«Γιατί δε λύθηκε το θέμα του βασικού μετόχου και των μέσων ενημέρωσης; Γιατί είναι θέμα ιδιοκτησίας και απελευθέρωσης της αγοράς. Οταν υπάρχει ιδιοκτησία στα μέσα ενημέρωσης σε συνθήκες μάλιστα απελευθέρωσης της αγοράς, αυτά δε λύνονται. Οι ιδιοκτήτες μας λένε καθαρά: "Δε σας καλούμε, γιατί δε σας πάμε, δεν πουλάτε". Δεν έχουμε πραμάτεια που αρέσει να πουλήσουμε. Πώς θα το παλέψεις αυτό; Με το Σύνταγμα; Δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Βεβαίως θα κάνουμε κριτική, θα διαμαρτυρηθούμε, θα φωνάξουμε. Μήπως ο κ. Πρωθυπουργός, ή ο κ. Παπανδρέου, έβαλε θέμα στο Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, γιατί τη μερίδα του λέοντος την έχουν τα δύο κόμματα και όλοι οι άλλοι είμαστε οι φτωχοί συγγενείς;
Προβάλλουν και τους υπότιτλους που περνάνε στο κάτω μέρος της οθόνης. Εμείς έχουμε προβολή 3% σε ένα κανάλι. Δεν αναφερόμαστε, όμως, ούτε εμείς, ούτε ο Συνασπισμός στα δελτία ειδήσεων. Μπορεί να είναι η κ. Μπεζεντάκου εκείνη την ώρα στις ειδήσεις ημίγυμνη και στο κάτω μέρος της οθόνης να περνάει ότι το ΚΚΕ είπε εκείνο, ο Συνασπισμός είπε το άλλο. Τώρα, αν ο άλλος βλέπει την Μπεζεντάκου ή τους υπότιτλους, είναι άλλο θέμα».
Οταν ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, μιλώντας στη Βουλή - όπως έγινε χτες εξαιτίας Ερώτησης του Απ. Κακλαμάνη - αναφέρεται στους φοιτητές και τους χαρακτηρίζει «διακεκριμένο σώμα στις εκδηλώσεις» (σ.σ. προφανώς εννοεί τις διαδηλώσεις), ζητά «να αντιληφθούμε όλοι μας τις συνθήκες της μάχης» και αναγορεύει τις εκφοβιστικές συλλήψεις, σε περιστατικά καθημερινής δημοκρατικής νομιμότητας, τότε δε χρειάζεται τίποτε άλλο για να γίνει ολοφάνερος ο αυταρχικός και αντιδημοκρατικός κατήφορος της κυβέρνησης. Οσο για τις «οδηγίες για αυτοσυγκράτηση, για σύνεση, για σοβαρότητα, για ευαισθησία» τ' ακούνε όλοι βερεσέ. Οι τηλεοπτικές εικόνες της αστυνομικής βίας μιλούν από μόνες τους...
Ας έχουν υπόψη τους, πάντως, τόσο ο ίδιος όσο και η κυβέρνηση συνολικά, ότι ποτέ δε σταμάτησαν τους αγώνες της νεολαίας και του λαού ο κρατικός αυταρχισμός και η καταστολή.
Νέα όρια στις σωματικές διαστάσεις των υποψηφίων για τις Ενοπλες Δυνάμεις θέτει σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος του ΥΠΕΘΑ, που βρίσκεται τις μέρες αυτές για επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Φυσιολογικό, ίσως πείτε, αφού οι σημερινοί νέοι και νέες είναι κατά κανόνα ψηλότεροι από τους παππούδες τους. Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, όμως, δε θέτει μόνο νέα όρια σωματικών διαστάσεων. Εισάγει και τον «Δείκτη Μάζας Σώματος», μια εξίσωση η οποία δίνει το μέτρο αξιολόγησης της παχυσαρκίας. Και δικαιολογεί την εισαγωγή του δείκτη αυτού ως εξής: «Θα καταστεί αποτελεσματικότερη η κατά το δυνατόν πρόβλεψη και ο αποκλεισμός τυχόν μελλοντικών προβλημάτων σχετικών με το αυξημένο σωματικό βάρος των στελεχών, τη συνεπακόλουθη μείωση της αποδοτικότητας αυτών και τις επιπτώσεις του αυξημένου κόστους από την υγειονομική τους περίθαλψη»!
