Παρασκευή 27 Οχτώβρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η απάντηση στην «ομαλοποίηση»

Γρηγοριάδης Κώστας

«Πλήρης αποκατάσταση της ομαλής λειτουργίας του χώρου της Παιδείας σε όλα τα επίπεδα». Ιδού, ο «καινούργιος», διά στόματος του εκπροσώπου της, στόχος της κυβέρνησης για την Παιδεία. Είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση θέλει, μετά τον κύκλο των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων των δασκάλων, «να πέσουν οι τόνοι» γενικώς στην Παιδεία, να «εκφυλιστεί» το πανεκπαιδευτικό -παλλαϊκό κίνημα για δημόσια και δωρεάν Παιδεία και να επικρατήσει σιγή νεκροταφείου και «θεσμικού διαλόγου».

Δεν υπάρχει όμως καμία περίπτωση να επιτευχθεί ο στόχος της κυβέρνησης και αυτό οφείλεται, πρώτα και κύρια, στην ίδια και την πολιτική που εφαρμόζει στην Παιδεία. Πρώτα απ' όλα, η κυβέρνηση δεν ικανοποίησε κανένα από τα δίκαια αιτήματα των δασκάλων και των καθηγητών, ενώ γενικότερα συνεχίζει την πολιτική της υποχρηματοδότησης και υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου. Αποτέλεσμα, «τα χάλια» της δημόσιας εκπαίδευσης, αυτά ακριβώς που έχουν βγάλει στους δρόμους του αγώνα και τους μαθητές, να γίνονται ακόμα χειρότερα. Φωτιά στην «ομαλότητα», που τάχα θέλει η κυβέρνηση, βάζει και η εμμονή της στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, ώστε να ιδρυθούν ιδιωτικά Πανεπιστήμια.

Ας μην τρέφει ψευδαισθήσεις η κυβέρνηση. Η πολιτική της σπρώχνει πιο βαθιά στην κρίση την Παιδεία και οι αγώνες μαθητών - φοιτητών - εκπαιδευτικών - εργαζομένων είναι η μόνη απάντηση που επιβάλλεται. Αγώνες διαρκείας και βαθιά πολιτικοποιημένοι, ώστε να δείχνουν καθαρά και τον ένοχο και την έξοδο προς όφελος των πολλών.

Σταθερή και έμπρακτη αλληλεγγύη

Πέντε χιλιάδες δέματα με τρόφιμα και φάρμακα παρέδωσε πριν λίγες μέρες σε άνεργους Παλαιστίνιους η Γενική Ενωση Παλαιστίνιων Εργατών, μετά από την οικονομική βοήθεια που συγκέντρωσαν εργαζόμενοι στην Ελλάδα με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ. Η τέταρτη δόση της οικονομικής ενίσχυσης δόθηκε στον εκπρόσωπο της Ενωσης στην Ελλάδα Μοχάμεντ Ιγκνέμπι προχτές το απόγευμα, στη διάρκεια της σύσκεψης που οργάνωσε το ΠΑΜΕ για την Παιδεία. «Η κατάσταση είναι τραγική. Η ανεργία αυξάνεται, η φτώχεια μεγαλώνει... Υπάρχουν 300.000 άνεργοι, 170.000 είναι μόνο οι υπάλληλοι που μένουν απλήρωτοι εδώ και 7 μήνες», σημείωσε ο Παλαιστίνιος συνδικαλιστής μεταφέροντας το δράμα στο οποίο ο ιμπεριαλισμός καταδικάζει το λαό του. Ωστόσο «δεν είμαστε μόνοι μας, έχουμε φίλους, έχουμε αγωνιστές δίπλα μας...» πρόσθεσε όλο νόημα, ευχαριστώντας το ΠΑΜΕ για την πολύμορφη αλληλεγγύη που εκφράζει έμπρακτα απέναντι στην εργατική τάξη της χώρας.

Τα ακριβώς αντίθετα

Ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, του γνωστού κλαμπ των εμποροβιομηχάνων της Αθήνας, μιλώντας για τα ζητήματα Παιδείας, είναι και ξεκάθαρος και απόλυτος.

