Οι Ελληνες εργαζόμενοι δουλεύουν τις περισσότερες ώρες από οποιονδήποτε άλλον στην Ευρώπη, διανύοντας μια ...μαραθώνια εργάσιμη βδομάδα 40 περίπου ωρών, έναντι 36,1 στην Ευρώπη (μέσοι όροι). Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ, όμως, καμία διεκδίκηση για καλύτερους μισθούς δεν δικαιολογείται, αφού η παραγωγικότητα της εργασίας στην Ελλάδα υπολείπεται κατά πολύ των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών οικονομιών και αυτό αποτελεί πλήγμα για την ανταγωνιστικότητά της. Οπως είπε ο Σπ. Θεοδωρόπουλος μιλώντας στο forum του «Οικονομικού Ταχυδρόμου», «μέσα στους δείκτες της ελληνικής οικονομίας που βελτιώνονται δεν είναι η παραγωγικότητα», δίνοντας το στοιχείο ότι «έχουμε 38 ευρώ ανά ώρα εργασίας παραγόμενο προϊόν (στην Ελλάδα), ενώ στη Γερμανία είναι στα 75 ευρώ και στη Δανία 141 ευρώ». «Η σκληρή αλήθεια είναι ότι τα εισοδήματα βελτιώνονται σε συνδυασμό με την παραγωγικότητα, αλλιώς θα καταστούμε μη παραγωγικοί», είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ και ξεκαθάρισε: «Δεν είναι εύκολο να αυξηθούν οι μισθοί. Εκτός αν καταστούμε μη ανταγωνιστικοί».

Η κυνική αυτή τοποθέτηση εξηγεί και τον νόμο της κυβέρνησης για τον κατώτατο μισθό, που στηρίζεται στον αλγόριθμο της παραγωγικότητας - ανταγωνιστικότητας και επιδρά στη συνολικότερη διαμόρφωση των μισθών. Το μήνυμα που στέλνουν κυβέρνηση και εργοδοσία στους εργαζόμενους είναι να βάλουν τα κεφάλια μέσα και να αποδεχτούν αδιαμαρτύρητα την πολιτική που από τη μια βαθαίνει την εργασιακή εκμετάλλευση και από την άλλη επεκτείνει τα προνόμια και τις επιδοτήσεις στους επενδυτές, ελπίζοντας σε κάποια «θολή» αύξηση του εισοδήματός τους κάπου και κάποτε στο μέλλον, την ίδια ώρα που τα κέρδη των ομίλων σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και η ακρίβεια τσακίζει μισθούς, συντάξεις και εισοδήματα. Απέναντι σ' αυτές τις προκλήσεις και τις απειλές, η κλιμάκωση του οργανωμένου αγώνα για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και επαναφορά των ΣΣΕ είναι η μόνη απάντηση στην πολιτική που θωρακίζει τα κέρδη των ομίλων, με τους αντεργατικούς νόμους της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. «'Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!». Αυτό επιβεβαιώνουν καθημερινά κυβέρνηση, ΕΕ και εργοδοσία, κάνοντας καθαρό ότι χωρίς σύγκρουση για να χάσει το κεφάλαιο, δεν μπορούν να κερδίσουν τίποτα οι εργαζόμενοι και ο λαός.

Οι εξελίξεις στη Συρία έρχονται να γκρεμίσουν για άλλη μια φορά την αποπροσανατολιστική θεωρία που με επιμονή ανακυκλώνεται για τον πόλεμο στη Μ. Ανατολή, περί «πολέμου των θρησκειών» ή «πολέμου των πολιτισμών». Κανένα πρόβλημα δεν είχε το Ισραήλ να βοηθήσει τους ισλαμιστές της «Αλ Νούσρα» για να λειτουργήσουν στη Συρία ως «αντίβαρο» στις δυνάμεις που στηρίζονταν από το Ιράν και τη Χεζμπολάχ, ευρύτερα απέναντι στο καθεστώς Ασαντ, που για τους δικούς του λόγους και μέσω του «κοσμικού» κράτους παρέχει σχετικές ελευθερίες στον χριστιανικό πληθυσμό. Θυμίζουμε επίσης τη βοήθεια που έδωσε πρόσφατα το εβραϊκό Ισραήλ στο μουσουλμανικό Αζερμπαϊτζάν στη σύρραξη με τους χριστιανούς Αρμένιους στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Οση σκόνη και να σηκώνουν τέτοιες θεωρίες, πίσω από αυτήν παραμένει ο πραγματικός ένοχος ανεξαρτήτως θρησκείας, εθνικότητας και πολιτισμού: Τα καπιταλιστικά συμφέροντα και οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, το σύστημα της εκμετάλλευσης που γεννά άδικους πολέμους και σφαγεία. Ολα αυτά δηλαδή που πρέπει να βάλουν στο στόχαστρο με τον αγώνα τους οι λαοί.

