Παπαγεωργίου Βασίλης

Και δεν είχαμε, βέβαια, την παραμικρή αμφιβολία γι' αυτά και όποια άλλα βρώμικα μέσα χρησιμοποιούν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, αλλά η επιβεβαίωση του γεγονότος από μια βρετανική εφημερίδα και, μάλιστα, με συγκεκριμένα ντοκουμέντα, έχει τη σημασία της.

Η μία στις τέσσερις Ελληνίδες άνω των 20 ετών είναι άνεργη, αλλά και όσες εργάζονται αντιμετωπίζουν μεγάλες ανισότητες σε σχέση με τους άνδρες. Είναι τα κύρια συμπεράσματα των στοιχείων που παρουσίασε προχτές ο πρόεδρος του ΔΣ της ΓΣΕΕ με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας (8 Μάρτη). Εδωσε, επίσης, στη δημοσιότητα αρκετά ακόμη σχετικά στοιχεία, αλλά... ξέχασε να αναφερθεί στις βαθύτερες αιτίες των σοβαρότατων αυτών προβλημάτων. Δεν είπε τίποτε για την κυβερνητική πολιτική, θεωρώντας την προφανώς αθώα και, βέβαια, δεν είπε τι (δεν) έχει κάνει η ΓΣΕΕ για την ουσιαστική αντιμετώπισή τους. Και μη μας φέρουν, ως παράδειγμα... αγωνιστικής αντιμετώπισης, τη σημερινή πικετοφορία στην αμερικάνικη πρεσβεία, την οποία συνδιοργανώνουν με την ΑΔΕΔΥ και το ΕΚΑ. Από επετειακές ασκήσεις δημοσίων σχέσεων και «επικοινωνιολογίας» έχουν χορτάσει ακόμη και τα ΜΜΕ...

«Δεν πιστεύουμε στο μέλλον των μικρών μαγαζιών. Πιστεύουμε στα μεγάλα μαγαζιά για μείωση του κόστους και αύξηση του τζίρου». Αυτά είπε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του «ομίλου εταιριών Φουρλής» Β. Φουρλής, κατά τη διάρκεια προχτεσινής συνέντευξης Τύπου, δίνοντας το στίγμα της στρατηγικής του ομίλου για τα επόμενα χρόνια. Σ' αυτό το πλαίσιο, μεταξύ άλλων, ο όμιλος προχωράει στο κλείσιμο μικρών σημείων πώλησης και στον πολλαπλασιασμό των καταστημάτων - μεγαθηρίων, με χώρους πάνω από 3.000 τ.μ. και με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ένταση της επίθεσης στα μικρά μαγαζιά των αυτοαπασχολούμενων ή εκείνων με 1 - 2 υπαλλήλους. Οσο για τους εργαζόμενους στα καταστήματα που θα κλείσουν μέσα στους επόμενους μήνες, μπορεί ο Β. Φουρλής να υποστηρίζει σήμερα ότι θα μεταφερθούν σε άλλα καταστήματα του ομίλου, αλλά - σύμφωνα με τον ίδιο - το 2002, «δυστυχώς», υπήρξαν απολύσεις με το κλείσιμο των «ασύμφορων» καταστημάτων του.

Η είδηση αποτελείται από μερικές μόνο γραμμές, αλλά φανερώνει τόσα πολλά. Ας γράψουμε, όμως, πρώτα την είδηση. Η τελευταία λέει τα εξής: Είκοσι χιλιάδες (20.000) υποψήφιοι, απόφοιτοι ΑΕΙ και ΤΕΙ, έκαναν αίτηση για την κάλυψη 391 θέσεων προσωπικού στον ΟΤΕ. Ο τρόπος επιλογής θα γίνει με προφορική συνέντευξη από επιτροπή, χωρίς να έχει ανακοινωθεί ο τρόπος συγκρότησής της, αλλά και η μοριοδότηση προσόντων.

