Τρίτη 27 Φλεβάρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τα «άσφαιρα πυρά» και το κλίμα

Η κυβέρνηση, με χτεσινή δήλωση του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Σουφλιά, προσπαθεί να αποδείξει ότι ...πραγματοποιεί «άθλο» για την καταπολέμηση του «φαινομένου του θερμοκηπίου»!

Κι αυτό τη στιγμή που: Με τη νέα αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος που ψήφισε, επιχειρεί να ξεπαστρέψει και να παραδώσει στην εμπορευματοποίηση το δασικό πλούτο της χώρας. Αφήνει ανεξέλεγκτους τους βιομηχάνους να ρυπαίνουν. Δεν παίρνει κανένα μέτρο για τον περιορισμό του νέφους.

Αλλά και ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ στη χτεσινή του ανακοίνωση σχεδόν εξαντλείται ουσιαστικά σε δύο «μέτρα», που ακολουθούνται κατ' επιταγήν της ΕΕ και με πρόσχημα τις κλιματικές αλλαγές: Στο ότι η χώρα μας μπήκε στο παιχνίδι της αναποτελεσματικότατης εμπορίας ρύπων, που σημαίνει ότι μπορούν να συνεχίζουν να εκπέμπονται οι ρύποι αρκεί να αγοράζει η επιχείρηση που ρυπαίνει τη δυνατότητα να συνεχίζει να ρυπαίνει από άλλη επιχείρηση που ρυπαίνει λιγότερο σύμφωνα με τα ανώτατα όρια εκπομπής ρύπων. Και που έχει ως συνέπεια αφενός να καταστρέφεται το περιβάλλον, αφετέρου να κερδοσκοπεί το κεφάλαιο και να μετακυλίεται το κόστος των ρύπων ως χαράτσι στις πλάτες του λαού. Και, δεύτερο, στην προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, μέσω της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, που σημαίνει παράδοσή της στο μεγάλο κεφάλαιο, με υπέρογκες κρατικές επιδοτήσεις και μέτρα σαν αυτά που προβλέπει το χωροταξικό σχέδιο, δηλαδή να μπορούν να στήνουν αιολικά πάρκα ακόμη και στην «καρδιά» των εθνικών δρυμών!

Με τέτοια «άσφαιρα», όμως, πυρά το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» δε χτυπιέται, αλλά θεριεύει...

Για μια ταμπέλα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Απρόσμενοι σύμμαχοι της κυβέρνησης στην υπόθεση προώθησης του νόμου - πλαισίου για την ανώτατη εκπαίδευση, εμφανίστηκαν από τα ΤΕΙ. Την ώρα, λοιπόν, που η πλειοψηφία της ακαδημαϊκής κοινότητας βρίσκεται στο πόδι για να φράξει την προώθηση του αντιδραστικού νομοθετήματος, το ΔΣ του Ενιαίου Συλλόγου Εκπαιδευτικού Προσωπικού (ΕΣΕΠ) του ΤΕΙ Πειραιά πανηγυρίζει για το νόμο, επειδή για άλλη μια φορά βαφτίζει τα ΤΕΙ «ανώτατα». Δεν τους πειράζει, δηλαδή, η πολύμορφη ιδιωτικοποίηση που θα επέλθει στα ιδρύματα, δεν τους νοιάζει η ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση στις σπουδές, οι οποίες θα υπαγορεύονται απευθείας από τις επιχειρήσεις, αλλά τους νοιάζει μόνον η ταμπέλα που θα κρεμάσουν έξω απ' τα ιδρύματά τους!

Και για του λόγου το αληθές, να τι λέει η απόφαση του ΔΣ του ΕΣΕΠ ΤΕΙ Πειραιά:

«Χαιρετίζουμε την κατάθεση του νομοσχεδίου για τη "Μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου για τη δομή και λειτουργία των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων". Εκτιμούμε ότι ο Νόμος κινείται στην ορθή κατεύθυνση αφού (...) αναγνωρίζει τελεσίδικα τον Ανώτατο χαρακτήρα των ΤΕΙ (...) Εκτιμούμε ότι ορισμένες διατάξεις μπορούν να γίνουν περισσότερο ξεκάθαρες ώστε οι επιδιωκόμενες μεταρρυθμιστικές τομές να είναι περισσότερο αποτελεσματικές. Εν τέλει ζητάμε από την Κυβέρνηση να προχωρήσει με γρήγορα και θαρραλέα βήματα στην ψήφιση του νομοσχεδίου»...

