ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το... λιγότερο κράτος

Θέλουμε ευέλικτο κράτος κι αυτό σημαίνει λιγότερο κράτος, σημαίνει περιορισμός του δημοσίου». Αυτό είναι το δόγμα που η κυβέρνηση λανσάρει με κάθε ευκαιρία το τελευταίο διάστημα όχι τόσο για να προσδιορίσει την πολιτική της στο επίπεδο των ιδεών όσο στο επίπεδο της άμεσης πρακτικής εφαρμογής. «Ευέλικτο κράτος = λιγότερο κράτος». Ενα παλιό δόγμα που πριν από μερικά χρόνια το είχαν κάνει σημαία οι νεοφιλελεύθεροι, οι νεοσυντηρητικοί, η «επάρατος Δεξιά» για να θυμηθούμε και λίγο από την παλιότερη προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ. Ενα αναπαλαιωμένο δόγμα που σήμερα το 'χουνε κάνει σημαία οι απανταχού σοσιαλδημοκράτες και φυσικά οι εγχώριοι του είδους που τόσα επένδυσαν στο παρελθόν σε έννοιες περί κοινωνικής πολιτικής μέσω του δημόσιου τομέα. Αλλά τι σημαίνει λιγότερο κράτος; Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από ένα κράτος που είναι λιγότερο για τον εργαζόμενο λαό και περισσότερο - μέχρι εκεί που δεν παίρνει- για το μεγάλο κεφάλαιο.

Η κυβέρνηση έχει βάλει στόχο, να εκσυγχρονίσει, όπως λέει, το δημόσιο τομέα για να γίνει δήθεν αποδοτικότερος για τον πολίτη. Κι ο δρόμος που διαλέγει για να το πετύχει είναι η σταδιακή και χωρίς όρια ιδιωτικοποίηση των δημοσίων υπηρεσιών. «Δραστηριότητες του δημοσίου που δε συνεπάγονται την άσκηση δημόσιας εξουσίας πρέπει να μεταβιβαστούν στον ιδιωτικό τομέα», διακηρύσσει η υπουργός Εσωτερικών Β. Παπανδρέου. Αλλά τι σημαίνει άσκηση δημόσιας εξουσίας; Και ο πιο αδαής μπορεί να καταλάβει - αλλά και η ιστορία έχει αποδείξει- πως η απάντηση στο ερώτημα ποικίλει, ανάλογα με τα εκάστοτε συμφέροντα του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού που σήμερα εκφράζονται μέσα από την πολιτική ιδιωτικοποίησης κάθε κερδοφόρου κρατικού τομέα. Συνεπώς, αν διαβάσουμε πίσω από τις λέξεις της υπουργού, η ιδιωτικοποίηση τομέων και υπηρεσιών του δημοσίου δεν έχει όρια για την κυβέρνηση. Αλλά κι εκείνοι οι τομείς που θα παραμείνουν δημόσιοι, μόνο κατ' όνομα θα είναι τέτοιοι αφού θα απεμπολήσουν κάθε έννοια «κοινωνικού» χαρακτήρα, που μερικώς μπορεί να είχαν, λειτουργώντας με τα κριτήρια των καπιταλιστικών, ιδιωτικών, εταιριών, κυνηγώντας το κέρδος και μόνο το κέρδος, λειτουργώντας, ανοιχτά πλέον, ως κρατικά παραρτήματα του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Λιγότερο κράτος, επομένως, σημαίνει περισσότερο κράτος για το μεγάλο κεφάλαιο, σημαίνει την εφαρμογή ενός ακραίου κρατικού προστατευτισμού για λογαριασμό της λεγόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που έρχεται ορεξάτη να καταβροχθίσει ό,τι χτίστηκε τις προηγούμενες δεκαετίες με το δημόσιο χρήμα, με το χρήμα δηλαδή του φορολογούμενου εργαζόμενου πολίτη.

