Αναδιπλώνεται, προσωρινά βέβαια, η κυβέρνηση όσον αφορά την ...απαγόρευση των διαδηλώσεων, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι, αργά ή γρήγορα, θα επιχειρήσει να την επιβάλει, ανάλογα, βέβαια, με το γενικότερο «κοινωνικό κλίμα» και τη δύναμη του λαϊκού κινήματος. Μέχρι τότε, θα συνεχίσει η αστυνομία, με άνωθεν εντολές βέβαια, τη γνωστή τακτική της κατασυκοφάντησης των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας, επιχειρώντας να στρέψει τους «ταλαιπωρημένους πολίτες», που βρίσκονται στα αυτοκίνητά τους και θέλουν να πάνε στις δουλιές τους, ενάντια στους διαδηλωτές. Ο τρόπος που το επιχειρεί αυτό κυρίως η Τροχαία είναι να κλείνει με τροχονόμους ολόκληρο το κέντρο της πρωτεύουσας, αν εμφανιστεί μια μικρή πορεία στην Ομόνοια, στην Κάνιγγος ή σε κάποιο άλλο σημείο του κέντρου. Είναι σχεδόν κανόνας, όταν γίνεται κάποια πορεία με κατεύθυνση τη Βουλή, να κλείνουν όλοι οι κεντρικοί δρόμοι από το ύψος του «Χίλτον», τους στύλους του Ολυμπίου Διός μέχρι και την Πειραιώς! Εχει αποδειχθεί ότι αν οι διαδηλωτές αφήνονταν μόνοι τους να περιφρουρήσουν και να οργανώσουν τη διαδήλωσή τους κανένα πρόβλημα δε θα υπήρχε. Ομως, αναλαμβάνει η Αστυνομία την «προστασία», ακριβώς για να συκοφαντήσει και κτυπήσει τους αγώνες των εργαζομένων, οι οποίοι, βέβαια, δεν κατεβαίνουν για ψύλλου πήδημα στο δρόμο, ούτε για να «ταλαιπωρούν τον κόσμο», όπως θέλει το στερεότυπο της κυρίαρχης προπαγάνδας, που αναμασούν σταθερά τα ΜΜΕ.
Οι «φόβοι» του ΣΕΒ
Φυσικά και ειρωνεύονται οι βιομήχανοι, όταν, μέσω της έκθεσης του ΙΟΒΕ, υποστηρίζουν ότι οι καλές προοπτικές της οικονομίας για το 2002 επισκιάζονται από το κλίμα αμηχανίας, που «επιτείνεται από την πολιτική αβεβαιότητα που προκάλεσε το επικείμενο συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος, στο οποίο θα αμφισβητηθούν βασικές επιλογές της οικονομικής πολιτικής, όπως, π.χ., η αυστηρή δημοσιονομική πολιτική και οι ιδιωτικοποιήσεις»(!). Η ηγεσία του ΣΕΒ γνωρίζει πολύ καλά ότι οι ιδιωτικοποιήσεις, και μάλιστα «σε βάθος», έχουν ήδη δρομολογηθεί σε όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις και είναι θέμα χρόνου το οριστικό ξεπούλημά τους. Οσο για τη δημοσιονομική πολιτική, όπως φάνηκε από τη σύσκεψη του οικονομικού επιτελείου υπό τον Κ. Σημίτη, την περασμένη Παρασκευή, αυτή θα κινηθεί απαρέγκλιτα μέσα στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι μεγαλοβιομήχανοι, με την «ανησυχία» και τους «φόβους» που εκφράζουν, επιχειρούν να ξορκίσουν το «κακό», από το οποίο, όμως, γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν κινδυνεύουν. Τουλάχιστον, όχι με αυτήν την κυβέρνηση ή με την, επίσης φιλική, της ΝΔ.