Του φταίνε οι διαδηλώσεις

Λαύρος εναντίον των κινητοποιήσεων εμφανίζεται ξανά τις τελευταίες μέρες ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος που δηλώνει ότι εξαιτίας των επαναλαμβανόμενων κινητοποιήσεων ο τζίρος των μαγαζιών στο κέντρο της Αθήνας έχει μειωθεί κατά 30%. «Ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα και απασχόληση δεν μπορεί να έχει αυτή η χώρα με αυτό το "μπάχαλο" που δημιουργείται κάθε λίγο στο κέντρο της πόλης», δήλωσε χαρακτηριστικά. Η επίθεση του προέδρου του ΕΒΕΑ στις κινητοποιήσεις δεν είναι προφανώς άσχετη με τη θέση του υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων και των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία, όλα στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας». Μόνο που σ' αυτή ακριβώς την «ανταγωνιστικότητα», όπως την εννοεί κυβέρνηση - ΕΕ - μεγάλο κεφάλαιο, θα πρέπει να αναζητήσει τις αιτίες και για τη μείωση του τζίρου των μαγαζιών, για το κλείσιμο της μιας μετά την άλλη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, για το τι ωθεί τους χιλιάδες νέους φοιτητές και σπουδαστές να διαδηλώνουν στο κέντρο της Αθήνας διεκδικώντας μια άλλη Παιδεία.

Ξανά χαράτσια

Να ξαναπληρώσουν τα αυθαίρετα και παράνομα χαράτσια για την ενεργοποίηση των δικαιωμάτων της νέας ΚΑΠ, υποχρεώνονται οι αγροτοκτηνοτρόφοι, επειδή η κυβέρνηση αρνείται σταθερά να καλύψει το κόστος.

Από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ανακοινώθηκε ότι η ενεργοποίηση των δικαιωμάτων για το 2007 θα γίνει από 1 Μάρτη μέχρι 15 Μάη. Τη δουλιά θα την κάνει πάλι η ΠΑΣΕΓΕΣ με τις Ενώσεις που πληρώνονται αδρά γι' αυτή τους την «υπηρεσία», από τους παραγωγούς, και η γαλαζοπράσινη διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ διαμηνύει ότι το τιμολόγιο θα είναι το ίδιο με πέρυσι. Δηλαδή οι αγροτοκτηνοτρόφοι θα ξαναπληρώσουν υπέρογκα χαράτσια για να μπορέσουν να πάρουν τις όποιες επιδοτήσεις δικαιούνται. Κι εκεί που πολλοί αγροτοκτηνοτρόφοι δε θα έχουν πάρει τα λεφτά για τις επιδοτήσεις του 2006, θα κληθούν να πληρώσουν νέα χαράτσια για να πάρουν υποτίθεται τις επιδοτήσεις της νέας ΚΑΠ για το 2007...

Εργα και ημέρες κεντροαριστεράς

Ούτε ένα χρόνο δε στάθηκε στον κυβερνητικό θώκο η ιταλική κεντροαριστερή κυβέρνηση υπό τον Ρ. Πρόντι. Ούτε ένα χρόνο δεν άντεξαν οι απατηλές υποσχέσεις της πως θα δώσει «σάρκα και οστά» στις προσδοκίες των εργαζομένων και στις διεκδικήσεις των κινημάτων. Αναμενόμενο για όσους γνωρίζουν τα έργα και τις ημέρες της ιταλικής κεντροαριστεράς, η οποία υπηρέτησε με συνέπεια τον ιμπεριαλισμό και τις τόσο απαραίτητες σ' αυτόν αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις. Ηταν η κεντροαριστερή κυβέρνηση Πρόντι το 1996 που επιτάχυνε τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, περιέκοψε δραματικά τις κοινωνικές δαπάνες, ψήφισε το 1997 τον πιο σκληρό προϋπολογισμό λιτότητας μεταπολεμικά κ.ά. Γι' αυτά του τα επιτεύγματα ο Πρόντι ανταμείβεται το 1999 με την προεδρία της Κομισιόν. Ηταν η κεντροαριστερή κυβέρνηση Ντ' Αλέμα που θέσπισε σκληρή αντιαπεργιακή νομοθεσία προς αντιμετώπιση του κύματος απεργιών το οποίο προκάλεσε η πολιτική της και παρέδωσε την ιταλική γη ως ορμητήριο των γερακιών του Πενταγώνου στην αιματηρή επιδρομή τους ενάντια στη Γιουγκοσλαβία.

