Παπαγεωργίου Βασίλης

Μήπως, τώρα, μπορείτε να μαντέψετε πώς αντιμετωπίζει η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία του ευρωπαϊκού και αμερικανικού Τύπου και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ τις τελευταίες τραγικές εξελίξεις στην Τουρκία; Σωστά μαντεύετε. Αναδημοσιεύουν σε υποβαθμισμένες θέσεις τις ανακοινώσεις της τουρκικής κυβέρνησης, συμπληρωμένα με... λιτά και... διακριτικά ρεπορτάζ, για τις επιχειρήσεις «διάσωσης» των απεργών πείνας, από τις επίλεκτες δυνάμεις καταστολής...

Το Συμβούλιο της Ευρώπης, ο θεματοφύλακας υποτίθεται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αξιών της «ενωμένης» Ευρώπης, δε δίστασε να προσφέρει πλήρη κάλυψη στο ανοσιούργημα του καθεστώτος της Αγκυρας και στη «μεταρρύθμιση του σωφρονιστικού συστήματος»!!! Ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, Λόρδος Ράσελ - Τζόνστον, αφού εξέφρασε υποκριτικά τη λύπη του «για την απώλεια ανθρώπινων ζωών στις τουρκικές φυλακές», κατέληξε στο διά ταύτα: Εξέφρασε την κατανόησή του στο ότι «η μεταρρύθμιση του σωφρονιστικού συστήματος στην Τουρκία αποσκοπεί στη βελτίωση των συνθηκών κράτησης και ασφάλειας» μέσα στις τουρκικές φυλακές!!! Βέβαια, δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει ότι τα «λευκά κελιά» από την «πολιτισμένη» Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα από τη Γερμανία ξεκίνησαν...

Μπορεί ο κ. Αβραμόπουλος να μην έχει ακόμη δώσει όνομα στο υπό ίδρυση κόμμα του. Μπορεί να μην έχει ακόμη δημοσιοποιήσει τις πολιτικές του θέσεις κλπ., κλπ., αλλά έχει αποκτήσει το καθημερινό δημοσιογραφικό του «όργανο». Ποιο είναι; Η «Αυριανή». Ναι, η «Αυριανή», η οποία έχει βγάλει από την προμετωπίδα της το σύνθημα «η εφημερίδα που γκρέμισε τον Καραμανλή» κι έχει γίνει «ανεξάρτητη πολιτική εφημερίδα».

Την παρατηρούμε μέρες τώρα και πρέπει να παραδεχτούμε πως είναι αξιοσημείωτα στοχοπροσηλωμένη στην προβολή του δημάρχου της Αθήνας. Χτες, για παράδειγμα, ο πρωτοσέλιδος τίτλος της σημείωνε: «ΤΑ 'ΧΟΥΝ ΧΑΜΕΝΑ από την επέλαση του Αβραμόπουλου». Και το σχετικό θέμα υπογράμμιζε: «Καίριο χτύπημα στην αλαζονεία των δύο μεγάλων κομμάτων έχει καταφέρει ήδη ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, καθώς η συνεχώς αυξανόμενη επιρροή του στην ελληνική κοινωνία εξελίσσεται σε εφιάλτη για Χαριλάου Τρικούπη και Ρηγίλλης. Με έκδηλο πολλές φορές το στοιχείο του πανικού, ο δικομματισμός αναζητά εναγωνίως τρόπο αποτελεσματικής αναχαίτισης της δυναμικής του Δημήτρη Αβραμόπουλου».

Αϊντε τώρα, τι να πεις... Μας προέκυψε και η «Αυριανή», ως πολέμιος του δικομματισμού...

Πάντως, αν σας παραξενεύει η «σύμπλευση», σκεφθείτε το καλύτερα. Στην πραγματικότητα, κάθε άλλο παρά παράξενη είναι. Για τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος πρόκειται.