Τι να πρωτοπούμε; Για την ανεργία, που όλο πέφτει -σύμφωνα με τους αρμοδίους- κι από την άλλη, δεκάδες χιλιάδες, κυρίως νέοι, αναζητούν εναγωνίως μια θέση αξιοπρεπούς εργασίας και επιβίωσης στην «ισχυρή Ελλάδα»; Για τα πτυχία των ΑΕΙ και ΤΕΙ, που έχουν γίνει πτυχία ανεργίας και η μόνη τους αξία και χρήση, πλέον, είναι το κορνιζάρισμα και το κρέμασμα σε κάποιο τοίχο; 'Η, για το ολοφάνερο και προκλητικότατο δουλεμπόριο ελπίδων και προσδοκιών και, ταυτόχρονα, το καθεστώς αδιαφάνειας και αναξιοκρατίας, που προεξοφλείται από τον τρόπο πρόσληψης και πραγματοποιείται με τις ευλογίες της διοίκησης του ΟΤΕ και της κυβέρνησης;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι φανερό πάντως πως... ελάχιστος χώρος υπάρχει για πολλές πολλές αντιρρήσεις και διαφωνίες μεταξύ ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας και αμερικανικής πρεσβείας^. όταν οι στόχοι συμπίπτουν, οι λεπτομέρειες περισσεύουν.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ «δουλευόμαστε» όταν μιλάμε για «λογιστικούς ελέγχους» της κυβέρνησης στις ΔΕΚΟ. Είναι σαφές. Ως γνωστόν, αυτές οι επιχειρήσεις έχουν δυο είδη δαπανών: Αυτές που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να κάνει τις πονηροδουλιές της και αυτές που πάνε στους κάθε λογής μεγαλοσυνεργάτες του δημόσιου.

Υπάρχει εχέφρων Ελληνας πολίτης που πιστεύει ότι υπάρχει περίπτωση να ελέγξει μια υπηρεσία του δημόσιου τέτοιου είδους έξοδα και μάλιστα αποτελεσματικά; Η απάντηση είναι αυτονόητη.

ΠΙΟ ΣΤΑΘΕΡΗ από άλλες η ελληνική οικονομία και ικανή να αντέξει τους κραδασμούς ενός πολέμου στο Ιράκ, σύμφωνα με τον Χρήστο Πρωτόπαππα. Να του θυμίσουμε ίσως ότι τους τελευταίους 10 μήνες έχει πάθει διάφορα «πατατράκ», χωρίς να έχει υπάρξει κανένας πόλεμος;

Κι όταν βέβαια ο κυβερνητικός εκπρόσωπος λέει «οικονομία», να καταλαβαίνετε τα κέρδη εκείνων που η κυβέρνηση ταΐζει πλουσιοπάροχα. Οι υπόλοιποι κάτοικοι αυτής της χώρας δε συμπεριλαμβάνονται στην έννοια.

ΚΑΙ ΓΕΥΜΑ κάνανε, και με τις ώρες μιλάγανε χτες Κώστας Σημίτης και Γιώργος Παπανδρέου. Οπως είπαν, το θέμα ήταν το Κυπριακό. Προφανώς, τα μπερδέματα είναι πολλά, οι πιέσεις ακόμα περισσότερες και μάλλον δεν το απόλαυσαν το φαγητό τους.

Η γραμμή πάντως παραμένει μια: Ο,τι πουν οι ΗΠΑ...

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Κατανοώντας τις δυσκολίες που συναντά ο πλανητάρχης στο Συμβούλιο Ασφαλείας - και όχι μόνο - γράφει: «Είναι πράγματι ενοχλητικό ότι τόσο πολλοί "σύμμαχοι" της Αμερικής πρέπει να δωροδοκηθούν ή να εκβιαστούν για να λάβουν μέρος σε αυτόν τον πόλεμο»!

Αυτό, δηλαδή, που ο κόσμος το 'χει τούμπανο, αναγκάζεται τώρα να το ομολογήσει δημόσια ακόμη και ο κύριος Φρίντμαν.

Δεν υποτιμά, βέβαια, τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις ο κύριος Φρίντμαν και γι' αυτό σημειώνει στο ίδιο άρθρο: «Ισως να φανούμε τυχεροί και το παιχνίδι του Μπους να αναγκάσει τον Σαντάμ να αποχωρήσει από την εξουσία. Η μοναδική εναλλακτική λύση είναι μια τελευταία προσπάθεια να συνταχθεί ένα ψήφισμα του ΟΗΕ που θα θέτει συγκεκριμένους στόχους αφοπλισμού του Σαντάμ Χουσεΐν, στόχους που αν δεν εκπληρωθούν, το Συμβούλιο Ασφαλείας θα δώσει το πράσινο φως για επίθεση. Η Γαλλία, η Ρωσία και η Κίνα θα μπορέσουν να πουν ότι κέρδισαν χρόνο και οι ΗΠΑ ότι απείλησαν τον Σαντάμ με ένα ενωμένο μέτωπο».

