Γρηγοριάδης Κώστας

Μάλλον, όμως, τα προαναφερόμενα είναι ολωσδιόλου περιττά. Αλλωστε, είναι τόσο έντονα τα «επικοινωνιακά» και ψηφοθηρικά χαρακτηριστικά της «εκλογής», που ο καθένας καταλαβαίνει ότι αποτελεί ένα ακόμη στοιχείο της γενικότερης προεκλογικής επιχείρησης, για την παραμονή του ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία. Το γεγονός αυτό, βέβαια, δεν παραγράφει και τις συνέπειες. Μέχρι σήμερα, το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα αρχηγικό κόμμα, αλλά λειτουργούσε, σ' ένα βαθμό, με κάποιες δημοκρατικές διαδικασίες. Στις 8 Φλεβάρη, θα ξεκινήσει η μετατροπή του σε κόμμα, αποκλειστικά και μόνο, της επικυρωμένης από τη βάση «ενός ανδρός αρχή». Καμιά διακοσαριά χρόνια πίσω, δηλαδή...

Να τον χαίρεστε, κ. Παπανδρέου, κ. Ρέππα, κ. Πρωτόπαππα και λοιποί κήρυκες του... νέου ύφους και ήθους. Για τον προστατευόμενό σας μιλάμε, τον ιδιοκτήτη του εκδοτικού συγκροτήματος του Ταύρου, το πάλαι ποτέ όχημα του διαβόητου αυριανισμού.

Και μην πείτε, ότι δεν έχετε καμία σχέση, γιατί δε σας πιστεύει κανένας. Με τις δικές σας πλάτες το συγκρότημα Κουρή έχει μεταβληθεί σ' ένα σύγχρονο άντρο μεσαιωνικών εργασιακών σχέσεων. Με τη δική σας ανοχή δεν εφαρμόζει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, δεν πληρώνει δεδουλευμένα ολόκληρων μηνών, απολύει, απειλεί κι εκβιάζει. Με δικές σας εντολές κινητοποιούνται οι διμοιρίες των ΜΑΤ, ακόμη και γερανοφόρα και πυροσβεστικές αντλίες, όταν οι εργαζόμενοι στο συγκρότημα πραγματοποιούν απεργία, για να υπερασπίσουν τα νόμιμα δικαιώματά τους.

Αυτή είναι η πραγματικότητα κύριοι της κυβέρνησης. Μια πραγματικότητα, που φανερώνει και το αληθινό περιεχόμενο των όποιων «νέων» ιδεών σας...

Οι μεν (ΠΑΣΟΚ) υποσχέθηκαν αύξηση των αγροτικών συντάξεων από τα 200 ευρώ που είναι σήμερα, στα 300 μετά από τέσσερα χρόνια. Οι δε (ΝΔ) έσπευσαν να τους υπερφαλαγγίσουν κι έβαλαν 30 ευρώ ακόμη, υποσχόμενοι 330 ευρώ, επίσης, για το 2008. Κι από κοντά, οι έγκριτοι αρθρογράφοι και αναλυτές των εφημερίδων μεγάλης κυκλοφορίας συνιστούν ψυχραιμία και νηφαλιότητα, επικρίνοντάς τους για πλειοδοσία προεκλογικών υποσχέσεων και παροχολογίας. Ούτε ένας τους δε σκέφτεται και, βέβαια, δεν αναφέρει ότι αποτελεί ντροπή, εν έτει 2008, να παίρνει οποιοσδήποτε άνθρωπος μια εξευτελιστική σύνταξη, είτε των 300 ευρώ (100.000 δρχ.), είτε των 330 (110.000 δρχ.), μετά από τρεις και τέσσερις δεκαετίες σκληρής δουλιάς και ανυπολόγιστης προσφοράς στην κοινωνία. Ούτε ένας τους δεν κάθισε να λογαριάσει πώς μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος με 300 ή 330 ευρώ, ακόμη και στη μαραζωμένη ύπαιθρο. Δύο πράγματα μόνο τους ενδιαφέρουν. Τους δύο πρώτους το κυνήγι της ψήφου, η δημιουργία εντυπώσεων, η νίκη στις εκλογές και η καρέκλα της εξουσίας. Τους άλλους να μη δημιουργηθεί κλίμα αυξημένων προσδοκιών στα λαϊκά στρώματα και προσγειωθούν ανώμαλα μετεκλογικά - με όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει.

Βλέπετε, οι δεύτεροι δεν έχουν τον καημό της κυβερνητικής καρέκλας. Κι όχι μόνον αυτό. Γνωρίζουν, επίσης, ότι οι ανώμαλες προσγειώσεις μπορεί να προκαλέσουν και κοινωνικές εκρήξεις...