Πάντως, τ' ακούσαμε κι αυτό και... απορούμε πως δεν το 'χαμε σκεφθεί. Στον μεγαλύτερο πολέμιο του δικομματισμού μπορεί να αναδειχτεί ο Δ. Αβραμόπουλος. Ισως και στον παράγοντα εκείνο που θα βάλει ένα τέλος σ' αυτή την ιστορία. Και, μάλιστα, μπορεί να το κάνει με δυο τρόπους: Είτε να λειτουργήσει ως μοχλός συνεννόησης και συναίνεσης μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ - άλλωστε οι πολιτικές διαφορές τους είναι πλέον αμελητέες - οπότε δε θα έχουμε δικομματισμό, αλλά... μονοκομματισμό. Είτε, αναδεικνυόμενος, ως ένας τρίτος πόλος, που θα συνεργάζεται πότε με τον έναν και πότε με τον άλλον, οπότε δε θα έχουμε πάλι δικομματισμό, αλλά... τρικομματισμό.

Τι είπατε; Ποια η διαφορά, αφού η ίδια αντιλαϊκή πολιτική, έτσι ή αλλιώς, θα εφαρμόζεται; Δίκιο έχετε, αλλά για... πολέμιο του δικομματισμού γράφουμε παραπάνω, όχι και της πολιτικής του...

Υ.Γ. Μπορεί, βέβαια, και να «σκάσει» ως «φούσκα», χωρίς να πετύχει τίποτε, αλλά αυτό είναι το απαισιόδοξο σενάριο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κατά τα άλλα, τους τελευταίους μήνες είχε διαφωνίες με το εργασιακό νομοσχέδιο, αμφισβητούσε τον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας και έλεγε στο Εκτελεστικό Γραφείο, ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να αφουγκραστεί τα προβλήματα του λαού και να επικοινωνήσει με τον κόσμο!

Πώς γίνεται, δηλαδή, αυτή η κυβέρνηση να έφτιαξε έναν τόσο καλό προϋπολογισμό; Εκτός αν πιστεύει ο πρώην υπουργός ότι ο προϋπολογισμός δεν αφορά τους Ελληνες πολίτες, αλλά είναι μια ωραία έκθεση οικονομικών των εγχώριων κυβερνώντων, προς τους... καθηγητές της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ...

Τελικά μάλλον του ταιριάζει ο χαρακτηρισμός «πολύ κακό για το τίποτε». Στο κάτω - κάτω όταν έχεις ασκήσει τέτοια κριτική στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, μπορείς μετά και να μην πάρεις το λόγο. Δεν είναι υποχρεωτικό. Αλλά, προφανώς, αλλιώς τα βλέπει τα πράγματα ο Πάγκαλος.

ΜΗΠΩΣ θέλει να χειροκροτήσουμε κιόλας η κυβέρνηση πανηγυρίζοντας ως «εθνική επιτυχία» την αγορά την άδειας κινητής τηλεφωνίας της Βουλγαρίας από τον ΟΤΕ και τις προθέσεις του να κάνει παρόμοιες κινήσεις στα Σκόπια;

Οχι τίποτε άλλο, μα ακόμα κι αν ο ΟΤΕ αγοράσει και κατέχει το σύνολο των τηλεπικοινωνιών των Βαλκανίων, το μέγα ερώτημα θα παραμένει και θα είναι βέβαια το ποιος κατέχει τον ΟΤΕ στην Ελλάδα!

Γιατί, βέβαια, όταν ανοίγουν οι πόρτες της ιδιωτικοποίησης σε έναν τέτοιο οργανισμό, κανείς δεν μπορεί και, βέβαια, ούτε η κυβέρνηση, να εγγυηθεί για τίποτε, μια και οποίος θέλει, μπαίνει και αλωνίζει. Οποιος θέλει... τρόπος του λέγειν δηλαδή. Οποιος έχει λεφτά και αγοράζει μετοχές εννοούμε. Και ξέρετε ποιοι μπορούν να το κάνουν αυτό...

Γρηγοριάδης Κώστας

Αλλωστε το συγκεκριμένο ζήτημα έχει πάρει το δρόμο της ανατροπής του προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών, συνδυασμένο με τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και τον τομέα υγείας.

α) Τη μείωση των συντάξιμων αποδοχών από το 70% του βασικού μισθού στο 67%.

β) Την ενίσχυση της προτροπής για ιδιωτική ασφάλιση με αύξηση του αφορολόγητου ορίου κατά 4%, με την προϋπόθεση ότι αυτό το ποσό θα καταβάλλεται σε ιδιωτικά ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες.

γ) Την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων από το 19,3% των αποδοχών του ασφαλισμένου, μέχρι και στο 22%.

