, αλλά στο στρατηγικό ζήτημα υπηρετεί τον καπιταλισμό, τους ωθεί σ' αυτού του είδους την αντιπαράθεση. Ταυτόχρονα, ο δικομματισμός, ο διπολισμός για να λειτουργήσουν χρειάζονται και την ολοένα και μεγαλύτερη οξύτητα στην αντιπαράθεση, αφ' ενός για να κρύβουν το κύριο, την ταξική ουσία της πολιτικής τους, αφ' ετέρου γιατί μόνον έτσι μπορούν να χειραγωγούν λαϊκές δυνάμεις. Τέτοια οξύτητα υπήρχε και ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, «το φως και το σκότος», η ίδια και τώρα ανάμεσα στη ΝΔ από τη μια και τον ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη. Οι εργαζόμενοι έχουν πια εμπειρία απ' αυτήν την τακτική. Ξέρουν, επίσης, ότι οι κομμουνιστές δεν κάνουν εντυπωσιοθηρία, αλλά αναλύουν ταξικά την πραγματικότητα και καλούν την εργατική τάξη, τα άλλα εκμεταλλευόμενα στρώματα να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν. Αυτό δε γίνεται χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Το ΚΚΕ δε λέει λόγια αλλά οργανώνει την πάλη γι' αυτόν ακριβώς το σκοπό.