Πέμπτη 18 Σεπτέμβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Προεκλογικές διαβεβαιώσεις...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ουδείς νέος φόρος θα επιβληθεί το 2004, διαβεβαιώνουν προς κάθε κατεύθυνση ο κ. Χριστοδουλάκης και τα οικονομικά επιτελεία της κυβέρνησης, συνεχίζοντας την προεκλογική επιχείρηση ψηφοθηρίας και εντυπωσιοθηρίας. Λες και το σημερινό φορολογικό σύστημα ευνοεί τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα και, επομένως, η διατήρησή του συνιστά ένα φιλολαϊκό μέτρο.

Πέρα απ' αυτό, όμως, υπάρχουν και τα εξής: Πρώτον, η προεκλογική διαβεβαίωση ότι δε θα επιβληθεί νέος φόρος - ακόμη κι αν παρθεί τοις μετρητοίς - καθόλου δε σημαίνει πως θα πληρώσουν λιγότερα οι εργαζόμενοι. Οι τελευταίοι θα επιβαρυνθούν ακόμη περισσότερο, αφού δε θα τιμαριθμοποιηθεί η φορολογική κλίμακα. Χώρια, ποιες αυξήσεις και ποιους νέους φόρους και τέλη θα επιβάλουν οι δημοτικές και νομαρχιακές αρχές, αφού σ' αυτή την κατεύθυνση τις σπρώχνει η κυβέρνηση. Και δεύτερον, τι σημαίνει ότι «ουδείς νέος φόρος θα επιβληθεί το 2004»; Προφανώς, ότι από το 2005 θα γίνει το ...έλα και να δεις. Αλλωστε, μια πρόγευση έχουν ήδη πάρει οι εργαζόμενοι με τα μέτρα της «Χάρτας Σύγκλισης», στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η κατάργηση όλων των σημερινών φοροαπαλλαγών (ενοίκιο, δίδακτρα, έξοδα περίθαλψης και ασφάλισης, κλπ.), που κάπως ανακουφίζουν τα, γνωστά σε όλους, μόνιμα «φορολογικά υποζύγια».

Και προεκλογική ... αφέλεια

Ακης Τσοχατζόπουλος: «Εκτιμώ ιδιαίτερα της πρόθεσης της Νέας Δημοκρατίας να δεσμευτεί από τώρα ότι θα κάνει αλλαγές σε διάφορους τομείς. Το ερώτημα, όμως, είναι σε ποια κατεύθυνση θα είναι αυτές οι αλλαγές».

Προφανώς, η... αφέλεια του υπουργού Ανάπτυξης έχει αποκλειστικά και μόνον προεκλογικά αίτια. Γνωρίζει πολύ καλά ότι η κατεύθυνση των αλλαγών, που εξάγγειλε ο Κ. Καραμανλής, είναι ακριβώς η ίδια με αυτήν που ακολουθεί σήμερα η κυβέρνηση.

«Πληθωρισμός» οργής...

Από κόρακα «κρα» θα ακούσεις. Δεν μπορούσε να περιμένει να ακούσει κάποιος κάτι διαφορετικό από τους εντεταλμένους της Τράπεζας της Ελλάδος. «Οι αυξήσεις των μισθών φταίνε για τον πληθωρισμό» αποφάνθηκε με άρθρο του (στο χτεσινό «Βήμα») ο υποδιοικητής της Π. Θωμόπουλος, αναμηρυκάζοντας τα όσα προ μηνών είχε πει ο διοικητής της ΤτΕ και οι κεντρικοτραπεζίτες όπου Γης... Με κάθε σοβαρότητα ο Π.Θ., γνωστός και για τις φιλικές του σχέσεις με τον πρωθυπουργό, δηλώνει ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια οι ονομαστικοί μισθοί αυξάνονται υπερβολικά. Φυσικά, δε λέει κουβέντα για τα τρελά κέρδη των επιχειρήσεων - πρωτίστως των τραπεζών - και του κεφαλαίου το ίδιο διάστημα. Προφανώς, τα τελευταία επιδρούν ευεργετικά στον πληθωρισμό... Εχει όμως και προτάσεις προς την κυβέρνηση ο υποδιοικητής. Να ακολουθήσει, λέει, την πολιτική της περιόδου προετοιμασίας της εισόδου της χώρας στην ΟΝΕ. Για όποιον δεν κατάλαβε, «πάγωμα» των μισθών στα γνωστά επίπεδα του 2%. Είναι ευνόητο ότι οι διορισμένοι από την κυβέρνηση προϊστάμενοι της ΤτΕ εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία και προσπαθούν να τη βοηθήσουν στην επιχείρηση «αναχαίτισης» των κινητοποιήσεων των εργαζομένων, που διεκδικούν ένα μικρό μέρος των όσων έχασαν τα χρόνια που ο κύριος υποδιοικητής διέκρινε υπερβολικές αυξήσεις...

