«Προμηθευτής του Δημοσίου (σ.σ. της Ασφάλειας και του υπουργείου Δημόσιας Τάξης), έμπορος ναρκωτικών, "πράκτορας" της Μοσάντ, συνεργάτης της Ασφάλειας και άνθρωπος του Χριστόδουλου ήταν ο Απόστολος Βαβύλης», σύμφωνα με τη χθεσινή «Απογευματινή». Κι όμως για την κυβέρνηση δεν υπάρχει κανένα θέμα: «Παρακαλώ να απευθυνθείτε στις Αστυνομικές Αρχές(!). Αναφέρεστε σε ειδικό θέμα», ήταν η απάντηση που έδωσε χτες ο Ευ. Αντώναρος και συνέχισε ακάθεκτος: «Είναι θέμα που αφορά εσωτερικές διαδικασίες. Οπου υπάρχουν θέματα που ενδέχεται να αποτελέσουν αντικείμενο έρευνας, θα ασχοληθούν οι αρμόδιες αρχές». Εντάξει, καταλάβαμε... Η «κάθαρση» θα προχωρήσει μέχρι τέλους ή όπως το είπε ο Κ. Καραμανλής «παντού διαφάνεια» ή «δεν πρόκειται να αφήσουμε καμιά "σκουριά" να διαβρώσει την περηφάνια των Ελλήνων»... Φαίνεται όμως ότι η «σκουριά» στο σκληρό πυρήνα του συστήματος δε φεύγει με τίποτα...

«Δεν μπορείς να υποστηρίζεις την εδαφική ακεραιότητα του Ιράκ και να πιέζεις τους Κούρδους να μην απαιτήσουν ανεξαρτησία, και την ίδια στιγμή να επιτρέπεις και να δικαιολογείς τη διάσπαση της Ενωσης Σερβίας - Μαυροβουνίου με βάση την εθνότητα και τις επιδιώξεις αυτονομίας και ανεξαρτησίας των Κοσσοβάρων Αλβανών» έλεγε προχτές στη «Φωνή της Αμερικής» ο Νίκολας Γκβόζντεβ του «Κέντρου Νίξον», αναφερόμενος στις «βαλκανικές προθέσεις» της νέας κυβέρνησης Τζ.Ου. Μπους...

Ο Γκβόζντεβ φάνηκε να δίνει βαρύτητα στην πρόσφατη δήλωση εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ περί της αντίθεσης των ΗΠΑ σε αλλαγές συνόρων στα Βαλκάνια, και να υποστηρίζει πως το ερχόμενο καλοκαίρι (όταν θα ανοίξει ο φάκελος καθορισμού του στάτους κβο του προτεκτοράτου...) η Ουάσιγκτον θα προωθήσει λύση αυτονομίας και όχι ανεξαρτητοποίησης χρησιμοποιώντας ως «δεσμευτικό χαρτί» την απόφαση 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ με την οποία τερματιζόταν ο ΝΑΤΟικός πόλεμος το '99 κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας... Οχι βεβαίως γιατί ο Λευκός Οίκος αποφάσισε εφ' εξής να σέβεται το διεθνές δίκαιο! Αλλά επειδή, όπως και ο Γκβόζντεβ συνομολόγησε, το καζάνι σε κατεχόμενο Ιράκ και Αφγανιστάν κοχλάζει επικίνδυνα...

Ισως, ο πρόεδρος της Σερβικής Δημοκρατίας Μπόρις Τάντιτς, να ένιωσε περισσότερη ανακούφιση με την εκτίμηση του Γκβόζντεβ, παρά με την προχτεσινή δήλωση του Πέτρου Μολυβιάτη, πως η Αθήνα θα στηρίξει για το Κοσσυφοπέδιο μία λύση «βάσει των ευρωπαϊκών αρχών και αξιών»...

Ούτε γιγαντοοθόνες. Ούτε ανεμπόδιστη πρόσβαση στους χώρους του πανεπιστημίου Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού, που ήταν κοντά στην αίθουσα ομιλίας της Κοντολίζα Ράις... Ελαχιστότατοι από τους φοιτητές του Ιδρύματος Πολιτικών Επιστημών στο Παρίσι είχαν χτες την «ευκαιρία» να αντικρίσουν ή να ακούσουν την Κοντολίζα Ράις... Και ας, υποτίθεται, έδωσε την ομιλία στο συγκεκριμένο χώρο για συμβολικούς λόγους. «Για αναθέρμανση των σχέσεων στις δύο όχθες του Ατλαντικού»...

