ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περί ενότητας της Αριστεράς

Γρηγοριάδης Κώστας

«Παπαρήγα κατά αριστερής ενότητας». Ετσι τιτλοφόρησε η χτεσινή «Αυγή» το μονόστηλο, που διέθεσε για την εκδήλωση των 85 χρόνων του ΚΚΕ και την κεντρική ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος. Και δεν είναι η πρώτη φορά, βέβαια. Συστηματικά η «Αυγή» προβάλλει την εξής απλουστευτική τουλάχιστον αντίληψη: Ο ΣΥΝ θέλει την ενότητα της Αριστεράς, ενώ το ΚΚΕ δεν τη θέλει και προτιμά να βαδίζει μόνο του. Λες και δεν υπάρχουν σαφείς και σοβαρές διαφορές στις πολιτικές των δυο κομμάτων και, ιδιαίτερα, στην πολιτική γραμμή συσπείρωσης, που προβάλλουν και προωθούν μέσα στο λαό.

Η «Αυγή», όμως, προτιμά να μην αναφέρεται στις διαφορές αυτές. Τις αποφεύγει, όπως ο διάβολος το λιβάνι. Τι να πει άλλωστε; Οτι έχει άδικο το ΚΚΕ, όταν υποστηρίζει, πως «δεν υπάρχει ανθρώπινος καπιταλισμός που επιτρέπει να συμβιώνουν ειρηνικά στο οικονομικό, κοινωνικό πεδίο, στο κυβερνητικό επίπεδο, στην εξουσία, μονοπώλια και εργαζόμενοι», όπως υπογράμμισε την Κυριακή η Αλ. Παπαρήγα; Η «Αυγή» και η ηγεσία του ΣΥΝ βολεύονται στην αυτοπροβολή τους, ως αριστερών και φιλοσοσιαλιστικών δυνάμεων, παρά και ενάντια στο γεγονός, πως την ίδια στιγμή, ερωτοτροπούν με τις παμπάλαιες και χρεοκοπημένες αντιλήψεις του Κάουτσκι, του «τριτοδρομικού σοσιαλισμού» και του «λαϊκού καπιταλισμού». Και, βέβαια, στην καταγγελία του ΚΚΕ, ότι αρνείται την ενότητα. Δηλαδή, να βαδίσει στον ίδιο, ολισθηρό και αδιέξοδο δρόμο. Προφανώς, όλ' αυτά είναι συνέπεια της μεγάλης και αντιδογματικής ανανέωσης...

Ετοιμάζονται...

Να εξασφαλίσουν το μερίδιό τους στην ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης και, ιδιαίτερα, στο μέρος εκείνο που αφορά στα επαγγελματικά ταμεία σπεύδουν οι ασφαλιστικές εταιρίες, έχοντας ως δεδομένο την κυβερνητική πολιτική που ανατρέπει το δημόσιο χαρακτήρα της ασφάλισης. Σ' αυτό το πλαίσιο χτες η γνωστή πολυεθνική «Allianz» παρουσίασε ένα πρόγραμμα ομαδικής ασφάλισης, το οποίο η εταιρία επιδιώκει να λειτουργήσει ως «προθάλαμος» για τα επαγγελματικά ταμεία, όταν ...«με το καλό» για τις ασφαλιστικές εταιρίες λειτουργήσει ο θεσμός. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα «υπόσχεται» ότι τα κεφάλαια που θα συγκεντρωθούν σ' αυτό θα μπορούν στο μέλλον να μεταφερθούν «ανέξοδα» σε αντίστοιχα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης. Των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, λέει η γνωστή λαϊκή παροιμία και φαίνεται ότι στην προκειμένη περίπτωση βρίσκει την εφαρμογή της.