Η μόνη διέξοδος
Ευρύτατη δημοσιότητα βρήκε τις προάλλες η έρευνα της ICAP σε όλα τα ΜΜΕ. Γεγονός φυσιολογικό, αφού τα σχετικά στοιχεία είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά. Περίπου ένα στα δυο ελληνικά νοικοκυριά (το 42,3%) δήλωσαν ότι η κατάστασή τους επιδεινώθηκε μέσα στον περασμένο χρόνο. Το 39% δήλωσε στασιμότητα και μόνο ένα 18,7% θεωρεί ότι η κατάστασή του βελτιώθηκε. Και να σκεφθείτε, ότι το 2000 ήταν μια χρονιά, που σημειώθηκε σημαντική ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και είχαμε μια σχετικά σοβαρή αύξηση του παραγόμενου πλούτου. Ο παραγόμενος, όμως, από τους εργαζόμενους αυτός πλούτος πήγε και πάλι -στο μεγάλο μέρος του- στα χέρια μιας μικρής μειοψηφίας, των ντόπιων κεφαλαιοκρατών και των ξένων συνεταίρων τους. Κι έτσι, αυξάνονται συνεχώς οι ανισότητες. Γίνονται οι λίγοι πλούσιοι ακόμη πλουσιότεροι και οι πολλοί φτωχοί, ακόμη περισσότεροι και ακόμη φτωχότεροι.
Αυτή είναι η αλήθεια. Και δεν πρόκειται να αλλάξει, όσο είναι κυρίαρχες οι πολιτικές και τα κόμματα, που εκπροσωπούν, συντηρούν και φροντίζουν τα συμφέροντα της μικρής αυτής μειοψηφίας. Οσο η τελευταία κατέχει και εξουσιάζει την οικονομική ζωή της χώρας. Οσο δεν παίρνουν η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι γενικότερα και ο λαός τις τύχες της χώρας στα δικά τους χέρια.
Η ρίζα του προβλήματος
Μερικοί, βέβαια, επιχειρούν - προβάλλοντας το μερικό - να κρύψουν την παραπάνω αλήθεια. Οι αιτίες, λένε, που τόσοι πολλοί δηλώνουν επιδείνωση της κατάστασής τους, βρίσκονται στην κακή πορεία του Χρηματιστηρίου και στην άνοδο του πληθωρισμού, που ξέφυγε από τον έλεγχο της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτά, όμως, χωρίς να είναι ψέματα, αποτελούν απλώς και μόνο ένα μέρος της επιφάνειας. Οι «έχοντες και κατέχοντες» - είτε οι κεφαλαιοκράτες, είτε οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι και «υπάλληλοι» - έχουν και συνεχώς εφευρίσκουν διάφορους τρόπους και μορφές προώθησης της άδικης και άνισης κατανομής του παραγόμενου πλούτου. Αλλωστε, αυτό κάνουν καθημερινά με τις αντιλαϊκές πολιτικές που επεξεργάζονται και εφαρμόζουν, τη συνεχώς αυξανόμενη εργοδοτική ασυδοσία, τους «νόμους της αγοράς» και του ανταγωνισμού.
Η άδικη και άνιση κατανομή του παραγόμενου πλούτου ζούσε και βασίλευε και στη χρονική περίοδο της χρηματιστηριακής ανόδου και των καλλιεργούμενων τότε ψευδαισθήσεων και αυταπατών, με το μοίρασμα κάποιων ψίχουλων, ως δόλωμα στους «επενδυτές». Το ίδιο ζει και βασιλεύει και στις χώρες, που ο πληθωρισμός είναι πολύ χαμηλότερος από τον εγχώριο, παράδειγμα στην Ιαπωνία, που είναι σχεδόν μηδενικός.
Ας αφήσουν κατά μέρος, λοιπόν, τα ψεύτικα επιχειρήματα και τα διάφορα... ιδεολογήματα. Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται σ' αυτό καθ' εαυτό το καπιταλιστικό κοινωνικό σύστημα και στις φιλομονοπωλιακές πολιτικές συντήρησης και ανατροφοδότησής του.
Τα ... προσυνεδριακά
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΔΕ ΛΕΜΕ, μπορεί να έχει δίκιο ο Ακης Τσοχατζόπουλος και, πράγματι, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να γίνονται δέκτες των αναγκών της ελληνικής κοινωνίας. Το βασικό ερώτημα, πάντως, είναι άλλο: αν είναι και «αποδέκτες»!!!