Η είσοδος στην αίθουσα όπου μίλησε χτες η Ράις επιτράπηκε μόλις σε 100 καθηγητές και φοιτητές. Οι άλλες 450 θέσεις ήταν «καπαρωμένες» από την αμερικανική πρεσβεία στο Παρίσι, ενώ οι δρόμοι και τα στενά έξω και πέριξ της αίθουσας ήταν «κατειλημμένα» από δεκάδες πράκτορες και λοιπές δυνάμεις ασφαλείας, που παραμόνευαν να αποτρέψουν οποιοδήποτε απρόοπτο. Να γιατί στους τηλεοπτικούς δέκτες δεν παρέλασαν πανό διαμαρτυρίας ή συνθήματα κατά της αμερικανοβρετανικής κατοχής του Ιράκ, αλλά οι γλυκανάλατες ατάκες της νέας υπουργού περί «ώρας να ανοίξει νέο κεφάλαιο στη συμμαχία»...

Γρηγοριάδης Κώστας

Λες και δεν έχουν καταλάβει οι εργαζόμενοι και οι πολίτες γενικότερα ότι η ελληνική οικονομία είναι εδώ και χρόνια (και επί ΠΑΣΟΚ και επί ΝΔ) όχι απλώς υπό επιτήρηση, αλλά υπό ασφυκτικό έλεγχο. Οτι στην πραγματικότητα δεν αποφασίζουμε για τίποτε, αλλά εφαρμόζουμε κοινοτικές οδηγίες.

Κι όχι μόνον αυτό. Η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση τις συνυπογράφει, «διαλέγεται», «διαπραγματεύεται» και «συνδιαμορφώνει» τις ευρωενωσιακές αποφάσεις και στη συνέχεια αναλαμβάνει την υπεράσπιση και την υλοποίηση των επιλογών αυτών.

Τα ευρωπαϊκά κονδύλια «αποδεσμεύονται» μόνο για ενέργειες που εγκρίνει και προωθεί η ΕΕ (δηλαδή τα συμφέροντα που εκπροσωπεί) κι όσο για τους γνωστούς δείκτες πρέπει να μην ξεφύγουν «ούτε πόντο». Κατά τα άλλα μας μιλάνε για ...«εθνική οικονομία». Προφανώς, εννοούν το έθνος των κεφαλαιοκρατών...

Φυσικά, κάτι άλλοι δείκτες, όπως αυτοί της ακρίβειας, του ύψους των συντάξεων, της αγοραστικής αξίας των μισθών, των επιδομάτων ανεργίας δεν μπαίνουν σε κανένα «κοινοτικό» η «εθνικό» μικροσκόπιο. Αυτοί ...πάνε καλά.

ΝΕΟΣ ΓΥΡΟΣ από ...βαριές κουβέντες χτες στη Βουλή για τους διορισμούς στο δημόσιο! Απελευθερώνουμε τους ομήρους του ΠΑΣΟΚ δήλωνε η κυβέρνηση, για κομματικοποίηση μιλούσε η αξιωματική αντιπολίτευση.

Την ίδια ώρα, φυσικά, εκατοντάδες και χιλιάδες είναι οι συμβασιούχοι του δημόσιου, που «κόπηκαν» με το περίφημο προεδρικό διάταγμα του υπουργείου Εσωτερικών και οι μάχες αλλαγής φρουράς μαίνονται σε όλο το δημόσιο.

Οσο για τα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» όσων ευελπιστούν - λόγω ανεργίας και ανασφάλειας - σε μια θέση στο δημόσιο παραμένουν εκεί έτοιμα να παίξουν το γνωστό τους ρόλο.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν και η απάντηση προβάλλει προφανής, χτες μία μη κυβερνητική οργάνωση μας θύμισε ένα από τα παλιά κεφάλαια της ιστορίας στις διατλαντικές σχέσεις: Τα πυρηνικά όπλα των ΗΠΑ στη «Γηραιά Ηπειρο»! Τα οποία, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του «Αμυντικού Συμβουλίου Εθνικών Πόρων» («National Resources Defence Council»), όχι μόνον εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά και ενισχύονται... Πού; «Σε τουλάχιστον οκτώ αμερικανικές βάσεις έξι χωρών της Ευρώπης (Γερμανία, Βρετανία, Ιταλία, Βέλγιο, Τουρκία, Ολλανδία)». Με το Βερολίνο να κρατά τα σκήπτρα της χώρας με τα πιο «βαριά» και τα περισσότερα πυρηνικά όπλα και τη γείτονα Τουρκία να έχει στις αποθήκες της «...τουλάχιστον 90 πυρηνικές βόμβες».

Και κάτι άλλο: «Τα σημερινά αποθέματα πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ στην Ευρώπη είναι δύο με τρεις φορές μεγαλύτερα από αυτά που είχαν καταγραφεί ως τα μέσα της δεκαετίας του '90».

Αυτό το «κεφάλαιο θα το «κλείσει» κανείς;

Υ.Γ. «Συμπτωματικά» η έκθεση δόθηκε στη δημοσιότητα λίγες ώρες πριν τις συναντήσεις που ξεκινά ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, στη Νίκαια της Γαλλίας...

