Πολύ λογικό. Η Χρυσή Αυγή είναι γέννημα - θρέμμα του συστήματος, συστημικοί μέχρι το μεδούλι και άρα αγχώνονται για τις ...«στρεβλώσεις» του καπιταλιστικού συστήματος που υπηρετούν. Αποδεικνύουν έτσι ότι είναι ενάντια στα συμφέροντα του λαού, των εργαζομένων. Γιατί τους εργαζόμενους τούς καταδικάζει στη φτώχεια και την εξαθλίωση το ίδιο σάπιο σύστημα που δημιουργεί λαμόγια, το ίδιο σάπιο σύστημα που, ακόμα και χωρίς λαμόγια, πίνει το αίμα των εργατών και καταδικάζει τους συνταξιούχους ασθενείς να αργοπεθαίνουν, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν για γιατρούς και φάρμακα.
Η Χρυσή Αυγή θέλει ένα άλλο αστικό πολιτικό σύστημα που θα εξακολουθεί να χτυπά τα δικαιώματα των εργατών και μάλιστα να τους έχει φιμωμένους, χωρίς διεκδικητικούς αγώνες για τα δικαιώματά τους. Και που οι ίδιοι θα λειτουργούν σαν προμετωπίδα σε αυτό το χτύπημα...
Βλέπουν παντού το ΠΑΜΕ, ακόμα και όταν δεν είναι εκεί που κοιτάνε. Τόσο μεγάλη είναι η μανία τους να χτυπήσουν ό,τι πρεσβεύει, να χτυπήσουν τη γραμμή της αταλάντευτης ταξικής σύγκρουσης με τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, με τα μονοπώλια. Ο λόγος για τους επίδοξους διαχειριστές του καπιταλισμού, την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και τα όργανά της.
Εξαιρετικό δείγμα του αντι-ΠΑΜΕ πάθους τους είναι το προχτεσινό δημοσίευμα της ΑΥΓΗΣ, στο οποίο υποστηρίζει τα εξής: «Χτες το μεσημέρι (σ.σ. εννοεί της περασμένης Τετάρτης), όπως σημειώσαμε, κατά τη συνεδρίαση της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ, η Αυτόνομη Παρέμβαση κατέθεσε ολοκληρωμένη πρόταση για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, που αποκρούστηκε, ωστόσο, από τις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και του ΠΑΜΕ (!) περιορίζοντας τις αγωνιστικές παρεμβάσεις στο συλλαλητήριο της Κυριακής για τον προϋπολογισμό».
Για όσα υποστηρίζει η ΑΥΓΗ επισημαίνουμε μόνο δύο πράγματα:
Πρώτον: Η συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, την οποία επικαλείται η ΑΥΓΗ, αλλά και η «Αυτόνομη Παρέμβαση» δεν έγινε ποτέ. Εκτός αν έγινε στα μουλωχτά, χωρίς να ειδοποιηθούν οι εκπρόσωποι των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο.
Δεύτερον: Αφού οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ δεν ήταν εκεί δε θα μπορούσαν να απορρίψουν την πρόταση της «Αυτόνομης Παρέμβασης». Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει στο ακέραιο η ίδια η «Αυτόνομη Παρέμβαση» που, στη σχετική ανακοίνωσή της, λέει ότι στη συνεδρίαση της ΕΕ (που ισχυρίζεται ότι έγινε) την πρότασή της «δυστυχώς οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ αρνήθηκαν». Για το ΠΑΜΕ δεν αναφέρει ούτε μία λέξη.
Αυτό, λοιπόν, το μέγιστης «εγκυρότητας» δημοσίευμα της ΑΥΓΗΣ αναδεικνύει το μέγα αντι-ΠΑΜΕ πάθος που τους τυφλώνει τόσο πολύ, ώστε να κάνουν το άσπρο - μαύρο, λέγοντας ψέματα. Αρκεί αυτό να υπηρετεί τις ανάγκες των μονοπωλίων.