Προχτές, λοιπόν, που το Επιμελητήριο βράβευσε πρωτεύσαντες σε διαγωνισμό έκθεσης, τοποθετήθηκε και για τα θεμελιώδη αιτήματα του κινήματος της Παιδείας λέγοντας: «Θα αποτελέσει επιστροφή στο παρελθόν κάθε δεύτερη κυβερνητική σκέψη για υποχώρηση στο θέμα της αξιολόγησης όλων των βαθμίδων και όλων των φορέων της εκπαίδευσης, για κατάργηση της βάσης του 10 για την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς και στη μη αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος». Και πρέπει να επιβληθεί αυτή η πολιτική για να υπάρξει «προσαρμογή στα δεδομένα της νέας εποχής» και όχι «συμβιβασμός με τις φωνές της συντήρησης και του αναχρονισμού».

Χέρι βοηθείας προς την κυβέρνηση και στήριξη της πολιτικής της, θα έσπευδε να αναφωνήσει ο βιαστικός. Η αλήθεια όμως είναι λίγο... ανάποδη, αφού στην πραγματικότητα οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου αξιώνουν το σύνολο των «μεταρρυθμίσεων» και η κυβέρνηση - σήμερα της ΝΔ με τη Γιαννάκου, χτες του ΠΑΣΟΚ με τον Αρσένη και τον Π. Ευθυμίου - μεθοδεύει την ικανοποίησή τους.

Ετσι, για να ξέρουμε ποιος είναι με ποιον και ποιους εξυπηρετούν οι εφαρμοζόμενες πολιτικές. Για να συνειδητοποιούμε ότι, αφού για τους κεφαλαιοκράτες πρόοδος είναι η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και οπισθοδρομικό το δικαίωμα του λαού στη μόρφωση, εμείς πρέπει να αγωνιζόμαστε για τα ακριβώς αντίθετα!

«Χρόνια πολλά... γλυκά και αγωνιστικά»

Την τιμητική τους είχαν χτες οι Δημήτρηδες και οι Δημητρούλες στις καταλήψεις. Αν είχαν προνοήσει και είχαν φέρει γλυκά τούς υποδέχονταν με ενθουσιασμό και διάφορα σλόγκαν ή συνθήματα. Αν, όμως, δεν είχαν φέρει γλυκά η υποδοχή ήταν βλοσυρή: «Γλυκά δεν έφερες αγόρι μου;».

Και ήταν περιπτώσεις που οι πιτσιρικάδες έδειξαν απαράμιλλη ευαισθησία. Τινάζοντας τις τσέπες τους μάζεψαν λεπτό - λεπτό τα ευρώ που χρειάστηκαν για να αγοράσουν μια σακουλίτσα σοκολάτες ή καραμέλες για να κεράσουν - ξεκινώντας απ' τα παιδιά της περιφρούρησης των καταλήψεων.

Ενα τέτοιο κέρασμα δέχτηκε και ο συντάκτης του σχολίου, που αιφνιδιασμένος δεν ήξερε τι ευχή να δώσει πέρα απ' το κλασικό «χρόνια πολλά». Τον έβγαλε απ' τη δύσκολη θέση ένας μπόμπιρας που φαινόταν φανατικός οπαδός των σλόγκαν: «Χρόνια πολλά, γλυκά και αγωνιστικά»!

«Δείξε μου το φίλο σου... »

Κουραστήκαμε να μετράμε τις ...αυτοδιοικητικές τους νίκες. Μιλάμε για το Συνασπισμό που, ούτε λίγο ούτε πολύ, θεωρούν ότι τα αποτελέσματα των τοπικών εκλογών έδειξαν άνοδο της δύναμής του. Καταγράφουν τη συμμετοχή τους σε δημοτικές αρχές σε 80 δήμους της χώρας. Ας δούμε τι προκύπτει από τον μακρύ κατάλογο που δημοσίευσε η «Ελευθεροτυπία» (25.10.2006) με τίτλο: «Παρών ΣΥΝ σε 80 δήμους».

Από τους 19 δήμους που «κερδήθηκαν» στην Αττική, στους 12 ο ΣΥΝ συμμετείχε με το εξής σχήμα: (Ανεξ. ΣΥΝ - ΝΔ, ΣΥΝ - ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, Ανεξ. ΣΥΝ - ΠΑΣΟΚ, ΝΔ - ΣΥΝ, ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ). Σε 3 δήμους της Θεσσαλονίκης κέρδισε η συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ. Σε 7 πρωτεύουσες νομών κέρδισε σε 2 υποψήφιος του ΣΥΝ που υποστηρίχτηκε από το ΠΑΣΟΚ και σε 5 υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ που στηρίχτηκε από τον ΣΥΝ. Από εκεί και πέρα, οι υπόλοιποι 51 Καποδιστριακοί δήμοι που ...«κατακτήθηκαν», περιλαμβάνουν: υποστήριξη του ΣΥΝ είτε ως προερχόμενοι από τον ΣΥΝ είτε σε συνεργασία με άλλα κόμματα (περισσότερο ΠΑΣΟΚ και λιγότερο ΝΔ) είτε ως ανεξάρτητοι... Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνουν και στις «νίκες» των δύο νομαρχιών σε Πρέβεζα και Σάμο, (ΠΑΣΟΚ), όπου ΣΥΝ και ΠΑΣΟΚ κέρδισαν από τον πρώτο γύρο. Βέβαια, τίποτα από τα παραπάνω δε μας προκαλεί έκπληξη, αφού και σε άλλες εκλογικές αναμετρήσεις τέτοιες συμμαχίες αποτελούν «ψωμοτύρι» για τον ΣΥΝ...