Συναντήσεις

Οι συναντήσεις του με τους μεγαλοκαναλάρχες και μεγαλοεκδότες είναι σχετικά συχνές κι έχουν ουσιαστικά πάρει συστηματικό χαρακτήρα. Παραπονεμένοι δε μένουν και οι λοιποί μεγαλοσχήμονες, ιδιαίτερα οι πλέον επιφανείς εκπρόσωποι της ολιγαρχίας του τόπου. Οι πόρτες του Μαξίμου είναι και γι' αυτούς μονίμως ανοιχτές. Οπως καταλάβατε, αναφερόμαστε στον πρωθυπουργό και τις συναντήσεις του με διαφόρους «έχοντες και κατέχοντες». Συναντήσεις, για τις οποίες δεν ανακοινώνεται το παραμικρό και τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια μια αξιοπερίεργη τουλάχιστον μυστικότητα. Οπως η προχτεσινοβραδινή με τον κ. Κόκκαλη...

Φανταζόμαστε πως οι συναντήσεις αυτές δεν έχουν κοινωνικό περιεχόμενο. Αλλα πράγματα κουβεντιάζονται, τα οποία μπορεί ο καθένας να υποθέσει. Πολύ περισσότερο, καθώς η χώρα βαδίζει σε προεκλογική περίοδο...

ΥΓ: Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιβεβαίωσε χτες - όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους - τόσο την τελευταία, όσο και τις άλλες συναντήσεις. Απέφυγε, όμως, παρά τις επίμονες ερωτήσεις, να αναφερθεί στο περιεχόμενό τους. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του...

«Είναι ζήτημα ζωής... »

Οι κινητοποιήσεις στο χώρο της εκπαίδευσης και το άνοιγμα των σχολείων εν μέσω προεκλογικών εξαγγελιών, φέρνει την υπόθεση της παιδείας έντονα στο προσκήνιο. Στις αρχές της βδομάδας οι εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εξήγγειλαν κινητοποιήσεις ενώ κλειστά παραμένουν τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Η ίδια η πραγματικότητα της παιδείας κάνει επιτακτική την ανάγκη οι αγώνες αυτοί που ξεκινούν, να αποκτήσουν στόχους που θα στρέφονται ενάντια στα πραγματικά προβλήματα της παιδείας και στους υπεύθυνους γι' αυτά και θα γίνουν υπόθεση όλων των εργαζομένων.

Υπόθεση όσων βιώνουν τα αποτελέσματα των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην παιδεία, που καλούνται να πληρώνουν μια εκπαίδευση που όσο ακριβαίνει, τόσο πιο «φτηνό» και εφήμερο γίνεται το περιεχόμενό της. Που αντί να απαντά στην ανάγκη του νέου ανθρώπου να εξοπλιστεί με εφόδια για τη ζωή, με κριτήριο να μπορεί να την ερμηνεύει και να την καλυτερεύει, του παρέχει «δεξιότητες» και σκόρπιες γνώσεις. Γιατί είναι γεγονός ότι «η παιδεία αλλάζει», όπως λένε οι διαφημίσεις του υπουργείου Παιδείας που επιστρατεύτηκαν για να απαντήσουν στη λαϊκή αγανάκτηση. Πρόκειται όμως για αλλαγή που βαθαίνει ακόμα περισσότερο το χάσμα ανάμεσα στην εκπαίδευση με βάση τις πραγματικές σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και την εκπαίδευση που παρέχει το σημερινό σχολείο. Πολλαπλασιάζει τους φραγμούς για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων και προωθεί μέσα από την αξιολόγηση, την κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών, μαθητών και σχολείων.

Οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες δεν εξαντλούνται στις «δεξιότητες» για μια δουλιά του ποδαριού, ούτε μόνο στην εισαγωγή στην ολοένα και πιο υποβαθμισμένη τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά στη διαμόρφωση προσωπικότητας ικανής να ορίζει τη ζωή της και να πάρει την τύχη της στα χέρια της. Παιδεία δομημένη πάνω σε αυτό το στόχο δεν μπορεί να χωρέσει στο σημερινό πλαίσιο της «σύγκλισης», της απασχολησιμότητας, των αναγκών της αγοράς, μιας κοινωνίας για την οποία κριτήριο προόδου είναι το κέρδος και που η εκπαίδευση αποτελεί μέσο αύξησης της παραγωγικότητας για χάρη του κεφαλαίου. Σε αυτές τις συνθήκες, τα λόγια του μεγάλου παιδαγωγού Δημήτρη Γληνού: «Η μόρφωση δεν είναι ζήτημα γνώσης αλλά ζωής», προβάλλουν επίκαιρα παρά ποτέ.

Η συντονισμένη λαϊκή δράση για την παιδεία των αναγκών και των οραμάτων του λαού, μπορεί να είναι η μόνη απάντηση στην ενιαία επίθεση που δέχεται σήμερα το δικαίωμα στη μόρφωση. Με αφετηρία την αγανάκτηση που υπάρχει για τη σημερινή κατάσταση του σχολείου και την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να κατευνάσει μέσα από μεγαλόστομες εξαγγελίες για «ποιότητα» και «πρόοδο» στην παιδεία. Μέσα από ένα μέτωπο πάλης που θα εναντιώνεται με τον αγώνα και τη δράση του σε κάθε παραλλαγή της ίδιας πολιτικής, που δεν παίρνει βελτιώσεις και φτιασιδώματα. Που θα απαιτεί την ανασυγκρότηση της εκπαίδευσης συνδέοντας αυτή τη διεκδίκηση με τον αγώνα για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας.


Μαρίνα ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ

Τα ανταγωνιστικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΥΨΟΥΣ 6 ΔΙΣ. ευρώ είναι το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα» του υπουργείου Ανάπτυξης, όπως δήλωσε χτες ο πλέον αρμόδιος, ο ίδιος ο Ακης Τσοχατζόπουλος. Οπως καταλαβαίνετε, κάθε σύγκριση με το «κοινωνικό πακέτο» των 1,7 δισ. ευρώ είναι περιττή.

Οχι μόνο, γιατί το πρώτο νούμερο αφορά μερικές χιλιάδες επιχειρήσεις και ακόμη λιγότερους «έχοντες και κατέχοντες» και το δεύτερο πάνω από 2 εκατομμύρια εργαζόμενους και συνταξιούχους.

Αλλά και γιατί, τα 6 δισ. ευρώ αποτελούν το ποσόν ενός υπουργείου και από έναν μόνον τομέα ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου. Αν δίπλα σ' αυτό, βάλετε τα σχετικά κονδύλια όλων των υπουργείων και για όλους τους τομείς της πολύμορφης ενίσχυσης των κεφαλαιοκρατών, τότε θα προσεγγίσετε την αλήθεια, από τη μια, αλλά θα κινδυνέψετε από ...κόλπο από την άλλη. Μιλάμε για πολλά λεφτά...

Και δε λογαριάζουμε την πολύμορφη πολιτική, νομοθετική και λοιπή ολόπλευρη στήριξη των κυβερνώντων - και όχι μόνο - στην ολιγαρχία και το εκμεταλλευτικό σύστημα γενικότερα...