Σε διαφορετική περίπτωση, όμως, ο κύριος Φρίντμαν, με τον κυνισμό που μπορεί να διακρίνει μόνον εκείνους που είναι ταγμένοι να υπηρετούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των «γερακιών» της Ουάσιγκτον, τονίζει: «Αν δε γίνει τίποτα απ' όλα αυτά, ας ετοιμαστούμε για τη σύγκρουση κι ας ελπίσουμε για το καλύτερο. Στο κάτω κάτω καθόμαστε στα πίσω καθίσματα».

Με απλά λόγια, μας λέει πως οι Αμερικανοί - με εξαίρεση τους μισθοφόρους που θα πάρουν μέρος στον πόλεμο του Ιράκ - δεν κινδυνεύουν και πολύ από ένα νέο γύρο πολέμου στο Ιράκ, καθώς πέφτει κομμάτι μακριά από τη χώρα τους! Τόσο απλά και τόσο κυνικά...

Μπορεί ο πόλεμος ενάντια στον ιρακινό λαό, να μην έχει ξεδιπλώσει ακόμη τα θανατηφόρα φτερά του, αλλά οι τιμές των καυσίμων «πετάνε» συνεχώς και ψηλότερα. Στις 3 Μάρτη η τιμή του πετρελαίου ήταν 33,5 δολάρια το βαρέλι, έχοντας αυξηθεί κατά 41% από τις 19 Νοέμβρη 2002 και κατά 76% από τον περσινό Γενάρη.

Περιττό να σημειώσουμε ότι οι απανταχού μεγάλες εταιρίες πετρελαίου και, ιδιαίτερα, οι γνωστές, πάλαι ποτέ «επτά αδελφές», που έχουν γίνει πλέον τέσσερις, μετά από ανάλογες συγχωνεύσεις, σημειώνουν ρεκόρ κερδοφορίας...

Πλούσια και πολύμορφη είναι η «προσφορά» της «17Ν», στα 28 χρόνια της ζωής και της δράσης της, στο σύστημα και τις κυρίαρχες δυνάμεις, εγχώριες και ξένες. Στις προηγούμενες δεκαετίες, για παράδειγμα, η παράδοση ήθελε τους όποιους κυκλοφορούσαν με διάφορες μάσκες - άλλοτε της οργάνωσης «17Ν», άλλοτε του ΕΛΑ, κλπ - να «χτυπούν», σε περιόδους που τα λαϊκά προβλήματα παρουσίαζαν όξυνση και το λαϊκό κίνημα άνοδο. Με τα επιλεγμένα χτυπήματα στην κατάλληλη στιγμή και την ανάλογη παρέμβαση των ΜΜΕ και της εκάστοτε κυβέρνησης επιχειρούνταν ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης και όχι μόνον.

Εδώ και μήνες, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο επαπειλούμενος πόλεμος, η ακρίβεια, η ανεργία, τα αλλεπάλληλα γιουρούσια των κυβερνώντων και των «δυνάμεων» της αγοράς στα πλατιά λαϊκά στρώματα κλπ, κλπ, μπαίνουν στο περιθώριο της τηλεοπτικής επικαιρότητας, είτε με τη διοχέτευση «πληροφοριών» και τις «ζωντανές» συλλήψεις, είτε τώρα με τη «δίκη των δικών». Κι ενώ, η ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων τραβά την ανηφόρα, στα τηλεπαράθυρα αναζητούν... το βαθύτερο νόημα της ματιάς του τάδε ή δείνα κατηγορούμενου.

Είναι ακόμη η επιχείρηση για τη μετατροπή της κοινωνίας σ' ένα μεγάλο στρατώνα όπου οι πολίτες θα ζουν υπό τη διαρκή απειλή ενός αόρατου εχθρού, όπως η «τρομοκρατία», και όπου ο παγκόσμιος στρατιωτικός νόμος θα επιβάλλει το σιωπητήριό του.