Κι αυτή τη φορά, στον ένα χρόνο περίπου παραμονής της στην εξουσία, η κεντροαριστερή κυβέρνηση απέδειξε την αναλλοίωτη ταξική της φύση. Στις 21 του Φλεβάρη ο Ρ. Πρόντι υπέβαλε την παραίτησή του, καθώς η Γερουσία καταψήφισε την έκθεση για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησής του, στην οποία συμπεριλαμβάνονταν το ζήτημα της διατήρησης των ιταλικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν και αυτό της επέκτασης της στρατιωτικής βάσης των ΗΠΑ στη Βιτσέντζα. Υπενθυμίζουμε ότι βασική προεκλογική δέσμευση της κυβέρνησης Πρόντι ήταν η απόσυρση των ιταλικών στρατευμάτων από το Ιράκ, με αντιστάθμισμα προφανώς έναντι των ευρωατλαντικών συμμάχων την παραμονή και ενίσχυση των δυνάμεων της χώρας στο Αφγανιστάν. Επιπρόσθετα, η δυσαρέσκεια των Ιταλών εργαζομένων για την εργασιακή ανασφάλεια και την αντεργατική πολιτική διογκώθηκε έπειτα από τη γνωστοποίηση των σχεδιασμών της κυβέρνησης για τη μετατροπή δεκάδων χιλιάδων μόνιμων θέσεων εργασίας σε θέσεις εργασίας με προσωρινές συμβάσεις αλλά και άρση της προστασίας των εργαζομένων από τις απολύσεις.

Η κεντροαριστερή κυβέρνηση Πρόντι αποδείχτηκε σύντομα πως ελάχιστα αν όχι καθόλου διέφερε από τη Δεξιά, το φόβο της οποίας καλλιέργησε προκειμένου να ανέλθει στην κυβερνητική εξουσία. Απέδειξε πως τέτοιου είδους συμμαχίες - αντιδεξιές, κεντροαριστερές εναλλακτικές κ.ά. - που δεν αμφισβητούν στο ελάχιστο τον καπιταλισμό, αδυνατούν παντελώς να ανταποκριθούν στο ρόλο έστω της προοδευτικής δύναμης διαχείρισής του για την άμβλυνση κάποιας οξείας γωνίας του. Είναι αναγκασμένες να κινηθούν στα όρια που το σύστημα ορίζει, γιατί δεν έχουν πρόθεση ούτε διάθεση να τα σπάσουν. Είναι ανήμπορες να δώσουν διέξοδο προς όφελος του λαού, γιατί αυτή προϋποθέτει πολιτική σύγκρουσης με το μεγάλο κεφάλαιο. Είναι όμως ικανές και γι' αυτό επικίνδυνες να ανασχέσουν τη δυσαρέσκεια και τη μετατροπή της σε ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων. Είναι ικανές να σπέρνουν την απογοήτευση διαψεύδοντας προσδοκίες που καλλιεργούν στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Κεντροαριστερά και κεντροδεξιά (στην όποια μορφή εμφανίζονται) δεν είναι ανταγωνιστικές. Συμπληρώνουν η μία το έργο της άλλης: Την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Το λαϊκό κίνημα μπορεί να βρει διέξοδο μακριά τους, εντείνοντας τον πολιτικό αγώνα και δυναμώνοντας τη συνείδηση για αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Κερδοσκοπικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΠΟΡΕΙ ο Γ. Παπανδρέου να είναι ο... ονομαστός εχθρός του τραπεζικού κεφαλαίου (θυμάστε τις περίφημες δηλώσεις του για τράπεζες που κερδοσκοπούν), αλλά και η κυβέρνηση ζήλεψε και δεν πάει πίσω.

Ετσι λοιπόν σε δύο μεγάλες τράπεζες το υπουργείο Ανάπτυξης έριξε πρόστιμο 236.000 ευρώ, επειδή, λέει, εφαρμόζουν κανονισμούς οι οποίοι είναι άδικοι για τους δανειολήπτες.