Ούτε τα προσχήματα δεν τηρεί πλέον η κυβέρνηση, αφού τα πάντα υποτάσσονται στην υφαρπαγή ψήφων από τους εργαζόμενους.

Αυτό, το πασίγνωστο, το αποκαλύπτει και η χτεσινή ξαφνική παρέμβαση Βερελή να χαρακτηρίσει απλή «υπηρεσιακή εισήγηση» την επίσημη ανακοίνωση της διοίκησης του ΟΣΕ για τσουχτερό χαράτσι 48% στα εισιτήρια του Οργανισμού από την ερχόμενη Τρίτη. Και αφού ο υπουργός «βάφτισε» την απόφαση του ΔΣ του ΟΣΕ... απλή υπηρεσιακή εισήγηση, διευκρίνισε ότι «δεν έχει γίνει αποδεκτή».

Μετά απ' όλα αυτά μπορεί άραγε να έχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία ότι το τσουχτερό χαράτσι στα εισιτήρια του ΟΣΕ απλά πήρε αναβολή λίγων εβδομάδων και θα επιβληθεί την επαύριο των εκλογών, είτε κερδίσει η ΝΔ είτε το ΠΑΣΟΚ; Να, ένας ακόμα λόγος που επιβάλλει την καταψήφιση των εταίρων του δικομματισμού...

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε κάθε περίπτωση πάντως, η ασθένεια άφησε... έκθετη τη Μαρία Δαμανάκη που είχε χτες διοργανώσει εκδήλωση για τον υποψήφιο και, προφανώς, δεν πέτυχε το στόχο της. Μέγα το πλήγμα για την «Κεντροαριστερά», αλλά... θα επιβιώσουμε.

Σήμερα πάντως φιλοξενείται στη ΝΕΤ συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου. Οπως ήταν φυσικό η πρώτη του εμφάνιση έπρεπε να γίνει σε φιλικό περιβάλλον και τι καλύτερο από την κρατική τηλεόραση.

Την ίδια τηλεόραση που μας δείχνει σποτάκια -ανά τακτά χρονικά διαστήματα- με τα «κατορθώματα» του κάθε υπουργείου της κυβέρνησης, τα οποία, βέβαια, καμιά σχέση δεν έχουν με την προεκλογική περίοδο. Πάντα, σύμφωνα με τη γνώμη της κυβέρνησης και της κρατικής τηλεόρασης...

ΞΕΡΕΤΕ πόσο «ρεαλιστικό και ελπιδοφόρο» -όπως είπαν- είναι το οικονομικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, που εξαγγέλθηκε χτες; Οσο «ρεαλιστικό και ελπιδοφόρο» είναι το να ζει ένας αγρότης με σύνταξη 330 εύρω, και, μάλιστα, το 2008, όπως υποσχέθηκε ο Κώστας Καραμανλής...

Και να φανταστείτε ότι αυτό το πόσο είναι... η προεκλογική υπόσχεση της Νέας Δημοκρατίας, την οποία μάλιστα μας παρουσίασαν και με υπερηφάνεια. Αντιθέτως όμως, δεν ήταν τόσο φειδωλοί στις μειώσεις φορολογίας για τις ανώνυμες εταιρίες που εξάγγειλαν.

Πραγματικό ανέκδοτο όμως και η αντίδραση του υπουργού Οικονομίας, Νίκου Χριστοδουλάκη: Κατηγόρησε τη Νέα Δημοκρατία, ότι θέλει την επαναφορά της πολιτικής της περιόδου 1990-93 στα ασφαλιστικά ταμεία.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο Ν. Κωνσταντόπουλος, όμως και η ηγεσία του ΣΥΝ γενικότερα, ποτέ δεν αναφέρθηκαν στους προαναφερόμενους συγκεκριμένους λόγους. Συνήθως, είτε τους προσπερνούν, είτε τους αφορίζουν, θεωρώντας τους «προφάσεις εν αμαρτίαις» και «συκοφάντηση των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς», όπως έκανε και χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Και, ταυτόχρονα, συνέχισε τη φιλολογία, περί ενότητας της Αριστεράς, επιτιθέμενος στο δογματικό, αναχρονιστικό, κλπ., κλπ. ΚΚΕ, όπως το χαρακτήριζαν μέχρι πριν λίγο καιρό.

Να υποθέσουμε, ότι δεν καταλαβαίνουν, πως η τακτική τους αυτή δίνει όπλα στο δικομματισμό; Δε νομίζουμε...

