«Θα αλλάξει κάτι στην καθημερινότητα των πολιτών; Είδαμε πολλές αλλαγές προσώπων στην κυβέρνηση, να περιμένουμε και αλλαγή πολιτικής; "Τα μεγάλα καράβια γυρίζουν σταδιακά. Και οι μεγάλες αλλαγές γίνονται βήμα-βήμα. Οχι απότομα. Σήμερα καλύπτουμε τις τρέχουσες ανάγκες μας -αυτό σημαίνει πρωτογενές πλεόνασμα- και προγραμματίζουμε ως το τέλος του προγράμματος, δηλαδή για ενάμιση χρόνο ακόμα, να υπερκαλύψουμε τους στόχους μας. Επομένως, δύο πράγματα έχουν προτεραιότητα τώρα: Να επιταχύνουμε τις μεταρρυθμίσεις που θα δώσουν ανταγωνιστικότητα και αναπτυξιακή δυναμική στην οικονομία, αλλά και να θεραπεύσουμε κάποιες αδικίες που έγιναν και που ως τώρα δεν μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε".

Ποιες αδικίες έχετε στόχο να διορθώσετε άμεσα; "Θα μου επιτρέψετε να μη σας απαντήσω συγκεκριμένα. Οχι αυτήν τη στιγμή τουλάχιστον. Γιατί δεν υπόσχομαι τίποτε που δεν είμαι 100% σίγουρος ότι μπορώ να το καλύψω"» (από τη συνέντευξη του Αντ. Σαμαρά στο «Βήμα της Κυριακής», 15/6/2014). Δηλαδή; Συνεχίζουμε εντατικά τα αντιλαϊκά μέτρα σε όφελος του κεφαλαίου (μεταρρυθμίσεις για την ανάπτυξη) και η προπαγάνδα για τις «αδικίες» είναι για την ώρα λόγια. Οχι, δηλαδή, πως όταν γίνει η «διόρθωση» θα ανακουφίσει το λαό. Διαχείριση της ακραίας φτώχειας θα κάνει...

«Διακρίνω μια επιθετική ρητορική κυβερνητικών στελεχών κατά της τρόικας και του ΔΝΤ. Τίθεται θέμα παρουσίας της τρόικας στην Ελλάδα; "Αποδείξαμε ως χώρα ότι μπορούμε να φέρουμε σε πέρας και τους στόχους και το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα. Οσο ολοκληρώνεται αυτό τόσο η λέξη "τρόικα" θα γίνεται ανάμνηση από το παρελθόν. Φτάνει βέβαια να μην αφήσουμε ποτέ ξανά την Ελλάδα να κυλήσει πίσω σε τέτοια εφιαλτική κρίση".

Ηρθε η ώρα να κάνουμε αυτό που θέλουμε και όχι αυτά που θέλει η τρόικα; "Είναι η ώρα να βάζουμε και εμείς την ατζέντα των μεταρρυθμίσεων..."» (από τη συνέντευξη του Αντ. Σαμαρά στο «Βήμα της Κυριακής», 15/6/2014).

Καλή η προσπάθεια της κυβέρνησης να σηκώσει και αυτή «αντιτροϊκανή προπαγάνδα» και να αφαιρέσει από τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλους «αντιμνημονιακούς» το προνόμιο, είναι όμως κάλπικη από τρεις μεριές. Η πρώτη θέλει να φορτώσει την αντιλαϊκή πολιτική αποκλειστικά στην τρόικα και όχι στις ελληνικές κυβερνήσεις και τα μονοπώλια. Η δεύτερη θέλει να συγκαλύψει ότι η τρόικα έγινε μοχλός για τις άγριες αντεργατικές - αντιλαϊκές αλλαγές σε όφελος του κεφαλαίου και της ανταγωνιστικότητας που εφαρμόζονται σε όλη την ΕΕ. Η τρίτη ότι, ανεξάρτητα από την τρόικα, τα μέτρα ήρθαν για να μείνουν μόνιμα.

Γράφει η χτεσινή «Αυγή» στην πρώτη σελίδα: «Βέτο της τρόικας και για το ΕΣΠΑ». Ψάχνεις στη συνέχεια να βρεις τρόικα αλλά τελικά... βρίσκεις Κομισιόν. Να τι γράφει: «Η Κομισιόν συνδέει την εκταμίευση των κοινοτικών πόρων με την πρόοδο του προγράμματος προσαρμογής. Αυτό γίνεται με το νέο Κανονισμό για τα διαρθρωτικά ταμεία, ο οποίος ορίζει ότι οι κοινοτικοί πόροι για κάθε χώρα "υπόκεινται σε μακροοικονομική αιρεσιμότητα"». Αυτή είναι η ΕΕ των μονοπωλίων στην οποία δηλώνει παντοτινή πίστη ο ΣΥΡΙΖΑ, τα μνημόνια διαρκείας που λέγαμε. Αλλά προβάλλει ως «εχθρό» την τρόικα για να «βγάλει λάδι» την ΕΕ. Κουτοπονηριές...

