Ανάπτυξη 0,9% κατέγραψε το ΑΕΠ της χώρας το α' τρίμηνο του 2024, σε σύγκριση με το τελευταίο του 2023, αλλά την ίδια περίοδο το πραγματικό εισόδημα των λαϊκών στρωμάτων μειώθηκε κατά 1,9%. Ακόμα κι αυτό το στοιχείο - που προέρχεται από έκθεση του ΟΟΣΑ - είναι αρκετό για να δείξει ότι από την καπιταλιστική ανάπτυξη δεν κερδίζουν όλοι: Επιχειρηματικά μεγαθήρια, όπως οι τράπεζες, οι ενεργειακοί όμιλοι, τα σούπερ μάρκετ αυξάνουν την κερδοφορία τους και το 2024 (770 εκατ. ευρώ για τα μονοπώλια της Ενέργειας το α' τρίμηνο το 2024), την οποία πληρώνει με θυσίες δίχως τέλος ο λαός. Αποδεικνύεται όμως και κάτι άλλο: Οτι οι «αυξήσεις» - κοροϊδία στον κατώτατο μισθό, με τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου, δεν φτάνουν ούτε για ...κουλούρι! Πόσο μάλλον για να αυξηθεί το πραγματικό εργατικό εισόδημα σε συνθήκες ακρίβειας. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς τι θα συμβεί από τη νέα χρονιά, αν προχωρήσουν τα σχέδια που μελετάει η κυβέρνηση - με ευρωπαϊκές κατευθύνσεις που στηρίζουν και τα άλλα κόμματα - να αναπροσαρμόζεται ο κατώτατος μισθός αυτόματα κάθε χρόνο, βάσει ενός αλγόριθμου, με βασικό κριτήριο τον «δείκτη παραγωγικότητας», χωρίς καμιά συλλογική διαπραγμάτευση και με ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή των εργοδοτικών ενώσεων. Η διεκδίκηση ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και σύγχρονα δικαιώματα είναι η μόνη που μπορεί να δώσει ανάσες από την ακρίβεια στους εργαζόμενους και στον λαό. Κι αυτό θα ακουστεί δυνατά στις 7 Σεπτέμβρη, από τη μεγάλη διαδήλωση των συνδικάτων στη ΔΕΘ.

Στο φόντο της καταστροφικής πυρκαγιάς, ήταν θέμα χρόνου να φτάσει η συζήτηση στο αγαπημένο ...επιμύθιο της κυβέρνησης και των επιτελείων της, που δεν είναι άλλο από την «ατομική ευθύνη». Ο Κικίλιας αφιέρωσε το διάγγελμά του για να αποθεώσει το 112, το οποίο χτυπούσε σαν τρελό από την Κυριακή, προκειμένου - όπως είπε - να εκκενωθούν 45 οικισμοί. Ενώ λοιπόν η πυρκαγιά «πηδούσε» ανεξέλεγκτη από οικισμό σε οικισμό, φτάνοντας μέχρι τον αστικό ιστό της πρωτεύουσας, η κυβέρνηση με το 112 έβγαζε την υποχρέωση στους κατοίκους που κινδύνευαν κι από κει και πέρα, «γαία πυρί μειχθήτω»! Στη συντριπτική πλειοψηφία, μάλιστα, δεν υπήρχε καμιά εκκένωση οργανωμένη από τον κρατικό μηχανισμό και ο κόσμος απλά έφευγε με τα υπάρχοντά του και με όποιο μέσο διέθετε, ενώ οι περισσότεροι έμεναν πίσω για να σώσουν ό,τι σώζεται από την περιουσία τους.

Οταν «έπεσαν» οι φλόγες, περάσαμε στο επόμενο κεφάλαιο της «ατομικής ευθύνης»: «Γιατί δεν καθάρισαν οι ιδιοκτήτες τα οικόπεδα;», αναρωτιούνταν τα διάφορα παπαγαλάκια. Σαν να μη διέσχισε η φωτιά μερικές χιλιάδες στρέμματα δάσους πριν φτάσει στα «οικόπεδα»! Για τα οποία η κυβέρνηση επέβαλε στα νοικοκυριά να τα καθαρίσουν με δική τους ευθύνη και με δικά τους έξοδα, έχοντας έτοιμο το άλλοθι για την καταστροφή. Στον επίλογο, η «ατομική ευθύνη» επανέρχεται τώρα στις αποζημιώσεις: Τα ψίχουλα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση θεωρούνται - ακόμα κι αυτά! - «βάρος» για τα δημοσιονομικά και γι' αυτό φουντώνει η συζήτηση της «υποχρεωτικής ιδιωτικής ασφάλισης», ώστε να μη χρειάζεται το κράτος να δίνει φράγκο για την κατεστραμμένη περιουσία του λαού! Με «καβάντζα» το 112 και «stand by» τις ασφαλιστικές, δεν φαίνεται και τόσο μακρινή η μέρα, που μια ιδιωτική πυροσβεστική θα αναλαμβάνει με το αζημίωτο να προστατεύει τις περιουσίες μόνο όσων έχουν να πληρώσουν...

