Κι αν αναρωτιέστε, τι κάνει το υπουργείο Ανάπτυξης και ο... μέγας διώκτης της ακρίβειας, Κ. Κουλούρης, σας πληροφορούμε, ότι δεν κάνουν απολύτως τίποτε. Βλέπετε, εκτός των άλλων, οι ασφαλιστικές εταιρίες είναι τυπικά εντάξει...
«Αν δε διευρύνουμε την ενεργό περίοδο εργασίας, το ασφαλιστικό μας σύστημα θα έχει προβλήματα βιωσιμότητας στο μέλλον. Το κίνητρο είναι η εργασία. Το μοντέλο του εύπορου συνταξιούχου, που οικοδομήθηκε στις προηγούμενες δεκαετίες πρέπει να το ανατρέψουμε, γιατί ουσιαστικά δε δίνει λύση ούτε στους συνταξιούχους, ούτε στην οικονομία, ούτε στο ασφαλιστικό σύστημα». Αυτά είπε προχτές ο υφυπουργός Εργασίας, Ρ. Σπυρόπουλος. Και τα σημειώνουμε, γιατί, όταν ο αρμόδιος για το ασφαλιστικό ζήτημα υφυπουργός της κυβέρνησης θεωρεί πως έχει οικοδομηθεί στη χώρα μας και, επομένως, υπάρχει σήμερα ένα «μοντέλο εύπορου συνταξιούχου», το οποίο, μάλιστα, πρέπει να ανατραπεί, δε χρειάζεται να γράψουμε τίποτε περισσότερο εμείς, για το ποια είναι τα αντίστοιχα και πραγματικά σχέδια του ΠΑΣΟΚ, για το άμεσο μέλλον. Τίποτε απολύτως...
Οχι, δεν υποτιμούμε το γεγονός, πως η κυβέρνηση χρησιμοποιεί «διπλά βιβλία» στη διαχείριση των δημοσίων εσόδων και εξόδων. Δεν υποτιμούμε την ύπαρξη περίπου 100 (ίσως και περισσοτέρων) ειδικών λογαριασμών διαφόρων υπουργείων, μέσα από τους οποίους πραγματοποιήθηκε, σε συνθήκες πλήρους αδιαφάνειας και έλλειψης του οποιουδήποτε ελέγχου, το 15% των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού. Δεν υποτιμούμε, δηλαδή, τα όσα αποκάλυψε προχτές ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Αλλωστε, το θέμα είναι από καιρό γνωστό. Οι πάντες γνωρίζουν, εδώ και χρόνια, ότι η κυβέρνηση ασκεί με ...ιδιαίτερη επιτυχία το «σπορ» της «δημιουργικής λογιστικής».
Ολ' αυτά έχουν, βέβαια, τη σημασία τους, αλλά αφορούν αποκλειστικά και μόνο στις διαδικασίες διαχείρισης του κρατικού προϋπολογισμού. Και ομολογούμε, πως μας έκανε μια κάποια εντύπωση το γεγονός, ότι ο Ν. Κωνσταντόπουλος δε βρήκε να πει ούτε μια λέξη για τον ταξικό προσανατολισμό και περιεχόμενο της διαχείρισης αυτής. Λες και αν λείψουν οι ειδικοί λογαριασμοί, αν υπάρξουν τα όποια δυνατά σήμερα μέτρα διαφάνειας και ελέγχου, αν τα ποσά όλα διακινούνται μέσα απ' τα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού και ελέγχονται από τη Βουλή και από τα υπόλοιπα αρμόδια όργανα, δε θα έχει ο τελευταίος αντιλαϊκό και φιλομονοπωλιακό περιεχόμενο. Φαίνεται, όμως, πως οι φιλοδοξίες του ΣΥΝ περιορίζονται απλά και μόνο στα θέματα της διαχείρισης...
Το γεγονός, πάντως, της ιδιαίτερα έντονης τελευταία εμμονής της ηγεσίας του ΣΥΝ στην ανάδειξη θεμάτων, που αφορούν αποκλειστικά και μόνο στις μορφές διαχείρισης της κυβερνητικής εξουσίας, έχει μια γενικότερη σημασία. Πρώτον, γιατί «σπρώχνει» αντικειμενικά τον ΣΥΝ σ' έναν ιδιόμορφο συναγωνισμό με τη ΝΔ, η οποία ασκεί ουσιαστικά την ίδια κριτική στην κυβέρνηση και αναδείχνει τα ίδια πάνω-κάτω θέματα. Και δεύτερον, γιατί φανερώνει την έκταση και ένταση των αυταπατών, που διακατέχουν την ηγεσία του. Οι αδιαφανείς, ανεξέλεγκτες, κλπ., κλπ., μορφές διαχείρισης της σημερινής ή οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης, που θα κινείται στην ίδια λίγο-πολύ κατεύθυνση, είναι αδιάρρηκτα δεμένες με το αντιλαϊκό περιεχόμενο της πολιτικής της. Και, μάλιστα, όσο δυναμώνει και βαθαίνει το αντιλαϊκό και φιλομονοπωλιακό αυτό περιεχόμενο, τόσο θα μεγαλώνουν οι ανάγκες της όποιας κυβερνητικής διαχείρισης για μεγαλύτερη αδιαφάνεια, για περισσότερους ειδικούς λογαριασμούς και λιγότερο έστω και τυπικό έλεγχο, για περισσότερο αυταρχισμό και λιγότερη δημοκρατία, κλπ., κλπ. Μόνο μια φιλολαϊκή κυβέρνηση και μια φιλολαϊκή πολιτική - με άλλα λόγια, μια κυβέρνηση λαϊκής εξουσίας - δε θα έχει ανάγκη των τέτοιων μορφών διαχείρισης και, αντίθετα, θα επιζητεί και θα επιδιώκει την ουσιαστική συμμετοχή και έλεγχο του λαού, τη διαφάνεια, κλπ.
