Ψευδεπίγραφες είναι οι λεγόμενες φορο-ελαφρύνσεις για τους εργαζόμενους και συνταξιούχους που επεξεργάζεται το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση. Ετσι, η υποτιθέμενη αύξηση των αφορολόγητων ορίων θα συνοδευτεί από την κατάργηση στις εκπτώσεις δαπανών που ισχύουν σήμερα, ενώ νέα φορο-χαράτσια πάνω στη μικρή ακίνητη ιδιοκτησία ετοιμάζονται για μετά τις δημοτικές εκλογές. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση δρομολογεί νέες, σκανδαλώδεις διευκολύνσεις για τους μεγαλοεπιχειρηματίες, μετακυλίοντας νέα φορολογικά βάρη στα «μόνιμα υποζύγια» των προϋπολογισμών, στα εργαζόμενα νοικοκυριά και στους συνταξιούχους. Και βέβαια, είναι ολοφάνερο από πού θα προέλθει η αύξηση των κρατικών εσόδων που προγραμματίζουν για το 2003.

Παρά τις οξύτατες αντιθέσεις, εντός και εκτός των αμερικανικών συνόρων, το «βρέφος» Μπους θέλει να υποκλέψει λίγη από την πολεμική αίγλη που χαίρει ο πατέρας και ετοιμάζεται πυρετωδώς να κλείσει(;) το κεφάλαιο που άνοιξε ο Μπους ο πρεσβύτερος.

Και γιατί όχι, αφού, παρά τις αντιρρήσεις, θεωρείται βέβαιο ότι τελικά οι Ευρωπαίοι θα συναινέσουν για ιδίους λόγους, καθώς όπως μας βεβαιώνει και ο πολύς πρώην ΥΠΕΞ Χένρι Κίσινγκερ, στην Ουάσινγκτον Ποστ, «ο πόλεμος αυτός θα αποτελέσει μεγάλη συνεισφορά σε μια νέα διεθνή τάξη πραγμάτων».

Ο Κίσινγκερ, αναδιατυπώνοντας τις αντιρρήσεις του, εκτοξεύει τα βέλη του... «Ακριβώς επειδή αυτός ο πόλεμος δημιουργεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο, η έκβασή του θα επηρεάσει πολύ περισσότερο την εικόνα της Αμερικής στον κόσμο και τη νομιμότητα των πράξεών της παρά οι λόγοι, για τους οποίους θα γίνει ο πόλεμος». Ρίχνει το ...μπαλάκι στους Ευρωπαίους, αλλά και στην έκρυθμη περιοχή... «οι σύμμαχοι της Αμερικής θα πρέπει να πάρουν την απόφαση, την οποία μέχρι τώρα αποφεύγουν: να δράσουν σε αντίθεση με τον ισχυρό εσωτερικό πολιτικό σκεπτικισμό στις χώρες τους, αλλιώς θα αποξενωθούν από τις ΗΠΑ» και προειδοποιεί «μια απομάκρυνση όμως, από τις ΗΠΑ δε θα σώσει τους συμμάχους από τις συνέπειες»... «είναι εξαιρετικά πιθανό, ότι ουσιωδώς περισσότερες χώρες θα είναι πρόθυμες να συμμετάσχουν στην ανοικοδόμηση του Ιράκ από όσες είναι έτοιμες να πάρουν μέρος στον πόλεμο, ακόμη και μόνο για να μην αφήσουν στις ΗΠΑ την επικυριαρχία σε αυτή την τόσο σημαντική περιοχή για την προμήθεια ενέργειας και τη διεθνή σταθερότητα».

Το μεγάλο παραμύθι της «απελευθέρωσης» του Αφγανιστάν φέτος συνοδεύτηκε από άλλο ένα: αυτό της «καταπολέμησης της καλλιέργειας οπίου και της παραγωγής ναρκωτικών» στη χώρα, που μόλις μια τριετία πριν είχε το 75% και θεωρούνταν η μεγαλύτερη παραγωγός πρώτης ύλης για την ηρωίνη που διακινείται σε παγκόσμιο επίπεδο. Η αμερικανική μηχανή προπαγάνδας τέθηκε σε λειτουργία και προσπάθησε να... τρελάνει τον κόσμο ισχυριζόμενη ότι οι πολέμαρχοι της Βόρειας Συμμαχίας - που χρηματοδότησαν, στην πλειοψηφία τους, τους πολέμους τους από το λαθρεμπόριο ναρκωτικών - έγιναν πλέον «καλά παιδιά» και δεν πασάρουν ναρκωτικά μέσω του πάλαι ποτέ δρόμου του μεταξιού στις «αναπτυγμένες» πρωτεύουσες και μητροπόλεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Αλλά χθες τα ψέματα έλαβαν τέλος. Το Πρόγραμμα για την Καταπολέμηση του Εγκλήματος και των Ναρκωτικών του ΟΗΕ έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η παραγωγή του οπίου αυξήθηκε και αγγίζει σε αξία το 1 δισ. δολάρια...

