Κοίτα να δεις κάτι ...συμπτώσεις! Ο ιστορικός Ν. Μαραντζίδης, εμφυλιο-λόγος και εμμονικός αντικομμουνιστής, βρήκε βήμα στον Τύπο του Σαββατοκύριακου όχι σε μια, αλλά σε δυο εφημερίδες: Στη «συντηρητική», «δεξιά» «Καθημερινή» και στην εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ «Αυγή». Στην πρώτη αναλύει με μπόλικες αντικομμουνιστικές περικοκλάδες τις «αποκαλύψεις» του Αμερικανού ιστοριοδίφη Ρατσένκο, που στο βιογραφικό του διαφημίζει τη συμμετοχή του στο Κέντρο για τις Διεθνείς Σχέσεις «Χένρι Κίσινγκερ», του γνωστού και μη εξαιρετέου πρώην Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών της δεκαετίας του 1970, που χαριεντιζόταν με τη χούντα στην Ελλάδα και όχι μόνο. Για τόση ...αντικειμενικότητα στην ιστορική έρευνα μιλάμε δηλαδή! Με προκλητική ειρωνεία ο Μαραντζίδης γράφει πως με τη συνδρομή των Σοβιετικών ο ΔΣΕ είχε σκοπό να διαιρέσει την Ελλάδα στα δύο, «κάτι σαν την Κορέα δηλαδή», σχέδιο που «ευτυχώς ναυάγησε». Ψέματα και σκόπιμη ιστορική διαστρέβλωση, για να συντηρείται ο μύθος του «ξενοκίνητου» και «αντεθνικού» ΚΚΕ, αξιοποιώντας και τις «αποκαλύψεις» του Ρατσένκο. Στη δε «Αυγή» ο Μαραντζίδης, ως άνθρωπος της ...αριστεράς (!), αναλαμβάνει από άλλη μπάντα να ξεράσει αντικομμουνισμό. Γράφοντας για τις οργανωτικές - καταστατικές αλλαγές στον ΣΥΡΙΖΑ, τις χαιρετίζει ως ξεπέρασμα του καταστατικού ενός «κόμματος νέου τύπου», ενός Κομμουνιστικού Κόμματος δηλαδή (τώρα, τι σχέση έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με όλα αυτά, μόνο ο ίδιος το ξέρει), σημειώνοντας ότι τέτοια κόμματα λειτουργούν αρχηγοκεντρικά, με πιο «ακραία» εκδοχή το ΚΚΣΕ με ηγέτη τον Στάλιν. Αντικομμουνισμός για όλα τα γούστα δηλαδή από τον Μαραντζίδη. Να το χαίρονται το «φυντάνι» τους τόσο οι ...νεοφιλελεύθεροι της «Καθημερινής» όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ.

«Χάσμα γνώσης, συμμετοχής και εμπιστοσύνης», ανάμεσα στον λαό της περιοχής, από τη μια, και στην κυβέρνηση, στην Τοπική Διοίκηση και τους φορείς που προωθούν την απολιγνιτοποίηση στη Δυτ. Μακεδονία, από την άλλη, διαπιστώνει σε άρθρο της η πρώην υπουργός και Ευρωπαία επίτροπος Αννα Διαμαντοπούλου. Η διαπίστωση αυτή εκφράζει συνολικότερα την ανησυχία αστικών επιτελείων για την αποτελεσματικότητα και τους ρυθμούς της απολιγνιτοποίησης, στο πλαίσιο της «πράσινης μετάβασης», που βρίσκει ισχυρές αντιδράσεις από τους εργαζόμενους και τους κατοίκους της περιοχής, παρά το τυράκι των 7 δισ. ευρώ με τα οποία χρηματοδοτούν το σχέδιο. Ο λαός της Δυτ. Μακεδονίας έχει ήδη καταλάβει ότι τα χρήματα αυτά δεν προορίζονται για τον ίδιο και τις ανάγκες του αλλά για τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, που θα επωφεληθούν από το σβήσιμο της λιγνιτοπαραγωγής στην περιοχή. Οι υποσχέσεις για τα ψίχουλα που θα απομείνουν από το φαγοπότι των «πράσινων» αρπακτικών και τα προγράμματα κατάρτισης που δήθεν θα δώσουν διέξοδο από τον οδοστρωτήρα της ανεργίας, καταρρέουν μπροστά στις συνέπειες αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής: Μέσα στο καταχείμωνο, η Κοζάνη αντιμετωπίζει προβλήματα στην τηλεθέρμανση, της οποίας η τιμή αυξήθηκε κατά 10%! Το ίδιο ισχύει και στους άλλους νομούς, ενώ η ανεργία έχει ήδη αρχίσει να εξαπλώνεται επικίνδυνα, σε μια περιοχή που έχει ούτως ή άλλως από τα υψηλότερα ποσοστά. Ο,τι κι αν κάνουν λοιπόν κυβέρνηση και Τοπική Διοίκηση, όσα ...φωτισμένα μυαλά κι αν επιστρατεύσουν, η δύσκολη πραγματικότητα που ζει ο λαός δεν εξωραΐζεται. Ούτε μπορεί να τη χειραγωγήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, που υπόσχεται μια «δίκαιη» μετάβαση, θεωρώντας πιο εύπεπτη μια απολιγνιτοποίηση με το ...μαρτύριο της σταγόνας.

