«Αγαπητέ Γιάννη...». Ετσι ξεκινάει την επιστολή της προς τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Γιάννη Παναγόπουλο, η Σάρα Μπάροου, γενική γραμματέας της ITUC, του διαβόητου διεθνούς συνδικαλιστικού μηχανισμού των πολυεθνικών. Στην επιστολή της αυτή καταγγέλλει την ελληνική κυβέρνηση επειδή ...δεν πάει σε διάλογο με τη ΓΣΕΕ, πριν περάσει τα μέτρα - σφαγείο για το Ασφαλιστικό. Συγκεκριμένα, ζητά «να ανοίξει αποτελεσματικός κοινωνικός διάλογος με τους εκπροσώπους των εργαζομένων διότι μόνον έτσι θα ενισχυθεί η κοινωνική ειρήνη». Να ποιος είναι ο καημός της ITUC: Να διασφαλιστεί η εργασιακή ειρήνη, δηλαδή η υποταγή των εργαζομένων στα συμφέροντα των αφεντικών και να λειτουργήσει ο «κοινωνικός διάλογος», ως εργαλείο για την αποτελεσματικότερη χειραγώγηση των λαϊκών αντιδράσεων σε μέτρα που τσακίζουν δικαιώματα και κατακτήσεις. Η οικειότητα, βέβαια, με την οποία η γγ της ITUC απευθύνεται στον επικεφαλής της ΓΣΕΕ, καμιά εντύπωση δεν προκαλεί. Τις ίδιες αρχές και τα ίδια «ιδεώδη» εκπροσωπούν στο συνδικαλιστικό κίνημα, τα συμφέροντα του κεφαλαίου θέλουν να διασφαλίσουν και ταυτόχρονα τον «θεσμικό» τους ρόλο στην υπονόμευση των εργατικών - λαϊκών αγώνων.
Απάνθρωπο και αποκρουστικό. Τέθηκε σε ισχύ νόμος στη Δανία που επιτρέπει στην Αστυνομία να κατάσχει αντικείμενα αξίας των μεταναστών που εισέρχονται στη χώρα. Μάλιστα, όπως αναφέρεται σε σχετικά ρεπορτάζ, «η επιθεώρηση από αστυνομικούς μπορεί να πραγματοποιηθεί με ψηλάφηση και άγγιγμα των ρούχων και με ψάξιμο των τσεπών. Η Αστυνομία μπορεί να ζητήσει να ξεκουμπωθεί το πάνω μέρος του πουκάμισου ή να σηκωθούν τα μανίκια». Διαβάστε όμως μέχρι πού φτάνει η αθλιότητα: «Οι αστυνομικοί δεν έχουν δικαίωμα να διατάξουν κάποιον να γδυθεί ή να προχωρήσουν σε διείσδυση σε σωματική κοιλότητα». Και αυτό το παρουσιάζουν ως ένα πολύ θετικό σημείο του νόμου που θα ξεκινήσει άμεσα να εφαρμόζεται. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ στο Προσφυγικό, εκεί οδηγούν οι πολιτικές τους. Να ψαχουλεύουν τα θύματα της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας σαν ζώα και να τους αφαιρούν ό,τι έχουν μαζί τους...
Κατά την κορύφωση της προετοιμασίας του μεγάλου απεργιακού αγώνα διάφορα μέσα ενημέρωσης άρχισαν να θυμούνται και να αναδεικνύουν την μπόχα του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Από τη μία η αναφορά της ιστοσελίδας «Αλτσαντίρι» στα πολυτελή αυτοκίνητα και διαμερίσματα του προέδρου της ΠΑΣΕΓΕΣ, από την άλλη η αναφορά του Θ. Καρτερού από την «Αυγή» στους «εξεγερμένους» των μπλόκων, στους απεργούς της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και στους «βαρόνους» της ταξικής πάλης... Ολα αυτά συμπλήρωναν το γνωστό προκλητικό παιχνίδι της συγκυβέρνησης, περί αξιοποίησης των κινητοποιήσεων στις «μάχες που δίνει με τους δανειστές...». Μάταιη η προσπάθεια της κυβέρνησης και των παπαγάλων της να λερώσουν τις δεκάδες χιλιάδες απεργών, ταυτίζοντάς τους με το συνδικαλισμό της σαπίλας. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα όχι μόνο έχει μεγάλη πείρα στην αντιμετώπιση της συκοφάντησης των αγώνων, αλλά κυρίως: Εχει μέτωπο πολλά χρόνια τώρα απέναντι σε όλους εκείνους που αλληλοστηρίζονταν με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συνδικαλιστικές του δυνάμεις με κάθε ευκαιρία.