1851 Γεννιέται ο γλύπτης Γιαννούλης Χαλεπάς.

1904 Ξεκινά τις εργασίες του το συνέδριο της Β' Διεθνούς στο Αμστερνταμ (14/8 - 20/8/1904). Στο συνέδριο αυτό οι δύο γραμμές στη σοσιαλδημοκρατία, η μαρξιστική - επαναστατική και η οπορτουνιστική - συμβιβαστική, διαγράφηκαν πιο καθαρά από ποτέ. Κεντρικό ζήτημα των εργασιών του Αμστερνταμ ήταν οι «διεθνείς κανόνες της σοσιαλιστικής τακτικής». Στην ουσία όμως επρόκειτο για τη στάση της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας απέναντι στον οπορτουνισμό και ειδικότερα τον αναθεωρητισμό του Ε. Μπέρνσταϊν, ο οποίος, παρά την καθολική του σχεδόν καταδίκη στα τέλη του περασμένου αιώνα, όχι μόνο δεν είχε υποχωρήσει, αλλά, απ' ό,τι φαινόταν στην πράξη, είχε κατακτήσει και νέες θέσεις, στο γαλλικό, στο ιταλικό, στο βελγικό Κόμμα - και όχι μόνο. Η σχετική απόφαση που υιοθέτησε το συνέδριο καταδίκαζε μεν φραστικά τον αναθεωρητισμό, καθώς και τη συμμετοχή των σοσιαλιστών στις αστικές κυβερνήσεις, ωστόσο υποτιμούσε σαφώς την επαναστατική πάλη του προλεταριάτου χάριν μιας αδιαμφισβήτητης έμφασης στον «κοινοβουλευτικό αγώνα». Κανένα μέτρο δεν πάρθηκε (ούτε καν προβλέφτηκε) σε οργανωτικό επίπεδο εναντίον των - φανερών τουλάχιστον - αναθεωρητών.

1908 Γεννιέται ο κομμουνιστής ηθοποιός Μάνος Κατράκης.

1941 Υπογράφεται μεταξύ ΗΠΑ και Βρετανίας η «Χάρτα του Ατλαντικού», που επισφράγιζε τη συμμαχία των δύο μερών στον Β' Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, ενώ έθετε και μια σειρά από όρους για τον μεταπολεμικό κόσμο.

1946 Ο συντάκτης του «Ριζοσπάστη» Κώστας Βιδάλης πιάνεται από συμμορίες του Σούρλα στη διάρκεια δημοσιογραφικής αποστολής στη Θεσσαλία και δολοφονείται ύστερα από άγρια βασανιστήρια.

1947 Το Πακιστάν ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του από τη Βρετανία.

1951 Συγκροτείται ο Ενιαίος Λαϊκός Αγώνας (ΕΛΑ) από τους Γιώργη Δαμασκηνό, Τριάδη Σωτηράκο και Σωτήρη Κούκουρα, προκειμένου να πιέσει υπέρ της υποψηφιότητας των Μπελογιάννη και Πλουμπίδη στα ψηφοδέλτια της ΕΔΑ στις εκλογές της 9 Σεπτέμβρη 1951.

1954 Στις 5.25 τα χαράματα στην Αγία Μαρίνα στο Δαφνί ο Νίκος Πλουμπίδης πέφτει νεκρός από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. «Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ», έγραψαν την επόμενη μέρα οι εφημερίδες της εποχής, «αντιμετωπίζοντας με απόλυτον ψυχραιμίαν τας σφαίρας του αποσπάσματος (...) Δεν εδέχθη ούτε να κοινωνήση, ούτε να του δέσουν τους οφθαλμούς του».

1956 Πεθαίνει ο Γερμανός κομμουνιστής ποιητής και δραματουργός Μπέρτολτ Μπρεχτ.

1958 Πεθαίνει ο Φρεντερίκ Ζολιό Κιουρί, μέλος της ΚΕ του ΚΚ Γαλλίας και βραβευμένος το 1935 με το Νόμπελ Φυσικής.

1974 Στις 3.30 τα χαράματα της 14ης του Αυγούστου 1974 τελειώνουν με πλήρη αποτυχία στη Γενεύη οι τριμερείς διαπραγματεύσεις (Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας) για την κατάσταση στην Κύπρο και το κυπριακό πρόβλημα. Μία ώρα αργότερα, τα τουρκικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν τη Λευκωσία, την Αμμόχωστο και άλλα σημεία της Κύπρου. Ο «Αττίλας 2» είχε ξεκινήσει.