Οι φόβοι αυτοί δεν είναι καθόλου αβάσιμοι, δεδομένου ότι και πέρυσι το φθινόπωρο οι καραβιές με το αμερικανικό LNG άρχισαν να κατευθύνονται περισσότερο στην Κίνα και την Ασία, καθώς οι τιμές εκεί ήταν υψηλότερες απ' ό,τι στην Ευρώπη. Και, φυσικά, πώς να ξεχάσει κανείς τις δημόσιες και στυγνές παραδοχές στελεχών των μυστικών υπηρεσιών των κρατών του ευρωατλαντικού μπλοκ, στις αρχές της πανδημίας, που πανηγύριζαν ότι κατάφερναν να κλέψουν φορτία με μάσκες και άλλο υγειονομικό υλικό από συμμάχους τους; 'Η τα αεροπλάνα, φορτωμένα επίσης με υγειονομικό υλικό, που άλλαζαν προορισμό ενώ βρίσκονταν στον αέρα; Στον «όμορφο κόσμο» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών δεν υπάρχει χώρος για ευγένειες...

«Ισες ευκαιρίες» ώστε να θαφτούν τα σύγχρονα δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους. Αυτό ήταν το πραγματικό περιεχόμενο και της χτεσινής φιέστας του υπουργείου Εργασίας και της Υπηρεσίας Απασχόλησης (μέχρι πρότινος ΟΑΕΔ), όπου μίλησε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Για να στηριχθεί μάλιστα το αφήγημα των «ίσων ευκαιριών» επιστρατεύτηκαν μεταξύ άλλων στελέχη επιχειρηματικών ομίλων, που βρήκαν την ευκαιρία να μιλήσουν για τη «συμπερίληψη» που τάχα εξασφαλίζεται στους χώρους δουλειάς, υποστηρίζοντας ότι πλέον «οι αποκλεισμοί ανήκουν στο παρελθόν». Αλήθεια; Αυτή είναι η πραγματικότητα στην αγορά εργασίας; Ποιοι, αν όχι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που παρελαύνουν σε κάτι τέτοιες φιέστες, είναι που έχουν αφήσει εκτός ΣΣΕ τη συντριπτική πλειοψηφία της εργατικής τάξης; Ποιοι, αν όχι διαχρονικά οι κυβερνήσεις και η εργοδοσία, έχουν καταφέρει στις λίστες του ΟΑΕΔ κάθε μήνα να καταγράφονται σχεδόν 1 εκατομμύριο άνεργοι, με το 90% να μη δικαιούται επίδομα; Ποιοι, αν όχι οι όμιλοι, απολύουν χωρίς εμπόδια, με τα στοιχεία να δείχνουν π.χ. ότι τους τελευταίους μήνες έχουν γίνει τόσες απολύσεις όσες είναι συνολικά οι θέσεις εργασίας στη χώρα μας, κάτι που σημαίνει ότι εκατομμύρια εργαζόμενοι βρίσκονται σε μια διαρκή περιπλάνηση; Ποιοι ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση, διώκουν εργαζόμενους και συνδικαλιστές που διεκδικούν αυξήσεις και προστασία στους χώρους δουλειάς; Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα που τροφοδοτεί με απόλυτη συνέπεια η κυβερνητική πολιτική, και δεν μπορεί να καμουφλαριστεί από φιέστες, ούτε από κροκοδείλια δάκρυα για «τους πιο ευάλωτους» που τάχα πλέον προστατεύονται...

Μετά την Ιταλία και τη Μάλτα η Ελλάδα κατέγραψε την τρίτη ακριβότερη τιμή χονδρεμπορικής ρεύματος στην ΕΕ κατά το α' τρίμηνο του 2020, όπως αναφέρει σε έκθεσή της η Κομισιόν. Η χονδρεμπορική τιμή το διάστημα αυτό ανήλθε σε 237,8 ευρώ/MWh, αυξημένη κατά 348% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο, ενώ ο μέσος όρος της ΕΕ ανήλθε σε 201 ευρώ/MWh. Η αύξηση αυτή οδήγησε και σε μεγάλες αυξήσεις στη λιανική τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, που έφτασαν στο 111%. Στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι τον Μάρτη του 2022 τα ελληνικά νοικοκυριά χρεώθηκαν με το 7ο ακριβότερο ρεύμα στην ΕΕ, πληρώνοντας περίπου 300 ευρώ/MWh. Οι ελληνικές μικρές επιχειρήσεις με κατανάλωση στον μήνα χαμηλότερη των 200 MWh πλήρωσαν με διαφορά το ακριβότερο ρεύμα στην ΕΕ, 433 ευρώ/MWh χωρίς ΦΠΑ και επιστρεφόμενους φόρους, όταν ο μέσος όρος ήταν 205 ευρώ σε όλα τα κράτη. Στην ίδια μοίρα και η επόμενη κλίμακα μικρών επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων, με κατανάλωση μεταξύ 500 και 2.000 MWh, όπου η τιμή έφτασε τα 400 ευρώ. Οσον αφορά τους βιομηχάνους, όμως, η εικόνα είναι διαφορετική. Για την κατηγορία όπου η κατανάλωση κινήθηκε μεταξύ 70.000 και 150.000 ΜWh, η τιμή στην Ελλάδα ίσα που ξεπέρασε τα 120 ευρώ/MWh τον ίδιο μήνα, βρέθηκε μάλιστα κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ. Φαίνεται ότι η κυβέρνηση μπορεί να εξασφαλίσει φθηνό ρεύμα, αλλά όχι για τον λαό. Είτε με ενεργειακή κρίση είτε χωρίς, αυτοί που πληρώνουν το μάρμαρο είναι τα λαϊκά νοικοκυριά, οι μικροί επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι. Γιατί μπορεί τα διάφορα «Pass» που ανακοινώνει ως δήθεν μέτρα η κυβέρνηση να μη φτάνουν ούτε για «ζήτω» γι' αυτούς, αλλά για τους βιομηχάνους φαίνεται πως υπάρχει τρόπος συγκράτησης των τιμών.