Γιατί, βέβαια, μετά τις κινητοποιήσεις που είχαμε τους προηγούμενους μήνες, μετά την αντίδραση του κόσμου στο σύνολο σχεδόν των κυβερνητικών επιλογών, μετά τα γκάλοπ που έδειχναν τη δυσαρέσκεια δε θέλει δα και «πολλή φιλοσοφία» για να γίνεις ...δέκτης!
Ομως θέλει Πολιτική βούληση με πι κεφαλαίο, για να γίνεις «αποδέκτης». Κι όπως καταλαβαίνει ο καθένας, η κυβέρνηση, ακόμη και τώρα μέσα στον... προσυνεδριακό διάλογο, δείχνει ότι δε διαθέτει αυτή την πολιτική βούληση. Οπως, επίσης, και τα υπόλοιπα βασικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Τώρα, όσον αφορά το «καλό κλίμα», μέσα στο οποίο μάς είπαν ότι έγινε η συνάντηση Τσοχατζόπουλου - Σημίτη -τι περίμεναν δηλαδή; Να βγούνε από το Μέγαρο Μαξίμου πιασμένοι από το γιακά;
Πάντως, το μόνο... θετικό που προέκυψε από τη συνάντηση είναι το βιβλίο που θα έχει εκδώσει μέχρι το συνέδριο ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, όπου θα εξηγεί, λέει, τις πολιτικές του θέσεις. Οπως καταλαβαίνετε θα έχει «ντοκουμέντα» το συνέδριο!
ΜΑΛΛΟΝ, σε κωμωδία φαίνεται να καταλήγει αυτό που κάνουν καθημερινά τελευταία τα τηλεοπτικά κανάλια, σχετικά με τους σεισμούς. Αφού μας βομβαρδίσουν με ένα σωρό αποκλειστικές πληροφορίες και κάνουν συνεντεύξεις όλο υπονοούμενα με τους σεισμολόγους, μετά κατηγορούν κι από πάνω τον κόσμο για έλλειψη ψυχραιμίας.
Κι όχι μόνο τον κόσμο, αλλά και τους σεισμολόγους. Αν κι εδώ που τα λέμε, δεν είναι λίγες και οι δικές τους ευθύνες...
Τέλος πάντων, θα συνιστούσαμε λίγη αυτοσυγκράτηση στους κάθε λογής τηλεοπτικούς... ειδικούς που συζητούν και μιλάνε για το ρήγμα της Ανατολίας και τη γεωλογική δομή των Βαλκανίων λες και με αυτά ασχολούνται από τότε που γεννήθηκαν.
Ας μιλήσει ελεύθερα και κανένας πραγματικά ειδικός, δε θα πάθουν τίποτε.
Ο ΣΥΝ και ο πόνος του...
Ο χαρακτηρισμός του προέδρου του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλου στον τρόπο με τον οποίο το ΚΚΕ εκτιμά, κρίνει, αποτιμά το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης και τη δράση του, αλλά και στις θέσεις και απόψεις που το ΚΚΕ καταθέτει μέσα στο κίνημα με τη συμμετοχή του, περί μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, είναι αποκαλυπτικός αν μη τι άλλο μιας βαθιάς πολιτικής υποκρισίας. «Δεν αγωνιζόμαστε για καμία κομματική δικαίωση», δήλωσε «αλλά για τη διεθνή των πολιτών και την παγκοσμιοποίηση των δικαιωμάτων»! Εν ολίγοις η κομματική δικαίωση για το ΣΥΝ, γιατί κακά τα ψέματα την επιζητά, θα επέλθει με τον εξανθρωπισμό του συστήματος...
Θέλει να ξεχνά ο πρόεδρος του ΣΥΝ πως το κίνημα κατά της «παγκοσμιοποίησης» χαρακτηρίστηκε, και είναι, «πολύχρωμο». Πως στα πλαίσιά του ενυπάρχουν ομάδες με διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές αφετηρίες, αιτήματα, στόχους, προοπτικές. Ομάδες ριζοσπαστικές, αλλά και ομάδες ρεφορμιστικές, συναινετικές, ή και αναρχικές. Πως δεν είναι κίνημα ομογενοποιημένο όπως υποστήριξε χτες η «Αυγή», δε διαθέτει ενιαίο «πολιτικό περιεχόμενο» και οι διαδηλωτές δεν εκφράζονται άπαντες από το σύνθημα «Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη», απόσταγμα μιας κοσμοθεωρητικής αντίληψης κοντόθωρης, αποπροσανατολιστικής, που σκορπά αυταπάτες περί αναδιανομής κερδών υπέρ των εργαζομένων με πολιτική ρύθμιση της «παγκοσμιοποίησης»!
