Αλήθεια όμως: Πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι ο «δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος της Ουκρανίας, κ. Ζελένσκι, ο οποίος αντιστέκεται στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία», δεν ήξερε ποιον σύστηνε στην ελληνική Βουλή; Από τον σωρό τον μάζεψε τον στρατιώτη του Αζόφ, για να τον κάνει συμπρωταγωνιστή στο χτεσινό ευρωατλαντικό σόου που στήθηκε και με τη δική του συμβολή και συμμετοχή, χέρι χέρι με την κυβέρνηση της ΝΔ; Κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν γνώριζε την «έκπληξη», δεν ξέρει τις σχέσεις της κυβέρνησης Ζελένσκι με την ακροδεξιά, που αποτελεί οργανικό τμήμα του ουκρανικού στρατού; Δεν άκουσε τις προάλλες τον Ζελένσκι να λέει ότι «το Αζόφ είναι αυτό που είναι και υπερασπίστηκαν την πατρίδα»; Ποιον νομίζει ότι μπορεί να κοροϊδέψει με το να το παίζει κατόπιν εορτής «προδομένη σύζυγος»; Οσοι βρέθηκαν χτες στη Βουλή για την ομιλία Ζελένσκι, ανάμεσά τους ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΜέΡΑ25, έγιναν πλυντήριο όχι μόνο του ευρωατλαντισμού και της άθλιας πολεμικής προπαγάνδας του, αλλά και των νεοναζιστών της Ουκρανίας, για τους οποίους οι ίδιοι οι κάτοικοι της Μαριούπολης, ανάμεσά τους και Ελληνες, έχουν καταγγείλει ότι τους εμπόδιζαν με τη βία να εγκαταλείψουν την πόλη, μέχρι και σκότωναν όσους το επιχειρούσαν. Η ντροπή και η ευθύνη είναι όλη δική τους.

Το χτύπημα στους απεργούς και νεολαίους της Θεσσαλονίκης, που διαδήλωναν ενάντια στη μετατροπή του λιμανιού της πόλης σε ΝΑΤΟικό πολεμικό ορμητήριο, έδειξε με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο τη δέσμευση της κυβέρνησης στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία. Οι συλλήψεις και η αναίτια καταστολή είναι «διαπιστευτήρια» και προς την πρεσβεία, η οποία δεν έχει κρύψει την ανησυχία της για τα αντιπολεμικά - αντιΝΑΤΟικά συναισθήματα του ελληνικού λαού και δεν σηκώνει παρεκκλίσεις από την ευρωατλαντική ομοφωνία που προσπαθούν να επιβάλουν όλες οι αστικές δυνάμεις και τα κόμματα της χώρας. Απορίες πάντως γεννά και το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ περιορίστηκε μόνο σε μια τοπική (και τυπική) ανακοίνωση καταγγελίας, που «εξαφανίστηκε» ακόμα και από την «Αυγή», η οποία δεν ασχολήθηκε καν με το γεγονός την επόμενη μέρα. Τους καταλαβαίνουμε. Δεν είχε περάσει άλλωστε ούτε μια μέρα απ' όταν ο διπλωματικός σύμβουλος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ συναντιόταν με την υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Β. Νούλαντ, που βρέθηκε στην Ελλάδα, δίνοντας τον «οδικό χάρτη» για τα επόμενα βήματα της εμπλοκής και των «διευθετήσεων». Σ' αυτήν τη συνάντηση τα «σάλια» του ΣΥΡΙΖΑ έτρεξαν ποτάμι, όταν εκθείαζε στο αμερικανοΝΑΤΟικό γεράκι την «ενίσχυση της ελληνοαμερικάνικης στρατηγικής σχέσης» και δήλωνε τη στήριξή του στις πολεμικές κυρώσεις...