Μήπως μπορεί να μας πει το υπουργείο Ανάπτυξης πόσα κερδίζουν οι τράπεζες από αυτές τις υποθέσεις και τις παρανομίες; Ετσι για να δούμε τι συμφέρει καλύτερα. Να πληρώσουν το πρόστιμο (αν το πληρώσουν) ή να παρανομούν;

Κάτι μας λέει ότι ισχύει το δεύτερο και κάτι, επίσης, μας λέει ότι η εκμετάλλευση των δανειοληπτών θα συνεχιστεί και μάλιστα με πολύ χειρότερους ρυθμούς. Η ανέχεια, βλέπετε, προμηθεύει συνεχώς πελάτες.

ΕΝΤΑΞΕΙ κ. Ευθυμίου, το ΠΑΣΟΚ θέλει εκλογές. Το εμπεδώσαμε και δε χρειάζεται να το επαναλαμβάνετε μέρα παρά μέρα, προκειμένου να πείσετε για την πίστη σας στη νίκη του Κινήματος.

Αυτό που δε μας λέει όμως το ΠΑΣΟΚ, είναι τι άλλο θέλει εκτός από εκλογές. Γιατί, βέβαια, εδώ είναι το... κόλπο. Επειδή το ΠΑΣΟΚ θέλει να κάνει ακριβώς τα ίδια με αυτά που κάνει η ΝΔ.

Για να είμαστε μάλιστα πιο ακριβείς μερικές φορές τα στελέχη του το ομολογούν: Μπορούμε - λένε - να κάνουμε ακριβώς τα ίδια με - «μικρότερες κοινωνικές τριβές» ή «με διατήρηση της κοινωνικής συνοχής», σύμφωνα με τις προσφιλείς εκφράσεις τους.


Γρηγοριάδης Κώστας

Αν τολμούν, λοιπόν, και ο Π. Ευθυμίου και ο Θ. Ρουσόπουλος ας ανοίξουν συζήτηση και αντιπαράθεση για την πολιτική και όχι για τις εκλογές. Γιατί δεν υπάρχει πλέον τίποτε ευκολότερο από το να μιλάς για πολιτικές διαδικασίες, κρύβοντας την πολιτική ουσία.

Θολώνουν τα νερά...

Γρηγοριάδης Κώστας

Προκαλεί βάναυσα η κυβέρνηση εργαζόμενους και συνταξιούχους. Χτες, ο υπουργός Απασχόλησης Σ. Τσιτουρίδης εμμέσως πλην σαφώς ανακινεί και πάλι ζήτημα για το ύψος των συντάξεων, το χρόνο συνταξιοδότησης κ.λπ. Πώς αλλιώς, άλλωστε, μπορεί να εκληφθεί η δήλωσή του ότι με τη λεγόμενη μεταρρύθμιση «δε θα πειράξουν προσδοκίες διαμορφωμένες και ορθολογικές...»; Δηλαδή, οι υπόλοιπες «προσδοκίες», τουτέστιν αυτά που περιμένουν οι ασφαλισμένοι σύμφωνα με τα σημερινά ισχύοντα θα πάνε υπέρ μεταρρύθμισης; Και τι σημαίνει «ορθολογικές προσδοκίες»;

Από τα παραπάνω μισόλογα, τα ήξεις αφήξεις του υπουργού, ένα γίνεται καθαρό: Οτι η κυβέρνηση αμφισβητεί τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και ετοιμάζεται να πάρει κεφάλια. Και πως αυτές οι μισές και δυσνόητες δηλώσεις έχουν σκοπό, από τη μια να θολώνουν τα νερά και από την άλλη να καλλιεργήσουν το κατάλληλο κλίμα. Το γεγονός ότι δεν τολμούν να μιλήσουν ανοιχτά, είναι απόδειξη ότι σχεδιάζουν επώδυνες ανατροπές.

Γι' αυτό οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να τρέφουν καμιά αυταπάτη. Και στις εκλογές που θα 'ρθουν αλλά και στα συλλαλητήρια και στις απεργιακές κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ, τον Μάρτη, οι εργάτες και οι εργάτριες πρέπει να δώσουν τη δική τους απάντηση.

... και κινδυνολογούν

Τη σκυτάλη από τον υπουργό πήρε ο επικεφαλής της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για το Ασφαλιστικό, Ν. Αναλυτής, ο οποίος προφήτεψε ότι σε 15 χρόνια το ασφαλιστικό σύστημα θα βρεθεί σε κρίση και ότι μετά από 30 χρόνια δύο εργαζόμενοι θα αντιστοιχούν σε έναν συνταξιούχο.