Αναρωτιόμαστε, εάν το ΥΠΕΘΑ εισάγει σήμερα τέτοιες λογικές, τότε γιατί αυτές να μην επεκταθούν αύριο στον υπόλοιπο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα και πολύ περισσότερο στις ιδιωτικές επιχειρήσεις και, μάλιστα, με την ίδια ακριβώς αιτιολογία; Ποιος επιχειρηματίας δε θέλει τον αποκλεισμό «τυχόν μελλοντικών προβλημάτων σχετικών με το αυξημένο σωματικό βάρος, τη συνεπακόλουθη μείωση της αποδοτικότητας» κλπ., κλπ; Για να μην αναφέρουμε τι μπορεί να γίνει, εάν το κράτος και οι επιχειρηματίες εκμεταλλευτούν τις σημερινές, τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας, όπως και το πολλαπλασιαζόμενο συνεχώς, πολύμορφο ηλεκτρονικό φακέλωμα των πάντων και για τα πάντα...
«Ερώτηση: Τι προτείνετε για τη λύση του κυπριακού προβλήματος;
Ντ. Μπακογιάννη: Πρέπει να ληφθεί υπόψη η εργασία που έχει γίνει από τον ΟΗΕ και επίσης, η θέση της ίδιας της Κύπρου με την ιδιότητα του κράτους - μέλους της ΕΕ. Από το αποτέλεσμα πρέπει να βγουν κερδισμένοι τόσο οι ίδιοι οι κάτοικοι του νησιού, όσο και ολόκληρη η περιοχή συνολικά».
Το παραπάνω απόσπασμα, από τη συνέντευξη που έδωσε η υπουργός Εξωτερικών στη ρωσική εφημερίδα «Ισβέστια», προκαλεί εύλογα ερωτήματα και απορίες. Είναι τουλάχιστον περίεργο που η υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας δε θυμάται ότι το Κυπριακό είναι στη βάση του πρόβλημα εισβολής και κατοχής, ότι η λύση δεν μπορεί να βασίζεται στο «σχέδιο Ανάν» (...εργασία του ΟΗΕ) που απορρίφθηκε από τους Ελληνοκύπριους, αλλά στις γνωστές σε όλους αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και στις αρχές ενός διζωνικού δικοινοτικού ομοσπονδιακού κράτους... Η παραπάνω τοποθέτηση της Ντ. Μπακογιάννη γεννά ερωτήματα, όχι τόσο για τις προσωπικές θέσεις της - είναι γνωστό ότι ήταν ένθερμος οπαδός του «σχεδίου Ανάν» - αλλά για τη στάση συνολικά της κυβέρνησης, ενόψει της δρομολογούμενης νέας προσπάθειας «επίλυσης» του Κυπριακού.
Μόνο που έχουμε ορισμένες απορίες: Αν δεν του άρεσαν όσα έγιναν στο Ιράκ, πώς γίνεται και την περίοδο εκείνη (ως υπουργός Εξωτερικών) ήταν υπέρμαχος του «αντιτρομοκρατικού δόγματος» των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ;
Πώς γίνεται να συμφωνεί στην παροχή στρατιωτικής βοήθειας, μέσω της βάσης της Σούδας και άλλων τρόπων, για τις πολεμικές ετοιμασίες των Αμερικανών στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής;
Αν άλλαξε γνώμη για την όλη υπόθεση, δεν έχει παρά να μας το πει. Ομως, είναι μάταιο να περιμένει κανείς κάτι τέτοιο από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
ΒΡΕ - ΒΡΕ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ευαισθησίες, που έχει ο Γιώργος Αλογοσκούφης... Ενέκρινε, λέει, χτες την εκταμίευση κονδυλίων για χώρους πράσινου στην περιοχή Ελαιώνα - Βοτανικού - Αμπελοκήπων στο κέντρο της Αθήνας.