Ηδη, ο «Ρ» έχει δημοσιεύσει, συγκριτικά αποτελέσματα που δείχνουν ότι ο ΣΥΝ το 2002 στο σύνολο των νομαρχιών που είχε αυτοτελώς δικά του ψηφοδέλτια, για να είναι συγκρίσιμα τα μεγέθη, είχε συγκεντρώσει 7,98%, ενώ στις εκλογές του 2006, πήρε 4,52%. Αλλά είναι δικαίωμά τους να βλέπουν αυτό που θέλουν, ακόμα κι όταν η πραγματικότητα δεν τους βολεύει. Τι θεωρούν λοιπόν «νίκη»; Θεωρούν π.χ. νίκη αυτή της Νέας Σμύρνης με τον Γ. Κουτελάκη. Ασχετα, αν - όπως κατήγγειλε η υποψήφια του ΠΑΣΟΚ - έτυχε της πριμοδότησης της ΝΔ στο β' γύρο. Νίκη θεωρούν και αυτή του Ρέντη που συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ και αυτή στα Μελίσσια, όπου συνεργάστηκε με τη ΝΔ, ή στη Λυκόβρυση όπου συνεργάστηκε με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ...

Είναι δυνατόν να μην κρύβει αυτό το συνονθύλευμα τον διακαή πόθο για μια θέση εξουσίας για τη διαχείριση μιας πολιτικής που - και μέσω της Αυτοδιοίκησης - χτυπά αλύπητα τα λαϊκά στρώματα; Πολύ περισσότερο, όμως, φανερώνει τον πολιτικό καιροσκοπισμό του ΣΥΝ. Να έχει και δικούς του συνδυασμούς, αλλά να κάνει συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Από την άλλη, να προπαγανδίζει ότι δίνει τάχα μάχη κατά του δικομματισμού. Τι πολιτική άραγε θα ασκήσει στους δήμους που εκλέχτηκε με τις συνεργασίες που έκανε, αν όχι την αντιδραστική πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ;

ΥΓ: Σε λίγες μέρες, όταν τα Δημοτικά Συμβούλια θα συνεδριάζουν και θα αποφασίζουν το ύψος του χαρατσιού των δημοτικών φόρων που θα επιβαρύνει τη λαϊκή οικογένεια για το 2007, καλό θα είναι οι εργαζόμενοι - και οι ψηφοφόροι του ΣΥΝ - να θυμηθούν τι έλεγαν προεκλογικά οι υποψήφιοι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ για τα περιβόητα «αυτοδιοικητικά κριτήρια» και πώς χλεύαζαν τους υποψήφιους των αγωνιστικών συνδυασμών συνεργασίας που μιλούσαν για τα κριτήρια ψήφου με βάση λαϊκά προβλήματα...


Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

Τα συνταξιοδοτικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΤΑ 67 ΘΑ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕ τη συντάξιμη ηλικία, δήλωσε (και μάλιστα για πολλοστή φορά) ο Κ. Αναλυτής, που τυγχάνει και επικεφαλής της λεγόμενης επιτροπής εμπειρογνωμόνων για το Ασφαλιστικό. Μάλιστα, όπως είπε, δε θα είχε αντίρρηση και για τα 70...

Ετσι, για να έχουμε μια καλή ιδέα για το τι ετοιμάζουν οι περίφημοι αυτοί «εμπειρογνώμονες», που βιάζονται, μάλιστα, να εκπονήσουν τη μελέτη τους και θέλουν, από τώρα, να είναι σε εγρήγορση τα ασφαλιστικά ταμεία, ώστε να υπάρξουν τα ταχύτερα αποτελέσματα.