Στη Γένοβα ακούστηκε και το «συντρίψτε τον καπιταλισμό». Συμφωνεί ο ΣΥΝ μ' αυτό; Προφανώς όχι και έχει κάθε δικαίωμα. Ας μην στηλιτεύει όμως όσους δε συμφωνούν με αιτήματα που εκφράζουν άλλες αντιλήψεις. Στη Γένοβα διαδήλωσαν οπαδοί και μέλη ομάδων, κομμάτων και κινημάτων με μεγάλες μεταξύ τους διαφωνίες. Θεμιτό. Εξίσου θεμιτή είναι η κατάθεση κάθε άποψης στον αγώνα, στα πλαίσια του οποίου γίνεται οξεία ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση, όπως είναι θεμιτή η επιδίωξη να πείσεις κι άλλους για τη δική σου άποψη, να κρίνεις πολιτικές θέσεις με βάση τις δικές σου. Από πότε αυτή η τακτική αποτελεί κάτι το μεμπτό, πολιτικό ατόπημα; Κι αυτοί που τη μέμφονται, όπως ο ΣΥΝ εν προκειμένω, μήπως δεν πράττουν το ίδιο; Δεν προσπαθεί ο ίδιος να κάνει κτήμα κι άλλων τις δικές του αντιλήψεις; Μήπως αυτό το θεωρεί αποκλειστικό του δικαίωμα ή μήπως συμφωνεί με όλες τις απόψεις που κατατίθενται στο διεθνές κίνημα; Αλλού είναι το πρόβλημα. Στην προοπτική της αποφασιστικής ενίσχυσης της αντιιμπεριαλιστικής συνείδησης των μαζών, την οποία η ηγεσία του ΣΥΝ απεχθάνεται.
Η αδογμάτιστη ηγεσία του ΣΥΝ επιδιώκει να σύρει κι άλλους στις αδιέξοδους ατραπούς της διαχειριστικής αντίληψης, της λογικής μιας πούρας σοσιαλδημοκρατίας. Θέλει το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης στρογγυλεμένο, εσαεί διαμαρτυρόμενο και ως εκ τούτου οιονεί ακίνδυνο για το σύστημα. Θέλει, επίσης, την ενότητα, αλλά χειραγωγημένη από τον καπιταλισμό, στα πλαίσιά του και σ' αυτά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Θέλει κινήματα χωρίς προσανατολισμό ρήξης, σύγκρουσης και ανατροπής, θορυβώδη ξεσπάσματα για τον εξευμενισμό των πνευμάτων των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου.
Κατηγορώντας το «δογματικό» ΚΚΕ και τη θέση του για τη σύνδεση εθνικών και διεθνούς κινήματος ως «περιχαράκωση στα εθνικά και εθνικιστικά χαρακώματα» δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να συνεχίζει την προσπάθεια αφοπλισμού του κινήματος. Που είναι διεθνές και είναι μεγαλειώδες ακριβώς γιατί στηρίχτηκε στην ανάπτυξη της πάλης σε εθνικά πεδία και θα παραμείνει τέτοιο αν τροφοδοτείται απ' αυτή. Αυτού του είδους η πολεμική στο ΚΚΕ δεν είναι παρά πολεμική στο ίδιο το κίνημα, για την απονεύρωσή του, για να μην ανακαλύψει ποτέ πως ο δρόμος για την πραγμάτωση των αιτημάτων και των προσδοκιών του είναι ο δρόμος της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, στο εθνικό και το διεθνές πεδίο δράσης.
