Πώς θα χαρακτηρίζατε κάποιον που αφιερώνει μια ολόκληρη σελίδα σε εφημερίδα, δηλαδή περίπου 1.000 λέξεις, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ασχολείται με κάτι που «έχει "αποσυρθεί" από τα εγκόσμια και δεν έχει πολύ σημασία να ασχολείται κανείς μαζί του»; Είτε ο αρθρογράφος (που τυγχάνει και «λογοτέχνης») πλήττει και του λείπει η έμπνευση, είτε κάπου αλλού στοχεύει, ασχολούμενος τόσο πολύ με κάτι που κατά τον ίδιο δεν αξίζει. Κλίνουμε προς το δεύτερο συμπέρασμα, διαβάζοντας το άρθρο του Π. Τατσόπουλου στα «Νέα» με θέμα το ΚΚΕ και το ρόλο που δήθεν δεν παίζει στην κοινωνία, αφού «αποσύρθηκε στη μονή του Περισσού». Ο εν λόγω, θυμίζουμε, είχε περάσει από τα βουλευτικά έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ για να καταλήξει στο Ποτάμι, δείχνοντας κι αυτός με την πορεία του τη φτώχεια του αστικού πολιτικού συστήματος σε πρόσωπα και «σχήματα». Είπε λοιπόν να πάρει μέρος στην ΚΚΕδολογία του τελευταίου διαστήματος και φυσικά δεν πρωτοτύπησε: Ακολούθησε την πεπατημένη των ΣΥΡΙΖΑίων και άλλων συναδέλφων του, κάνοντας λόγο για ΚΚΕ με «κλειδωμένη σκέψη», που αρκείται σε «εποχικές δοξολογίες», σε «μελέτη των λενινιστικών πατερικών κειμένων» και άλλα παρόμοια «παλαιοημερολογίτικα», όπως λέει στην αρχή. Και κάπου εκεί προδίδεται, συγκρίνοντας τη δράση του ΚΚΕ με αυτή της Χρυσής Αυγής, δείχνοντας ότι ανήκει στη γνωστή προβοκατόρικη συνομοταξία που ασχολείται με την εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό. Ετσι είναι. Οταν είσαι «δεσμώτης» του σάπιου συστήματος και «ταμένος» να το υπηρετείς από όποια θέση σού «κάτσει» και «όπως λάχει», θα καταλήξεις να γράφεις και ό,τι αντικομμουνιστική μπούρδα σου έρθει, για να υπερασπιστείς το «τάμα» σου.

Ως «καταλύτες» στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος αξιοποιούνται, το ένα μετά το άλλο, τα αποτελέσματα των εκλογών σε χώρες της ΕΕ (βλ. Γερμανία, Αυστρία). Στην κατεύθυνση αυτή, δεν είναι τυχαίες διάφορες παρεμβάσεις που εκφράζουν «αγωνία» για το μέλλον της ΕΕ και «παροτρύνουν» σε πρωτοβουλίες που θα βάλουν τάχα φρένο στη «συντηρητική στροφή». Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, αυτό το «φρένο» αφήνεται να εννοηθεί ότι θα ενεργοποιηθεί με τη σύγκλιση του ΣΥΡΙΖΑ και του «νέου» φορέα της «κεντροαριστεράς». Ολα γίνονται δήθεν για να προστατευτούν οι «ιδρυτικές αρχές και αξίες της ΕΕ», για να μπει εμπόδιο στην ακροδεξιά και στις «ακραίες φωνές», που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων εκφράζονται από κόμματα τα οποία στις χώρες τους αποτελούν τη βασική έκφραση του αστικού «ευρωσκεπτικισμού». Πόση υποκρισία; Από τη μία καλούν τους εργαζόμενους να υπερασπιστούν την ΕΕ και το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετεί, να την «επαναφέρουν» στον «ίσιο δρόμο», λες και δεν είναι η βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης θεμελιακό της γνώρισμα. Λες και δεν είναι ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο φασισμός γεννήματα του καπιταλισμού. Από την άλλη, πασχίζουν να πείσουν ότι «αντίπαλο δέος» στις ρατσιστικές - ξενοφοβικές και ακροδεξιές δυνάμεις είναι εκείνοι που εφαρμόζουν εδώ και χρόνια τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, κάνοντας το βίο αβίωτο σε εκατομμύρια εργαζόμενους. Η πραγματική τους στόχευση, λοιπόν, είναι να ενισχύσουν τα κάλπικα δίπολα για να μπορούν πιο εύκολα να εγκλωβίζουν τους εργαζόμενους σε «δεξιά» και «αντιδεξιά» σχήματα, ώστε ανενόχλητοι να εφαρμόζουν όλη την γκάμα των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων.