Το καταστατικό ενός ακόμα Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης, των «Εταιρειών Ομίλου Eurolife FFH και Συνεργατών - ΝΠΙΔ», ενέκρινε ο υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Αν και όπως αναφέρεται στο καταστατικό, «σκοπός του Ταμείου είναι η χορήγηση παροχών επαγγελματικής ασφαλιστικής προστασίας, πέραν της παρεχόμενης από την υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση, για την κάλυψη των ασφαλιστικών κινδύνων του γήρατος, της αναπηρίας και του θανάτου», καμία παροχή και κάλυψη δεν δίνεται στους ασφαλισμένους, καθώς δυο αράδες πιο κάτω ξεκαθαρίζεται: «Προς επίτευξη αυτού του σκοπού, ιδρύεται κλάδος Συνταξιοδοτικών Παροχών για παροχή εφάπαξ ποσού, χωρίς εγγύηση σχετικά με το ύψος των παροχών, τη διατήρηση του κεφαλαίου ή το ύψος της επενδυτικής απόδοσης...»! Ορθά κοφτά δηλαδή ομολογείται ότι όχι μόνο δεν υπάρχει εγγύηση για το ύψος των παροχών, αλλά ούτε για τις εισφορές που θα δώσουν οι ασφαλισμένοι. Παρ' όλα αυτά, κυβέρνηση, εργοδοσία και εργατοπατέρες, που πρωτοστατούν στην ίδρυση επαγγελματικών ταμείων, έχουν το θράσος να μιλάνε για «ασφαλιστική προστασία», ενώ πρόκειται για την πιο ακραία μορφή ανασφάλειας, στην οποία παγιδεύουν τους εργαζόμενους, με τους νόμους της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.

1929 Οι μεταλλωρύχοι της Γαλλικής Εταιρείας του Λαυρίου κηρύσσουν απεργία με αίτημα αρχικά την αύξηση μισθών, που θα διαρκέσει 47 μέρες και θα αναδειχθεί σε μια από τις πιο μαχητικές απεργίες της περιόδου. Η κυβέρνηση Βενιζέλου κινητοποιεί σύσσωμο τον κατασταλτικό μηχανισμό. Στις 6/2 η αστυνομία ανοίγει πυρ κατά των απεργών, δολοφονεί τον εργάτη Γιώργο Συρίγο και τραυματίζει 33. Τελικά η απεργία λύθηκε στις 16/3 με νίκη των απεργών και την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων τους: Επαναπρόσληψη όλων των απολυθέντων, αναγνώριση του σωματείου τους, ίδρυση ταμείου συντάξεων και αύξηση ημερομισθίων κατά 10%.

1936 Πεθαίνει ο στρατιωτικός και πολιτικός Γεώργιος Κονδύλης. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας (1/10-30/11/1935), θέση στην οποία αυτοδιορίστηκε έπειτα από πραξικόπημα.

1962 Ο Νίκος Ζαχαριάδης ταχυδρομεί στην ελληνική πρεσβεία στη Μόσχα επιστολή που απευθυνόταν στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικείου Αθήνας και στην οποία έγραφε: «Παρακαλώ να μου γνωρίσετε αν εκκρεμούν ενάντιά μου κατηγορίες για την κομμουνιστική, επαναστατική μου δράση ενάντια στην αστοτσιφλικάδικη Αντίδραση και στην υποδούλωση της Ελλάδας στον ξένο, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Πιστεύω ότι, στις κρίσιμες στιγμές που περνά ο λαός και η Ελλάδα, και η παραμικρή συμβολή στον αγώνα του ελληνικού λαού για τη Δημοκρατία, την Ειρήνη, την Ανεξαρτησία και το Σοσιαλισμό, για την υπεράσπιση της τύχης και των επαναστατικών παραδόσεων του λαού μας, είναι αναγκαία και επιβεβλημένη. Εφ' όσον ενάντιά μου εκκρεμούν κατηγορίες και εφόσον θα μου επιτραπεί, είμαι έτοιμος να γυρίσω στην Ελλάδα για να τις αντιμετωπίσω και ανατρέψω ακόμα μια φορά και μπροστά στην καραμανλική (ελληνική) δικαιοσύνη, για να επιβεβαιώσω ακόμα μια φορά την απόλυτη προσήλωσή μου στην υπόθεση του λαού που με γέννησε, ανέδειξε και μου 'δωσε την τιμή να με συγκαταλέξει στις γραμμές του σαν αγωνιστή του». Η επιστολή δεν έφτασε στον Ελληνα πρέσβη. Ετσι, στις 10/3 ο Ν. Ζαχαριάδης την παρέδωσε προσωπικά στον ίδιο. Στις 8/4/1962 του δόθηκε κατηγορηματικά αρνητική απάντηση.

1971 Συνέρχεται η 15η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1-6/2/1971), με θέματα α) την κατάσταση στην Ελλάδα και τα καθήκοντα των κομμουνιστών, β) τροποποιήσεις στο Πρόγραμμα και γ) τροποποιήσεις στο Καταστατικό του Κόμματος.

1977 Εφαρμόζεται η εγκύκλιος, σύμφωνα με την οποία όλα τα δημόσια έγγραφα στην Ελλάδα θα συντάσσονται πλέον στη Δημοτική.