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
Σχέδια διαστημικού πολέμου
Παπαγεωργίου Βασίλης
Φαίνεται, πως η αμερικανική ηγεσία θέλει, σώνει και καλά, να κάνει πραγματικότητα το διαστημικό πόλεμο. Πέρα από την προώθηση - παρά τις πολλές και απ' όλο τον κόσμο αντιδράσεις - της διαβόητης «αντιπυραυλικής ασπίδας», η ηγεσία του αμερικανικού Πενταγώνου μελετά την κατασκευή ενός «διαστημικού βομβαρδιστικού», ικανού να πλήξει στόχους σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη, εντός μισής ώρας. Οι σχετικές πληροφορίες γράφονται στην εφημερίδα «Ομπσέρβερ» και αναδημοσιεύτηκαν από την «Καθημερινή».
Σύμφωνα, λοιπόν, με τις πληροφορίες αυτές, τα επιτελεία του αμερικανικού Πενταγώνου έχουν ήδη προχωρήσει στο σχεδιασμό ενός βομβαρδιστικού, που θα πετά με μεγάλη ταχύτητα στη στρατόσφαιρα και θα βάλλει με ακρίβεια εναντίον στόχων, ακόμη και στην άλλη άκρη της Γης. Για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης και σύμφωνα με το δημοσίευμα, το νέο βομβαρδιστικό θα κινείται με ταχύτητα 15 φορές μεγαλύτερη και σε ύψος δεκαπλάσιο, απ' ό,τι τα πιο σύγχρονα αμερικανικά βομβαρδιστικά.
Η εφημερίδα σημειώνει, επίσης, ότι οι πρεσβείες των ΗΠΑ έχουν λάβει εντολή να πληροφορήσουν τις κυβερνήσεις των χωρών όπου βρίσκονται, πως η αμερικανική κυβέρνηση προτίθεται να δοκιμάσει όχι μόνον οχήματα αναχαίτισης πυραύλων που βρίσκονται στη Γη, αλλά και «άλλες τεχνολογίες και υποδομές» για τέτοια όπλα.
Ετσι, για να παίρνουμε μια γεύση του τι μας περιμένει τα επόμενα χρόνια και να συνειδητοποιείται η μέγιστη και επιτακτική ανάγκη, να μπει ένας φραγμός, πριν να είναι πολύ αργά.
Και νέες εστίες έντασης;
Μεγάλο φορτίο όπλων, ανάμεσά τους και τέσσερις πυραύλους εδάφους - εδάφους, που προορίζονταν για τους αυτονομιστές Αλβανούς της ΠΓΔΜ, κατέσχεσε η αλβανική αστυνομία, προχτές, στο λιμάνι του Δυρραχίου. Κι όπως σημειώνουν αρκετά δημοσιεύματα, η επιτυχία της αλβανικής αστυνομίας -η οποία διατυμπανίστηκε ανάλογα- μάλλον, φανερώνει πόσα πολύ περισσότερα όπλα περνάνε προς την ΠΓΔΜ, παρά οτιδήποτε άλλο.
Κι ενώ, στην ΠΓΔΜ συνεχίζονται οι υπό ΝΑΤΟική «ομπρέλα» συνομιλίες, πάντα στο φόντο των συνεχιζόμενων ένοπλων συγκρούσεων, ένα δημοσίευμα της εφημερίδας «Γκλας Τερνογκοράσα» της Ποντγκόριτσα, μιλάει για σχέδια επέμβασης του αλβανικού παράγοντα και στο Μαυροβούνιο. Σύμφωνα, με το δημοσίευμα, διοχετεύονται ήδη όπλα και προπαγανδιστικό υλικό στην περιοχή του Πλαβ, όπου το ένα τρίτο των κατοίκων της είναι Αλβανοί, ενώ σε πολεμική ετοιμότητα βρίσκονται κατά μήκος των συνόρων του Μαυροβουνίου με το Κοσσυφοπέδιο και την Αλβανία αξιόμαχες «ανταρτικές» δυνάμεις, οι οποίες θα παρέμβουν την κατάλληλη στιγμή.
Προφανώς, οι περιπέτειες και τα δεινά των βαλκανικών λαών έχουν πολύ μέλλον μπροστά τους ακόμη...
Από τη Γένοβα...