Λέτε ξαφνικά να ένιωσε την ανάγκη των κατοίκων της πρωτεύουσας για να υπάρξουν χώροι πράσινου και να «αναπνεύσει» λίγο η πόλη; Το αντιλαϊκό περιεχόμενο της κυβερνητικής πολιτικής δίνει μόνο του την απάντηση.
Κι όποιος ψάξει, λίγο περισσότερο, την υπουργική απόφαση, εύκολα θα βρει ότι η εκταμίευση κονδυλίων για την περιοχή Ελαιώνα - Βοτανικού αφορά στα έργα υποδομής των εκεί αναγκών της ΠΑΕ Παναθηναϊκού, ενώ αυτή για τους Αμπελόκηπους αφορά στην «αναμόρφωση» του μέχρι σήμερα γηπέδου και θα πραγματοποιηθεί, αφού μεταφερθεί η έδρα της ομάδας. Ισως, το 2009 και βλέπουμε...
ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, δηλώνει η ΔΕΗ για το δίκτυο και τους φόβους για υπερφόρτωσή του, λόγω του καύσωνα. Μακάρι να είναι έτσι, όπως τα λέει. Ομως, κανένα δείγμα θετικής αλλαγής της ενεργειακής πολιτικής της χώρας δεν έχουμε από την τελευταία φορά που παρατηρήθηκαν τέτοια προβλήματα.
«Ελιγμοί Καραμανλή για το Σύνταγμα - Ζήτησε από τον κ. Παπανδρέου συναίνεση για τα μη κρατικά ΑΕΙ» έλεγε ο τίτλος του «Βήματος» στην πρώτη σελίδα και στο σχετικό ρεπορτάζ σημείωνε: «Συναινετικό "άνοιγμα" προς το ΠΑΣΟΚ για την αναθεώρηση του άρθρου 16 για την Παιδεία έκανε ο πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής στη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, κράτησε αποστάσεις, επιχειρώντας από την πλευρά του άνοιγμα προς τους φοιτητές και τους νέους γενικότερα, τους οποίους κάλεσε "να αντισταθούν στην προσπάθεια χειραγώγησής τους"». Τα «Νέα», όμως, σημείωναν τα εξής στον τίτλο της πρώτης τους σελίδας: «Κόντρα για το Σύνταγμα - Σύμπλευση για τα ιδιωτικά ΑΕΙ». Και σε ό,τι αφορά στη σύμπλευση, σωστά τη σημειώνουν, σε αντίθεση με τις αποστάσεις, που... ανακάλυψε το «Βήμα», αλλά την κόντρα που την είδαν;
Σε παρτίδα «σκληρού πόκερ» μεταξύ των γνωστών επίδοξων «αγροτών - επιχειρηματιών» εξελίσσεται το μέλλον της «Ελαιουργικής». Επώνυμοι, «γαλάζιοι» και «πράσινοι», αγροτοσυνδικαλιστές φαίνεται να τα έχουν βρει για το μέλλον της Τριτοβάθμιας Συνεταιριστικής Οργάνωσης, το οποίο συνοψίζεται στη λογιστική εκκαθάριση και την εκποίηση των περιουσιακών της στοιχείων. Μόνο που φαίνεται να διαφωνούν στο... «μοίρασμα».
Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης γενικής συνέλευσης της «Ελαιουργικής» προτάθηκε ευθέως η μετατροπή της σε ΑΕ και η είσοδος στην επιχείρηση «θεσμικού επενδυτή» με ποσοστό συμμετοχής στο 30% επί των μετοχών. Εδώ όμως ξεκινούν τα δύσκολα για τους... «αγροτο-επιχειρηματίες», αφού μέχρι στιγμής δε φαίνεται να συμφωνούν στο ποιος τελικά θα είναι ο «στρατηγικός επενδυτής», μια και ο καθένας έχει «κλείσει» εκ των προτέρων τη δική του... συμφωνία.