Οσο για την προσπάθεια διαίρεσης και διχασμού των εργαζομένων απέναντι σε όσα αντιασφαλιστικά μέτρα έρχονται, κι αυτή καλά κρατάει. Μας λένε και μας ξαναλένε πως δεν υπάρχει λόγος να θιγούν όσοι περιμένουν άμεσα σύνταξη κι ο στόχος τέτοιων δηλώσεων είναι κάτι παραπάνω από προφανής.

ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΟΣ στην κινητή τηλεφωνία θα ισχύσει από την πρώτη μέρα του Νοέμβρη και σας το λέμε για να μην απορήσετε, όταν θα λάβετε περισσότερο φουσκωμένους τους λογαριασμούς.

Οπως καταλαβαίνετε, οι κυβερνώντες κάνουν ό,τι μπορούν για να εφαρμόζουν σταδιακά και κατά το δυνατόν αθόρυβα τα φορομπηχτικά μέτρα που έχουν εδώ και καιρό αποφασίσει. Μάλλον, αυτό εννοούσαν, λέγοντας «ήπια προσαρμογή». Απλά, να μην μας έρχονται ...απότομα.

ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ των περιπτώσεων, ειρωνικό το δώρο του Προέδρου των ΗΠΑ προς την Ελλάδα. Πρόκειται για ένα πλοίο τύπου «Λίμπερτι», το οποίο θα μετατραπεί, όπως ανακοίνωσαν, σε μουσείο...

Αραγε, μας τιμά ιδιαίτερα ως ...ναυτική χώρα το γεγονός ότι είχαμε για δεκαετίες στην Ελλάδα τέτοιου είδους πλοία; Μιλάμε για καράβια, που κατασκευάστηκαν με προδιαγραφές λειτουργίας ενός έτους και παρέμειναν στην ενεργό δράση για 20 και 30 χρόνια, αφού απέφεραν τεράστια κέρδη στους ιδιοκτήτες τους.

Μάλλον ως ...μνημείο εφοπλιστικής ασυδοσίας θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί το συγκεκριμένο δώρο.

Η αγωνία των γονιών

Παπαγεωργίου Βασίλης

«...Η οικογενειακή μας ζωή έχει εξαφανιστεί στις δεύτερες δουλειές και στο πηγαινέλα στα φροντιστήρια, στις ξένες γλώσσες....

Τα παιδιά εξουθενώνονται στους δρόμους, το άγχος και η αποστροφή τους για τη διαδικασία της μάθησης και το σχολείο μεγαλώνει.

Οι κυβερνήσεις προσπαθούν να μας πείσουν, πως έχουν μια νέα "σοφή μεταρρύθμιση" που θα σώσει την παιδεία και κατηγορούν πως για το χάλι της φταίνε οι εκπαιδευτικοί, τα παιδιά μας και εμείς οι γονείς!!!

Τα φανταχτερά καινούρια βιβλία και προγράμματα, παρά τις αντιδράσεις, στάλθηκαν να διδαχτούν άρον άρον, για να μη χάσουν οι μεγαλοεκδότες τα δισεκατομμύρια των κοινοτικών προγραμμάτων.

Αντί να μάθουν οι μαθητές τη γλώσσα, την ομορφιά της ποίησης του Ελύτη, του Σεφέρη, του Ρίτσου, την ιστορία του λαού μας, τη γεωγραφία του τόπου μας, τα μαθηματικά και τους νόμους της φύσης, θα "μελετούν" συνταγές μαγειρικής, οδηγίες χρήσης οικιακών συσκευών και παιχνιδιών, μηνύματα στο κινητό, σύνταξη προσκλήσεων για πάρτι! Αποδιοργανώνουν και περιορίζουν τη σκέψη και τη γλώσσα των μαθητών...»

Αυτά γράφουν, ανάμεσα σε άλλα, δεκάδες γονείς παιδιών των δημοτικών σχολείων του Ν. Ψυχικού, σε ανοιχτή επιστολή τους προς την υπουργό Παιδείας, εκφράζοντας - όπως σημειώνουν - «την αγωνία, τον προβληματισμό μας, αλλά και την εύλογη απορία μας, μπροστά στην αδιαλλαξία του υπουργείου Παιδείας».

Αγωνιζόμαστε μαζί με τους δασκάλους

Και η ανοιχτή επιστολή συνεχίζει: «Εμείς οι γονείς δεν έχουμε λόγο να υποκρινόμαστε, ούτε μπορούμε άλλο να ανεχόμαστε όλους αυτούς, που θέλουν να φυλακίσουν τα όνειρα και το μέλλον των παιδιών μας.