«Βραβείο» στον Ράμσφελντ

Οταν ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Ντ. Ράμσφελντ, επιχειρούσε να πείσει ότι ο Σ. Χουσεΐν κατείχε όπλα μαζικής καταστροφής, είχε κάνει και την εξής δήλωση: «Γνωρίζουμε επίσης ότι υπάρχουν γνωστά πράγματα που είναι άγνωστα. Δηλαδή, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν γνωρίζουμε. Αλλά υπάρχουν και άγνωστα άγνωστα - πράγματα για τα οποία δεν γνωρίζουμε ότι δεν τα γνωρίζουμε». Και σε ό,τι αφορά στους λαούς της Ευρώπης, το αποτέλεσμα της παραπάνω δήλωσης του Αμερικανού υπουργού - όπως και των υπολοίπων προσπαθειών του - ήταν πολύ φτωχό έως μηδαμινό. Δε συνέβη το ίδιο, όμως, και για τη «Βρετανική Εκστρατεία για Απλά Αγγλικά». Η βρετανική αυτή οργάνωση αξιολόγησε την προαναφερόμενη δήλωση του Ντ. Ράμσφελντ και του έδωσε το βραβείο «Foot in Mouth» (βραβείο χείριστης χρήσης της γλώσσας). Επίσης, η δήλωση συμπεριελήφθη σε σατιρικό κείμενο με τίτλο «Στοιχεία ιδιοφυίας: Η υπαρξιακή ποίηση του Ντόναλντ Χ. Ράμσφελντ».

Φανταζόμαστε, μετά το συγκεκριμένο γεγονός, ο Ντ. Ράμσφελντ θα συμπεριλάβει τη βρετανική οργάνωση στα ...άγνωστα πράγματα, που δε θέλει να γνωρίζει ότι υπάρχουν...

Το τηλεφώνημα

Συνέβη και αυτό! Προχτές, αναγνώστης της εφημερίδας μας δέχτηκε ένα τηλεφώνημα. Από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής κάποιος ζήτησε να μιλήσει με την ανιψιά του, η οποία ωστόσο απουσίαζε. Ο αναγνώστης μας ρώτησε ποιος τη ζητά, του απάντησαν πως το τηλεφώνημα γίνεται από την επιτροπή ετεροδημοτών Ιωαννίνων της ΝΔ και συγχρόνως τον ρώτησαν αν γνωρίζει πού θα ψηφίσει η ανιψιά του, στην Αθήνα ή στον τόπο καταγωγής της. Ζητώντας να πληροφορηθεί πώς βρήκαν το τηλέφωνο πήρε κατ' αρχάς την απάντηση: Από το υπουργείο. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, όμως, ο κύριος που καλούσε άλλαξε γνώμη, λέγοντάς του πως εντόπισε το τηλέφωνο στους καταλόγους που διατηρεί η επιτροπή. Σημειώνουμε πως ούτε ο αναγνώστης μας ούτε η ανιψιά του έχουν πολιτικά ή ιδεολογικά σχέση με τη ΝΔ. Σημειώνουμε επίσης πως ο αριθμός του τηλεφώνου είναι καταχωρημένος στους καταλόγους του ΟΤΕ στο ονοματεπώνυμο της συζύγου του αναγνώστη μας!

Και, τέλος πάντων, όσο κι αν αναρωτήθηκε ο αναγνώστης μας, δεν μπόρεσε να βρει λογική απάντηση στο ερώτημά του. Εκτός και ο αριθμός του τηλεφώνου του έφτασε στους... κυρίους της επιτροπής από δημόσια υπηρεσία, στην οποία το κατέθεσε πρόσφατα η ανιψιά του, για τη διεκπεραίωση υπόθεσής της. Οπότε, μπαίνουν άλλα και σοβαρά ερωτήματα...

Τα... πολεμικά

Γρηγοριάδης Κώστας

«ΘΑ ΤΟΥΣ πολεμήσουμε στους δρόμους, θα τους πολεμήσουμε στις πλατείες, θα τους πολεμήσουμε στα χωριά, στα καφενεία!»

Σας βεβαιώνουμε ότι δεν πρόκειται για εθνεγερτική ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη το 1821. Οι δηλώσεις του Θεόδωρου Πάγκαλου, μετά τη συνεδρίαση της εκλογικής επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, είναι.

