Η εικόνα αυτή είναι ενιαία για όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά κράτη, σημάδι μιας επερχόμενης νέας καπιταλιστικής κρίσης, που είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο. Αλλωστε, η αποτυχία της «πράσινης μετάβασης» - εργαλείο της οποίας είναι το Ταμείο Ανάκαμψης - να απορροφήσει συσσωρευμένα κεφάλαια και να τροφοδοτήσει έναν νέο κύκλο καπιταλιστικής ανάπτυξης, σπρώχνει ολοένα και περισσότερο προς τη μεριά της πολεμικής οικονομίας, που εμφανίζεται ως η πιο κερδοφόρα διέξοδος, σε συνθήκες έντασης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και γενίκευσης των συγκρούσεων. Καμιά σχέση δεν έχουν λοιπόν με τον λαό και τα συμφέροντά του οι ενδοαστικές αντιπαραθέσεις και ανησυχίες για την πορεία του Ταμείου Ανάκαμψης. Ο καημός τους είναι για τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα που αναπαράγονται στο έδαφος του καπιταλισμού. Εκεί πρέπει να παρέμβει με την πάλη του ο λαός, για να μεγαλώσει τις ρωγμές και τα ζόρια της αστικής πολιτικής.

Το ακούσαμε κι αυτό! Ο Σημίτης αντιτάχθηκε στον πόλεμο του Ιράκ, είπε ο Ανδρουλάκης στον επικήδειο, κουνώντας μάλιστα το δάχτυλο σε όσους το αμφισβητούν. Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να την ξαναγράψουν με αφορμή τις νεκρολογίες για τον πρώην πρωθυπουργό. Το 2003, όταν έγινε η επέμβαση των ΑμερικανοΝΑΤΟικών στο Ιράκ, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Σημίτη ασκούσε την προεδρία της ΕΕ. Και όπως ο ίδιος έλεγε, η ελληνική προεδρία «ακολούθησε πολιτική εξισορρόπησης των διιστάμενων απόψεων στο ζήτημα του Ιράκ». Οι «διιστάμενες απόψεις» δεν είχαν βέβαια να κάνουν με την «αναγκαιότητα» της επέμβασης, την οποία ενορχήστρωσαν οι ΗΠΑ και μια «συμμαχία των προθύμων» πέριξ αυτών, αλλά με το γεγονός ότι αυτή δεν έγινε με το καπέλο του ΟΗΕ! Δηλαδή ένα τμήμα της ΕΕ, μεταξύ τους και η Ελλάδα, διεκδικούσε τη «νομιμοποίηση» του πολέμου μέσω ΟΗΕ και έναν πιο «αυτοτελή ρόλο» της ΕΕ, αντιπαράθεση που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Οσο για το αν συμμετείχε ή όχι η Ελλάδα στον πόλεμο, ο ίδιος ο Σημίτης αναγκαζόταν να ομολογήσει στη Βουλή ότι μια ελληνική φρεγάτα («Κουντουριώτης») έπλεε στον Περσικό Κόλπο, αλλά σε ...άλλη αποστολή, και ότι οι ΗΠΑ χρησιμοποιούσαν τις ΝΑΤΟικές υποδομές στη χώρα μας μόνο στο πλαίσιο των «συμβατικών υποχρεώσεων». Παρεμπιπτόντως, κανένας επικήδειος, ούτε του Ανδρουλάκη, δεν ασχολήθηκε με τον εξίσου ...ειρηνευτικό ρόλο της κυβέρνησης Σημίτη στο μακέλεμα του λαού της Γιουγκοσλαβίας, που έδωσε τη δυνατότητα και στην ελληνική αστική τάξη να απλώσει τα φτερά της στον «ζωτικό χώρο» της Βαλκανικής.

«Στην Αθήνα (...) η προοδευτική συνεργασία μπόρεσε να σταματήσει και να ανατρέψει τη δεξιά πολιτική. Αρα μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα το εγχείρημα στον δήμο Αθηναίων, θα το παρακολουθούμε, θα είμαστε δίπλα, θα το στηρίζουμε ώστε να έχουμε συνέχεια καλύτερα αποτελέσματα», δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μετά τη συνάντησή του με τον δήμαρχο Αθηναίων. Οχι, δεν αστειευόταν για να γελάσει κάθε πικραμένος, ούτε μπορεί κανείς να του προσάψει άγνοια. Η δήλωση αυτή δεν ήταν παρά μια προκλητικά εξόφθαλμη προσπάθεια να καλύψει τα έργα και τις ημέρες της συνδιοίκησης ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ - Νέα Αριστερά στον δήμο Αθήνας, που συνεχίζει στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο με την προηγούμενη της ΝΔ. Να του φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη; Η διοίκηση Δούκα απείλησε σπίτι ανέργου για χρέος 8.000 ευρώ, προχώρησε σε απολύσεις στον δημοτικό ρ/σ, υπερασπίστηκε πιο φανατικά κι απ' τη διοίκηση Μπακογιάννη τη Διπλή Ανάπλαση σε Βοτανικό και Λεωφόρο. Ολες οι βασικές αποφάσεις που έχει πάρει το Δημοτικό Συμβούλιο έχουν ψηφιστεί από κοινού με τις παρατάξεις του Κ. Μπακογιάννη και του Κ. Ζαχαριάδη. Εχουν τις ίδιες προτεραιότητες. Ψηφίζουν από κοινού για αναγκαστικές απαλλοτριώσεις και καλούν την κυβέρνηση να ακολουθήσει. Μαζί ψήφισαν τη σύμβαση για την ιδιωτική εταιρεία στο πράσινο, τη σύμβαση για τον ηλεκτροφωτισμό, την εκχώρηση της λειτουργίας δομών του δήμου σε ΜΚΟ. Η δημοτική αρχή του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει τις συμβάσεις εκατομμυρίων και τις εργολαβίες στο μηχανολογικό και την καθαριότητα, όπως και η προηγούμενη διοίκηση. Τόσο ...προοδευτική η συνδιοίκηση που κλέβει την μπουκιά από το στόμα του Μπακογιάννη.