Ταυτόχρονα με την απαράδεκτη σύλληψη των απεργών στη Θεσσαλονίκη, δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο προβοκατόρικο κείμενο που επικαλούνταν «αστυνομικές πηγές» και ανέφερε ότι στην κατοχή τους βρέθηκαν αντικείμενα που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για το στήσιμο κατηγοριών σε βάρος τους. Ομως, και στη γειτονική Ιταλία, του «κεντρώου» Ντράγκι, έγινε έφοδος της αστυνομίας στα κεντρικά γραφεία του Συνδικάτου USB με την επίκληση... «ανώνυμων», αλλά λεπτομερέστατων καταγγελιών περί κρυμμένου όπλου, το οποίο «ανακαλύφθηκε» τελικά βυθισμένο στο νερό μέσα σε καζανάκι τουαλέτας! Θυμίζουμε ότι η ιταλική συνδικαλιστική οργάνωση πρωτοστάτησε τις προηγούμενες μέρες σε κινητοποιήσεις ενάντια στην εμπλοκή της χώρας τους στον πόλεμο. Τέτοιες βρώμικες μεθοδεύσεις μόνο τυχαίες δεν είναι. Στο στόχαστρο των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών μπαίνουν σωματεία, φορείς και αγωνιστές που εναντιώνονται στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή, αναπτύσσοντας δράση για να την εμποδίσουν και να κινητοποιήσουν τους εργαζόμενους και τον λαό. Ταυτόχρονα, κρατάνε ψηλά τη σημαία των διεκδικήσεων για τους μισθούς, τα δικαιώματα των εργαζομένων και για να μην φορτωθούν αυτοί τα νέα βάρη των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων. Το μήνυμα που στέλνουν αυτές οι δυνάμεις στην Ελλάδα, στην Ιταλία και παντού, είναι πως «έχουν γνώση οι φύλακες». Κι ότι δεν πρόκειται με τέτοιες άθλιες μεθοδεύσεις να κάμψουν το φρόνημα των εργαζομένων που διαλέγουν τη σωστή πλευρά της Ιστορίας και δεν νομιμοποιούν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο για τα συμφέροντα μιας χούφτας μονοπωλίων.

1798 Γεννιέται ο ποιητής Διονύσιος Σολωμός.

1896 Στην Καμάριζα του Λαυρίου πραγματοποιείται γενικευμένη εξέγερση των εργατών στα ορυχεία. Οι φύλακες σκοτώνουν τους εργάτες Καραφλιά και Βασιλακόπουλο. Μπροστά στη θέα των σκοτωμένων συναδέλφων τους, οι οργισμένοι εργάτες ορμούν στα γραφεία της εταιρείας και βάζουν φωτιά, με αποτέλεσμα να εξοντωθούν όλοι οι φύλακες πλην ενός. Συνολικά σκοτώθηκαν τέσσερις απεργοί. Ο δε εργοδότης (ο Σερπιέρι) φυγαδεύτηκε και σώθηκε, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, μεταμφιεσμένος.

1941 Από το σανατόριο Ασβεστοχωρίου δραπετεύουν 12 μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, ανάμεσά τους οι Σπ. Κωτσάκης, Β. Βασβανάς κ.ά.

1946 Η Κοινωνία των Εθνών ξεκινά την τελευταία της συνεδρίαση στη Γενεύη. Λίγο πριν είχε αποφασιστεί η συγκρότηση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

1954 Κυρώνεται το Ν.Δ. 2799/1954, με το οποίο ρυθμιζόταν το νομικό καθεστώς των ΝΑΤΟικών δυνάμεων που έδρευαν στην Ελλάδα.

1963 Διαψεύδεται ταυτόχρονα από την Αθήνα και την Ουάσιγκτον η ύπαρξη πυραυλικών βάσεων στην Ελλάδα, η οποία είχε αναφερθεί σε δημοσίευμα των «Τάιμς της Νέας Υόρκης», προκαλώντας, φυσικά, σάλο.

1963 Αρχίζουν οι επίσημες συνομιλίες για την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ανθρακα και Χάλυβα, πρόδρομο της ΕΟΚ και της ΕΕ.

1973 Πεθαίνει ο Ισπανός κομμουνιστής ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο.

1985 Η κυβέρνηση της Ινδίας καταθέτει στα αμερικανικά δικαστήρια αγωγή κατά της πολυεθνικής εταιρείας «Γιούνιον Καρμπάιτ», ζητώντας την αποζημίωση των θυμάτων της διαρροής δηλητηριωδών αερίων στην πόλη Μποπάλ τον Δεκέμβρη του 1984. Σύμφωνα με την τοπική κυβέρνηση ο αριθμός των θυμάτων έφτασε τις 3.787, ενώ άλλες εκτιμήσεις κάνουν λόγο ακόμα και για 8.000 νεκρούς.

1990 Πεθαίνει ο λαϊκός συνθέτης Απόστολος Καλδάρας.

2013 Πεθαίνει η Μάργκαρετ Θάτσερ.