Μόνο που πριν ξεκινήσει τον ...πόλεμο ο Αρχοντας του (προεκλογικού) Σκότους, μάλλον πρέπει να λύσει τα προβλήματα εμφυλίου πολέμου στο ΠΑΣΟΚ, τα οποία είναι κάτι περισσότερο από εμφανή, ιδίως μετά τα γκάλοπ που θέλουν την ψαλίδα να παραμένει μεγάλη...

ΝΑ ΚΑΤΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ ή να μην κατονομάζονται οι επιχειρήσεις που «σηκώνουν» τις τιμές στην αγορά. Αυτή υποτίθεται πως είναι η αντιπαράθεση κορυφής ανάμεσα σε Τσοχατζόπουλο και Κουλούρη στο υπουργείο Ανάπτυξης...

Μόνο που με τέτοια καμώματα και υποτιθέμενους καυγάδες αποκρύπτεται η ...συμφωνία που λέει ότι οι επιχειρήσεις μπορούν να «σηκώνουν» και να «κατεβάζουν» τις τιμές όπως τους αρέσει και χωρίς φραγμούς.

ΜΠΟΡΕΙ Ο Πετσάλνικος να παριστάνει το «μπουλντόκ» και να μας διαβεβαιώνει πως δεν τίθεται θέμα έκδοσης αθώων και ένοχων στη δίκη της «17 Νοέμβρη», όμως είναι και οι Αμερικανοί που ...κάνουν «την πάπια».

Τόσο προχτές, ο Τόμας Μίλερ όσο και, χτες, από την Ουάσιγκτον ο Ρίτσαρντ Μπάουτσερ (εκπρόσωπος Τύπου) ήταν όλο υπονοούμενα σχετικά με τις πιθανές απαιτήσεις τους.

Βέβαια, υπάρχει πάντα και η εξής... λύση: Αν δεν μπορείς να τους πας όλους στο Γκουαντάναμο ...να φτιάξεις και άλλα, σε όλες τις «φίλα προσκείμενες» και «υπέρμαχους του αγώνα κατά της τρομοκρατίας» χώρες...

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑΜΕ πάντως και ένα άλλο είδος «τρομοκρατίας» τελευταίως στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και ιδίως στην τηλεόραση. Πρόκειται για την τρομοκρατία του «εκτός θέματος»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δηλαδή, τη «δημοσιογραφική» μεθοδολογία κάποιων «έγκριτων» τηλεπαρουσιαστών να χαρακτηρίζουν εκτός θέματος όσους συνομιλητές τους δεν «επιχαίρουν» για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και τολμούν να θίξουν τις πολιτικές και ιδεολογικές επιδιώξεις και στόχους της γενικότερης επιχείρησης της «τρομοϋστερίας» και «τρομοφοβίας».

Με αφορμή τη «Σίσσερ»

Την άνοιξη του 2003 ο «Ρ» αποκάλυψε μια απαράδεκτη από κάθε άποψη θέση που υιοθέτησαν οι δυνάμεις του ΣΥΝ στο σωματείο της «Σίσσερ», θέση-πρόταση προς τη διοίκηση της επιχείρησης, με την οποία προβλεπόταν η μείωση του «εργατικού κόστους» κατά 10%. Μείωση που θα πετυχαινόταν με την εντατικοποίηση κατά 25% της εργασίας. Με την πρόταση αυτή υποτίθεται πως θα αντιμετωπιζόταν η απειλή της απόλυσης των 500 εργατριών! Οι εργάτριες, όμως, απολύθηκαν. Η πλειοψηφία της διοίκησης, αντί να βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα, προτίμησε να τα βάλει με τους κομμουνιστές οι οποίοι αποκάλυψαν την τακτική που οδηγούσε στην ήττα των εργατών. Και συνεπής στη στρατηγική ενσωμάτωσης των εργατών στη λογική του κεφαλαίου, κατέβαλε προσπάθειες να στρέψει τον αγώνα στη διεκδίκηση προγραμμάτων απασχολησιμότητας.