1791 Πεθαίνει ο Αυστριακός συνθέτης της κλασικής μουσικής Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ.

1901 Γεννιέται ο Αμερικανός σκιτσογράφος Γουόλτ Ντίσνεϊ.

1926 Πεθαίνει ο Γάλλος ζωγράφος Κλοντ Μονέ, εκ των σημαντικότερων εκπροσώπων του ρεύματος του ιμπρεσιονισμού.

1929 Ο αρχισυντάκτης του «Ριζοσπάστη», Τάκης Φίτσος, συλλαμβάνεται και προφυλακίζεται για τα άρθρα του υπέρ των απεργών φοιτητών και τροχιοδρομικών.

1933 Λήγει η περίοδος της ποτοαπαγόρευσης στις ΗΠΑ, που είχε επιβληθεί από το 1920 και πάνω στην οποία είχαν ακμάσει το οργανωμένο έγκλημα και το λαθρεμπόριο.

1934 Η αστυνομία επιτίθεται κατά των φυματικών της «Σωτηρίας» που διαμαρτύρονταν για τις καταχρήσεις του διευθυντή, τραυματίζει πολλούς και προβαίνει σε ομαδικές συλλήψεις. Ενας από τους τραυματίες τελικά θα υποκύψει.

1934 Η Τουρκία παραχωρεί εκλογικά δικαιώματα στις γυναίκες.

1934 Γεννιέται ο ηθοποιός Νίκος Κούρκουλος.

1941 Ο Κόκκινος Στρατός και ο ηρωικός λαός της Μόσχας σταματούν την προέλαση των γερμανικών δυνάμεων στις παρυφές της Μόσχας. Τα σοβιετικά στρατεύματα περνούν στην αντεπίθεση.

1944 Ο Τσόρτσιλ διαμηνύει στον Σκόμπι: «Είσθε υπεύθυνος για την τήρηση της τάξης στην Αθήνα και πρέπει να εξουδετερώσετε ή να συντρίψετε όλες τις δυνάμεις του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ που θα πλησιάσουν προς την πόλη... Μη διστάσετε πάντως να ενεργείτε σαν να βρίσκεστε σε κατεχόμενη πόλη, όπου έχει ξεσπάσει τοπική εξέγερση».

Στην πρωτεύουσα η γενική απεργία συνεχίστηκε με καθολική επιτυχία. Εκατοντάδες χιλιάδες λαού πλημμύρισαν και πάλι το κέντρο της Αθήνας, ενώ για μια ακόμη φορά σημειώθηκε δολοφονική επίθεση κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα τον θάνατο 30 και τον τραυματισμό άνω των 100. Γενικότερα, η τρομοκρατία κατά του λαϊκού κινήματος, με συλλήψεις, βασανισμούς, δολοφονίες, κ.λπ., εντάθηκε, η κυκλοφορία απαγορεύτηκε μετά τις 17.30, καθώς και η οποιαδήποτε είσοδος - έξοδος από την Αθήνα. Η πρωτοβουλία των κινήσεων, όμως, ανήκε στον ΕΛΑΣ.

Ο ΕΛΑΣ κατέλαβε τις φυλακές Συγγρού, την Εφορεία Υλικού Πολέμου, την έδρα των Χιτών στη Σόλωνος 108, κ.ά., ενώ συνέχισε τον αφοπλισμό των αστυνομικών τμημάτων της πρωτεύουσας. Σφοδρές μάχες έδωσε ο λόχος σπουδαστών του ΕΛΑΣ «Λόρδος Βύρων» κατά των Βρετανών στο Πολυτεχνείο. Οι βρετανικές στρατιωτικές ενισχύσεις συνέχισαν να εισρέουν με αυξανόμενο ρυθμό από αέρα και θάλασσα. Μετά από έκκληση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ ο λαός του Πειραιά σήκωσε μόνο το βράδυ της 5ης προς 6η Δεκέμβρη 2.000 οδοφράγματα.

1952 Το νέφος που σχηματίζεται στο Λονδίνο από τα εργοστάσια και τις καμινάδες προκαλεί τον θάνατο σε 12.000 ανθρώπους.

1958 Ιδρύεται ο Αθηναϊκός Σύλλογος Οικογενειών Πολιτικών Εξόριστων - Φυλακισμένων (ΑΣΟΠΕΦ).

2013 Πεθαίνει ο ηγέτης του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC) και πρώτος Πρόεδρος της Ν. Αφρικής μετά την κατάργηση του απαρτχάιντ, Νέλσον Μαντέλα.