Την ίδρωσε τη φανέλα η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, που τις τελευταίες μέρες ασχολείται αποκλειστικά με τις διαφημιστικές καμπάνιες των παρόχων ηλεκτρικού ρεύματος, αναζητώντας - ως άλλος Κλουζό - παραπλανητικές αναφορές στις νέες χρεώσεις. Κανείς δεν περιμένει βέβαια από τις διάφορες «Ρυθμιστικές Αρχές» να υπερασπιστούν το μεροκάματο των εργαζομένων από τα αρπακτικά των εταιρειών Ενέργειας, αφού σκοπός της ΡΑΕ είναι να «επιτηρεί» την απελευθερωμένη αγορά, που μαζί με την «πράσινη μετάβαση» αποτελούν την «πηγή του κακού» για το πανάκριβο ρεύμα. Αυτήν τη φορά, όμως, ο εμπαιγμός ξεπερνάει κάθε όριο. Δεν φτάνει που ενσωμάτωσαν τη «ρήτρα αναπροσαρμογής» στις λιανικές τιμές για να μη χάσουν ούτε σεντ τα μονοπώλια, δεν φτάνει που βαφτίζουν «κρατική επιδότηση» τα χρήματα που ληστεύουν από την τσέπη του λαού για να χρηματοδοτούν την εισπραξιμότητα των παρόχων Ενέργειας, κοροϊδεύουν κι από πάνω ότι το «κλειδί» βρίσκεται στην αντιμετώπιση «καταχρηστικών πρακτικών», προειδοποιώντας τους ελεγχόμενους ότι αν δεν συμμορφωθούν, η ΡΑΕ θα τους κρεμάσει στα μανταλάκια την ερχόμενη Τρίτη. Οπως μας ενημερώνει μάλιστα η Αρχή, όλες αυτές τις μέρες ...σκάβει σε βάθος για να βρει τους παραβάτες, σημειώνοντας ότι «η εν λόγω εξέταση απαίτησε την εργώδη προσπάθεια της Αρχής, λαμβάνοντας υπόψη τον όγκο των στοιχείων». Μόνο που βγάζει μάτι ότι αυτή η «εργώδης προσπάθεια» καμιά σχέση δεν έχει με την ανάγκη του λαού να πληρώνει φτηνότερα το ρεύμα, αλλά αφορά αποκλειστικά την επιδιαιτησία μεταξύ των παρόχων, που ανταγωνίζονται με όλα τα μέσα για μεγαλύτερα μερίδια της αγοράς.

Η αντιπαράθεση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ για τα ...δημοκρατικά όρια της καταστολής σε βάρος διαδηλωτών, με αφορμή τα πρόσφατα, νέα κρούσματα αστυνομικής βίας, μας θύμισε την ιστορία με τα δύο ψηφίσματα που υποβλήθηκαν πριν από λίγα χρόνια στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, σχετικά με «το δικαίωμα στην ειρηνική διαμαρτυρία και την αναλογική χρήση βίας». Το ένα κατατέθηκε από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, τους Φιλελεύθερους και τους Συντηρητικούς Μεταρρυθμιστές και το δεύτερο από τους Σοσιαλδημοκράτες, τη λεγόμενη «Ομάδα της Αριστεράς» (GUE/NGL), όπου εξέχουσα θέση έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, και τους Πράσινους. Στο μεν πρώτο αναφερόταν ότι «η άσκηση των ελευθεριών, δεδομένου ότι φέρει καθήκοντα και ευθύνες, μπορεί να υπόκειται σε διατυπώσεις, προϋποθέσεις, περιορισμούς ή κυρώσεις». Και στο άλλο, το «προοδευτικό», καλούνταν τα κράτη - μέλη «να διασφαλίσουν ότι η χρήση βίας από τις αρχές επιβολής του νόμου είναι πάντα νόμιμη, αναλογική, αναγκαία και τελευταία λύση»! «Διάλεξε και πάρε» λένε τα δύο ψηφίσματα στο αστικό κράτος και στις δυνάμεις καταστολής, αλληλοσυμπληρώνοντας τα επιχειρήματα όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, που έχουν στο στόχαστρο τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες.

Δάσκαλοι και νηπιαγωγοί στις ΗΠΑ εκπαιδεύονται σε ταχύρρυθμα σεμινάρια σκοποβολής, προκειμένου να οπλοφορούν στα σχολεία για να αντιμετωπίσουν περιστατικά επιθέσεων. Το θέμα στους «New York Times» προκαλεί ανατριχίλα και ανησυχία... Το τελευταίο μακελειό σε δημοτικό σχολείο στο Τέξας, με 19 παιδιά και δύο εκπαιδευτικούς νεκρούς, που σημειώθηκε στα τέλη του περασμένου Μάη, σε συνέχεια άλλων πολύνεκρων περιστατικών, προξενεί φόβο σε δασκάλους και γονείς. Πώς απαντάνε όμως το αμερικανικό κράτος και οι τοπικές κυβερνήσεις; Με ακόμα περισσότερα όπλα! Ετσι, τουλάχιστον 29 Πολιτείες επιτρέπουν στο προσωπικό του σχολείου (πέραν των αστυνομικών ή προσωπικού ασφαλείας που υπάρχουν σε εκπαιδευτικά ιδρύματα) να οπλοφορεί, ενώ μέχρι το 2018 εκτιμάται ότι το 2,6% των δημόσιων σχολείων είχε ένοπλο προσωπικό. Μάλιστα, ο πρόσφατος νόμος στο Οχάιο που κάνει πιο εύκολη την οπλοφορία σε σχολείο, προϋποθέτει εκπαίδευση μόλις 24 ωρών και ετήσια επαναξιολόγηση. Η εκπαίδευση - σύμφωνα με το δημοσίευμα - γίνεται από μια οργάνωση υπεράσπισης της οπλοκατοχής στο Οχάιο (!) η οποία «τρέχει» ένα πρόγραμμα ειδικά για εργαζόμενους στα σχολεία, με τον τίτλο «FASTER saves lives» (γρηγορότερα σώζει ζωές). Κάπως έτσι, ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται, με τις αιτίες του φαινομένου - παράγωγο της σήψης στον καπιταλισμό και μάλιστα στην πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη - να μένουν βέβαια στο απυρόβλητο...