Η ιστορία με μικρές παραλλαγές επαναλήφθηκε στη «Σόφτεξ», στην TVX, στον «Ιππόκαμπο». Παντού όπου οι δυνάμεις του εργοδοτικού-κυβερνητικού και ρεφορμιστικού συνδικαλισμού είχαν το πάνω χέρι, έγινε προσπάθεια να κρατηθούν οι εργάτες μακριά από το ταξικό κίνημα και να στραφεί ο αγώνας τους σε λύσεις μέσω διαφόρων προγραμμάτων της ΕΕ. Τα στελέχη του ΣΥΝ που ηγούνται αυτής της προσπάθειας γνωρίζουν πως με τα προγράμματα της ΕΕ δε δίνεται καμία λύση στο πρόβλημα της ανεργίας. Υπερασπίζονται, όμως, αυτό το δρόμο γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Η απασχολησιμότητα είναι κεντρικός στόχος της στρατηγικής της Λισαβόνας, την οποία ο ΣΥΝ υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια. Οπως υπερασπίστηκε «τότε που έπρεπε» τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Οπως επιχειρηματολογούσαν τα στελέχη του υπέρ της «Λευκής Βίβλου», όπως έκαναν στον «κοινωνικό διάλογο» για τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις.

Κάθε ψέμα, όμως, έχει κοντά ποδάρια. Καμιά ρύθμιση, κανένα πρόγραμμα από αυτά που εκπονούν οι μηχανισμοί της ΕΕ δεν έδωσε λύση. Οι εργάτριες της «Σίσσερ» παραμένουν στην ανεργία. Οπως οι ισάριθμοί τους απολυόμενοι στα Ανω Λιόσια είναι όλοι θύματα της ίδιας πολιτικής των ίδιων στρατηγικών επιδιώξεων του κεφαλαίου, που θέλει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι της εργατικής τάξης να υπάρχει υπό καθεστώς απασχολησιμότητας. Χτες οι απολυμένοι των Ανω Λιοσίων διαδήλωναν στη Σταδίου στο υπουργείο Εσωτερικών και μια ομάδα εργατριών της «Σίσσερ» περίμενε στην είσοδο του υπουργείου Εργασίας στην Πειραιώς να βγει η πρόεδρος να τους ανακοινώσει αν θα ενταχθούν σε κάποιο πρόγραμμα απασχολησιμότητας. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν και οι μεν και οι δε ένωναν τις δυνάμεις τους ενάντια στον κοινό εχθρό; Αυτό, όμως, προϋποθέτει ότι πρέπει να φύγουν από τη μέση οι «εργατοπατέρες» κι ας φοράνε «αριστερή» προβιά. Ο λύκος δεν μπορεί ποτέ να φυλάει τα πρόβατα...

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Προεκλογικές εκπτώσεις

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οταν το 1998 είχαν επιβάλει το ανταποδοτικό τέλος για το Εθνικό Κτηματολόγιο - το λεγόμενο και «κτηματόσημο» - και ο «Ριζοσπάστης» το κατάγγειλε ως χαράτσι, λέγανε πολλά και διάφορα για την απόλυτη ανάγκη του τέλους, ώστε να υπάρξει και να λειτουργήσει το Κτηματολόγιο, το «μεγαλύτερο από τα μεγάλα έργα», κλπ., κλπ. Τώρα, αφού πέρασαν τόσα χρόνια, αφού κατασπατάλησαν τεράστια ποσά και το Κτηματολόγιο καρκινοβατεί, έρχονται - λίγους μήνες πριν τις επικείμενες εκλογές - να μειώσουν το ανταποδοτικό τέλος, από τα 30 έως 900 ευρώ, που ήταν μέχρι σήμερα, στα 20 ευρώ. Κι αν αναρωτιέστε, γιατί το κάνουν, η αιτιολογική έκθεση δίνει την απάντηση: Για να εξυπηρετηθεί καλύτερα ο πολίτης. Προφανώς, έτσι ονομάζονται στη γλώσσα των κυβερνώντων τα ρουσφετολογικά μέτρα, οι προεκλογικές υποσχέσεις, κλπ.