Αρα, δεν περιμέναμε μετά από τόσα χρόνια τα απόρρητα έγγραφα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, να μας διαφωτίσουν, για το αν έγιναν επεμβάσεις που καθόρισαν τις εξελίξεις σε Ελλάδα, Κύπρο, Τουρκία για την περίοδο 1964-68. Αλλωστε, η διετής καθυστέρηση για τη δημοσίευσή τους, λόγω των σοβαρών αντιρρήσεων που είχε η CIA, μαρτυρά από μόνη της, πως στο μεταξύ έγιναν οι κατάλληλες προσθαφαιρέσεις και τα απαραίτητα «στρογγυλέματα», ώστε και η αληθοφάνεια να διατηρηθεί, αλλά και πολλά σημαντικά στοιχεία να πάνε υπέρ ...πατρίδος.

Φυσικά, στον ιμπεριαλισμό ξέρουμε πως «το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το ...σύστημα», άρα δεν έχουμε και μεγάλες απαιτήσεις από τους εκπροσώπους του, είτε μεγάλης είτε μικρότερης δύναμης. Χωρίς αυταπάτες παλεύουμε ενάντια στις επεμβάσεις όλων των ειδών (και εποχών), μέχρι να ξενοιάσουμε οριστικά από το αντιδραστικό εκμεταλλευτικό σύστημα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Πάλι καλά, πάντως, που τα νησιά του Αιγαίου δε βρέθηκαν στο «μάτι του κυκλώνα» - κι ευελπιστούμε η έκφραση να παραμείνει μεταφορική. Αλλιώς η ...παράταση του Αυγούστου με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου θα ήταν λαϊκή απαίτηση.

Οπως και να 'χει, πάντως, οι επόμενες δυο Κυριακές θα είναι μέρες επιστροφής των Αθηναίων και μάλλον με καλύτερες συνθήκες απ' ό,τι ήταν προχτές. Οπότε απολαύστε τις μέρες σας και σκεφθείτε μόνο θετικά.

ΠΑΝΤΩΣ, ΟΣΟ εσείς ξεκουραζόσασταν οι παραγωγές των τηλεοπτικών καναλιών για τη νέα σεζόν ήταν στο φουλ της προετοιμασίας τους και μας υπόσχονται μια σεζόν που θα μας κάνει να ξεχάσουμε την περσινή από την άποψη της ...ξεφτίλας. Πάντα μπορούν και χειρότερα!

Τα «ριάλιτι σόου» και φέτος αναμένονται, όπως πιθανόν γνωρίζετε, στην «πρώτη γραμμή» και κάθε τηλεοπτικός οργανισμός κάνει ό,τι μπορεί για να πρωτοπορήσει σε φθήνια και παράνοια. Ο ανταγωνισμός, βλέπετε, ...ωθεί τα πράγματα.

«Μπιγκ Μπράδερ», μουσικά ριάλιτι, ρωσικές ρουλέτες, πλήθος κουτσομπολίστικων εκπομπών, όλα στη διάθεσή σας. Να μην ξεχάσουμε και την περίφημη «Φάρμα», μια και μας ταλαιπωρούν με τα διαφημιστικά τους, τα ριάλιτι στην εξοχή.

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΝΤΕ ΠΑΛΙ εισαγγελικές έρευνες για τις διαρροές σχετικά με την τρομοκρατία! Δε θα ήταν καλύτερα να το αφήσουν; Οι λόγοι και τα συμφέροντα είναι γνωστά και δεν ανιχνεύονται με εισαγγελέα. Αλλωστε, ακόμα και το πόρισμα αυτής της έρευνας ...θα διαρρεύσει. Πάμε στοίχημα;