1825 Καταδικάζεται και φυλακίζεται ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ως ηγέτης της αντικυβερνητικής παράταξης, μεσούσης της Ελληνικής Επανάστασης.
1922 Κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Ελεύθερο Βήμα» (σήμερα «Το Βήμα»), που πρόσκειται στο κόμμα των Φιλελευθέρων (βενιζελική παράταξη). Ιδρυτής της, ο Δημήτριος Λαμπράκης.
1919 Στην πόλη της Βαϊμάρης, μακριά από τα εργατικά επαναστατικά κέντρα, συνέρχεται η Συντακτική Συνέλευση της Γερμανίας. Η αστική τάξη, μαζί με τους οπορτουνιστές αρχηγούς της σοσιαλδημοκρατίας, από φόβο για την αναπτυσσόμενη επανάσταση στη Γερμανία, ζήτησαν να συγκληθεί σύντομα Συντακτική Συνέλευση. Μετά την καταστολή της εξέγερσης των εργατών του Βερολίνου και τη δολοφονία των επικεφαλής του γερμανικού προλεταριάτου, Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζας Λούξεμπουργκ, πραγματοποιήθηκαν γενικές εκλογές (19/1/1919), όπου την πλειοψηφία κέρδισαν τα αστικά κόμματα (54,5%). Στις 11/2 η Συντακτική Συνέλευση της Βαϊμάρης εξέλεξε προσωρινό Πρόεδρο της Γερμανίας τον σοσιαλδημοκράτη Φ. Εμπερτ, πρόσωπο εμπιστοσύνης της αστικής τάξης και πρωταγωνιστή στην καταστολή της επαναστατημένης γερμανικής εργατικής τάξης. Στις 13/2 συγκροτήθηκε κυβέρνηση συνασπισμού (με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, τα κόμματα του Κέντρου και το Γερμανικό Δημοκρατικό Κόμμα) με επικεφαλής τον σοσιαλδημοκράτη Φ. Σάιντεμαν. Η Συνέλευση ψήφισε επίσης νόμους, που απέβλεπαν στην εδραίωση της αστικής εξουσίας.
1925 Η Κύπρος ανακηρύσσεται αποικία του αγγλικού στέμματος.
1932 Γεννήθηκε ο Κουβανός επαναστάτης Καμίλο Σιενφουέγος. Υπήρξε ένας από τους 82 αντάρτες που υπό την ηγεσία του Φιντέλ Κάστρο έφυγαν από το Μεξικό με το θρυλικό πλοιάριο «Γκράνμα» και αποβιβάστηκαν στην Κούβα το 1956 για να ξεκινήσει η τελική φάση της Κουβανικής Επανάστασης.
1964 Πεθαίνει ο Σοφοκλής Βενιζέλος, γιος του Ελευθέριου Βενιζέλου. Διετέλεσε πρωθυπουργός της κυβέρνησης του Καΐρου (που κατέστειλε το κίνημα του Ναυτικού το 1944), ενώ κατόπιν, ως αρχηγός του Κόμματος των Φιλελευθέρων, συμμετείχε σε μια σειρά εμφυλιακών και μετεμφυλιακών κυβερνήσεων. Μεταξύ άλλων, διαπραγματεύτηκε την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, ενώ αποδέχτηκε και τη συμμετοχή της χώρας μας στον πόλεμο της Κορέας.
1973 Η ειρήνη εδραιώνεται στο Βιετνάμ. Μετά την αποχώρηση των πρώτων Αμερικανών στρατιωτών, αμερικανικά ναρκαλιευτικά αρχίζουν την εκκαθάριση ναρκοπεδίων.
1973 Οι φοιτητές της Σχολής Πολιτικών Επιστημών της Αθήνας κηρύσσουν αποχή από τα μαθήματα, με κύρια αιτήματα το σταμάτημα των αποβολών φοιτητών, τη συμμετοχή τους στην επεξεργασία του Καταστατικού Χάρτη για την Παιδεία, τη μη παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου από τα αστυνομικά όργανα, κ.ά.
1976 Τουλάχιστον 22 εκατομμύρια δολάρια έχει διαθέσει η αμερικανική αεροδιαστημική βιομηχανία «Λόκχιντ» για δωροδοκίες υψηλά ιστάμενων προσώπων σε κράτη στα οποία προωθεί τα προϊόντα της. Το σκάνδαλο αγγίζει την Ολλανδία, τη Σουηδία, την Ιαπωνία, την Τουρκία, την Ιταλία και το Μεξικό.