Οπου ακούς πολλά κεράσια, πάρε μικρό καλάθι, λέει ο λαός μας και ταιριάζει γάντι στη μόνιμη φιλολογία περί ανανέωσης της ηγεσίας του ΣΥΝ. Υποτίθεται, πως η «ανανέωση» αποτελεί τον πρώτιστο στόχο τους, εδώ και δεκατρία ολόκληρα χρόνια. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά σε όλους. Προχτές, κατά την παρουσίαση των ψηφοδελτίων του Συνασπισμού, ο Ν. Κωνσταντόπουλος αναφέρθηκε και πάλι στη «μαγική λέξη». Τούτη τη φορά, βέβαια, οι στόχοι διευρύνονται, καθώς επιδιώκεται η «ανανέωση και ανασυγκρότηση όλης της Αριστεράς».

Με άλλα λόγια, αφού... ανανέωσαν το κόμμα τους, τώρα θέλουν να κάνουν και την Αριστερά σαν τους εαυτούς τους. Και, βέβαια, δεν το είπαν, αλλά οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ κατάλαβαν, ότι το μεγάλο εμπόδιο στην επιχείρηση αυτή είναι το ΚΚΕ. Γι' αυτό και ο στόχος, περί «ανασυγκρότησης της Αριστεράς». Αλλωστε, αν δεν υπήρχε τόσα χρόνια τώρα το ΚΚΕ, οι ψευτοανανεωτικές - στην πραγματικότητα οι παμπάλαιες σοσιαλδημοκρατικές - ιδέες, περί «κοινωνικής συναίνεσης», Κεντροαριστεράς, προσαρμογής και υποταγής στους «ευρωμονόδρομους» κλπ, κλπ, ίσως είχαν κυριαρχήσει. Οπότε και δε θα αντιμετώπιζαν τώρα πρόβλημα εκλογικής επιβίωσης.

Ας μην προσπαθούν, λοιπόν, να κρύβουν τις πραγματικές τους επιδιώξεις με τα ρούχα της ψευτοανανέωσης. Στο κάτω κάτω όλοι έχουμε δώσει εξετάσεις την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία και οι εργαζόμενοι έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους.

Σύξυλους άφησε χτες όλους τους παρευρισκόμενους, στη συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε η Ομοσπονδία των εκτάκτων του Δημοσίου, ο υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Λ. Κανελλόπουλος. Χωρίς την παραμικρή αναστολή, υποσχέθηκε ότι αν ξαναβγεί κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές θα λύσει το ζήτημα των εκτάκτων και θα τους μονιμοποιήσει όλους. Δηλαδή, όλα αυτά τα χρόνια ποιο κόμμα ήταν κυβέρνηση, που επέλεγε να καλύπτει τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες του δημόσιου τομέα με συμβασιούχους ορισμένου χρόνου; Ακόμη, ποιος ήταν, που ψήφισαν μαζί με τη ΝΔ τη σχετική αναθεώρηση του Συντάγματος, η οποία απαγορεύει τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων;

Μόνο σαν πρόκληση στους νεκρούς εργάτες μπορεί να χαρακτηριστεί η προχτεσινή ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας, που αραδιάζει ένα μάτσο στατιστικούς αριθμούς του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας για τα εργατικά ατυχήματα και για τους ελέγχους. Αναφέρει ένα σωρό αριθμούς κυρώσεων, ελέγχων, προστίμων, διακοπών, αποζημιώσεων, καταγγελιών κ.ά., για να παραδεχτεί, βέβαια, στη συνέχεια ότι έχουν αυξηθεί τα σοβαρά εργατικά ατυχήματα. Η αλήθεια, όμως, για τους εργαζόμενους σε αριθμούς είναι μία: Πάνω από 610 νεκροί εργάτες από το 2000, 145 μόλις πέρσι και, ήδη, 7 νεκροί από τις αρχές του νέου χρόνου. Αυτή είναι η πολιτική της κυβέρνησης για τους εργαζόμενους στους χώρους δουλιάς. Ο,τι αριθμούς και αν παρουσιάσει η κυβέρνηση δεν αλλάζει η πολιτική της, η οποία στηρίζει την εργοδοτική ασυδοσία και τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου. Και αυτή η πολιτική μεταφράζεται σε νεκρούς εργάτες.

Ανάλογα προκλητική, όμως, είναι και η δήλωση του υπουργού Εργασίας, Δ. Ρέππα, ο οποίος περηφανεύεται ότι το ΣΕΠΕ «συμβάλλει αποφασιστικά στη διατήρηση της αναγκαίας εργασιακής ειρήνης». Μάλλον είναι περιττό να σημειώσουμε ότι όσο περισσότερο ενισχύεται η «εργασιακή ειρήνη», τόσο περισσότερες ζωές εργατών θα θυσιάζονται στο βωμό των κερδών της πλουτοκρατίας.