Δεν υπάρχει καμία απολύτως εγγύηση ότι εάν εφαρμοστούν τα μέτρα της κυβέρνησης, η κατάσταση της Παιδείας θα βελτιωθεί. Αντίθετα, θα χειροτερεύσει.

Αρνούμαστε να έρθουμε σε σύγκρουση με τους δασκάλους, επειδή τους θεωρούμε συμμάχους και όχι αντιπάλους μας στον αγώνα της μόρφωσης των παιδιών μας...

Διεκδικούμε και αγωνιζόμαστε μαζί με τους δασκάλους για:

- Αύξηση των κρατικών δαπανών για την Παιδεία στο 15% του Προϋπολογισμού.

- Κάλυψη όλων των εκπαιδευτικών αναγκών με μόνιμους εκπαιδευτικούς, σωστά αμειβόμενους, με περιοδική επιμόρφωση από τα Πανεπιστήμια, που θα μαθαίνουν στα παιδιά μας τον κόσμο και τα δικαιώματά τους μέσα σ' αυτόν.

- Ενιαίο Σχολείο, δημόσιο και δωρεάν, για όλα τα παιδιά, ως τα 18 τους χρόνια, με δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή, όπου ο μαθητής θα ολοκληρώνει την εργασία του, χωρίς ανάγκη φροντιστηρίων και πρόσθετων μαθημάτων επί πληρωμή. Σχολείο, που θα διαμορφώνει σταθερές προσωπικότητες, ανθρώπους με χαρακτήρα και άλλες κοινωνικές αξίες».

Περί «ανάρμοστης συμπεριφοράς»...

Στην αναβολή της εκδήλωσης για τα νέα βιβλία που διοργάνωνε χτες το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο οδήγησε η εισβολή στην αίθουσα εκπαιδευτικών, οι οποίοι κατήγγειλαν την πολιτική της κυβέρνησης. Και σε ό,τι αφορά στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο έσπευσε, με ανακοίνωσή του, να εκφράσει «τη λύπη του για τα επεισόδια που δημιούργησε μια μικρή ομάδα εκπαιδευτικών», οι οποίοι αρνήθηκαν, όπως αναφέρει, «παρότι τους ζητήθηκε, οποιονδήποτε διάλογο για θέματα παιδείας», χαρακτηρίζοντας ως «ανάρμοστη» τη συμπεριφορά τους. Το ερώτημα, όμως, που γεννάται είναι πόσο «αρμόζον» θεωρείται να διοργανώνεται μια τέτοια φιέστα για τα νέα βιβλία, με τα οποία οι εκπαιδευτικοί καλούνται, για παράδειγμα, να διδάξουν τη γλώσσα μέσα από συνταγές μαγειρικής και οδηγίες χρήσης ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Σε μία χρονική στιγμή, μάλιστα, που μέσα στις γενικές τους συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις κατήγγειλαν την προσπάθεια που γίνεται να υποταγεί το περιεχόμενο της εκπαίδευσης ακόμα περισσότερο στις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, σε βάρος και της ποιότητας της εκπαίδευσης. Προφανώς, οι κύριοι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου έχουν μπερδέψει μια σειρά έννοιες, όπως αυτές που κρύβονται στις λέξεις ανάρμοστη, πρόκληση, υποκρισία, κλπ. Γι' αυτό και μιλάνε για διάλογο...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Το κρίσιμο στοιχείο για τη συνέχεια

Μπορεί οι αφετηρίες, τα βιώματα και οι ανησυχίες που έσπρωξαν στους δρόμους του αγώνα δασκάλους, εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές, γονείς και εργαζόμενους να ήταν διαφορετικές. Ομως, το στοιχείο που τελικά αναδείχτηκε και που ένωσε και δυνάμωσε - όσο τη δυνάμωσε - αυτή τη φωνή, που έπαιξε ρόλο στη μαζικοποίηση και μαχητικοποίηση αυτού του αγώνα, ήταν το τι Παιδεία έχει ανάγκη ο λαός, με τι περιεχόμενο και ποιο προσανατολισμό.