ΤΕΛΙΚΑ, η απόφαση του ICAO και η συμπεριλαμβανομένη σ' αυτή συμφωνία Αθήνας και Αγκυρας, σχετικά με τους αεροδιαδρόμους στο ανατολικό Αιγαίο, αποτελεί ή όχι μια επιτυχία και, μάλιστα, σημαντική, της κυβέρνησης;

Το ερώτημα απασχολεί από χτες πολλούς και διαφόρους και πρωτίστως την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, για παράδειγμα, ήταν χτες κατηγορηματικός: Η κυβέρνηση πρέπει να πιστωθεί με μια ακόμη μεγάλη επιτυχία...

Πάντως, όταν ρωτήθηκε, γιατί η κυβέρνηση δεν ανακοίνωσε αμέσως τη συμφωνία και έσπευσε μόνον όταν το γεγονός δημοσιεύτηκε στον τουρκικό Τύπο και μεταδόθηκε, αμέσως μετά, από εγχώρια ηλεκτρονικά ΜΜΕ, η απάντησή του ήταν ...άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε.


Γρηγοριάδης Κώστας

Εγώ χτες ρωτήθηκα και έσπευσα να βρω στοιχεία, ώστε σήμερα να σας απαντήσω, δήλωσε συγκεκριμένα. Γνωρίζετε εσείς, έστω και μια περίπτωση, όπου η κυβέρνηση να σημείωσε επιτυχία και να περίμενε τις ερωτήσεις του δημοσιογράφου, για να την ανακοινώσει; Ολόκληρη φιέστα θα είχε στήσει, πριν οποιοσδήποτε πάρει μυρουδιά για το ζήτημα...

Πάντως, μην κουράζετε το μυαλό σας, για να βρείτε κάποια επιτυχία της κυβέρνησης και τι έκανε. Φιλολαϊκά μέτρα δε χωράνε στην πολιτική της κυβέρνησης. Ούτε συμβιβάζεται μια πολιτική εθνικής ανεξαρτησίας με τους ευρωμονοδρόμους, το ΝΑΤΟ και την ιμπεριαλιστική νέα τάξη.

Προκλητικές και ψεύτικες κατηγορίες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η καλλιέργεια της παπαρούνας και η παραγωγή οπίου έχει ραγδαία πολλαπλασιαστεί μετά την ιμπεριαλιστική εισβολή στο Αφγανιστάν και την επιβολή στρατιωτικής κατοχής στην πολύπαθη αυτή χώρα. Αυτό παραδέχονται οι σχετικοί με την καταπολέμηση των ναρκωτικών διεθνείς οργανισμοί. Στο Ιράκ - όπως έγραψαν πρόσφατα εφημερίδες δυτικών χωρών - κάνουν θραύση τους τελευταίους μήνες, κυρίως ανάμεσα στους νέους, τα κάθε είδους παραισθησιογόνα, ιδιαίτερα χάπια, η χρήση των οποίων πολλαπλασιάζεται με ταχύτατους ρυθμούς.

Και όμως, τίποτε απ' όλ' αυτά δεν περιέχονταν στην ετήσια έκθεση του Αμερικανού Προέδρου προς το Κογκρέσο, για την καταπολέμηση των ναρκωτικών, που δόθηκε προχτές στη δημοσιότητα. Αντίθετα, στην τελευταία υπάρχει η έκφραση της ιδιαίτερης ανησυχίας του Τζ. Μπους, σχετικά με το υποτιθέμενο εμπόριο ναρκωτικών και ιδιαίτερα της ηρωίνης, που συνδέεται με τη Βόρεια Κορέα..! Και, βέβαια, δίνεται η διαβεβαίωση ότι οι ΗΠΑ θα μεγιστοποιήσουν τις προσπάθειες για την καταστολή του...

Χρειάζεται, άραγε, να αναφέρουμε ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία των διεθνών οργανισμών, στη ΛΔ της Κορέας δεν υπάρχει πρόβλημα ναρκωτικών, ενώ οι ΗΠΑ βρίσκονται ανάμεσα στις πρώτες θέσεις της σχετικής κατάταξης; Είναι περιττό. Οπως είναι περιττό, να σημειώσουμε ότι για πρώτη φορά κατηγορεί η Ουάσιγκτον τη ΛΔ της Κορέας για εμπόριο ναρκωτικών. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι κρύβεται πραγματικά πίσω από τις αιτιάσεις του Λευκού Οίκου.