Κατά τα άλλα, το κάλεσμα της «Αυγής» και γενικά του ΣΥΡΙΖΑ για κλιμάκωση του αγώνα μόνο αληθινό δεν είναι. Από τη μία πλευρά, γιατί οι ίδιοι οι αγώνες που δήθεν αποφασίζουν, για να πετύχουν δε χρειάζονται απλά... προκήρυξη, αλλά οργάνωση και προετοιμασία τέτοια, για την οποία αυτές οι δυνάμεις μόνο υπονομευτικά λειτουργούν. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την ασφαλιστική εταιρεία στην οποία η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την ψήφο των εργαζομένων καταθέτοντας προτάσεις για... το πώς θα κυριαρχήσει η εταιρεία στον κλάδο. Είναι ή δεν είναι υπονόμευση των αγώνων των εργαζομένων, το να τους λες πως θα σωθούν αν σωθεί η εργοδοσία τους;
Επειτα, δε λειτουργεί σε βάρος των αγώνων, το να βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ παραμονές πανελλαδικής απεργίας και να ρίχνει γενικό σύνθημα για «εκλογές», στρέφοντας την προσοχή των εργαζομένων στο ζήτημα της κυβερνητικής εναλλαγής; Καλλιεργώντας ακόμα περισσότερο την αυταπάτη στο λαό πως δε χρειάζεται να παλεύει για τα προβλήματά του, αφού θα λυθούν όταν αλλάξει το κόμμα στην κυβέρνηση και όχι ο ιδιοκτήτης του κοινωνικού πλούτου, που ενώ ανήκει στους εργάτες, τον λυμαίνονται τα μονοπώλια; Κατά τα άλλα, κλίνουν την κλιμάκωση σε όλες τις πτώσεις...
Τι να γίνει, είναι τόσοι που περιμένουν βλέπετε να ...λάβουν από αυτή την ιστορία. Πώς θα χρηματοδοτηθούν οι φοροαπαλλαγές των εφοπολιστών; Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών; Τα «επενδυτικά κίνητρα» για τις μεγάλες εταιρείες;
Οντως λοιπόν, έχουν δίκιο όσοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι «παινεύουν» την κυβέρνησή μας. Δείχνει όντως αποφασιστικότητα...
Η ΚΑΝΟΥΡΙΑ ΑΤΑΚΑ της κυβέρνησης: «Η Ελλάδα έκανε αυτό που πρέπει, τώρα η Ευρώπη πρέπει να κάνει αυτό που πρέπει». Πολύ ...«πρέπει» από ό,τι καταλάβατε.
Ομως δε χρειάζεται να ανησυχούν οι κυβερνώντες. Γιατί η Ευρωπαϊκή Ενωση ανταποκρίνεται πάντα στα «πρέπει» που έχει προκαθορίσει.
Κι αφού πρόκειται για την ενίσχυση εταιρειών και πολυεθνικών, για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και τη δημιουργία ενός «επενδυτικού παράδεισου» στην Ελλάδα ...θα ξηλωθεί.
Μόνο που δεν πρόκειται να χάσει λεφτά, ούτε να χαρίσει ρευστότητα, ούτε να βοηθήσει, ούτε να «επιδείξει αλληλεγγύη» όπως μας λένε με κάθε τρόπο.
Απλούστατα, για μία ακόμη φορά θα επενδύσει υπέρ των συμφερόντων που εκπροσωπεί, που δεν είναι άλλα από αυτά του πολυεθνικού κεφαλαίου. Και τα λεφτά της θα τα πάρει πίσω διπλά και τρίδιπλα.
Πώς θα γίνει αυτό από μια χώρα υπερχρεωμένη και χωρίς δημοσιονομική ισορροπία όπως η Ελλάδα; Ε, ας είναι καλά ο ελληνικός λαός που τον «φεσώνουν» όλο και περισσότερο. Αυτός -σχεδιάζουν- να πληρώσει ξανά, και ξανά, και ξανά...