Βέβαια, για τη φρίκη που βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι σήμερα με τα 500 ευρώ σύνταξη και όχι σε 15 ή 30 χρόνια, ούτε ο υπουργός, ούτε ο άνθρωπος του ΣΕΒ είπε τίποτε. Είναι και αυτό δηλωτικό των σχεδίων τους. Σχέδια που καθόλου δε σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των συνταξιούχων, αλλά που αποβλέπουν στο πώς θα αφαιρέσουν και τα ελάχιστα δικαιώματα που έχουν απομείνει σε ορισμένες κατηγορίες ασφαλισμένων.

Βιάζονται να κάνουν «μπίζνες»;

Τόσο καιρό φώναζαν υπέρ των αναδιαρθρώσεων και τώρα που η κυβέρνηση έφερε το νόμο - πλαίσιο στη Βουλή, συνεχίζουν να φωνάζουν γιατί τον βρίσκουν «ασαφή», γιατί... φοβούνται μην τυχόν και κάποια ιδρύματα δεν τον καταλάβουν και δεν προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση τόσο γρήγορα όσο θα ήθελαν! Ο λόγος για τους περίπου 1.000 πανεπιστημιακούς, που τάσσονται υπέρ των αναδιαρθρώσεων και που διοργάνωσαν μια ημερίδα για να συζητήσουν το νόμο - πλαίσιο. Στην ημερίδα φαίνεται ότι μαζεύτηκαν περίπου 200 πανεπιστημιακοί και επαναβεβαίωσαν την «πίστη» τους στις αναδιαρθρώσεις, ζητώντας ακόμα περισσότερη αυτοτέλεια και κατάργηση κάθε παρέμβασης τόσο του κράτους, όσο και των φοιτητών στη διοίκηση των ιδρυμάτων. Δηλαδή, όχι μόνο θέλουν να λειτουργούν τα πανεπιστήμια σαν επιχειρήσεις, αλλά και να είναι πλήρως ανεξέλεγκτα.

Και σαν συνέχεια αυτής της λογικής, απαίτησαν για άλλη μια φορά να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις και να ανοίξουν τα πανεπιστήμια. Με τέτοιο άγχος που δείχνουν για να ανοίξουν τα πανεπιστήμια και να εφαρμοστεί ο νόμος, βάζουν σε σκέψεις. Μήπως έχουν ήδη έτοιμες συμφωνίες με επιχειρήσεις και βιάζονται μη χάσουν τα χρονοδιαγράμματα και τις ημερομηνίες;

Κραυγές για να καλύψουν τις πομπές

Η αποθέωση του λεγόμενου διαλόγου και της συναίνεσης με τα αρμόδια υπουργεία είναι η βασική πρακτική της συνδικαλιστικής ηγεσίας της Ομοσπονδίας των Γιατρών του ΙΚΑ (ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ). Το διατυμπανίζουν άλλωστε στα συνέδριά τους αλλά και σε κάθε ευκαιρία.

Οταν, όμως, στην τελευταία Ολομέλεια της ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι της Δημοκρατικής Πανεπιστημονικής Κίνησης Γιατρών (ΔΗΠΑΚ) τους καταλόγισαν ευθύνες για κυβερνητικό συνδικαλισμό, τότε οι συνδικαλιστές της πλειοψηφίας ενοχλήθηκαν σφόδρα και έφτασαν στο σημείο να ανασύρουν μέχρι και χαρακτηρισμούς του εμφυλιοπολεμικού αντικομμουνισμού για να αναγκάσουν - υποτίθεται - τους συνδικαλιστές της ΔΗΠΑΚ να ανακαλέσουν. Ετσι ακούστηκαν χαρακτηρισμοί, όπως «είσαστε φονιάδες», «ματώσατε τον Ελληνικό λαό», «βγάζετε μαχαίρια» κλπ.

Βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που οι συνδικαλιστές της ΔΗΠΑΚ κατάγγειλαν την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και τα στηρίγματα του κυβερνητικού συνδικαλισμού, αλλά η ηγεσία της ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ δεν κρατά συστηματικά πρακτικά για να φρεσκάρει την κριτική που της ασκείται.