1812 Οι ΗΠΑ κηρύσσουν τον πόλεμο στη Βρετανική Αυτοκρατορία. Ο πόλεμος κράτησε 32 μήνες (έως το Φεβρουάριο του 1815) και έληξε χωρίς αλλαγές στα σύνορα των ΗΠΑ. Βασικοί χαμένοι του πολέμου υπήρξαν οι αμερικανικές φυλές, που στη μεγάλη τους πλειοψηφία τάχθηκαν με το πλευρό των Βρετανών.

1815 Η αποφασιστική μάχη του Βατερλό (στο σημερινό Βέλγιο) μεταξύ των Γάλλων (υπό τον Ναπολέοντα) και των Βρετανών, Γερμανών, Ολλανδών κ.ά. (υπό τον δούκα του Ουέλινγκτον) λήγει με την ήττα των πρώτων. Οι δεύτεροι, αφού προήλασαν έως το Παρίσι, αποκατέστησαν στο θρόνο τον βασιλιά Λουδοβίκο το 18ο, σηματοδοτώντας την προσωρινή νίκη επί της γαλλικής αστικής Επανάστασης.

1929 Γεννιέται ο Γερμανός κοινωνιολόγος και φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας.

1935 Βρετανία και ναζιστική Γερμανία υπογράφουν συμφωνία για τους ναυτικούς εξοπλισμούς, με την οποία επιτρεπόταν στη δεύτερη να συγκροτήσει πολεμικό στόλο σε αναλογία 35% της πρώτης (σύμφωνα με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών δεν επιτρεπόταν έως τότε στη Γερμανία να διατηρεί πολεμικό ναυτικό). Οι ναζί χαιρέτισαν τη συμφωνία ως πράξη συμμαχίας των δύο χωρών απέναντι στη Γαλλία και τη Σοβιετική Ενωση.

1944 Ο Γενικός Γραμματέας του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, Παλμίρο Τολιάτι, καλεί το λαό σε ένοπλη εξέγερση κατά των φασιστών.

1947 Τίθεται σε ισχύ το περιβόητο Γ' Ψήφισμα «Περί εκτάκτων μέτρων αφορώντων την Δημοσίαν τάξιν και ασφάλειαν». Το Γ' Ψήφισμα όριζε, μεταξύ άλλων, πως: «Οστις θέλων αποσπάση εν μέρος εκ του όλου της Επικρατείας ή να ευκολύνη τα προς τούτο το τέλος τείνοντα σχέδια, συνώμοσεν ή διήγειρε στάσιν ή συνεννοήθη με ξένους ή κατήρτισεν ενόπλους ομάδας ή έλαβεν μετοχήν εις τοιαύτας προδοτικάς ενώσεις τιμωρείται με θάνατον». Το Ψήφισμα στρεφόταν ξεκάθαρα κατά του ένοπλου αγώνα του λαού. Τα Εκτακτα Στρατοδικεία άρχισαν να ξεφυτρώνουν σε όλες τις μεγάλες πόλεις, ενώ οι πρώτες θανατικές καταδίκες κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών δεν άργησαν.

1953 Στον απόηχο της Αιγυπτιακής επανάστασης του 1952, που στόχο είχε την κατάλυση της μοναρχίας και την ανεξαρτησία της χώρας από τη Βρετανία, η Αίγυπτος ανακηρύσσεται Δημοκρατία, με πρώτο της Πρόεδρο τον στρατηγό Ναγκίμπ.

1954 Πραξικόπημα στη Γουατεμάλα ανατρέπει τον Πρόεδρο Γκούζμαν και εγκαθιδρύει στρατιωτική χούντα. Το πραξικόπημα θα μείνει γνωστό ως «πραξικόπημα της Μπανάνας», αφού πραγματοποιήθηκε από τη CIA προκειμένου να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των αμερικανικών μονοπωλίων και ιδιαίτερα της «United Fruit Company», που ήλεγχε το 42% της καλλιεργήσιμης γης της χώρας. Το πραξικόπημα οργανώθηκε αφού η κυβέρνηση της Γουατεμάλας ψήφισε νόμο για την αναδιανομή της γης που ανήκε σε ξένες πολυεθνικές στους αγρότες της χώρας.

1971 Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος, με επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Κύπρου Μακάριο, απειλεί με τη λήψη εναντίον του «οσωνδήποτε πικρών μέτρων» χρειαστούν, εάν δεν υποχωρούσε σε διάφορα θέματα που συζητούσε με τους Τούρκους για λύση του Κυπριακού ζητήματος.

1974 Πεθαίνει ο στρατάρχης της Σοβιετικής Ενωσης Γκεόργκι Ζούκοφ, ένας από τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου (1941-1945) και βασικούς στρατιωτικούς παράγοντες της Νίκης. Ο Ζούκοφ εντάχτηκε στο Κόμμα των Μπολσεβίκων με την έκρηξη της Επανάστασης του 1917, μαχόμενος με τον Κόκκινο Στρατό στα διάφορα μέτωπα κατά των δυνάμεων της αντεπανάστασης. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΣΕ (1956-1957), καθώς και υπουργός Αμυνας της ΕΣΣΔ (1955-1957).