Το αναδημοσιεύουμε, δίχως σχόλια, από την εφημερίδα «Χαραυγή», δημοσιογραφικού οργάνου του ΑΚΕΛ:
«Εντονη ήταν και η παρουσία του ΚΚΕ, το μπλοκ του οποίου καταχειροκροτήθηκε από όλο σχεδόν τον κόσμο (οι Ελληνες αναρχικοί και αριστεριστές προκαλούσαν με υβριστικά συνθήματα), ενώ θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη τα δάκρυα ενός ηλικιωμένου Ιταλού συντρόφου, ο οποίος έλεγε συνεχώς «οι Ελληνες κομμουνιστές, οι Ελληνες κομμουνιστές»...
Υ.Γ. Στην πρώτη σελίδα της «Χαραυγής» (29/7/2001) δημοσιεύεται έγχρωμη φωτογραφία με το μπλοκ του ΚΚΕ στη μεγάλη διαδήλωση της Γένοβας.
Από τις αρχές Μάρτη...
«Νομοσχέδιο απαγόρευσης και καταστολής των διαδηλώσεων», ήταν ο τίτλος στο πάνω μέρος της πρώτης σελίδας του «Ριζοσπάστη», στις 9 Μάρτη (διπλανή φωτό), δηλαδή, πριν από τεσσεράμισι ολόκληρους μήνες. Και ακολουθούσε ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ, για τις διατάξεις του προετοιμαζόμενου αντιδημοκρατικού νομοσχεδίου του υπουργείου Δημόσιας Τάξης ενάντια στις διαδηλώσεις και τις λαϊκές κινητοποιήσεις.
Σημειώνουμε τα παραπάνω, γιατί η εφημερίδα «Εθνος» δημοσίευσε προχτές, ως πρωτοσέλιδο θέμα της και, μάλιστα, «αποκλειστικό» το ίδιο θέμα και χτες, ακολούθησαν άλλα δημοσιεύματα σε άλλες εφημερίδες, όπως και αρκετές αναφορές στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Και ναι μεν, μας χαροποιεί το γεγονός, πως οι αντιδημοκρατικοί και αντιλαϊκοί σχεδιασμοί και επιδιώξεις της κυβέρνησης γίνονται ευρύτερα γνωστά, αποκαλύπτονται ακόμη περισσότερο και, επομένως, ενισχύονται οι δυνάμεις αντίστασης, αλλά σημειώνουμε και το γεγονός, πως κανένα έντυπο ή ηλεκτρονικό ΜΜΕ, κανένας συνάδελφος, δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στο «Ριζοσπάστη», που πρώτος και πριν από τόσο καιρό είχε αποκαλύψει το θέμα και καταγγείλει τα κυβερνητικά σχέδια.
Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε...
Οι σεισμοί και τα παράλογα
Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα είναι μια ιδιαίτερα σεισμογενής περιοχή σε ολόκληρο τον πλανήτη. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, στη χώρα μας εκλύεται κάθε χρόνο το 50% και περισσότερο της σεισμικής ενέργειας της Ευρώπης. Μόνο τον τελευταίο μήνα, είχαμε δύο μεγάλους σεισμούς στη Χίο και τη Σκύρο, ενώ, τα τελευταία επτά χρόνια, ο Εγκέλαδος χτύπησε στα Γρεβενά, στην Κοζάνη, στο Αίγιο, στην Κόνιτσα και την Αθήνα, προκαλώντας σοβαρές υλικές καταστροφές και πολλά ανθρώπινα θύματα. Οπως, μάλιστα, έχει υπολογίσει το Πανεπιστήμιο Πειραιά, κατά μέσο όρο, κάθε χρόνο ο κρατικός προϋπολογισμός επιβαρύνεται με 60 δισ. δρχ. για τους σεισμόπληκτους - χώρια, βέβαια, τα χρήματα που βάζουν οι ίδιοι από την τσέπη τους για την αποκατάσταση των ζημιών...