Η εμμονή της ηγεσίας της ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ στους εμετικούς χαρακτηρισμούς, ανάγκασε τους εκπροσώπους της ΔΗΠΑΚ να αποχωρήσουν απ' την Ολομέλεια.

Με κραυγές όμως δεν κρύβονται οι πομπές του συμβιβασμού της ηγεσίας της ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ με τις πολιτικές των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μέρες ευθύνης για όλους

Δέκα ακριβώς μέρες απομένουν μέχρι την Πέμπτη 8 του Μάρτη και τα συλλαλητήρια που διοργανώνουν τα ταξικά συνδικάτα σε όλη τη χώρα με αιχμή τις κλαδικές Συμβάσεις. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία, η σημασία και η βαρύτητα της οποίας επιβεβαιώνεται από τις καθημερινές εξελίξεις. Δεν περνάει μέρα που το κεφάλαιο και τα κόμματά του να μην προσθέτουν ένα επιπλέον λιθαράκι στην επίθεσή τους ενάντια στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, είτε αυτή αφορά εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, είτε αφορά στην Υγεία, στην Παιδεία.

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει πλούσια πείρα από την επιτυχημένη οργάνωση ανάλογων κινητοποιήσεων, που έχουν αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στους εργατικούς αγώνες. Στη βάση αυτής της πείρας και με δεδομένες τις δυσκολίες, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα και τα συνδικάτα που παλεύουν μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ αποφάσισαν την κλιμάκωση της πάλης για το κρίσιμο ζήτημα των κλαδικών Συμβάσεων. Η πρωτοβουλία αυτή αφορά το σύνολο των εργαζομένων και των κλάδων, ιδιαίτερα εκεί όπου έχει υπογραφεί μονοετής Σύμβαση εργασίας και οι διαπραγματεύσεις για τη νέα Σύμβαση βρίσκονται σε εξέλιξη.

Τούτες τις ώρες, κάθε εργαζόμενος πρέπει να σκεφτεί σοβαρά: Πόσο είδε τη ζωή του να αλλάζει προς το καλύτερο, όπως του υπόσχονταν πέρυσι η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, όταν θριαμβολογούσαν για τη Σύμβαση των 0,77 ευρώ μεικτά «αύξηση» την ημέρα; Πόσο ωφέλησε τον ίδιο η διατήρηση και η αύξηση της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων, στο όνομα της οποίας υπογράφτηκαν πέρυσι η ΕΓΣΣΕ και η συντριπτική πλειοψηφία των κλαδικών Συμβάσεων; Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η τεράστια αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, αν όχι από την ένταση της δικής του εκμετάλλευσης, που αύξησε τον παραγόμενο πλούτο, χωρίς ο ίδιος να καρπωθεί το ελάχιστο από αυτόν;

Οι μέρες που απομένουν μέχρι τις 8 του Μάρτη, αλλά και μέχρι την απεργία των ταξικών Συνδικάτων στις 29 του Μάρτη, είναι μέρες ευθύνης για όλους. Για τους συνδικαλιστές και τους εργαζόμενους, που παλεύουν μέσα από το ΠΑΜΕ και που σηκώνουν στις πλάτες τους το βαρύ φορτίο της οργάνωσης της πάλης για τις κλαδικές Συμβάσεις. Για κάθε εργαζόμενο, που ζει καθημερινά το βάσανο της επιβίωσης και αντιλαμβάνεται από πρώτο χέρι ότι ο μισθός και το μεροκάματο δεν του φτάνει ούτε για τα στοιχειώδη, ότι είναι πολλαπλάσια αναντίστοιχος με τον πλούτο που ο ίδιος παράγει με τη δουλιά του.

Οι μέρες που απομένουν φέρνουν μπροστά στις ευθύνες τους και τους συνδικαλιστές και τους εργαζόμενους εκείνους που βλέπουν πως οι σημερινοί συσχετισμοί στο συνδικαλιστικό κίνημα δυσκολεύουν την πάλη για τα πραγματικά συμφέροντα της εργατικής τάξης. Εχουν καθήκον να πάρουν πρωτοβουλίες στο χώρο της δουλιάς τους, να επιβάλουν αγωνιστικές αποφάσεις. Στις 8 του Μάρτη, μπορεί και πρέπει να αντηχήσει μαζικό και αποφασιστικό το μήνυμα της αντίστασης και της διεκδίκησης από τις πλατείες και τους δρόμους όλης της χώρας.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