Για τους ελέγχους στις λαϊκές αγορές και το υπαίθριο εμπόριο κομπάζει το υπουργείο Ανάπτυξης. Δεκαπλάσιοι, λέει, οι έλεγχοι φέτος σε σύγκριση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Και δώστου πρόστιμα χιλιάδων ευρώ κάθε μήνα. Για τις τιμές, όμως, που καλπάζουν, τσιμουδιά από το υπουργείο. Για τα οπωροκηπευτικά, που έφτασαν να πωλούνται κοντά 2 ευρώ τα αγγουράκια, 1,30 ευρώ τα πράσα κι άλλο τόσο το σπανάκι, 0,60 ευρώ το μαρούλι, λέξη δε βρίσκει να πει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου. Ούτε, βεβαίως, για τις αλλεπάλληλες ανατιμήσεις στα είδη καθημερινής κατανάλωσης στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Στις ανακοινώσεις εντυπωσιασμού, πάντως, τα πάει περίφημα. Μόνο που για τη συγκράτηση των τιμών απαιτούνται άλλες πολιτικές και μέτρα. Πράγματα που είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να εφαρμόσει, αφού βρίσκονται στην αντίθετη κατεύθυνση της πολιτικής της.

Ιδέες και «ευέλικτες προτάσεις», ώστε η επίσημη Ελλάδα να ανακτήσει το χαμένο έδαφος στο πλαίσιο της νέας τάξης μελετούν διάφορα εγχώρια ινστιτούτα και «θινκ τανκ». Ξεκινώντας από τη διαπίστωση ότι η Ελλάδα έχει χάσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της στα Βαλκάνια, ενώ έχει μειωθεί το «ειδικό βάρος» της στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αναζητούν «αναβάθμιση» του ρόλου της χώρας στο πλαίσιο της νέας τάξης, μέσα από την πιο ενεργό συμμετοχή και συνεισφορά στις ιμπεριαλιστικές αποστολές ανά τον κόσμο. Ορισμένες τέτοιες προτάσεις παραθέτει σε χτεσινό άρθρο του στο «Βήμα» ο Θ. Π. Ντόκος διευθυντής ερευνών του ΕΛΙΑΜΕΠ (Ελληνικό Ιδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής). Ιδού τι προτείνει, μεταξύ άλλων, ο «ενσωματωμένος» ερευνητής: -«Αξιοποίηση του Πολυεθνικού Κέντρου Υποστήριξης Ειρηνευτικών Επιχειρήσεων στο Κιλκίς για την εκπαίδευση των ιρακινών αξιωματικών»... Εμμεση προτροπή να αναλάβει η Ελλάδα (και) τη διοίκηση του αεροδρομίου της Καμπούλ και τη (ΝΑΤΟική) «Ομάδα Περιφερειακής Ανασυγκρότησης»... Αμεση δημιουργία και λειτουργία «Επιχειρησιακού Κέντρου Ναυτικής Απαγόρευσης» στη Σούδα, η οποία «υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να συμβάλει στην αύξηση της ελληνικής επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο»... Με άλλα λόγια, το «διεθνές κύρος» της χώρας περνά μέσα από την πρόθυμη συμμετοχή και προσφορά προς τα νεοταξικά αφεντικά. Η σύγχρονη εφαρμογή του ρεαλισμού της υποτέλειας.

Τώρα που και ο επανέλεγχος των διαβόητων «λιστών» αποδεικνύει ότι τα περί «παρανομούντων αγροτών», δεν ήταν παρά μια πελώρια κυβερνητική συκοφαντία, τι έχουν να πουν όσοι - δημοσιογράφοι και λοιποί - συμμετείχαν στην εκστρατεία σπίλωσης του αγροτικού κόσμου;

Τώρα που και «επισήμως» αποδεικνύεται ότι οι «κατηγορούμενοι» βαμβακοπαραγωγοί - εκτός, ίσως, ελαχίστων εξαιρέσεων, για την επιβεβαίωση του κανόνα - δεν είναι «κλέφτες κι απατεώνες», αλλά άνθρωποι του μόχθου που προσπαθούν κανονικά και νομίμως και δουλεύοντας περισσότερο, να αυξήσουν το πενιχρό εισόδημά τους, τι έχουν να πουν όσοι επιχείρησαν να τους ενοχοποιήσουν για το πρόβλημα του βαμβακιού, για να αθωώσουν την αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης;

Ψεύτες, λοιπόν, κι απατεώνες είναι όσοι στράφηκαν εναντίον των αγωνιζόμενων αγροτών και πρέπει αυτοί να απολογηθούν ενώπιον του ελληνικού λαού. Οχι, για να τους γνωρίσουμε - τους ξέρουμε - αλλά για να τους φτύσουμε....