ΥΓ: Κάτι μας λέει ότι το προαναφερόμενο μέτρο δεν είναι μόνον προεκλογικό, αλλά και χωρίς το παραμικρό αντίκρισμα. Σύμφωνα με το σχετικό νόμο, το τέλος θα εισπραχθεί όταν ολοκληρωθεί το Κτηματολόγιο. Εάν το τελευταίο δεν τελειώσει, τότε δε θα εισπραχθεί τίποτε, είτε μειωμένο είτε όχι...

Τσιμέντο να γίνει...

Με απίθανη ωμότητα και περισσό θράσος τόσο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Χρ. Πρωτόπαππας, όσο και η υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Β. Παπανδρέου, παραδέχτηκαν προχτές τα πραγματικά σχέδια της κυβέρνησης για το «πάρκο» του Ελληνικού, που είχε αποκαλύψει μέχρι κεραίας ο «Ρ» σε αποκλειστικό του δημοσίευμα στις 22 του Νοέμβρη 2003.

Το μεγαλύτερο, λοιπόν, «Μητροπολιτικό Πάρκο της Ευρώπης», σύμφωνα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες, δε θα είναι τίποτε άλλο από ένα «πάρκο» τσιμέντου και επιχειρηματικής δράσης πολυποίκιλων μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Τα 1.000, μάλιστα, στρέμματα η κυβέρνηση σκοπεύει να τα «ξεπουλήσει» στους ιδιώτες, προκειμένου να «φυτέψουν» μια πολυτελή πόλη τουλάχιστον 15.000 κατοίκων, ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα κλπ., εκτιμώντας ότι θα αποκομίσει 1 δισ. ευρώ. Τόσο φαίνεται ότι εκτιμά την ποιότητα ζωής των 4 εκατομμυρίων κατοίκων του Λεκανοπεδίου, που ζουν σε μια πόλη με μόλις δύο (2) τετραγωνικά πράσινο ανά κάτοικο - το χειρότερο ποσοστό απ' όλες τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης.

«Προγραφή», όμως, ετοιμάζεται και σε μεγάλο τμήμα από τον υπόλοιπο χώρο των 4.300 στρεμμάτων που θα απομείνει, καθώς εκεί θα χάσκουν διάσπαρτες δεκάδες αθλητικές, εμπορικές και άλλες εγκαταστάσεις, η εκμετάλλευση των οποίων, αργά ή γρήγορα, θα περιέλθει στους ιδιώτες.

Τι απομένει λοιπόν; Μονάχα οι μεγαλόστομες διακηρύξεις και κάποιο σποραδικό πράσινο για να δημιουργεί την ...«ιδανική πρασιά» των κατοικιών και των εγκαταστάσεων!

ΥΓ: Βεβαίως, οι υπουργοί απευθύνονταν στα πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα της «Καθημερινής» και του «Ελεύθερου Τύπου», που είδαν το φως την περασμένη Κυριακή επαναλαμβάνοντας το δημοσίευμα του «Ρ». Θα περιμέναμε, ωστόσο, έτσι για τη δεοντολογία, οι εφημερίδες αυτές να μην παραλείψουν να αναφέρουν, έστω εκ των υστέρων, και την πηγή τους...

Απαράδεκτες καθυστερήσεις

Αγανακτισμένος ήταν ο αναγνώστης, που μας πήρε τηλέφωνο και κατάγγειλε, ότι έχουν πληθύνει τον τελευταίο καιρό τα κάθε λογής προβλήματα στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο, με συνέπεια την ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών στους εργαζόμενους της Αθήνας και του Πειραιά. Δε φτάνει, που έχουν τόσους σταθμούς κλειστούς, λόγω των έργων εκσυγχρονισμού τους, αλλά και τα δρομολόγια είναι σχετικά λίγα και συχνά πυκνά σημειώνουν απαράδεκτες καθυστερήσεις, σημείωσε ο αναγνώστης μας. Και, πράγματι, μια μικρή έρευνα που κάναμε, έδωσε δίκιο στον αναγνώστη μας. Χτες, τόσο το πρωί, όσο και το μεσημέρι, ορισμένα δρομολόγια του ηλεκτρικού σημείωσαν μεγάλες καθυστερήσεις.