Αποκαλυπτική αυτοκριτική

Θυμάστε την Κριστιάν Αμανπουρ, τη δημοσιογράφο του CNN, η οποία έγινε διάσημη με τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου και αργότερα σημείωσε κι άλλες «επιτυχίες», καθώς ήταν σύζυγος του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ επί Κλίντον, Τζέιμς Ρούμπιν; Ε, λοιπόν, η κυρία αυτή δήλωσε τις προάλλες σε συνέντευξη Τύπου και τα παρακάτω: «Λέγεται πως το πρώτο θύμα του πολέμου είναι η αλήθεια, αλλά στην περίπτωση του Ιράκ φαίνεται πως σκοτώθηκε, πριν ακόμη πέσει ο πρώτος πυροβολισμός. Ο Τύπος φιμώθηκε, ακόμη και οικειοθελώς. Δε μ' αρέσει που το λέω, αλλά σίγουρα η τηλεόραση, ίσως σ' ένα βαθμό και το δικό μου κανάλι, είχε τρομοκρατηθεί από την κυβέρνηση και τα στρατιωτάκια της, του Φοξ Νιουζ. Δημιουργήθηκε ένα κλίμα φόβου και αυτολογοκρισίας».

Οταν ακόμη και η Κρ. Αμανπουρ ομολογεί και παραδέχεται τα παραπάνω, μπορείτε να φανταστείτε ποια είναι η πραγματικότητα...

Τουλάχιστον περίεργες...

Αν γίνονταν εκλογές με τον προτεινόμενο από την κυβέρνηση εκλογικό νόμο και τα αποτελέσματα ήταν ίδια με αυτές του 2000, τότε το ΠΑΣΟΚ θα 'παιρνε 162 έδρες. Δηλαδή, τέσσερις περισσότερες απ' όσες πήρε με το σημερινό ληστρικό και αντιδημοκρατικό σύστημα. Ο υπουργός Εσωτερικών, όμως, δε βαριέται να λέει και να ξαναλέει ότι ο προτεινόμενος νόμος είναι αναλογικότερος, δικαιότερος, κλπ., κλπ. Προφανώς, έχει τουλάχιστον περίεργες αντιλήψεις περί αναλογικότητας ο κ. Σκανδαλίδης...

Ριάλιτι σόου...

«Υποτίθεται ότι ήρθαμε εδώ, για να εκφράσουμε τις απόψεις μας και να συζητήσουμε δημόσια για όσα μας αφορούν. Κανείς, όμως, δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά. Είναι μια βιτρίνα, για να πουν ότι δίνουμε βήμα στους νέους».

«Η Βουλή των Εφήβων δεν είναι ολοκληρωμένος θεσμός, αλλά μοιάζει περισσότερο με ριάλιτι σόου. Χρειάστηκε η χτεσινή δραματική ιστορία της μαθήτριας για να ασχοληθούν με μας. Σήμερα, δε μας αφήνουν σε ησυχία...».

Τα παραπάνω αποτελούν γνώμες μαθητών, που συμμετείχαν τις μέρες αυτές στη Βουλή των Εφήβων και δημοσιεύτηκαν σε χτεσινές εφημερίδες. Και τις σημειώνουμε, γιατί είναι ελπιδοφόρες. Γιατί αποτελούν μια επιπλέον απόδειξη της ωριμότητας των νέων ανθρώπων, της ριζοσπαστικής και αγωνιστικής τους διάθεσης.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μήνυμα αγώνα και αντεπίθεσης

Ολοι σχεδόν, αυτή την περίοδο, θυμούνται ξαφνικά τη νεολαία. Με υποσχέσεις για πάταξη της ανεργίας την ώρα που αυτή διαρκώς αυξάνεται, με κροκοδείλια δάκρυα για την εξεταστική που χάνεται την ώρα που η ανώτατη εκπαίδευση στο σύνολό της υποβαθμίζεται κατάφωρα, και με χαμόγελα κατανόησης, επιβράβευσης για τις κοινωνικές, καλλιτεχνικές, αθλητικές και άλλες ανησυχίες της νεολαίας, που όμως ασφυκτιά και για να τις εκφράσει δημιουργικά χρειάζεται πολύ χρήμα και χρόνο. Κυβέρνηση και Νέα Δημοκρατία ανακαλύπτουν τη νέα γενιά και τις ανάγκες της.