Για τα διεμφυλικά άτομα και τη δυνατότητα που τους δίνει ο νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα να «διορθώσουν» το φύλο τους στα νομικά τους έγγραφα γράφει η «Αυγή», σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Μέχρι σήμερα, υπήρχε αποκλεισμός από την αγορά εργασίας, ενώ πολλά άτομα, ειδικά γυναίκες, έχουν ως μόνιμη εναλλακτική την πορνεία». Αλήθεια, τι από αυτά θα αλλάξει τώρα που τους αναγνωρίζεται μόνο τυπικά το δικαίωμα να «διορθώσουν» το φύλο στα νομικά τους έγγραφα; Αραγε, τώρα θα πάψουν ο ρατσισμός και οι αποκλεισμοί, θα ανοίξουν οι δουλειές για τους διεμφυλικούς, θα πάψει η πορνεία; Η τυπική μόνο αναγνώριση του δικαιώματος των διεμφυλικών στη διόρθωση φύλου δεν μπορεί να εξαλείψει κανένα από τα παραπάνω, επειδή ακριβώς το κράτος δεν παίρνει κανένα ουσιαστικό μέτρο για να στηρίξει αυτούς τους ανθρώπους επιστημονικά και κοινωνικά πριν και μετά την επιλογή τους, όπως ζητούσε το ΚΚΕ. Κάπως έτσι, η «Αυγή» καταφεύγει σε παχιά λόγια χωρίς κανένα αντίκρισμα, όπως έκανε άλλωστε και η κυβέρνηση τις μέρες που υπερασπιζόταν το νομοσχέδιο στη Βουλή, με μπόλικες δόσεις αντικομμουνισμού.

1760 Γεννιέται ο Γάλλος πρώιμος θεωρητικός του ουτοπικού σοσιαλισμού, Ανρί ντε Σεν Σιμόν.

1849 Πεθαίνει ο Γαλλοπολωνός συνθέτης και πιανίστας Φρειδερίκος Σοπέν.

1860 Γεννιέται ο μουσουργός Διονύσιος Λαυράγκας.

1864 Ψηφίζεται το νέο Σύνταγμα της Ελλάδας, με το οποίο καθιερώνεται η βασιλευόμενη δημοκρατία.

1915 Η βρετανική κυβέρνηση προτείνει την παραχώρηση της Κύπρου στην Ελλάδα, με αντάλλαγμα την είσοδο της τελευταίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο με τον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό της Αντάντ. Η κυβέρνηση του Α. Ζαΐμη και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος αρνούνται, διατηρώντας την «ουδετερότητα» της Ελλάδας στον πόλεμο.

1915 Γεννιέται ο Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας Αρθουρ Μίλερ.

1938 Πεθαίνει ο ηγέτης της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας και της Β' Διεθνούς, Καρλ Κάουτσκι.

1941 Οι Γερμανοί κατακτητές παίρνουν σκληρά μέτρα για να χτυπήσουν εν τη γενέσει τους τις πρώτες ένοπλες αντιστασιακές ομάδες. Κύκλωσαν τα χωριά Ανω και Κάτω Κερδύλλια της επαρχίας Νιγρίτας του νομού Σερρών, συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους, ξεχώρισαν τους άρρενες από 15 έως 60 χρόνων, συνολικά 222 άτομα, τους έβαλαν να σκάψουν ομαδικό τάφο και τους εκτέλεσαν μπροστά στους δικούς τους. Στη συνέχεια, έκαψαν όλα τα σπίτια των δύο χωριών.

1947 Η λευκή τρομοκρατία εντείνεται επί κυβέρνησης του Φιλελεύθερου Θ. Σοφούλη. Δέκα εκτελεσθέντες στη Θεσσαλονίκη και άλλος ένας στο Κιλκίς έρχονται να προστεθούν στους ήδη 489 δολοφονηθέντες του αστικού καθεστώτος.

1961 Συνέρχεται το 22ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ (17-31/10/1961), στο οποίο μεταξύ άλλων επισημοποιείται η ρήξη με το Εργατικό Κόμμα Αλβανίας, που δεν έστειλε αντιπροσωπεία στο Συνέδριο.

1967 Πεθαίνει ο ΕΑΜίτης λογοτέχνης Λέων Κουκούλας.

1967 Συλλαμβάνεται η διάσημη τραγουδίστρια Τζόαν Μπαέζ, μαζί με 34 ακόμη άτομα, επειδή συμμετείχε σε διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά του πολέμου ενάντια στο Βιετνάμ.

1977 Επιχείρηση Δυτικογερμανών κομάντος πραγματοποιείται στο αεροδρόμιο του Μογκαντίσου της Σομαλίας. Οι κομάντος καταλαμβάνουν ένα απαχθέν αεροπλάνο της «Λουφτχάνσα» και απελευθερώνουν τους 86 επιβάτες του.