Ο γνωστός αστυνομικός συντάκτης Πάνος Σόμπολος έχει, όπως όλοι, το αναφαίρετο δικαίωμα της έκφρασης γνώμης. Το έχει ασκήσει άλλωστε, έτσι ώστε είναι γνωστές σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία οι (αντιδραστικές και σκουριασμένες) απόψεις που πρεσβεύει. Ο Σόμπολος, όμως, ως προεδρεύων, ελέω Μανωλάκου, της ΕΣΗΕΑ, δεν έχει το δικαίωμα να προσβάλει βάναυσα το σύνολο των δημοσιογράφων, παίζοντας το συνήθη ρόλο του φερέφωνου του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Ούτε παραγγελιά να ήταν το χτεσινό άρθρο του στο «Εθνος», με το οποίο καλεί την κυβέρνηση «να τολμήσει» και να φέρει στη Βουλή το νομοσχέδιο - το έχει υπόψη του, βέβαια - με το οποίο απαγορεύονται οι διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας! Η τσίπα έχει χαθεί προ πολλού για τον «δαιμόνιο» αστυνομικό συντάκτη...
ΥΓ: Στις επικείμενες εκλογές για την ΕΣΗΕΑ, οι συνάδελφοι έχουν χρέος να του δώσουν την απάντηση που του αξίζει. Κι αν δεν είναι ο ίδιος υποψήφιος, τότε σε όσους πρεσβεύουν τις ίδιες αντιλήψεις.
Για το μεγάλο πρόβλημα που δημιουργούν στη Λάρισα οι σιδηροδρομικές γραμμές, περνώντας από το κέντρο της πόλης και «κόβοντάς» τη στη μέση, έχουμε γράψει, κατά καιρούς, στο «Ρ». Στις 3 του περασμένου Μάρτη, εκπρόσωποι του δήμου κι άλλων μαζικών φορέων της περιοχής έθεσαν στο θέμα στους αρμοδίους του υπουργείου Μεταφορών και του ΟΣΕ, ζητώντας να δοθεί λύση με την υπογειοποίηση των γραμμών. Οι αρμόδιοι δήλωσαν άγνοια για το πρόβλημα - σημειωτέον ότι την τελευταία εικοσαετία οι φορείς της Λάρισας το έχουν θέσει πολλάκις στους εκάστοτε αρμοδίους - και ζήτησαν ένα μήνα διορία προκειμένου να το μελετήσουν και ν' απαντήσουν για τη λύση που μπορεί να δοθεί.
Πέρασαν από τότε πάνω από δυο μήνες κι ακόμα δεν έφτασε απάντηση στη Λάρισα. Και μπορεί, μεν, οι μεταφορές στην Ελλάδα να καθυστερούν, αλλά εν προκειμένω είμαστε σίγουροι, ότι η απάντηση δεν έφτασε, επειδή οι αρμόδιοι, με την αποχώρηση των Λαρισαίων, έπαψαν ν' ασχολούνται με το θέμα. Το λόγο τώρα έχουν οι φορείς της πόλης, που πρέπει να αντιδράσουν αγωνιστικά, απαιτώντας να δοθεί λύση στο πρόβλημα...
Στο χτύπημα των συντάξεων και την εκμετάλλευση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων προς όφελος του κεφαλαίου στοχεύει η πρόταση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκη για τη δημιουργία Οργανισμού Ασφάλισης και Συνταξιοδότησης Δημοσίων Υπαλλήλων. Σήμερα οι εργαζόμενοι στο δημόσιο καταβάλλουν κάθε μήνα 6,7% από τους μισθούς τους στο κράτος για να πληρώνει μέσω του κρατικού προϋπολογισμού τις συντάξεις.
Δεδομένης της επιχειρούμενης αποσύνδεσης των συντάξεων από τους μισθούς και της καταλήστευσης των αποθεματικών των σημερινών Ασφαλιστικών Ταμείων, αν γίνει αυτό που πρότεινε ο υπουργός, θα συμβεί το εξής: Πρώτον, τα μελλοντικά αποθεματικά του Ταμείου θα γίνουν αντικείμενο λεηλασίας από το μεγάλο κεφάλαιο και δεύτερον, σε περιπτώσεις που το Ταμείο εμφανίζει ελλείμματα, θα δίνεται η δυνατότητα στην εκάστοτε κυβέρνηση να αποφασίζει ή την αύξηση των εισφορών των εργαζομένων ή και τη μείωση των συντάξεων, κάτι που είναι και το πιο πιθανό. Ενώ, με βάση την εμπειρία, είναι σίγουρο ότι το καπιταλιστικό κράτος δε θα καταβάλλει ούτε τις εργοδοτικές εισφορές.
Παρακολουθήσαμε, παραδείγματος χάριν, το υποκριτικό ρεσιτάλ των κ.κ. Ρέππα και Χριστοδουλάκη, οι οποίοι υποσχέθηκαν στους εργαζόμενους ότι θα παρέμβουν προς τη διοίκηση της επιχείρησης με σκοπό να αποτρέψουν το κλείσιμο και τη μετεγκατάσταση του εργοστασίου. Και αυτό, ενώ είναι γνωστό ότι η ίδια η κυβέρνηση, και μάλιστα με χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού, έχει επιδοτήσει τη «Σίσσερ - Πάλκο» για τη μεταφορά των δραστηριοτήτων της σε βαλκανική χώρα.
Ολοι αυτοί ψήφισαν, το 1991, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη ληξιαρχική πράξη γέννησης της Ευρώπης των «τεσσάρων ελευθεριών».