1848 Γεννιέται ο Ιταλός κοινωνιολόγος Βιλφρέντο Παρέτο, ένας από τους θεμελιωτές της επιστήμης της Κοινωνιολογίας.

1876 Η συνδιάσκεψη των μελών της Α' Διεθνούς στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ αποφασίζει τη διάλυσή της.

1904 Πεθαίνει ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας Αντον Τσέχοφ.

1927 Οι εργάτες της Βιέννης κατεβαίνουν σε απεργία διαμαρτυρίας κατά της δράσης των φασιστικών οργανώσεων. Στις τριήμερες διαδηλώσεις και οδομαχίες με τις δυνάμεις καταστολής, 85 εργάτες πέφτουν νεκροί και 1.057 τραυματίζονται. Εκατοντάδες εργαζόμενοι κλείνονται στις φυλακές.

1928 Συνέρχεται στη Μόσχα το 6ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (15/7 - 1/8/1928), στο οποίο παίρνουν μέρος 515 αντιπρόσωποι από 66 κόμματα με 4.024.159 μέλη. Το συνέδριο ψήφισε το Πρόγραμμα και το Καταστατικό της ΚΔ, ενώ κάλεσε τα Κομμουνιστικά Κόμματα να αγωνιστούν κατά του κινδύνου νέων πολέμων, για την ειρήνη, για την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ, να στηρίξουν τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και ιδιαίτερα την Κινεζική Επανάσταση. Κάλεσε, τέλος, σε πάλη κατά των υπολειμμάτων των τροτσκιστών καθώς και εναντίον του δεξιού οπορτουνισμού, ισχυροποιώντας τη λενινιστική ενότητα στις γραμμές τους.

1930 Γεννιέται ο Γάλλος φιλόσοφος Ζακ Ντεριντά.

1956 Ξεκινά τις εργασίες της η Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΕΔΑ (15 - 18/7/1956), με την οποία η ΕΔΑ μετατράπηκε σε ενιαίο κόμμα.

1958 Αμερικανοί πεζοναύτες αποβιβάζονται στον Λίβανο και Βρετανοί αλεξιπτωτιστές στην Ιορδανία, προκειμένου να στηρίξουν τις αντίστοιχες φιλοϊμπεριαλιστικές κυβερνήσεις που δοκιμάζονταν από εσωτερικές αναταραχές.

1964 Ιδρύεται η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΑΕΑ).

1965 Τον Ιούλη του 1965 η ενδοαστική αντιπαράθεση μεταξύ της Ενωσης Κέντρου και της ΕΡΕ κορυφώθηκε, με την πρώτη να έρχεται σε ευθεία ρήξη με το Παλάτι (του οποίου την εύνοια είχε πια χάσει). «Μήλον της Εριδος» υπήρξε το υπουργείο Αμυνας και κατ' ουσίαν ο έλεγχος του στρατού. Οταν ο βασιλιάς αρνήθηκε να υπογράψει το διάταγμα, με το οποίο ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου θα αναλάμβανε και υπουργός Αμυνας, ο τελευταίος παραιτήθηκε (15/7). Η επέμβαση του Παλατιού πυροδότησε μαζικές λαϊκές αντιδράσεις, που διήρκεσαν 70 μέρες (έως τις 25/9) και καταγράφηκαν στην Ιστορία ως το «κίνημα των 70 ημερών» ή «Ιουλιανά».

1974 Εκδηλώνεται χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο. Πέντε μέρες μετά, πραγματοποιείται η τουρκική εισβολή.