«Η εκάστοτε αμερικανική κυβέρνηση με τις παραφυάδες της είναι παράγων ανωμαλίας. Δεν το λέω εγώ ο καχύποπτος και αμετανόητος αριστερός, αλλά οι ίδιοι οι... ανώμαλοι. Οποιος διαβάσει τις δημοσιογραφικές περιλήψεις από τα απόρρητα αρχεία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που αφορούν την Ελλάδα του 1964-'68 θα καταληφθεί από το σύνδρομο του διαρκούς τρόμου. Φιλαράκια του Παπαδόπουλου, τσατσάδες των αποστατών και μυστικοσύμβουλοι του ανεγκέφαλου Γλύξμπουργκ. Κατόπιν αυτού, όποιος πιστεύει ότι η 17 Νοέμβρη είναι οι σαγιονάρες του Σάββα, ο μπαγλαμάς του Χριστόδουλου και το ψαροντούφεκο του Ψαραδέλλη, είναι βλαξ με περικεφαλαία ή αθεράπευτα νεοφιλελεύθερος. Και δεν έχω την απειροελάχιστη αμφιβολία πως ύστερα από 40 χρόνια, όταν κυκλοφορήσουν τα απόρρητα αρχεία για την περίοδο που διανύουμε, οι επίγονοί μας θα διαβάζουν το σίκουελ του ίδιου έργου με τον τίτλο "Η αλήθεια για τη 17 Νοέμβρη" και θα τους σηκώνονται οι τρίχες της κεφαλής τους. Διότι οι κυβερνήσεις πέφτουν, τα ονόματα αλλάζουν αλλά η ανωμαλία μένει». Από τη χτεσινή «ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ» του Δημήτρη ΔΑΝΙΚΑ στα «ΝΕΑ».

Εκλεγμένος το 1998, ο Σρέντερ δήλωνε πως δε θα άξιζε να ξαναψηφιστεί εάν δεν επιτύγχανε μια σημαντική βελτίωση της αγοράς εργασίας. Εντούτοις το φετινό Ιούλη, τουλάχιστον σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το φάσμα της ανεργίας καλούνται να αντιμετωπίσουν 4.047 εκατ. Γερμανοί, ελαφρώς λιγότεροι από τα 4.095 εκατ. ανέργους που μετρούσε η χώρα το 1998. Ομως, ο σοσιαλδημοκράτης Σρέντερ δεν έχει σκοπό να «κολλήσει» με τέτοιες λεπτομέρειες. Με το θράσος που διακρίνει όλους αυτούς τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου είναι έτοιμος τώρα προεκλογικά να προτείνει μέτρα που... θα μειώσουν στο ήμισυ την ανεργία. Ανέθεσε, μάλιστα, σε «ανεξάρτητη» επιτροπή να κωδικοποιήσει τις προτάσεις του υπό την προεδρία του στενού του φίλου Π. Χαρτζ, διευθυντή προσωπικού της Φολκσβάγκεν. Τα ίδια παλιά κόλπα των «θα» για το λαό, για να του κλέβουν την ψήφο και να μπορούν ανενόχλητοι να κάνουν τα χατίρια στο μεγάλο κεφάλαιο. Ετσι λειτουργεί το σύστημά τους.

Το «Παρίσι» της Λατινικής Αμερικής, δηλαδή η πρωτεύουσα της Αργεντινής δεν υπάρχει πια. Για μία δεκαετία, όσο συντελούνταν η αρπαγή του πλούτου της χώρας και η απαρέγκλιτη εφαρμογή των επιταγών του ΔΝΤ, άρχισε να φθίνει. Τώρα στους δρόμους υπάρχουν αφρόντιστα και εξαθλιωμένα κτίρια και γύρω τους άνθρωποι που αναζητούν βατράχια και ποντίκια για να ικανοποιήσουν, όσο το δυνατόν, την πείνα τους, λίγο πριν συναντηθούν σε κάποια πλατεία ή σταυροδρόμι για να εκδηλώσουν δυναμικά την οργή τους και την αντίθεσή τους σε αυτή την πολιτική που τους οδηγεί στο θάνατο.

Η «Ελβετία» της Λατινικής Αμερικής, η Ουρουγουάη, δεν υφίσταται πια. Ακολουθώντας ακριβώς την ίδια διαδρομή με την ισχυρή γειτόνισσά της, βλέπει τώρα τα παιδιά της να τρώνε σκουπίδια και χορτάρι για να επιβιώσουν.

Οι ΗΠΑ και το ΔΝΤ με τη χορήγηση μαμούθ δανείων προσπαθούν να γλιτώσουν το γίγαντα της περιοχής να μην περιέλθει και αυτός στη δίνη της κρίσης και ξεσηκωθούν οι Βραζιλιάνοι με τη σειρά τους, όπερ και οι συνέπειες θα είναι τραγικές για την καθεστηκυία τάξη, εγχωρίως και παγκοσμίως. Τα δάνεια αποτελούν το τελευταίο σκέλος του «τέλειου εγκλήματος» που συντελείται εδώ και δεκαετίες στη Λατινική Αμερική. Μέχρι τη στιγμή που οι λαοί θα σταματήσουν το χέρι του δολοφόνου...