Η κυβερνητική προπαγάνδα αξιοποιεί στο έπακρο αρνητικές πλευρές του δημόσιου τομέα με σκοπό να προσελκύσει υπέρ της πολιτικής της τις εργαζόμενες μάζες. Οι υπηρεσίες, λέει, θα λειτουργούν αποτελεσματικά και γρήγορα με αποτέλεσμα να ωφελείται ο πολίτης. Κι ενώ με τα κριτήρια αποδοτικότητας που εισάγει αφήνει να εννοηθεί πως θα παταχτούν οι υπάλληλοι που δεν κάνουν καλά τη δουλιά τους και θα ελέγχεται η σπατάλη του δημοσίου χρήματος, δεν μπαίνει καθόλου στον κόπο να μιλήσει για το πόσο θα κοστίζουν οι δημόσιες υπηρεσίες στους εργαζόμενους λειτουργώντας σ' αυτή τη βάση. Οι δήμοι, π.χ., θα είναι υποχρεωμένοι να παρέχουν υπηρεσίες στη βάση της επικερδούς ανταποδοτικότητας κι ο δημότης θα καλείται να πληρώσει τον κούκο γι' αηδόνι. Οι παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας θα είναι με το σταγονόμετρο και θα υπάρχουν ίσα - ίσα για να μην πεθαίνει κανείς στο δρόμο. Η κάθε είδους κρατική εξυπηρέτηση θα υπάρχει γι' αυτόν που θα μπορεί να την πληρώσει. Λιγότερο κράτος, επομένως, είναι ένα ακόμα πιο αντιλαϊκό κράτος γιατί το ζήτημα σε τελευταία ανάλυση δεν είναι το μέγεθος του κράτους αλλά για ποιον δουλεύει.

Γιώργος ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Το μήνυμα του Κιλελέρ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με παναγροτικό συλλαλητήριο στην κεντρική πλατεία της Λάρισας, την ερχόμενη Κυριακή, 4 του Μάρτη, θα γιορταστεί φέτος η επέτειος του Κιλελέρ. Οι Ομοσπονδίες Αγροτικών Συλλόγων και οι Ενώσεις Συνεταιρισμών της Θεσσαλίας, που διοργανώνουν το συλλαλητήριο, καλούν σε συμμετοχή τους αγρότες από όλες τις αγροτικές περιοχές της χώρας μας, αλλά και τους άλλους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού, για να πάρει παλλαϊκό, αγωνιστικό χαρακτήρα η εκδήλωση. Το αγροτικό κίνημα της Θεσσαλίας έχει καταστήσει σαφές ότι η καλύτερη εκδήλωση μνήμης και τιμής για τη θυσία των Θεσσαλών κολίγων είναι η συνέχιση των αγώνων για να κρατήσει ο αγρότης τα χωράφια που κληρονόμησε από τους προγόνους του, να γίνει νοικοκύρης στον τόπο του, να εξασφαλίσει την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας στη χώρα μας. Στόχος του αγώνα της αγροτιάς είναι η ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία δημιουργεί, πολλαπλασιάζει και οξύνει τα αγροτικά προβλήματα, και η εφαρμογή μιας άλλης, φιλοαγροτικής πολιτικής, από μια άλλη, φιλολαϊκή κυβέρνηση. Και για να πετύχουν το στόχο τους οι αγρότες, χρειάζονται τη συμπαράσταση και τη συμπαράταξη στους αγώνες τους, που κι αυτό το διάστημα συνεχίζονται στη Θεσσαλία και σε άλλες αγροτικές περιοχές της χώρας, όλων των άλλων λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από την αντιλαϊκή πολιτική και θέλουν να την ανατρέψουν.

Φωνάζει ο κλέφτης...

«Η κρισιμότητα του Ασφαλιστικού απαιτεί τα ίδια τα συνδικάτα να μπουν μπροστά σε ένα αγωνιστικό μέτωπο αντίστασης στις νεοφιλελεύθερες επιλογές και να σταματήσουν οι κινήσεις μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Αλλοι θα πρέπει να δικαιολογήσουν το γιατί αρνούνται να βρεθούν σε κοινή δράση με συνδικαλιστές της Αριστεράς, ενώ με πολύ μεγάλη ευκολία συνεργάζονται με εργοδοτικούς συνδικαλιστές - και με το διάβολο, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στέλεχός τους». Αυτά είπε, στη διάρκεια συνεδρίασης της διοίκησης της ΟΤΟΕ, όπως γράφει η χτεσινή «Αυγή», ο Αλ. Καλύβης, αντιπρόεδρος της ΓΣΕΕ και εκπρόσωπος της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΑΠ).