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η στρατιωτική εμπλοκή δε θα εξελιχθεί στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αλλά θα στηριχθεί σε διμερείς συμφωνίες των ΗΠΑ με πρόθυμους συμμάχους, «ικανούς» να φέρουν σε πέρας το εγχείρημα. Αυτός φαίνεται πως είναι και ο λόγος της επίσκεψης των Αμερικανών στην περιοχή. Ο «Ριζοσπάστης» έγραφε ακόμα ότι το βάρος των στρατιωτικών επιχειρήσεων θα αναλάβουν δυνάμεις από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Βρετανία, την Τουρκία και το Κατάρ, ενώ άμεση συμβολή στην επιχείρηση θα έχει και η Ελλάδα, με τις εγκαταστάσεις που διαθέτει και τις διευκολύνσεις που παρέχει συστηματικά στους ιμπεριαλιστές συμμάχους. Γι' αυτό το σκοπό, μεγάλο μέρος των στρατιωτικών δυνάμεων που θα συμμετάσχουν στις πολεμικές αποστολές έχουν ήδη αναπτυχθεί σε σημεία όπως οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο και η αμερικανική βάση της Σούδας, από τα οποία μπορούν άμεσα να αναλάβουν δράση. Οι πληροφορίες αυτές «δένουν» με όσα δημοσίευσε την Τρίτη ο «Ριζοσπάστης» για αναβαθμισμένη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στη βάση της Σούδας και με διαρροές του αμερικανικού Ινστιτούτου Στρατηγικής Πρόβλεψης (Stratfor) ότι, από τις 13 Σεπτέμβρη, έχει ενισχυθεί η αμερικανική παρουσία στη Σούδα. Δύο 24ωρα μετά το δημοσίευμα και ενώ όλα τα στοιχεία παραπέμπουν σε πολεμική προετοιμασία με ελληνική εμπλοκή, η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα δεν έχουν πει κουβέντα. Τι έχει να απαντήσει η συγκυβέρνηση στα δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη» και πότε έχει σκοπό να ενημερώσει το λαό;
«Οι Ευρωπαίοι καθυστερούν τη δόση» («Καθημερινή») - «Παιχνίδια με τη δόση» (ΝΕΑ) - «Παρατείνεται η αγωνία για τη δόση - Στις 26 Νοέμβρη οι αποφάσεις για την Ελλάδα» («Εθνος»)... Ενα κύμα «οργισμένου αντιευρωπαϊσμού» έχει πυροδοτήσει η καθυστέρηση (άγνωστο για πόσο) στην εκταμίευση της πολυπόθητης δόσης των 31,5 δισ. Ο «αντιευρωπαϊσμός» αυτός, εν πολλοίς κατευθυνόμενος όπως προκύπτει από τα παραπάνω πρωτοσέλιδα του αστικού Τύπου, δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού, αλλά με τη μάχη που δίνει η εγχώρια πλουτοκρατία να αποσπάσει μεγαλύτερο μερίδιο από τη λεία. Ενδεικτική η βδομαδιάτικη έκθεση της ALPHA Bank που ζητά να εκταμιευτούν «άμεσα και όχι σε δόσεις τα 90 δισ. που δεν έχουν εκταμιευτεί από το πακέτο διάσωσης». Ο λαός δεν πρέπει να τσιμπήσει και να πέσει στην παγίδα να στοιχηθεί πίσω από τα συμφέροντα της μιας ή της άλλης μερίδας της πλουτοκρατίας, αποδεχόμενος, ταυτόχρονα, να κάνει θυσίες δίχως τέλος για χάρη τους. Γιατί, δεν πρέπει να ξεχνά ότι πλουτοκρατία και ξένοι δανειστές και εταίροι συμπίπτουν απολύτως στην άγρια σφαγή των δικαιωμάτων του και την υπερεκμετάλλευσή του μέχρις εξαθλίωσης. Είναι η κοινή στρατηγική τους, που προωθούν από κοινού για να ανακάμψει και θωρακιστεί η κερδοφορία των μονοπωλίων. Μαζί συναποφασίζουν και υλοποιούν τα μνημόνια διαρκείας. Εξάλλου, από τη δόση στο λαό δε θα πάει ούτε ένα ευρώ, όπως δεν πήγε από τις προηγούμενες. Αντίθετα, κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας και τρόικας (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ) χρησιμοποιούσαν τις δόσεις ως όπλο στον κρόταφο, για να δέχεται ο λαός τα βάρβαρα μέτρα. Ο λαός, λοιπόν, πρέπει να κινηθεί αποφασιστικά στο δρόμο που υπηρετεί τα δικά του συμφέροντα και ανάγκες παλεύοντας, για να βάλει φραγμό στην αντιλαϊκή πολιτική, ο οποίος περνάει υποχρεωτικά από την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και λαϊκή εξουσία. Ολα τα άλλα είναι παραμύθια.