1778 Γεννιέται ο Σουηδός βοτανολόγος και φυσιολόγος Καρλ Φον Λινέ, «πατέρας» της σύγχρονης βοτανολογίας.

1919 Εγκαθιδρύεται η Σοβιετική Δημοκρατία της Βρέμης (Γερμανική Επανάσταση), που διήρκεσε μόλις 3 βδομάδες (έως τις 4/2/1919).

1919 Αντιμέτωπη με τον επαναστατικό ξεσηκωμό του γερμανικού προλεταριάτου, η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Γερμανίας συνάπτει συμφωνία με την Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση για τη διατήρηση από την τελευταία του ελέγχου των ενόπλων δυνάμεων (σύμφωνο Εμπερτ - Γκρένερ). Ο ίδιος ο Εμπερτ ομολόγησε αργότερα πως «με τη βοήθεια της ανώτατης διοίκησης του στρατού ήθελε να δημιουργήσει μια κυβέρνηση ικανή να αποκαταστήσει την τάξη». Ο στρατηγός Γκρένερ πάντως ήταν πιο ωμός και ειλικρινής: «Το απόγευμα της 10ης Νοέμβρη έκλεισα με τον Λαϊκό Επίτροπο Εμπερτ τηλεφωνικά μια συμμαχία με στόχο την καταπολέμηση της επανάστασης. Από την αρχή κιόλας παλέψαμε μαζί ενάντια στην επανάσταση και μάλιστα, κάτω από δική μου πρωτοβουλία, σύμφωνα με τον δικό μου καθορισμό στόχων και με όλα τα μέσα που εγώ θεωρούσα κατάλληλα για τη συντριβή της επανάστασης».

1920 Ιδρύεται η Κοινωνία των Εθνών.

1941 Τα ελληνικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Κλεισούρα.

1945 Ο υπουργός Εργασίας Γ. Σίδερης καθαιρεί όλες τις νόμιμα εκλεγμένες διοικήσεις των σωματείων και της ΓΣΕΕ.

1946 Συνέρχεται στη Νέα Υόρκη η πρώτη Σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ).

1950 Δολοφονείται στη Μακρόνησο, έπειτα από άγρια βασανιστήρια που κράτησαν 33 ολόκληρες μέρες, ο κομμουνιστής Δημήτρης Τατάκης, γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων, της θρυλικής ΟΕΝΟ. Οι δήμιοί του έκαναν ό,τι μπορούσαν για να λυγίσουν τον Τατάκη, ώστε να αποτελέσει παράδειγμα για τους υπόλοιπους Μακρονησιώτες. Δεν τα κατάφεραν όμως. Οταν τον ρώτησαν γιατί δεν υπέγραφε την περιβόητη «δήλωση μετανοίας», ώστε να θέσει τέρμα στο μαρτύριό του, εκείνος απάντησε: «Το έκαμα για να αποδείξω πως όλα τα πλάνα της ανθρώπινης αντοχής οι αγωνιστές τα ξεπερνάνε, όταν πιστεύουν και θέλουν. Δεν υπάρχουν άπαρτα φρούρια για τους κομμουνιστές!».

1961 Πεθαίνει ο Αμερικανός συγγραφέας Ντάσιελ Χάμετ.

1964 Ο Παναμάς διακόπτει τις διπλωματικές σχέσεις με τις ΗΠΑ και καταγγέλλει στον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ τη συμφωνία, βάσει της οποίας η διώρυγα και η ζώνη που την περιβάλλει αποτελούν αμερικανική επικράτεια, ενώ στην ίδια τη ζώνη μαίνονται πολύνεκρες συγκρούσεις μεταξύ Αμερικανών και ντόπιων.

1978 Δολοφονείται στη Μανάγκουα της Νικαράγουας ο 53χρονος δημοσιογράφος και εκδότης Πέδρο Χοακίν Τσαμόρο Καρντενάλ, γνωστός αντίπαλος του δικτάτορα Σομόζα.