Ποιος πυροβολεί;

To νέο περιστατικό εγκληματικής αστυνομικής αυθαιρεσίας με θύμα τον 22χρονο Ηρακλή Μαραγκάκη, στο Ηράκλειο Κρήτης, υπογραμμίζει ένα πρόβλημα κατ' εξοχήν πολιτικό, τη συστηματική κατασκευή ενός αστυνομικού κράτους για την υπεράσπιση μιας κλιμακούμενης αντιλαϊκής πολιτικής και ενός συστήματος που στηρίζεται στην εκμετάλλευση και οδηγεί στην κατάργηση θεμελιωδών ελευθεριών και ατομικών δικαιωμάτων.

Είναι πολύ απλοϊκή η εξήγηση περί της ελλιπούς εκπαίδευσης των αστυνομικών για να δικαιολογηθεί η δολοφονική μανία των «ειδικών φρουρών» που χτύπησαν, την περασμένη Παρασκευή, τον 22χρονο Μαραγκάκη. Αν τη δεχτούμε, όπως μας προτείνουν κάποιοι κυβερνητικοί παράγοντες ή συνδικαλιστές αστυνομικοί, θα καταλήξουμε στην αθώωση μιας πολιτικής που οπλίζει και πυροβολεί στο όνομα του «κράτους του νόμου».

Υπάρχει πρόβλημα εκπαίδευσης, όμως υπάρχει πρωτίστως θέμα προσανατολισμού των αστυνομικών δυνάμεων και γενικότερα των μηχανισμών ασφαλείας. Η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, της οργανωμένης και της καθημερινής, δεν είναι συνάρτηση της χρήσης των όπλων. Δεν μπορεί να δεχτεί κανείς πολίτης ότι η ασφάλειά του εξαρτάται από το πόσες φορές πυροβολούν οι αστυνομικοί, ή αν πυροβολούν στο κεφάλι, ή στα πόδια.

Ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία το δίλημμα: «Ελευθερίες και δικαιώματα, ή ασφάλεια;», τίθεται όχι μόνο για να δικαιολογηθεί η παγκόσμια «αντιτρομοκρατική σταυροφορία», αλλά και για την επιβολή ενός ειδικού καθεστώτος στο εσωτερικό κάθε χώρας. Ενός καθεστώτος που απαιτεί τη θεαματική αναβάθμιση των πολιτικών άγριας καταστολής με την αντίστοιχη υποβάθμιση ακόμη και του ύψιστου δικαιώματος στη ζωή.

Κι όμως ποτέ άλλοτε, στη σύγχρονη ιστορία, δεν είχαμε τόσους και τέτοιους μηχανισμούς καταστολής και ταυτόχρονα πολλαπλασιασμένους τους κινδύνους για την ασφάλεια των ανθρώπων. Σα να τρέφουν οι μεν τους δε.

Μια πολιτική που στοχεύει στην αφαίρεση των θεμελιωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων στην εργασία, στην ασφάλιση, στην ίδια τη ζωή, χρειάζεται ένα θώρακα ασφαλείας για να αντιμετωπίσει την αντίσταση, την ανυπακοή, τη σύγκρουση, την προοπτική της ανατροπής από τον «εσωτερικό εχθρό». Στοιχείο αυτής της θωράκισης είναι το αστυνομικό κράτος το οποίο οικοδομείται συστηματικά στη βάση τρομονόμων, τρομοσυμφωνιών και διεθνών συμβάσεων.

Μπορεί η υπόθεση Μαραγκάκη να μην είναι η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι. Ισως δε θα πρέπει να περιμένουμε να φτάσουμε σ' αυτό το σημείο. Η απάντηση πρέπει να δοθεί τώρα και για να είναι ουσιαστική πρέπει να οδηγεί όχι απλά στην αμφισβήτηση αυτής της πολιτικής, αλλά στην ανατροπή της. Σε τελική ανάλυση, η πολιτική που οπλίζει και πυροβολεί τον 22χρονο Κρητικό, είναι αυτή που οπλίζει και πυροβολεί και κάθε τι που κινείται ενάντια στα κέρδη του κεφαλαίου και τα συμφέροντα της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης.