ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Κοντά στο βασιλικό... »

Γρηγοριάδης Κώστας

«Δεν είναι μόνο το θέμα, εάν θα πάμε μισή ώρα νωρίτερα από τη Θεσσαλονίκη στη Λάρισα, αλλά ότι δημιουργούμε νέες δυνατότητες εγκατάστασης επιχειρήσεων, που θα μεταφέρουν με ταχύτητα τα προϊόντα τους στις κύριες αγορές, να εγκατασταθούν εδώ, ή όπου αλλού στην περιφέρεια, για να έχουν χαμηλότερο κόστος».

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον πρωθυπουργό, Κ. Σημίτη, και τα είπε στη διάρκεια των πρόσφατων εγκαινίων των νέων έργων επί της σιδηροδρομικής γραμμής Αθήνας - Θεσσαλονίκης. Ο επί 8ετία πρωθυπουργός, δεν είχε κανένα πρόβλημα, να δηλώσει με σαφήνεια πού κύρια στοχεύουν όλα τα έργα τα οποία πρόσφατα πραγματοποιήθηκαν: Στην καλύτερη εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου, της όποιας δράσης του και, βέβαια, στη μεγαλύτερη κερδοφορία του. Για το λαό; Ε, κάτι τσιμπάει και αυτός, όπως τριάντα λεπτά ταχύτητας. Πληρώνοντας ανάλογα, βέβαια...

Με άλλα λόγια, δηλαδή, «κοντά στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα». Το θέμα όμως, είναι αν ο λαός, η εργατική τάξη, είναι η γλάστρα, όταν σ' αυτούς στηρίζεται η παραγωγή του όποιου πλούτου. Αν θα ανεχθούν αυτό το ρόλο που όχι μόνο τους έχει προσδώσει η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί της, αλλά και προκλητικά το ξεφωνίζουν. 'Η αν ο λαός θα αντιδράσει, θα περάσει στην αντεπίθεση, με στόχο να πάρει στα δικά του χέρια τον πλούτο που αυτός παράγει και ποτίζει καθημερινά με τον ιδρώτα του.

Μικρή γεύση

Κι αν θέλετε, να πάρετε μια μικρή μόνο γεύση, του τι σημαίνει πολιτική εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου και πόσο επιτακτικά αναγκαίο είναι να πάρει ο λαός στα δικά του χέρια την εξουσία και τον παραγόμενο απ' αυτόν πλούτο, σας αναφέρουμε κάτι που ...ξέχασε να πει ο Κ. Σημίτης, εγκαινιάζοντας τη νέα γραμμή του ΟΣΕ και τις σήραγγες στα Τέμπη και τον Πλαταμώνα. Το έργο ξεκίνησε με συνολικό προϋπολογισμό 166 εκατομμυρίων ευρώ και τελικά έφτασε στα 320 εκατομμύρια, μέσα από ένα όργιο συμπληρωματικών συμβάσεων και επαναχαράξεων, προς όφελος βέβαια των κατασκευαστικών κοινοπραξιών και των κεφαλαιοκρατών ιδιοκτητών τους. Και να σκεφθείτε, δε συμπεριλαμβάνεται καν στα «μεγάλα έργα», ούτε καν στα Ολυμπιακά...

Κριτική χυδαιότητα

Μια ολόκληρη σελίδα παραχώρησαν τα «Νέα» στον Πέτρο Τατσόπουλο, το περασμένο Σάββατο, για να παρουσιάσει το βιβλίο του Iean-Iacques Marie με τη βιογραφία του Ι. Στάλιν. Δε γνωρίζουμε το περιεχόμενο του βιβλίου, αλλά τα κείμενα - ήταν δυο με τίτλους «Η τέχνη του να είσαι μέτριος» και «Η μήτρα της νομεκλατούρας» - κάθε άλλο παρά αίσθηση βιβλιοπαρουσίασης ή βιβλιοκριτικής έδιναν στον αναγνώστη.

«Ο Στάλιν, γράφει ο Π. Τατσόπουλος, δικαίωσε τελικά τον Λουδοβίκο ΙΣΤ' τον εκτελεσμένο βουρβώνο: Μπορείς να είσαι μέτριος, βαρετός ή και ηλίθιος - αρκεί να διατηρείς τη συμπαράσταση του μηχανισμού σου».

Οχι πως οι ιστορικές προσωπικότητες δεν τίθενται υπό κρίσιν - μάλιστα για τον Στάλιν έχουν γραφεί τόσα και τόσα...- αλλά, όταν η χυδαιότητα αναγορεύεται σε κριτική ανθρώπων που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην καμπή της ιστορίας, ε, τότε, όλα όσα γράφονται αποκαλύπτουν απλά και μόνο τις ...αρετές του υπογράφοντα..

Ο Στάλιν, βέβαια, δεν είχε την τύχη της Εύας Καϊλή - υποψήφια του ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη - που ...απολογήθηκε για την ομορφιά της στον Πέτρο Τατσόπουλο με τετρασέλιδη συνέντευξη στον «Ταχυδρόμο» - κυκλοφόρησε την ίδια μέρα με τα «Νέα».

Ενα παράδειγμα... νέου ύφους

Το περασμένο Σάββατο, το προεκλογικό σόου, που στήθηκε στο Διακοφτό για να εμπεδώσουμε την έλευση τού... νέου σωτήρα της χώρας, επέβαλλε τον αποκλεισμό της Εθνικής Οδού Αθήνας - Πάτρας, όση ώρα χρειαζόταν το ξεδίπλωμα της «αυθόρμητης» παράστασης από κλακαδόρους, χειροκροτητές και λοιπούς παρατρεχάμενους του ΠΑΣΟΚ. Οι αστυνομικές δυνάμεις, από την πλευρά τους, άφησαν τον Γ. Παπανδρέου να κάνει τη δουλιά του, τους διερχόμενους οδηγούς να τραβάνε τα μαλλιά τους για την απρόσμενη καθυστέρηση και πετάχτηκαν για ένα καφεδάκι στο παρακείμενο μαγαζί των «Mc Donald's».

Δύο μέρες αργότερα, στο ίδιο σημείο, οι αγρότες της Αιγιάλειας και της ευρύτερης περιοχής, βγήκαν στους δρόμους για να διεκδικήσουν το δίκιο τους, κλείνοντας την Εθνική Οδό Αθήνας - Πάτρας. Η «συμπεριφορά» της αστυνομίας, με τη συνδρομή τεσσάρων και πλέον διμοιριών ειδικών δυνάμεων των ΜΑΤ, ήταν αντιστρόφως ανάλογη από την πρώτη στιγμή και, τελικά, άνοιξαν το δρόμο, απωθώντας βιαίως τους διαμαρτυρόμενους αγρότες.

Τα παραδείγματα είναι χεροπιαστά, εντελώς πρόσφατα και κυρίως αποκαλυπτικά του δήθεν νέου ύφους και ήθους, του δήθεν νέου ξεκινήματος και της νέας πορείας του ΠΑΣΟΚ και της «νέας» ηγεσίας του.

Εξαπάτηση διά της «αυτοκριτικής»

Συμβόλαιο» συνέχισης της ίδιας και ακόμα χειρότερης, πιο αντιλαϊκής πολιτικής, πιο ξεδιάντροπης και απροκάλυπτης εξυπηρέτησης των σχεδίων των πολυεθνικών, των μονοπωλίων και της «νέας τάξης» του ιμπεριαλισμού, είναι η κάλπικη «αυτοκριτική» που εμφανίστηκε να κάνει χτες, εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέου, απευθυνόμενος στους υποψήφιους βουλευτές του κόμματος που πρόκειται να ηγηθεί.

Κατ' αρχήν, δεν είναι αυτοκριτική, αλλά ένα παραπλανητικό τέχνασμα, που εντάσσεται στη μεγάλη επιχείρηση εξαπάτησης του ελληνικού λαού, με στόχο την υφαρπαγή της ψήφου του και στη συνέχεια, μετά τις εκλογές, της ανοχής του, για να περάσουν πάνω από τις πλάτες του ακόμα πιο αντιδραστικές πολιτικές. Λέει, λοιπόν, αυτά που λέει ο Γ. Παπανδρέου, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μπορεί να «πικράναμε το λαό» ή να «φερθήκαμε αλαζονικά», αλλά αυτό έγινε λόγω της ενασχόλησής μας με τα ...προβλήματά του. Δηλαδή, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, που στενάζουν κάτω από τον οδοστρωτήρα της λιτότητας και της ανεργίας, το παθαίνουν αυτό για το ...καλό τους, αφού το καλό ΠΑΣΟΚ κάνει ό,τι κάνει για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες! Ολο το πρόβλημα επικεντρώνεται στη διαδικασία. Δηλαδή, στον τρόπο με τον οποίο η πολιτική αυτή πλασαρίστηκε στο λαό.

Πουθενά, και αυτό είναι το κύριο, δεν υπάρχει ούτε ίχνος κριτικής στην ουσία της πολιτικής, που ασκήθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Και ο ελληνικός λαός έχει να θυμηθεί πολλά από όλη τη διαδρομή του ΠΑΣΟΚ, ο δε Γ. Παπανδρέου δεν είναι σημερινός στο ΠΑΣΟΚ, πολύ περισσότερο κουβαλάει κληρονομιά... Στόχος του Γ. Παπανδρέου είναι ο εξαγνισμός της πολιτικής αυτής, ώστε, ανενόχλητος, αν του το επιτρέψει η λαϊκή ψήφος, να μπορέσει να περάσει στην επόμενη φάση εφαρμογής της από το δήθεν νέο ΠΑΣΟΚ υπό τη δική του ηγεσία.

Η επιχείρηση αυτή δεν μπορεί να εξαπατήσει το λαό. Το «συμβόλαιο» του Γ. Παπανδρέου έχει και προηγούμενες σελίδες με ημερομηνίες από το 1981 και μετά, και υπογραφές Α. Παπανδρέου, Κ. Σημίτη και όλων των υπουργών που συμμετείχαν στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Στις σελίδες αυτές υπάρχουν κεφάλαια, όπως «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Εξω οι βάσεις», «Ακόμα καλύτερες μέρες» κλπ., που η πορεία τους είναι γνωστή. Ακολούθησαν ο «εκσυγχρονισμός» και η «ισχυρή Ελλάδα» του Κ. Σημίτη και εδώ είναι ακόμα πιο γνωστή, γιατί είναι πρόσφατη, η πορεία. Ολα αυτά τα χρόνια, ακούστηκε και άλλες φορές «αυτοκριτική» από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Το αποτέλεσμα ήταν τα ίδια και χειρότερα για το λαό και καλύτερες μέρες για την πλουτοκρατία.

Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έκανε λάθη, αλλά με συνέπεια εφαρμόζει μια συγκεκριμένη πολιτική, μια ταξική πολιτική υπέρ της οικονομικής ολιγαρχίας, την πολιτική που υπαγορεύει το μεγάλο, ντόπιο και πολυεθνικό, κεφάλαιο. Την ίδια πολιτική πρεσβεύει και η ΝΔ. Η μόνη διαφορά τους είναι για το ποιος θα την εφαρμόσει. Αυτό δεν αφορά το λαό, ο οποίος πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του και να δώσει απάντηση. Η ψήφος στο ΚΚΕ σήμερα είναι πλέον επιτακτική ανάγκη.

Για όλα τα γούστα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΩΡΑΙΑ ΤΟΥ ΤΑ είπε όμως χτες ο Γιώργος Παπανδρέου του Κώστα Σημίτη, δε βρίσκετε; Πραγματικά καυστικός, αντιπολιτευτικός λόγος!

Πώς είπατε; Είναι στο ίδιο κόμμα αυτοί δύο; Ε, και λοιπόν; Το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο μπορεί να μεταλλάσσεται, να αλλάζει και να προσαρμόζεται, αλλά και ενίοτε να αντιπολιτεύεται τον εαυτό του. Καταλήγοντας φυσικά στο να μας προτείνει - πάλι ΠΑΣΟΚ.

Εχουμε λοιπόν ένα ΠΑΣΟΚ για όλα τα γούστα: Για όποιους είναι υπέρ του Σημίτη, για όσους είναι κατά του Σημίτη, για τους νοσταλγούς του Ανδρέα Παπανδρέου, για τους διαφωνούντες με την πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου, για «αυριανιστές» αλλά και για «ευρωπαϊστές»!

Μόνο που παρά τα πολλά του πρόσωπα θα εφαρμόσει μια πολιτική που - σας το λέμε μετά βεβαιότητας - και συνέχεια της προηγούμενης θα είναι και όπως διαφαίνεται ακόμη χειρότερη.

ΑΛΗΘΕΙΑ, μια και ο Γιώργος Παπανδρέου προτείνει στα κόμματα την 25η Φλεβάρη να καθιερωθεί ως ημέρα «Διεθνούς Εκεχειρίας», μήπως μπορεί να μας πει αν φέτος την 25η Φλεβάρη πρόκειται να γίνουν επιθέσεις Αμερικανών σε κάποια πόλη του Ιράκ;

'Η ακόμη καλύτερα, μήπως μπορεί να μας πληροφορήσει πώς θα αντιδράσει εφόσον γίνουν; Οχι τίποτε άλλο, μα είναι νωπές οι μνήμες από τότε που περιφερόταν σε αραβικές χώρες μεταφέροντάς τους το δόγμα Μπους για την «τρομοκρατία», έστω κι αν το έκανε εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ομολογουμένως όμως θέλει αρκετή φαντασία (ας μην πούμε τίποτε άλλο) για να δηλώνεις οπαδός της ειρήνης, όταν εν έτει 2004 έχεις ταυτιστεί με το μέρος των Αμερικανών. Από πού να πήρε αυτό το παιδί; Από πού να πήρε;...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Περί ειρήνης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αντί να αφιερώσουν οι 300 υποψήφιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μια μέρα της προεκλογικής περιόδου στην ειρήνη, όπως πρότεινε προχτές ο Γ. Παπανδρέου, δεν αφιερώνουν πέντε μόνον λεπτά οι υπουργοί και μόνο της κυβέρνησης να υπογράψουν τις εξής τρεις αποφάσεις: Η πρώτη, για την άμεση επιστροφή όλων των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων από τη Βοσνία, το Κοσσυφοπέδιο, την Αλβανία, το Αφγανιστάν και όπου αλλού βρίσκονται, κάνοντας τις ορντινάτσες των Αμερικανών. Η δεύτερη, για την έξοδο της Ελλάδας από τη ΝΑΤΟική λυκοσυμμαχία των επεμβάσεων και των πολέμων. Και η τρίτη, για την καταγγελία της συμφωνίας των ξένων βάσεων στη χώρα μας και την άμεση έναρξη της διαδικασίας απομάκρυνσής τους.

Σημειώνουμε - μια και τόσο ανησυχεί για τις αξίες ο «νέος» ηγέτης του ΠΑΣΟΚ - ότι εκτός των ολοφάνερων διαφορών των δυο προτάσεων, η δεύτερη αποτρέπει και τον παραπέρα εξευτελισμό της έννοιας ειρήνη. Φαντάζεστε, 300 υποψήφιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και δεν ξέρουμε πόσα άλλα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, για μια ολόκληρη μέρα, να εξηγούν πόσο ωφελήθηκε και ωφελείται η ειρήνη στην περιοχή μας και στον κόσμο ολόκληρο από τις επεμβάσεις και πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, από την «αντιτρομοκρατική» συμμαχία και εκστρατεία του Τζ. Μπους, από τους πολέμους ενάντια στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, από το νέο ρόλο του ΝΑΤΟ και τον «ευρωστρατό», κλπ., κλπ.; Καημένη ειρήνη, τι σου 'μελλε να πάθεις...

Δικομματική εξαχρείωση

Αναβαθμίσθηκε... η δικομματική ομοιομορφία του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου της χώρας μας τις τελευταίες μέρες. Μόνον το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ υπάρχουν για την κρατική και ιδιωτική τηλεόραση. Το ίδιο ισχύει και για τη συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των μεγάλων ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθμών. Ομοιόμορφα και καταθλιπτικά ανούσιο και το περιεχόμενο των σχετικών εκπομπών, όπου η δήθεν ανανέωση του Γ. Παπανδρέου κλίνεται σε όλες τις πτώσεις και τις παραλλαγές της και τα λαϊκά προβλήματα αποτελούν το ντεκόρ της νεοδημοκρατικής δημαγωγίας. Οι μόνες... διαφορές, που υπάρχουν από κανάλι σε κανάλι, είναι τα ποσοστά του δικομματικού μείγματος. Η κρατική τηλεόραση δίνει τα ρέστα της, ως φερέφωνο της κυβερνητικής προεκλογικής εκστρατείας. Οι περισσότεροι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί «παίζουν» το ΠΑΣΟΚ σε ποσοστό 60% και τη ΝΔ σε 40% και οι υπόλοιποι αντίστροφα. Το ΚΚΕ και τα υπόλοιπα κόμματα, απλώς, δεν υπάρχουν...

Αυτή είναι η καθημερινή τηλεοπτική πραγματικότητα, όπως οι πάντες βλέπουν καθημερινά, σε ολοφάνερη και προκλητική αντίθεση με τις σχετικές επιταγές του Συντάγματος και των σχετικών νόμων, όπως και τις επανειλημμένες συστάσεις του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Και τι κάνει η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός; Επισήμως, τίποτε και ανεπισήμως, τρίβουν με χαρά τα χέρια τους. Τι κάνει ο Γ. Παπανδρέου; Αποδέχεται με... μέγιστη μετριοφροσύνη τα τηλεοπτικά ωσαννά, ενώ, την ίδια στιγμή, πουλάει φούμαρα, περί νέου ύφους και ήθους, συμμετοχικής δημοκρατίας, κλπ., κλπ. Τι κάνει η ηγεσία της ΝΔ; Μιλά γενικώς και αορίστως περί των όρων διεξαγωγής της προεκλογικής μάχης...

Οι αποδείξεις και τα συμπεράσματα

Ουδέν κακόν αμιγές καλού, πάντως, που έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Η προαναφερόμενη εικόνα της τηλεοπτικής δικομματικής εξαχρείωσης έρχεται να δώσει ακόμη μια χεροπιαστή και αδιαμφισβήτητη απόδειξη και για τα εξής: Πρώτον, για το πραγματικό περιεχόμενο των όποιων διακηρύξεων, περί αλλαγών και νέου ξεκινήματος του «νέου» ΠΑΣΟΚ και της αλλαγής φρουράς στην ηγεσία του. Δεύτερον, για τους πολύμορφους δεσμούς και συμφέροντα που συνδέουν τους κεφαλαιοκράτες - ιδιοκτήτες των μεγάλων συγκροτημάτων ΜΜΕ με τα δύο κόμματα - πολιτικούς εκπροσώπους της ολιγαρχίας και πρωτίστως τις ηγεσίες τους.

Ολοφάνερα είναι και τα σχετικά συμπεράσματα: Οσοι εργαζόμενοι πιστεύουν και θεωρούν ότι τα συμφέροντά τους βρίσκονται στην ίδια πλευρά με αυτά του κατεστημένου της πλουτοκρατίας, των Λαμπράκηδων, των Βαρδινογιάννηδων, των Μπομπολαίων, των Κοκκαλαίων, κλπ., κλπ., μπορούν να ψηφίσουν το ένα από τα προβαλλόμενα «χαϊδεμένα παιδιά» τους. Το ποιόν από τους δυο δεν έχει καμιά ουσιαστική σημασία, αφού την ίδια, αντιλαϊκή πολιτική έχουν και αυτή θα εφαρμόσουν. Οσοι, όμως, πιστεύουν, ότι τα συμφέροντά τους βρίσκονται στην αντίθετη πλευρά. Οσοι πιστεύουν, ότι η αύξηση των κερδών της ολιγαρχίας συνεπάγεται παραπέρα χειροτέρευση των συνθηκών ζωής και εργασίας των λαϊκών στρωμάτων, έναν και μόνο δρόμο έχουν: Ψήφο καταδίκης και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ψήφο αντίστασης κι ελπίδας, ψήφο στο ΚΚΕ.

Το προσωπείο του κ. Παπανδρέου

Πήραμε χτες, με την ομιλία του Γ. Παπανδρέου, μια ιδέα για τον τρόπο που θα χειριστεί ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει προεκλογικά. Δηλαδή, το πώς θα επιχειρήσει ο ίδιος και η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος να συγκαλύψουν πίσω από ένα «νέο» προσωπείο τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής.

Δεκατρείς φορές χρησιμοποίησε ο Γ. Παπανδρέου τον όρο «συμμετοχική δημοκρατία» περιγράφοντας έναν -υποτίθεται - νέο τρόπο διακυβέρνησης. Σίγουρα, ο τρόπος άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας είναι το ένα σκέλος της πολιτικής κάθε κόμματος. Το άλλο, και ουσιαστικότερο, είναι το περιεχόμενο της πολιτικής. Ο κ. Παπανδρέου προσπάθησε να μας πείσει ότι το θέμα δεν είναι η ουσία της πολιτικής που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ και θα συνεχίσει να εφαρμόζει (αν νικήσει στις εκλογές), αλλά ο τρόπος που θα την εφαρμόσει.

Με λίγα λόγια, ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μάς είπε ότι στην έλλειψη «συμμετοχικής δημοκρατίας» οφείλονται τα ποσοστά της ανεργίας, η ακρίβεια στην αγορά, η κατεδάφιση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, η σύνθλιψη των επαγγελματοβιοτεχνών, η συνεχής υποβάθμιση των δημόσιων συστημάτων Υγείας και Παιδείας, η συστηματική περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων, η εμπλοκή στους πολέμους της «νέας τάξης»...

Ολα τα παραπάνω είναι βεβαίως αποτελέσματα μιας συγκεκριμένης πολιτικής με απολύτως καθαρά ταξικά κριτήρια. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, που απασχολούν τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, απαιτεί μια πολιτική που θα έρχεται σε ρήξη με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πολιτικές τις οποίες η κυβέρνηση και ο ίδιος έχουν συνυπογράψει και έχουν δεσμευτεί για την εφαρμογή τους. Απαιτεί, ακόμη, τη ρήξη με το μεγάλο κεφάλαιο αφού και η παραμικρή ανακατανομή εισοδήματος προϋποθέτει ότι θα θιγούν τα συμφέροντά του. Δηλαδή, κάτι αδιανόητο για τον νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, όπως φυσικά αδιανόητο είναι και για τη Νέα Δημοκρατία.

Ως προς την περιβόητη «συμμετοχική δημοκρατία», ο Γ. Παπανδρέου αποσιωπά το γεγονός ότι ο τρόπος εφαρμογής μιας πολιτικής καθορίζεται από το περιεχόμενό της. Μια πολιτική που στοχεύει στο χτύπημα των εργαζομένων, των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, έναν τρόπο εφαρμογής μπορεί να έχει: Τη φαλκίδευση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων και την καταστολή. Με τη «συμμετοχική δημοκρατία» ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ούτε λίγο-ούτε πολύ, θέλει να κάνει τους εργαζόμενους, τον ελληνικό λαό, «συνεταίρους» στην πολιτική που ευθύνεται για τα δεινά τους. Μήπως ψάχνει για κορόιδα;

Το όπλο

Η ψήφος, κόσμε, που κρατάς

είναι, να ξέρεις, κάννη

και αν το θες στις εκλογές

μπορεί το «μπαμ» να κάνει,

η ψήφος, κόσμε, που κρατάς

περίστροφο, μυδράλι,

σημάδεψε τους δυο τρανούς

και ρίξε στο κεφάλι!

***

Η ψήφος κόσμε που κρατάς

είναι σπαθί, μαχαίρι,