Φαίνεται, πως εμείς... δεν καταλάβαμε τι έγινε στην πρόσφατη συνεδρίαση της Ολομέλειας της ΓΣΕΕ, για το ασφαλιστικό. Σύμφωνα, με όσα λέει ο Αλ. Καλύβης δεν έγιναν τα πράγματα όπως γράφαμε προχτές στο «Ριζοσπάστη», αλλά ακριβώς αντίθετα. Οι εκπρόσωποι της ΑΠ πρότειναν την αγωνιστική κινητοποίηση των εργαζομένων και οι συνδικαλιστές της ΔΑΣ και του ΠΑΜΕ αρνήθηκαν, επιμένοντας για διάλογο με την κυβέρνηση και συμπαρατασσόμενοι με τις ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ.

Θα επαναλάβουμε αυτό που γράφαμε και προχτές: Φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης, λέει ο λαός μας σ' αυτές τις περιπτώσεις.

Ο Μπους...

Ετσι, «για τον τσαμπουκά τους» οι Αμερικανοί και οι κολαούζοι τους οι Βρετανοί βομβάρδισαν, δυο φορές μέσα στη βδομάδα που πέρασε, στο Ιράκ. Χωρίς, αυτή τη φορά, να επικαλεστούν καμιά αφορμή, χωρίς καν να προσπαθήσουν να δικαιολογηθούν, παραπλανώντας την παγκόσμια κοινή γνώμη και, βεβαίως, χωρίς ν' απολογηθούν σε κανένα για τις καταστροφές και τους θανάτους που προκάλεσαν. «Το έκαναν για να δείξουν την αποφασιστικότητα του Μπους», λένε κάποιοι. Μα, αν για να επιδείξει την «αποφασιστικότητά» του ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος έπρεπε να βομβαρδιστεί το αδύναμο Ιράκ, «σιγά τον τσαμπουκά». Αλλοι λένε ότι πρέπει να συνηθίσουμε και να μην αντιδρούμε, γιατί οι ΗΠΑ, ως μόνη υπερδύναμη, έχουν τη δυνατότητα - αν όχι και το δικαίωμα - να επεμβαίνουν παντού και με κάθε μέσο, για να εμπεδώσουν τη νέα τάξη του ιμπεριαλισμού. Μα, αν συνηθίσουμε ν' αποδεχόμαστε και να μην αντιδρούμε στον πόλεμο και στο άδικο - χαρακτηριστικά με τα οποία είναι συνυφασμένος ο ιμπεριαλισμός - τότε ποιος θα μας σώσει, όταν θα 'ρθει η σειρά μας να μετατραπούμε σε θύματα της νέας τάξης; Αλλά ο ελληνικός λαός, όπως έδειξε και η στάση του στη διάρκεια του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, δεν αποδέχτηκε ούτε πρόκειται ν' αποδεχτεί μοιρολατρικά την παντοδυναμία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και θα συμβάλει στην πάλη των λαών «για να σπάσει ο τσαμπουκάς των ιμπεριαλιστών»...

Να τους ζήσει η κόρη

Την κόρη - μετά το γιο - απέκτησαν προχτές ο Νίκος Πέρπερας και η Νίκη Τσουκαλά. Η διεύθυνση και το προσωπικό του «Ριζοσπάστη» τους εύχονται να τους ζήσει η κόρη.

Κοινωνικές... περιπέτειες

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΕΡΣΙ, περίπου την ίδια εποχή, ο Κ. Σημίτης είχε επισκεφτεί ορισμένους καταυλισμούς σεισμοπλήκτων και τους είχε υποσχεθεί διάφορα, ανάμεσά τους και την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος με ειδική τιμή.

***

Οπως καταλαβαίνετε, βέβαια, ένα χρόνο μετά, οι υποσχέσεις μένουν... υποσχέσεις -άλλωστε, τι πρωθυπουργός των «μονόδρομων» θα ήταν, αν δεν έκανε έτσι, και αντί ρεύματος με ειδική τιμή, ήρθε η ΔΕΗ κι έκοψε το ρεύμα στους σεισμόπληκτους της Μεταμόρφωσης.

***

Ξεσηκώθηκαν οι άνθρωποι και με το δίκιο τους. Και τότε... έλαμψε σε όλο του το μεγαλείο το κοινωνικό πρόσωπο της κυβερνητικής πολιτικής...

***

Στην αρχή δεν έβρισκαν... εύκαιρο υπουργό, για να δώσει εντολή στη ΔΕΗ, να... επανορθώσει την αδικία. Οταν τον βρήκαν και δόθηκε μια κάποια εντολή, αποκαλύφθηκε λίγο μετά, ότι ήταν μια απλή παράταση λίγων ημερών, για την εξόφληση των υπέρογκων λογαριασμών.

***

Αντε και πάλι, από την αρχή, συζητήσεις επί συζητήσεων, για το... κοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησης. Ο ένας υφυπουργός έλεγε ότι δεν κάνει καλά η ΔΕΗ και, τέλος πάντων, οι σεισμόπληκτοι είναι μια ειδική κοινωνική κατηγορία, με έκτακτες και ειδικές ανάγκες κι έτσι πρέπει να αντιμετωπιστούν.

***

Ναι, έλεγε ο άλλος, αλλά η ΔΕΗ είναι μια ανώνυμη εταιρία και δεν έχει καμιά υποχρέωση, να πληρώνει τα όποια «σπασμένα». Και μπορεί, να είναι ακόμη σήμερα κρατική επιχείρηση, αλλά έχουμε μπει στον αστερισμό της «απελευθέρωσης» και, τέλος πάντων, όλα όσα ξέραμε τέλειωσαν... Αν θέλουμε, να δείξουμε κοινωνικό πρόσωπο, ας βάλουμε τα απαραίτητα χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό.

***

Μα τι λες, πεταγόταν ο τρίτος. Ο κρατικός προϋπολογισμός δεν αντέχει καλά καλά να σηκώσει τα βάρη της ενίσχυσης της εθνικής οικονομίας και της προσαρμογής της στο δρόμο της ΟΝΕ. Ξέρεις τι ποσά χρειάζονται, για την επιδότηση των θέσεων εργασίας, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και τόσα άλλα; Ασε, τι χρειάζεται ο Λαλιώτης, για την Ολυμπιάδα...

Γρηγοριάδης Κώστας

***

Κι άντε πάλι, ξανάρχιζε ο πρώτος και πάει λέγοντας. Κι όλ' αυτά, για το... κοινωνικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ. Τέτοια... κοινωνική κυβέρνηση δεν έχει ξανατύχει...

Οι αυταπάτες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πολλά και διάφορα έχουμε ακούσει και διαβάσει, κατά καιρούς, από στελέχη του ΣΥΝ για την αναγκαιότητα, το ρόλο, κλπ., κλπ., των διάφορων «Ανεξάρτητων Αρχών». Οι τελευταίες έχουν παρουσιαστεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως πανάκεια για την αντιμετώπιση των διάφορων προβλημάτων διαφθοράς, δημοκρατίας, κλπ., λες και δεν είναι ενταγμένες - σε τελευταία ανάλυση - και οι «Αρχές» αυτές, στο συγκεκριμένο σύστημα εξουσίας, το οποίο και υπηρετούν.

Η ζωή, βέβαια, και πιο συγκεκριμένα η ταξική πραγματικότητα του σύγχρονου ελληνικού καπιταλισμού, βάζει στη θέση τους, αργά ή γρήγορα, τις όποιες αυταπάτες. Ετσι, η προχτεσινή «Αυγή» κάνει πρωτοσέλιδο θέμα την απόφαση της κυβέρνησης, να προωθήσει την κατάργηση του τηλεφωνικού απορρήτου και γράφει στον υπότιτλο: «Με τη μέθοδο του "σαλαμιού" προωθούνται οι τρομο-ρυθμίσεις. Παρακάμπτεται η Δικαιοσύνη και ανατίθενται υπερεξουσίες στην Επιτροπή Δαφέρμου».

Να ελπίσουμε, ότι έβγαλαν τα απαραίτητα συμπεράσματα..;

Σπάνια... προβιά

Ευρύτατα πεδία επιχειρηματικής δράσης ανοίγουν η χαρτογράφηση του DNA και η μέθοδος της κλωνοποίησης στις πολυεθνικές των φαρμάκων και όχι μόνο, λένε οι ειδικοί και δεν έχουν, βέβαια, άδικο. Σε εποχές που θριαμβεύουν οι «νόμοι της αγοράς» και τα πάντα μετρούνται με το κέρδος, όλα τ' άλλα, ακόμη και η ανθρώπινη ζωή έρχονται σε δεύτερη μοίρα ή και ακόμη παρακάτω.

Αρκεί, να σκεφτείτε, ότι πρόσφατα βγήκε σε δημοπρασία στην Αυστραλία η «προβιά» του πρώτου κλωνοποιημένου προβάτου σ' αυτή τη χώρα. Πλειοδότης αναδείχτηκε μία από τις παλαιότερες κλωστοϋφαντουργικές επιχειρήσεις της Αυστραλίας, η οποία πλήρωσε 700.000 δραχμές για να κάνει δικό της το «κλωνοποιημένο δέρας». Τι θα το κάνει; Οπως είπε, ο εκπρόσωπός της, η... σπάνια προβιά θα τοποθετηθεί ως έκθεμα σε περίοπτη θέση στα κεντρικά γραφεία της επιχείρησης στην Αδελαίδα.

Κι ακόμη βρισκόμαστε στην αρχή της αρχής...

Ανωτατοποίηση... της απάτης

Αξιοποιώντας η κυβέρνηση την προηγούμενη βδομάδα έναν απολύτως προσχηματικό διάλογο για το θέμα της «ανωτατοποίησης» των ΤΕΙ, προχωράει στην προσαρμογή της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας στα δεδομένα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, σύμφωνα με τη γνωστή «Διακήρυξη της Μπολόνια». Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι η αντιδραστική μεταρρύθμιση που προωθείται (προηγήθηκε αυτή στη δευτεροβάθμια) είναι δέσμευση της κυβέρνησης στην πολιτική που συνολικά εφαρμόζει για αναδιαρθρώσεις στην οικονομία και κατ' επέκταση σε όλους τους τομείς, ώστε να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες του κεφαλαίου και στη χώρα μας.

Συγκεκριμένα η μεταρρύθμιση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση προπαγανδίστηκε ως το σύστημα που θα έδινε ίσες ευκαιρίες σε όλους και μάλιστα ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια. Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Το λύκειο αποψιλώθηκε κυριολεκτικά, ο μαθητικός πληθυσμός μειώθηκε στο μισό. Ανοιξε ο δρόμος για την πρόωρη, αποσπασματική κατάρτιση των ΤΕΕ. Και φυσικά όχι μόνο ίσες ευκαιρίες δεν υπήρξαν, αλλά εντάθηκαν οι ταξικοί φραγμοί. Παρά τα όποια μερεμέτια του υπουργείου, ο χαρακτήρας του λυκείου ως εξεταστικού κέντρου δε μεταβλήθηκε.

Τώρα η κυβέρνηση έρχεται πάλι να προπαγανδίσει τη δήθεν ελεύθερη πρόσβαση και στην ανώτατη εκπαίδευση. Με την απάτη της ανωτατοποίησης των ΤΕΙ θέτει σε εφαρμογή το συνολικό σχέδιό της για υποβάθμιση των σπουδών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Αυτό που επιδιώκει είναι η διάσπαση των σημερινών πανεπιστημιακών σπουδών σε δύο αυτόνομους κύκλους. Εναν προπτυχιακό διάρκειας 3 χρόνων και ένα μεταπτυχιακό που θα οδηγεί σε master (5 χρόνια) ή σε διδακτορικό (8 χρόνια). Μόνο που στο μεταπτυχιακό κύκλο, θα εισάγεται μόνο το 15-30% των προπτυχιακών φοιτητών καταβάλλοντας δίδακτρα. Ουσιαστικά δηλαδή η μάζα των αποφοίτων θα είναι ένα «ευέλικτο» και φτηνό εργατικό δυναμικό μέσου επιπέδου, χωρίς δικαιώματα, με την ψευδαίσθηση του πανεπιστημιακού τίτλου. Ενώ τα πτυχία του μεταπτυχιακού κύκλου θα αντιστοιχούν με τα σημερινά πτυχία.

Αυτή την εξέλιξη επιχειρεί να κρύψει η κυβερνητική προπαγάνδα, παρουσιάζοντας τις αντιδράσεις που υπάρχουν στον εκπαιδευτικό κόσμο ως αντιδικία συντεχνιών. Μόνο που μια σημαντική μερίδα των πανεπιστημιακών έχει καταλάβει ακριβώς τη σύνδεση της «ανωτατοποίησης» με τους σχεδιασμούς της «Μπολόνια». Ο πυρήνας των μέτρων που επιχειρείται να επιβληθούν πρέπει να αναζητηθεί στη βάση της κοινωνίας μας, στην παραγωγή και στην οικονομία. Στο ότι το κεφάλαιο, οι καπιταλιστικές κρατικές ή ιδιωτικές επιχειρήσεις - που χρησιμοποιούν την ανώτατη εκπαίδευση - μπορούν σήμερα να οργανώνουν την παραγωγή με πολύ μικρότερο αριθμό υψηλά ειδικευμένης εργατικής δύναμης - επιστημόνων. Ετσι θέλουν μια μάζα εξειδικευμένου και αποσπασματικά καταρτισμένου εργατικού δυναμικού με απαραίτητα προσόντα π.χ. χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή, ξένη γλώσσα, που θα χρησιμοποιούν πιο... ευέλικτα. Αυτή τη μάζα θα την αντλούν από απόφοιτους των προπτυχιακών σπουδών των ΑΕΙ και ΤΕΙ, αλλά και από το συνονθύλευμα των διαφόρων «πτυχίων» - καταρτίσεων από τα ΤΕΕ, ΙΕΚ, ΚΕΚ, παραρτήματα ξένων «πανεπιστημίων.

Αυτή η απάτη και ταυτόχρονα ανάγκη για την άρχουσα τάξη της χώρας είναι επιτακτική ανάγκη να αποκαλυφθεί, ώστε να ορθωθεί ένα μέτωπο αντίστασης και ρήξης του λαού και της νεολαίας με αυτή την πολιτική. Είναι επιτακτική ανάγκη να αντιπαρατεθεί η ουσιαστική απαίτηση για γενίκευση της παιδείας. Μέσα από ένα βασικό υποχρεωτικό 12χρονο, ενιαίο δημόσιο και δωρεάν σχολείο, μέσα από δημόσιες επαγγελματικές σχολές μετά την ολοκλήρωση της βασικής, μέσα από ενιαία ανώτατη παιδεία, δημόσια και δωρεάν, χωρίς αναχρονιστικούς διαχωρισμούς ανάμεσα στη θεωρητική γνώση και εφαρμογή.