Θα 'λεγε κανείς ότι, μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση, είναι κάτι παραπάνω από παράλογο - είναι, θα λέγαμε, εξωφρενικό - η αντιμετώπιση του φαινομένου να γίνεται με μέτρα αποκλειστικά θεραπείας κι όχι με μέτρα πρόληψης: Με μέτρα, δηλαδή, που να οδηγούν στην αντισεισμική θωράκιση της χώρας μας. Είναι, επίσης, τραγική ειρωνεία κάθε φορά, αμέσως μετά την εκδήλωση κάποιου σεισμού, να «σπρώχνουν» τα αστικά ΜΜΕ τις συζητήσεις και να διεξάγονται «ομηρικοί» καυγάδες μεταξύ επιστημόνων στα περί πρόγνωσης των σεισμών. Και το λέμε αυτό, επειδή, ανεξάρτητα από τη διεξαγωγή τέτοιων ερευνών που όλοι ευχόμαστε να δώσουν κάποτε καρπούς, το ζήτημα είναι πως, αργά ή γρήγορα, κάποιο από τα ρήγματα που βρίσκονται στον ελλαδικό χώρο θα ενεργοποιηθεί και κάποιες, μεγαλύτερες ή μικρότερες, καταστροφές θα επιφέρει, είτε τον πρόβλεψαν το σεισμό οι επιστήμονες, είτε όχι. Και, βεβαίως, σ' όλη αυτήν την υπόθεση, η κυβέρνηση να είναι εξαφανισμένη.
Η μόνη λύση, λοιπόν, είναι να ενισχυθεί η αντισεισμική θωράκιση της χώρας, ώστε, αν είναι δυνατό, οι καταστροφές να γίνουν ανύπαρκτες, πολύ περισσότερο, ο λαός να είναι ασφαλής από τις συνέπειες των σεισμών. Στο πλαίσιο αυτό, απαιτούνται, μεταξύ των άλλων, η έρευνα της σεισμικής επικινδυνότητας των διάφορων περιοχών της χώρας, ο καθορισμός ειδικών όρων κατασκευής κτιρίων ή, ακόμη, και η απαγόρευση δόμησης σε περιοχές με μεγάλη σεισμικότητα, η εφαρμογή ειδικών προδιαγραφών για την ποιότητα των υλικών, η αύξηση των ελεύθερων χώρων στις πυκνοδομημένες περιοχές, ο προληπτικός έλεγχος του κτιρίων. Πρόκειται - όπως τόνισε κατ' επανάληψη τα τελευταία χρόνια το ΚΚΕ - για ένα ζωτικής σημασίας έργο υποδομής, με κοινωνική, μάλιστα, υπόσταση, που η υλοποίησή του δεν παίρνει άλλη αναβολή. Κι όμως. Ενα τόσο σημαντικό, μεγάλο έργο προστασίας του λαού, η κυβέρνηση αρνείται επίμονα να το χρηματοδοτήσει από τους πόρους του Γ` Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, σε αντίθεση με άλλα «μεγάλα έργα» που ενισχύουν την κερδοσκοπία συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων.
Αντί, μάλιστα, η κυβέρνηση να πράξει το αυτονόητο, στο πλαίσιο του ...«εκσυγχρονιστικού» της οίστρου, έρχεται να πλήξει ακόμη περισσότερο τους σεισμόπληκτους - σαν να μην τους φτάνει η μανία του Εγκέλαδου. Με νόμο που προωθεί ήδη στη Βουλή, επιχειρεί να αποποιηθεί πλήρως των ευθυνών της - λες και δεν είναι αυτή που καθόρισε τους όρους δόμησης που ισχύουν και είναι ανεπαρκείς σε περίπτωση σεισμού - και να υποχρεώσει τους σεισμόπληκτους, προκειμένου να αποζημιωθούν, είτε να πληρώνουν ετήσιο «χαράτσι», είτε να προσφύγουν στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες! Ενας τέτοιος, όμως, εμπαιγμός δεν πρέπει να περάσει. Και αυτό θα γίνει μόνο όταν αναπτυχθεί ένα ευρύ λαϊκό κίνημα, που θα απαιτεί και πλήρη και ουσιαστική αποκατάσταση με κρατική χρηματοδότηση και την υλοποίηση ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας. Μόνο που αυτό απαιτεί την ανατροπή αυτής της πολιτικής, και την οργάνωση λαϊκής οικονομίας, προκειμένου να υλοποιηθεί.
Feeds