RIZOSPASTIS

1895 Πεθαίνει ο Φρίντριχ Ενγκελς, κορυφαία μορφή του παγκόσμιου εργατικού, επαναστατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Ο Φρ. Ενγκελς από κοινού με τον Κ. Μαρξ συνδιαμόρφωσαν και θεμελίωσαν την επιστημονική κοσμοθεωρία της εργατικής τάξης, αποδεικνύοντας το αναπόφευκτο, νομοτελειακό πέρασμα της κοινωνίας από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό. Και έδωσαν έτσι στην πρωτοπόρα επαναστατική τάξη τα όπλα για να γίνει τάξη για τον εαυτό της, προκειμένου να φέρει σε πέρας την ιστορική της αποστολή, την κοινωνική απελευθέρωση από την ταξική εκμετάλλευση. Ο Ενγκελς ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη θεμελίωση και την τεκμηρίωση της υλιστικής διαλεκτικής, αντιμετωπίζοντας πλήθος θεωρητικών προβλημάτων και αναλαμβάνοντας να αντικρούσει τις αντιεπιστημονικές απόψεις της ιδεαλιστικής φιλοσοφίας. Ανάμεσα στα πολλά έργα του που ξεχώρισαν, το «Αντι-Ντύρινγκ», η «Καταγωγή της Οικογένειας, της Ατομικής Ιδιοκτησίας και του Κράτους», «Ουτοπικός και Επιστημονικός Σοσιαλισμός», «Για το Ζήτημα της Κατοικίας» και πλήθος άλλα. Ο Ενγκελς συνδύασε τη συγγραφική του δραστηριότητα με την επαναστατική πάλη και πήρε μέρος σε πολλές επαναστατικές εξεγέρσεις, όπως στη Γερμανία και τη Γαλλία.

Ο θάνατός του, αν και αναμενόμενος μιας και ο Ενγκελς ήταν άρρωστος από καιρό, έπεσε σαν κεραυνός στο διεθνές σοσιαλιστικό κίνημα. Ο Βίλχελμ Λίμπκνεχτ, ένας από τους ηγέτες τότε του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, που είχε γνωριστεί και συνεργαστεί με τον Μαρξ και τον Ενγκελς, έγραψε: «Ο Στρατηγός (σ.σ. έτσι χαρακτήριζαν τον Ενγκελς) πέθανε χθες τη νύχτα 10.30... Παρόλο που τον θάνατό του τον περιμέναμε, το πλήγμα ωστόσο ήταν σκληρό, φοβερό. Είχε πέσει σαν δέντρο που το κόβουν, ο γιγάντιος ήρωας του πνεύματος που είχε θεμελιώσει μαζί με τον Μαρξ τον επιστημονικό σοσιαλισμό και είχε διδάξει την τακτική του σοσιαλισμού... ο φίλος, ο σύμβουλος, ο οδηγός, ο μαχητής ήταν νεκρός».

1935 Εξι ακόμη απεργοί εργάτες του Ηρακλείου έρχονται να προστεθούν στους 23 συνολικά δολοφονημένους εργάτες της δίχρονης διακυβέρνησης του Λαϊκού Κόμματος. Παρά την ανοιχτά προδοτική στάση της ΓΣΕΕ, η εργατική τάξη της Ελλάδας, με επικεφαλής τα ταξικά συνδικάτα και την Ενωτική Συνομοσπονδία, κατέρχονται μαζικά στους δρόμους σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Η κυβέρνηση κηρύσσει τον στρατιωτικό νόμο. Η απεργία, παρά την τρομοκρατία, θα λήξει με νίκη και τα αιτήματα των απεργών (αύξηση μισθών, εφαρμογή του 8ωρου κ.ά.) θα γίνουν δεκτά.

1958 Συνέρχεται η 9η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (5-8/8/1958), με Απόφαση της οποίας αποκαταστάθηκαν στο ΚΚΕ οι Γιώργης Σιάντος, Κώστας Καραγιώργης και Νίκος Πλουμπίδης. Η Ολομέλεια αποφάσισε επίσης τη σύγκληση του 8ου Συνεδρίου του ΚΚΕ.

1965 Καταψηφίζεται στη Βουλή η πρώτη «κυβέρνηση των αποστατών» υπό τον Γεώργιο Αθανασιάδη Νόβα. Η πολιτική κρίση συνεχίζεται («Ιουλιανά»).