Υπάρχει όμως και το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, που δε θυμούνται τη νεολαία ευκαιριακά και για προεκλογικούς λόγους, αλλά παλεύουν καθημερινά για τα δικαιώματά της στη μόρφωση, στη δουλιά, στο δημιουργικό ελεύθερο χρόνο και σ' όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Ολο το χρόνο η ΚΝΕ, που βρίσκεται μέσα στη νέα γενιά, μαζί με τους νέους, με τα πιο ζωντανά κομμάτια της νεολαίας μέσα στα σχολεία, στις σχολές, στα σωματεία στους χώρους δουλιάς, στους συλλόγους στις γειτονιές, παλεύουν μαζί, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στον ευρω-μονόδρομο, στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, στην εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση της μόρφωσης, στα ναρκωτικά και στα υποκατάστατα, στην απλόχερα παρεχόμενη υποκουλτούρα. Ολος αυτός ο αγώνας και η δραστηριότητα κάθε χρονιάς συγκεντρώνονται ως πολύτιμη πείρα, που παράγει γόνιμα συμπεράσματα, βρίσκει έκφραση, βήμα ανάλυσης και προβληματισμού στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ της ΚΝΕ κάθε Σεπτέμβρη.

Ετσι και φέτος, που ήταν μια πραγματικά πλούσια χρονιά σε αγώνες, με σημαντική τη συμμετοχή της νέας γενιάς, το Φεστιβάλ συγκεντρώνει αυτή την πείρα και καλεί τους νέους «να κάνουν την αμφισβήτησή τους δύναμη αγώνα και ανατροπής». Γιατί, όπως τονίζει η ΚΝΕ, δε φτάνει μόνον η καταγγελία, οι απαιτήσεις κι οι αγώνες από μόνοι τους, δε φτάνει η απλή εναλλαγή διαχειριστών σε μια εξουσία που βασίζεται στην εκμετάλλευση, στο ξεζούμισμα του ανθρώπου. Η λύση είναι στην ανατροπή αυτής της εξουσίας, είναι σ' αυτό το μέλλον που η εξουσία θα ασκείται από το λαό, που θα οργανώνει και θα οικοδομεί τη λαϊκή οικονομία. Η λύση, λοιπόν, και για τα προβλήματα της νέας γενιάς είναι η ενότητα με όλους όσοι έχουν συμφέρον να ξεμπερδεύουν με την κοινωνία της εκμετάλλευσης, στο δρόμο του Λαϊκού Μετώπου.

Αυτό το μήνυμα θα αντανακλάται από σήμερα και για τέσσερις μέρες από τις εκδηλώσεις του 29ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-«Οδηγητή». Για άλλη μια χρονιά οι εκδηλώσεις του απευθύνονται σ' όλους τους νέους και σε ανθρώπους κάθε ηλικίας, με πλούσιο πολιτιστικό και πολιτικό περιεχόμενο, με καλή μουσική κι άλλες καλλιτεχνικές εκφράσεις, με ζωντάνια, με το βλέμμα στραμμένο σ' ένα καλύτερο αύριο στη ζωή της νέας γενιάς. Και ειδικά φέτος έχει ένα λόγο παραπάνω να είναι λαμπρή αυτή η μεγάλη γιορτή της νεολαίας, μια και θα γιορτάζει τα 35 χρόνια ζωής και δράσης της ΚΝΕ αταλάντευτα, στο πλευρό του ΚΚΕ, για τα δικαιώματα και τις ανάγκες της νεολαίας, στην πρώτη γραμμή των αγώνων της.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