«Πάσα» Πάσσαρη στον Χρυσοχοΐδη

Επί μια βδομάδα συνεχώς όλοι μιλούσαν για το έγκλημα στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Αθήνας. Και ποια είναι τα βασικά συμπεράσματα αυτής της φλύαρης και, εν πολλοίς, αποπροσανατολιστικής συζήτησης στα ΜΜΕ; Πρώτο ότι ο κακοποιός Πάσσαρης που σκότωσε εν ψυχρώ τους δυο αστυνομικούς ήταν... πολύ κακός - βεβαίως, ελάχιστοι μπήκαν στον κόπο να εξηγήσουν κατά πόσο γι' αυτό ευθύνεται και η αστυνομική βία που ασκήθηκε πάνω του - και δεύτερο ότι χρειάζονται πιο σκληρά αστυνομικά μέτρα, μέσα και έξω από τις φυλακές, αλλά και γενικότερα στην κοινωνία για ν' αντιμετωπιστεί η εγκληματικότητα. Ο,τι ακριβώς, δηλαδή, ήθελε να «περάσει» στην κοινή γνώμη ο Μ. Χρυσοχοδης, ενόψει των νέων αυταρχικών κι αντιδημοκρατικών μέτρων - μαζί και του λεγόμενου αντιτρομοκρατικού νόμου - που θα πάρει η κυβέρνηση, κατόπιν υποδείξεων κι απαιτήσεων των ΗΠΑ. Μα, ποιος σώφρων άνθρωπος μπορεί να ισχυριστεί ότι το φαινόμενο της αλματώδους αύξησης της σκληρής εγκληματικότητας παγκοσμίως - τα τελευταία χρόνια και στη χώρα μας - θα αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με την ένταση της αστυνομικής καταστολής και την επέκταση των αντιδημοκρατικών μέτρων κι όχι με την αντιμετώπιση των αιτιών του προβλήματος, οι οποίες συνδέονται με το καπιταλιστικό σύστημα; Το παράδειγμα των ΗΠΑ, όπου η αστυνομοκρατία και η ποινική αυστηρότητα ενέτειναν αντί να λύσουν το πρόβλημα της εγκληματικότητας, χαρακτηριστικό κι αποδεικτικό για του λόγου το ασφαλές...

Συνηθισμένα... σκάνδαλα

Συνηθισμένα πράγματα θα πείτε. Δε λέμε όχι. Πράγματι, τόσο παλιότερα όσο και περισσότερο σήμερα, το φαινόμενο της «μετά αμοιβής εξυπηρέτησης» στην πολιτική ζωή των καπιταλιστικών δημοκρατιών είναι και συχνό και συνηθισμένο. Ορισμένα, όμως, απ' αυτά πρέπει να σημειώνονται. Ετσι, για να μένουν στην ιστορία.

Ο Μπιλ Κλίντον, λοιπόν, λίγο πριν αποχωρήσει από την προεδρία των ΗΠΑ, έδωσε χάρη στον φυγόδικο φίλο του και χρηματοδότη των Δημοκρατικών, μεγαλοεπιχειρηματία κ. Μαρκ Ριτς. Ε, τι να 'κανε ο άνθρωπος, θα πείτε. Τζάμπα έδινε ο άλλος λεφτά και κέρδιζε τις εκλογές το Δημοκρατικό Κόμμα..; Η υπόθεση, όμως, δε σταματά εδώ. Οπως αποκαλύφθηκε, ο Μπιλ Κλίντον δεν έδωσε μόνο στον κ. Ριτς χάρη, αλλά και σε άλλους... ευυπόληπτους φίλους του, ορισμένοι από τους οποίους δε χρηματοδοτούσαν μόνο το Δημοκρατικό Κόμμα και τις προεκλογικές εκστρατείες του πρώην Προέδρου, αλλά έδιναν χρήματα και στο μεγαλοδικηγόρο Χίου Ρόνταμ, αδελφό της Χίλαρι Ρόνταμ Κλίντον. Δύο απ' αυτούς, οι Γκλεν Μπράσγουεκ και Κάρλος Βιγκάλι - με καταδίκες για λαθρεμπορία ναρκωτικών και άλλες απατεωνιές - έδωσαν στον μεγαλοδικηγόρο 400.000 δολάρια, δηλαδή 153 εκατομμύρια δραχμές, για... νομικές υπηρεσίες.

Φαίνεται, πως το ζεύγος Κλίντον δε φρόντιζε μόνο τα συμφέροντα του Δημοκρατικού κόμματος και των φίλων τους μεγαλοεπιχειρηματιών, αλλά και του ευρύτερου συγγενικού περιβάλλοντος...

Των ημερών...

Κλεμμένοι,

σκάρτοι οι μιστοί

κι η εργατιά

κι οι μιστωθοί

σε συνεχή

...σαρακοστή!

* * *

Η τσέπη άδεια

από παρά

και στο τραπέζι

αλμυρά,