Αυτός ο αγώνας μπορεί να έχει συνέχεια - και πρέπει να έχει συνέχεια - αντλώντας δύναμη από αυτό ακριβώς το στοιχείο, που δεν περιορίστηκε στην - καθ' όλα σημαντική - αλληλεγγύη, αλλά ανέδειξε την κοινή δράση για μια Παιδεία των λαϊκών αναγκών. Γιατί είναι θεμελιώδες ότι όλα τα επιμέρους προβλήματα σε κάθε τομέα της εκπαίδευσης, όπως τα αντιλαμβάνεται στην καθημερινότητά του κάθε λαϊκό σπίτι, έχουν κοινή ρίζα. Και είναι αυτή η ρίζα που πρέπει να χτυπηθεί: Οι στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου και όλες οι δυνάμεις που το υπηρετούν.

Γι' αυτό και είναι ουσιώδης η συνεχής, η αδιάκοπη, δυναμική και πολύμορφη διεκδίκηση της Παιδείας που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας. Η διεκδίκηση με περιεχόμενο που θα βάζει ακόμα πιο ξεκάθαρα στο επίκεντρο την ουσία: Τι παιδεία παίρνει ο λαός, πώς μορφώνεται, αν έχει τη δυνατότητα να μορφωθεί και σε τελική ανάλυση αν μορφώνεται ή αν καταρτίζεται και «προγραμματίζεται» για να παίξει το ρόλο της «βίδας» στην ομαλή λειτουργία του συστήματος αύριο ως εργάτης.

Είναι κοινή η αναγνώριση ότι το εκπαιδευτικό σύστημα σήμερα, η μόρφωση σε όλες τις βαθμίδες, απέχει παρασάγγας από τις ανάγκες της νεολαίας, των εργαζομένων, του λαού. Η Παιδεία που ετοιμάζουν, με βάση τις αποφάσεις της Λισαβόνας και της Μπολόνια, με βάση την πολιτική ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, είναι εφιαλτική. Και αφορά όχι μόνο τη σημερινή νεολαία και τους γονείς, αλλά πρώτα και κύρια τους εργαζόμενους που παλεύουν για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας.

Ο αγώνας για την Παιδεία που έχουν ανάγκη ο λαός και η νεολαία οφείλει να μπει στο κέντρο της προσοχής κάθε εργατικής κινητοποίησης, ανακοίνωσης, πορείας, συνέλευσης. Γιατί στη συνολική σύγκρουση με την πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, που έχουν ανάγκη αυτές τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις (είναι το οξυγόνο τους και πρέπει να το κόψουμε), ζωτικό στοιχείο είναι και η σύγκρουση με τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου και στον τομέα της Παιδείας, όχι από άποψη φραστική αλλά από άποψη ουσιαστική, ζωτική. Η Παιδεία των λαϊκών αναγκών, το σχολείο που θα μορφώνει χωρίς ταξικούς φραγμούς και δε θα εξοντώνει, τα πτυχία με αξία και αντίκρισμα δουλιάς για όλους, είναι στοιχεία της πάλης των εργαζομένων. Και είναι εκεί που μπαίνει και στο ίδιο το κίνημα για την Παιδεία, σε όλους τους εμπλεκόμενους στην εκπαιδευτική διαδικασία, το ζήτημα να διαλέξουν, χωρίς αυταπάτες, με ποια πλευρά θα πορευτούν: «`Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες».

Στο ίδιο μοτίβο

Να σεβαστούν τους θεσμούς και την ημέρα... Ετσι νουθετούν τους αγωνιζόμενους μαθητές και εκπαιδευτικούς που σχεδιάζουν πολύμορφη παρέμβαση στη διάρκεια των παρελάσεων, στο πλαίσιο των κινητοποιήσεών τους. Με άλλα λόγια ο καθένας, από τους εκπροσώπους του δικομματισμού, ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Π. Ψωμιάδης, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρης, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γ. Μαγκριώτης και όλοι μαζί στο ίδιο μοτίβο. Από κοντά και ο κ. Χριστόδουλος και ο Θεσσαλονίκης Ανθιμος να κάνουν λόγο για... πρωτόγνωρα πράγματα! Ολοι, με τις δηλώσεις τους, θεωρούν τις εθνικές επετείους μνημόσυνα, κενά περιεχομένου και απαλλαγμένα από τα όσα δίδαξε ο λαός με τη δράση του. Τους εξυπηρετεί ο γιορτασμός της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης και του ΟΧΙ στο φασισμό - ιμπεριαλισμό, η ηρωική λαϊκή αντίσταση, να μη συνδεθεί με τις σύγχρονες διεκδικήσεις του λαού και της νεολαίας, με την αντίσταση στην Παιδεία της αγοράς και των επιχειρηματιών, που προωθούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ματαιοπονούν.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