Οσο οι δεσποινίδες με τα ροζ, στο εικονικό σαλονάκι της TV, θα συνεχίζουν να συζητούν με εκλεκτό καλεσμένο τον υπουργό Εργασίας, για την καταπληκτική απόδοση του «home cinema» που μόλις απόκτησαν, εμείς θα πρέπει να σύρουμε τα πόδια μας ξανά στο δρόμο. Οση κι αν είναι η κούραση, δεν έχουμε χρόνο αναμονής και σχολιασμού της πραγματικότητας από απόσταση. Κάθε νούμερο στον πίνακα με τα ένσημα αντιπροσωπεύει τη ζωή ενός εργάτη. Οταν το ΠΑΜΕ μας καλεί «να κερδίζουμε δυνάμεις με τον ταξικό αγώνα» σ' αυτόν τον εργάτη αναφέρεται.
Να υποθέσουμε, λοιπόν, ότι νιώθει πλέον ευτυχής η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, καθώς τη συνεχάρη ένας οργανισμός που κατάφερε να μετατρέψει μέσα σε χρόνο ρεκόρ μια χώρα 300 εκατομμυρίων, όπως οι ΗΠΑ, σε ...στρατόπεδο;
Στην περίπτωση αυτή, ισχύει με σαφήνεια το ρητό «δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι» και έτσι οι επίγονοι του Εντγκαρ Χούβερ (έχοντας πια στη διάθεσή τους και τη σύγχρονη τεχνολογία) συναναστρέφονται φιλικά την κυβέρνηση και ...ετοιμάζουν και τη χώρα για την Ολυμπιάδα του 2004.
ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Ο «εξ Ανατολών κίνδυνος», σύμφωνα με τον Γιάννο Παπαντωνίου, που μ' αυτήν τη φράση, χαιρέτισε την έγκριση των αναδιαρθρώσεων που πρότεινε από το ΚΥΣΕΑ. Μόνο που δε μας διευκρίνισε τι εννοούσε ακριβώς...
Διότι στα ανατολικά της χώρας, εκτός της Τουρκίας, βρίσκονται και το Ιράκ και το Ιράν και η Συρία και το Αφγανιστάν και η Βόρεια Κορέα. Κι όπως όλοι γνωρίζουν, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ δε στοχεύουν στην Τουρκία - άλλωστε η τελευταία είναι σύμμαχός μας στη λυκοσυμμαχία - αλλά στις υπόλοιπες χώρες.
Αναρωτιόμαστε, επομένως, έναντι ποιου «κινδύνου εξ Ανατολών» πραγματοποιήθηκε η αναδιάταξη των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας. `Η, μήπως, δε χρειάζεται να ρωτάμε και αρκεί το γεγονός πως η κυβέρνηση έχει πάμπολλες φορές αποδείξει τη ΝΑΤΟφροσύνη της..;
Πάντως, σκόπιμο είναι να θυμίσουμε ότι μόλις δυο μέρες πριν τη χθεσινή έγκριση από το ΚΥΣΕΑ των αλλαγών του Γιάννου, ψήφισαν στη Βουλή ένα (ακόμα) νόμο υποβάθμισης της ΠΥΡΚΑΛ και της ΕΒΟ, που εξ όσων θυμόμαστε αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.
Οσο για την κυβέρνηση, επιμένει να παίζει σ' αυτό το θέατρο του παράλογου, δηλώνοντας σε όλους τους τόνους πως προστατεύει την «ενότητα της ορθοδοξίας», την ώρα που είναι μπλεγμένη σε κάθε ίντριγκα που έχει εξυφανθεί σ' αυτήν την υπόθεση.
Αν και η πρόταση αποσύρθηκε, κάτω από την έντονη αντίδραση που προκάλεσε, δείχνει τις «φιλάνθρωπες» προθέσεις αυτών που κυβερνούν την ΕΕ.
Αν άκουγε κανείς τον υπουργό Ανάπτυξης, κ. Α. Τσοχατζόπουλο, να παρουσιάζει σε συνέντευξη Τύπου, το βράδυ της Τετάρτης στη Θεσσαλονίκη, τις πολιτικές του υπουργείου για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, θα νόμιζε ότι βρισκόταν σε άλλη χώρα και σε άλλη εποχή.
«Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ένα δυναμικό στάδιο εξέλιξης», τόνισε ο κ. υπουργός και πρόσθεσε ότι υπάρχει πραγματική αύξηση των εισοδημάτων και της ανταγωνιστικότητας. Ο υπουργός δεν έκρυψε, βέβαια, ότι υπάρχει πρόβλημα με τα ελλείμματα. Αφού έκανε λόγο για «μικρή αύξηση του ελλείμματος», πρόσθεσε με νόημα πως αυτή «δεν είναι σημαντική», διότι - όπως είπε - οργανώνουμε και Ολυμπιακούς Αγώνες και μέχρι την έναρξη των Αγώνων πρέπει να καταβάλουμε στις ανάδοχες εταιρίες 1,8 δισ. ευρώ για την εκτέλεση των Ολυμπιακών έργων!
Αρκετά μεγάλη δημοσιότητα βρήκαν χτες τα αποτελέσματα έρευνας του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, η οποία επιχείρησε να καταγράψει τις αντιδράσεις των πολιτών σε μια σειρά από ...σύγχρονα προβλήματα (σχετικό ρεπορτάζ είχε και ο χτεσινός «Ρ»). Αρκετές εφημερίδες, μάλιστα, πρόβαλαν την έρευνα από την πρώτη τους σελίδα, ενώ σημείωναν ιδιαίτερα την επισήμανση του συντονιστή, ότι «η Ελλάδα προχωρά πιο γρήγορα από τους Ελληνες. Υπάρχει ένα χάσμα, η χώρα κατακτά πολιτική σταθερότητα, ασφαλές πλαίσιο συμμαχιών, ισχυρό νόμισμα και οι πολίτες εμφανίζονται αμήχανοι, επιφυλακτικοί, αν όχι απειλούμενοι από τη νέα εποχή».
Το σημειώνουμε, γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε, πού βρίσκεται η αντίφαση ή το περίεργο. Η «πολιτική σταθερότητα» είναι η κυριαρχία του δικομματισμού και της λογικής του «ευρω-μονοδρόμου», η οποία κοστίζει βαριά στην πολύ μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας. Το «ασφαλές πλαίσιο συμμαχιών» είναι η γνωστή «αντιτρομοκρατική» συμμαχία και γενικότερα η ΝΑΤΟική νέα τάξη. Με άλλα λόγια, οι ιμπεριαλιστικές, πολύμορφες επεμβάσεις, οι πόλεμοι και η καταπάτηση των δικαιωμάτων των λαών. Και δε νομίζουμε, πως χρειάζεται να πούμε κάτι για το «ισχυρό νόμισμα». Γιατί, λοιπόν, παραξενεύονται, που «οι πολίτες εμφανίζονται αμήχανοι, επιφυλακτικοί, αν όχι απειλούμενοι από τη νέα εποχή»;
Εμείς, βέβαια, θα θέλαμε η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών να έχει ξεκάθαρη γνώμη, για τον άκρως απειλητικό χαρακτήρα της «νέας εποχής» και να τάσσεται ενάντιά της. Το γεγονός αυτό, όμως, δε σημαίνει πως θεωρούμε και ανεξήγητα τα αποτελέσματα της έρευνας. Κάθε άλλο. Αλλωστε, ένας από τους πολλούς παράγοντες που διαμορφώνουν τη σημερινή κατάσταση, σημειώνεται στην ίδια έρευνα και αναδείχνεται με συγκεκριμένα στοιχεία.
Περισσότεροι από τον έναν στους δύο Ελληνες (52,1%) βλέπουν καθημερινά δυόμισι τουλάχιστον ώρες τηλεόραση, ενώ άλλο ένα 30% βλέπει καθημερινά από μια έως δυόμισι ώρες. Την ίδια στιγμή, μόνον 6,6% διαθέτει τουλάχιστον μία ώρα καθημερινά για το διάβασμα εφημερίδας, ενώ το 64,5% δεν παρακολουθεί καθόλου τον ημερήσιο Τύπο. Ουσιαστικά, δηλαδή, η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών ενημερώνεται - και σ' ένα βαθμό «διαπλάθεται» - αποκλειστικά και μόνον από την τηλεόραση και, μάλιστα - παίρνοντας υπόψη τις σχετικές μετρήσεις τηλεθέασης - κατά κύριο λόγο, από τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια.
Στη θέση των μεγάλων κοινωνικών κατακτήσεων, τώρα ζωντανεύουν: Η ανεργία και υποαπασχόληση που είχε εκλείψει επί σοσιαλιστικού καθεστώτος, και τσακίζει το μισό σχεδόν πληθυσμό. Αντί για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες που τους έταζαν, οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν τη στυγνή καπιταλιστική εκμετάλλευση της ολιγαρχίας του πλούτου. Η φτώχεια και εξαθλίωση αγκαλιάζει τεράστιες μάζες των λαών ενώ, την ίδια στιγμή, η ληστεία του κοινωνικού πλούτου, που ξεπουλιέται στην ολιγαρχία, ντόπια και ξένη, γίνεται το σήμα κατατεθέν του νέου εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού καθεστώτος.