Η «Ελαιουργική» μπορεί να είναι χρεωμένη μέχρι... το λαιμό, εξαιτίας της αντισυνεταιριστικής πολιτικής που ακολουθείται όλα αυτά τα χρόνια, ωστόσο η ακίνητη περιουσία της, είναι τεράστια, με αποτέλεσμα κάποιες ιδιωτικές τράπεζες που τελευταία έχουν εισέλθει και στον τομέα των γεωργικών επενδύσεων, να μην μένουν ασυγκίνητες. Το θέμα πάντως είναι ότι ήδη έχουν ξεκινήσει οι μεθοδεύσεις από τους επιτήδειους, ούτως ώστε στη νέα εταιρική μορφή που θέλουν να δώσουν στη συνεταιριστική οργάνωση, να μην έχουν καμία θέση οι περισσότερες Ενώσεις ανά τη χώρα και εντέλει οι χιλιάδες μικρομεσαίοι ελαιοκαλλιεργητές να χάσουν δικά τους περιουσιακά στοιχεία, που είναι τα ακίνητα της «Ελαιουργικής».
Τα τηλεοπτικά ΜΜΕ, όταν αναφέρονται στον καύσωνα, δείχνουν κάποιους που περπατούν στο δρόμο δυσφορώντας για τη ζέστη και άλλους που καταφεύγουν στη θάλασσα αναζητώντας δροσιά. (Μάλιστα, τα τηλεοπτικά πλάνα από τις παραλίες στέκονται, κυρίως, στα γυναικεία γυμνά κορμιά, καθώς η θέα τους ανεβάζει και την τηλεθέαση...). Δε φαίνεται, όμως, να ενδιαφέρονται τα κανάλια για το πρόβλημα που δημιουργεί ο καύσωνας στους χώρους δουλιάς. Και δε δείχνουν τον οικοδόμο, που συνεχίζει να χτίζει κάτω από τις καυτές ακτίνες του ήλιου, τον βιομηχανικό εργάτη που συνεχίζει να παράγει μέσα σε αποπνικτική ατμόσφαιρα, τον μικρομεσαίο αγρότη που ξεροψήνεται στο χωράφι. Και δεν αναφέρονται, σχεδόν, ποτέ στην υποχρέωση των αρμοδίων υπηρεσιών του κράτους να λάβουν τα συγκεκριμένα, και προβλεπόμενα από τη νομοθεσία, μέτρα προστασίας στους χώρους δουλιάς. Ούτε και η ΓΣΕΕ φαίνεται να ενδιαφέρεται, ιδιαίτερα, για την προστασία των εργαζομένων από τον καύσωνα. Αντιθέτως, το ταξικό εργατικό κίνημα δίνει μεγάλο βάρος και το ταξικό Εργατικό Κέντρο Λάρισας έβγαλε σχετική ανακοίνωση, στην οποία επισημαίνει ότι θεωρεί τη λήψη αυτών των μέτρων υψίστης σημασίας για την υγεία των εργαζομένων και καταγγέλλει ως απαράδεκτη τη συμπεριφορά των εργοδοτών που αδιαφορούν και αρνούνται να τα εφαρμόσουν.
Οι «ενεργητικές πολιτικές για την απασχόληση», που με ευλάβεια εφάρμοσαν και εφαρμόζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι γενναιόδωρες επιδοτήσεις στο κεφάλαιο για τη δημιουργία δήθεν νέων θέσεων εργασίας, αποδείχτηκε ότι εξυπηρετούν μόνο τους μεγαλοεπιχειρηματίες, χωρίς ούτε στο ελάχιστο να βελτιώνουν τη θέση των ανέργων, να μειώνουν τα ποσοστά της πραγματικής ανεργίας. Στην κεντρική γραμμή αυτής της πολιτικής κινούνται και οι προτάσεις του ΣΥΝ για την ανεργία, που ούτε παροδική είναι, ούτε πρόσκαιρη.
Η ανεργία είναι αλληλένδετη με τις εργασιακές σχέσεις, αφού η δήθεν αντιμετώπισή της αξιοποιείται σαν πρόσχημα για τη διεύρυνση των εργασιακών ανατροπών, τόσο για τους άνεργους, όσο και για το σύνολο των εργαζομένων. Την ίδια στιγμή, ασύλληπτα ποσά καταλήγουν στις τσέπες των βιομηχάνων στο πλαίσιο των ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση, όταν το επίδομα ανεργίας παραμένει καθηλωμένο στα 330 περίπου ευρώ, με απαγορευτικούς όρους για μεγάλη μερίδα των ανέργων.