Αυτή η συμφωνία μπορεί κάλλιστα να αποτελεί πιλότο και για τα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, έρχεται δε αμέσως μετά τη Σύνοδο Κορυφής στη Νίκαια.

Βεβαίως, και η συμφωνία στη Γερμανία προϊδεάζει για το τι μέλλει γενέσθαι. Γιατί μειώνει τις συντάξεις, ανοίγει το δρόμο στην ιδιωτική ασφάλιση, ενώ αυξάνει τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων.

Υπάρχει βεβαίως και η εκδοχή της μείωσης των εργοδοτικών εισφορών, που έχει κάνει την εμφάνισή της ως κίνητρο για την αντιμετώπιση της ανεργίας.

Ηδη με τη συμφωνία στη Γερμανία γίνεται φανερό πως η εργατική τάξη υφίσταται ένταση της εκμετάλλευσης, ως το μοναδικό μέσο που μπορεί να αυξάνει τα κέρδη του κεφαλαίου, που είναι και αντικειμενικός και μοναδικός σκοπός των ανατροπών στην κοινωνική ασφάλιση.

Γρηγοριάδης Κώστας

Πέρα απ' όλ' αυτά, όμως, υπάρχει το προηγούμενο του Κόλπου και των εκατοντάδων Αμερικανών και Αγγλων στρατιωτών, που τους θέρισε ο καρκίνος. Οπως και άλλα, ανάλογα γεγονότα, π.χ. οι τραγικές συνέπειες από τις αμερικανικές πυρηνικές δοκιμές στη Νεβάδα. Τα ίδια έλεγαν πάντοτε οι αρχές. Τα ίδια συνεχίζουν να λένε ακόμη και σήμερα, παρότι κανείς δεν τους πιστεύει.

Τα σημειώνουμε όλα τα παραπάνω, όχι μόνο γιατί αποκαλύπτεται με χεροπιαστό τρόπο μια άλλη φρικτή και απάνθρωπη πλευρά των βάρβαρων ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών ενάντια στη Γιουγκοσλαβία. Ούτε μόνο, γιατί αποκαλύπτεται πόσο αδίστακτες είναι οι ηγεσίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ - μαζί και η ελληνική κυβέρνηση - αφού δεν υπολογίζουν ούτε καν τη ζωή των δικών τους στρατιωτών, ούτε καν αυτών που βρίσκονται στα μετόπισθεν. Ούτε μόνο για να μπορέσει ο καθένας να φανταστεί τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο Κοσσυφοπέδιο και τη Γιουγκοσλαβία γενικότερα, όπου έπεσαν και συνεχίζουν τη θανάσιμη λειτουργία τους οι βόμβες μη εμπλουτισμένου ουρανίου.

Τα σημειώνουμε και τα υπογραμμίζουμε, για όλα τα παραπάνω, αλλά και για έναν λόγο ακόμη. Στους χώρους αυτούς, όπως και στη Βοσνία, υπάρχουν και ελληνικά στρατιωτικά τμήματα. Υπάρχουν Ελληνες στρατιώτες και αξιωματικοί, οι οποίοι - στον ένα ή άλλο βαθμό - εκτίθενται στους ίδιους κινδύνους. Και μπορεί, βέβαια - απ' ό,τι μαθαίνουμε - το ΓΕΕΘΑ να προχωρά σε σχετική έρευνα, απευθυνόμενο στο ΝΑΤΟ, αλλά δε νομίζουμε πως οι πρωτοβουλίες αυτές μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Αλλωστε, δεν έχει περάσει και πολύ καιρός που το ΝΑΤΟ αρνήθηκε τις απαραίτητες διευκολύνσεις σε επιτροπή του ΟΗΕ, που είχε αναλάβει την έρευνα του θέματος.

Παρακολουθήσαμε, τις μέρες αυτές, τις ομιλίες μιας σειράς βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, για τον κρατικό προϋπολογισμό και δεν καταλάβαμε τη βαθύτερη σκοπιμότητα των παρεμβάσεών τους. Ενώ, γνωρίζουν πως η πολιτική της κυβέρνησης του κόμματός τους, κινείται στη γνωστή σε όλους αντιλαϊκή κατεύθυνση, έλεγαν να γίνει εκείνο, το άλλο, το τρίτο, κλπ., κλπ., αραδιάζοντας σωρό τις φιλολαϊκές προτάσεις, κυρίως για ζητήματα των εκλογικών τους περιφερειών.

Για ποιο λόγο κάνουν τις προτάσεις αυτές; Μόνο και μόνο για να τους δείξει η τηλεόραση και να έχουν μετά να λένε στους ψηφοφόρους τους; Πάντως, δε νομίζουμε να περιμένουν την υλοποίηση των προτάσεών τους από την κυβέρνηση, ούτε, βέβαια, να καταψηφίσουν τον βαθιά αντιλαϊκό προϋπολογισμό.

«Με ανησυχία και θλίψη πληροφορηθήκαμε τα διαδραματισθέντα στις τουρκικές φυλακές ...ολόκληρη η Ευρώπη παρακολουθεί με ενδιαφέρον και ανησυχία τις εξελίξεις, ιδίως μετά την υπογραφή της εταιρικής σχέσης, που, ακόμα μια φορά, αναδεικνύεται ως πυξίδα κριτηρίων για τις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας...».

Η εξοργιστική τοποθέτηση του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών, σχετικά με το γεγονός ότι το τουρκικό κράτος δολοφονεί πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές, είναι συνεπής με ό,τι αυτός και η κυβέρνησή του πρεσβεύουν πολιτικά.

Αλλωστε, τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ένας υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης της Ελλάδας, μιας κυβέρνησης που προωθεί δραστήρια την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων και τον ευρωατλαντισμό στην περιοχή; Μιας κυβέρνησης, που εκχωρεί σε διεθνείς και περιφερειακούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, στο όνομα των ευρωατλαντικών συμφερόντων; Αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο ζήτημα, τόσο «διπλωματικά», όσο ευαρεστούνται οι Ευρωατλαντικοί συνέταιροι. Μήπως και το τουρκικό καθεστώς το ίδιο δεν κάνει; Σ' αυτό το φόντο δεν κάνει τα «λευκά κελιά», δε δολοφονεί πολιτικούς κρατούμενους;

Για καταδίκη, βεβαίως, μην περιμένετε να ακούσετε. Αυτή την έχουν ξεχασμένη. Αλλωστε, αυτό που ενδιαφέρει δεν είναι ο λαός. Αυτόν τον εκμεταλλεύονται και τον καταπιέζουν παντού και η ουσία δεν αλλάζει. Οι μέθοδοι μόνο προσαρμόζονται ανάλογα.

Μόνον η πάλη του λαού κάθε χώρας ενάντια στο δικό του καθεστώς, η κοινή πάλη τους, η ταξική και πολύμορφη διεθνιστική αλληλεγγύη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τη «νέα τάξη», μπορεί να δώσει απάντηση στους Τούρκους αγωνιστές. Να δικαιώσει την άνιση μάχη τους. Είναι ο μονόδρομος ενάντια στα όσα συγκλονιστικά διαδραματίζονται στην Τουρκία. Πασχίζουν, σπέρνοντας θάνατο, να αφανίσουν το λαϊκό κίνημα, μα τούτη η σπορά μπορεί, ταυτόχρονα, να φουντώνει τους αγώνες των λαών. Οπως είπε ο μεγάλος ποιητής Ναζίμ Χικμέτ, «αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούν αυτοί, πώς θα γενούνε λάμψη τα σκοτάδια»; Και, σίγουρα, τα σκοτάδια θα λάμψουν παντοτινά.

Αυτοσυγκράτηση

Μπουλέντ,

μη σφάζεις

πάνω από πέντ'

άντε ως έξι

την ημέρα,

μην το τραβάς

πιο παραπέρα!

*

Αυτοσυγκράτηση

αγά,

κόβε λαρύγγια,

αλλά σιγά,

όχι βιαίως

κι αποτόμως,

αρχή αυτό για μας

και νόμος!

*

Αυτοσυγκράτηση,

βαλή,

η βία ουδόλως

ωφελεί

ρέγουλο, φίλε

στο μαχαίρι

σου συνιστούμε

οι εταίροι!

*

Αυτοσυγκράτηση

Μπουλέντ

ξανά σου λέμε

οι «δεκαπέντ'»,

ξεκλήρισέ τους,

μαρς, αβάντι,

αλλά βεβαίως

με το γάντι!