Ο τρόπος διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης που ξέσπασε (1998 - 2001) στην Αργεντινή έγινε σημαία από τον ΣΥΡΙΖΑ, που θέλοντας να σύρει τον ελληνικό λαό να υπερασπίζεται αιτήματα τμημάτων της αστικής τάξης, φρόντισε να κρατήσει στο σκοτάδι το γεγονός ότι η κρίση στην Αργεντινή ξεπεράστηκε για τους αστούς όχι όμως για το λαό, που παρέμεινε βυθισμένος στην εξαθλίωση. Το κίνημα που αναπτύχθηκε τότε, παρά τις ανεβασμένες μορφές πάλης, τη μαζικότητά του, δεν είχε πολιτικούς στόχους ρήξης - ανατροπής, χειραγωγήθηκε στην επιδίωξη της κυβερνητικής εναλλαγής και ενσωματώθηκε, ηττήθηκε.
Χτες, όπως μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, «εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους του Μπουένος Αϊρες και των άλλων μεγάλων πόλεων της Αργεντινής, στη μεγαλύτερη αντικυβερνητική κινητοποίηση της τελευταίας δεκαετίας». Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία μεταδίδουν ότι κινητοποιούνται άνθρωποι του μόχθου για τον καλπάζοντα πληθωρισμό (που οικονομικοί αναλυτές τοποθετούν στο 25%), την ανεργία, την τεράστια φτώχεια.
Σημειώνουμε ότι η ανάπτυξη που «έτρεχε» με 8% μέχρι σήμερα, αναμένεται να πέσει τουλάχιστον στο 4% φέτος, επιβεβαιώνοντας ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη ούτε για πάντα ούτε για όλους είναι. Ο λαός δεν ωφελήθηκε απ' αυτήν, φάνηκε καθαρά ότι κανένα μείγμα της αστικής διαχείρισης δεν μπορεί να δώσει λύσεις στα οξυμένα προβλήματά του.
Να γιατί λέμε ότι οι λαοί πρέπει να κλείνουν τα αυτιά τους σε δυνάμεις που λένε ότι θέλουν έναν «καλύτερο καπιταλισμό», σέρνοντάς τους στο κυνήγι μιας χίμαιρας. Ο λαός της Αργεντινής και όλοι οι λαοί πρέπει να σκύψουν στην εμπειρία τους, να διδαχτούν απ' αυτήν, να κατανοήσουν ότι σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές πρέπει να είναι καθαρό το «ποιος ποιον» και να ξεχωρίζει η ήρα απ' το στάρι. Διαφορετικά συνεχίζεται και εντείνεται η εκμετάλλευση, και το κίνημα πισωγυρίζει με βαριές ήττες.
-- Ο τεμαχισμός του ακτοπλοϊκού δικτύου σε 5 ζώνες εκμετάλλευσης, υποβαθμίζοντας ακόμα περισσότερο και ραγδαία τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, με νησιά να απειλούνται ευθέως να μείνουν χωρίς καράβι.
-- Η κατάργηση της υποχρεωτικής δεκάμηνης δρομολόγησης και επάνδρωσης των πλοίων, ώστε οι εφοπλιστές, με βάση βέβαια τα κέρδη τους, να καθορίζουν από τη συχνότητα των δρομολογίων τις τιμές των εισιτηρίων, μέχρι τον αριθμό του πληρώματος και τις εργασιακές σχέσεις.
-- Πλοία - γαλέρες δηλαδή, που, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι ακτοπλόοι εφοπλιστές για τη «μείωση του κόστους» αντικαθιστούν πλοία καινούργια με υπέργηρα κα υπερήλικα (χαρακτηριστικό το παράδειγμα της αντικατάστασης του «ΝΗΣΟΣ ΜΥΚΟΝΟΣ» με το 40χρονο «ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ» στη γραμμή Ικαρίας, Σάμου), θα είναι πλωτές «βόμβες» για την ανθρώπινη ζωή.
Σε αυτά, αν προστεθεί η απόφαση της συγκυβέρνησης, για ιδιωτικοποίηση λιμανιών, μαρίνων, η παραχώρηση αιγιαλών των νησιών, η κατάσταση γίνεται άκρως επικίνδυνη.