Μάλιστα, ως κύριο αιτιολογικό πρόβαλε τον κίνδυνο ...αύξησης της ανεργίας, αν δεν υπάρξει, λέει, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας! Και, φυσικά, δε χρειάζεται να ψάξει πολύ κανείς για να διαπιστώσει την πηγή μιας τέτοιας θρασύτητας.
Προφανώς, είναι έξυπνοι άνθρωποι εκεί στο ΣΕΒ και δε ζητάνε πράγματα που γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι δεν πρόκειται να λάβουν. Αντιθέτως, βρίσκουν πρόθυμα αυτιά για τις απαιτήσεις τους, τόσο στην κυβέρνηση, όσο και στην αξιωματική «αντιπολίτευση».
Κι από κοντά, έχουν και την «αριστερή βοήθεια», όλων όσοι έχουν φορέσει τις παρωπίδες των ευρω-μονόδρομων και, από τη μια, θέλουν το Μάαστριχτ, την ευρωπαϊκή ενοποίηση, κλπ., κλπ., ενώ, από την άλλη, ζητάνε από τους κεφαλαιοκράτες να μετατραπούν σε ...φιλάνθρωπους ευεργέτες των εργαζομένων...
ΑΣ ΜΗΝ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ τόσο χαμογελαστοί οι αρμόδιοι του υπουργείου Οικονομίας μετά την ανακοίνωση του πληθωρισμού του Απρίλη στο 3,4%! Το γεγονός πως άγονται και φέρονται από τις διεθνείς συγκυρίες δε συνιστά «αντιπληθωριστική πολιτική»...
ΠΡΟΦΑΝΩΣ, ΟΥΔΕΙΣ μπορεί να επιχαίρει επειδή το ντέρμπι Ολυμπιακού - ΠΑΟ την Κυριακή περιγράφεται πανταχόθεν ως προετοιμασία μάχης. Τρεις χιλιάδες αστυνομικοί στη Ριζούπολη, στρατηγικές, προετοιμασίες πολέμου και άλλα τέτοια ζοφερά...
Ομως, σαφώς δεν μπορούν αυτές τις μέρες να ...απορούν για την κατάντια του ποδοσφαίρου και το φανατισμό, οι ίδιοι που σπρώχνουν όσο μπορούν περισσότερο στην εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού, γενικότερα. Είναι τουλάχιστον κοροϊδία. Ας συγκρατηθούν.
Δε φτάνει που τόσα χρόνια έπιναν το αίμα της εργατικής τάξης, που αμείβονταν πλουσιοπάροχα και διαχειρίζονταν δισεκατομμύρια, ως πραιτοριανοί του κεφαλαίου και παρακοιμώμενοι της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας. Τώρα ζητάνε και τα ρέστα! Πλανώνται πλάνην οικτράν, αν νομίζουν ότι οι εργαζόμενοι ξέχασαν τα έργα και τις ημέρες του Μακρη-Θεοδωρισμού. Οι «αξιωματούχοι της εργατικής τάξης», τύπου Καρακίτσου και λοιπών, έχουν τελειώσει για το συνδικαλιστικό κίνημα. Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους. Η εργατική τάξη δε θα επιτρέψει να την ξαναγυρίσουν σε αυτά τα μαύρα χρόνια.
Ποιες τελικά είναι οι προθέσεις τους και σε τι αποσκοπούν τα νέα αφεντικά της καπνοβιομηχανίας «Παπαστράτος»; Θέτουμε το ερώτημα (και θα επανέλθουμε) γιατί εδώ και καιρό, πολλοί ήταν αυτοί -μέσα και γύρω από την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας (ΑΤΕ)- που πίεζαν για την πώληση της συνεταιριστικής καπνοβιομηχανίας ΣΕΚΑΠ, από την ΑΤΕ στον «Παπαστράτο». Είναι φανερό, ότι αν είχε υπάρξει η εξέλιξη αυτή θα εξασφάλιζε τελικά τη μονοπώληση της ελληνικής και βαλκανικής αγοράς στην αμερικανική «Φίλιπ Μόρις», που εξαγόρασε πρόσφατα την «Παπαστράτος». Μαθαίνουμε επίσης ότι σε μια τέτοια πολιτική είχε συμφωνήσει και η ηγεσία της τριτοβάθμιας οργάνωσης εμπορίας καπνών, της ΣΕΚΕ.
Διατυπώνουμε το ερώτημα για τον εξής απλό λόγο: Μήπως, η εξαγορά της «Παπαστράτος» από το μονοπωλιακό κολοσσό της «Φίλιπ Μόρις» κρύβει και άλλες ανάλογες εκπλήξεις; Μήπως...
Με τις αποδοχές του Ιούνη θα εισπράξουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι του δημοσίου τις φετινές αυξήσεις της εισοδηματικής πολιτικής της κυβέρνησης. Αυτό ανακοίνωσε ο υφυπουργός Οικονομικών Γιώργος Φλωρίδης, συμπληρώνοντας ότι μαζί θα δοθούν και τα αναδρομικά των προηγούμενων μηνών.
Δεν το ξανασκέφτονται καλύτερα... Είναι τόσο εξευτελιστικές οι λεγόμενες αυξήσεις, που ακόμη και τα αναδρομικά πέντε μηνών παραμένουν ψίχουλα. Αν τα δώσουν, όμως, στο τέλος του χρόνου θα έχουν διπλό κέρδος. Και οι δημόσιοι υπάλληλοι θα έχουν την εντύπωση, ότι κάτι πήραν, και το δημόσιο θα διαχειρίζεται το συνολικό και όχι ευκαταφρόνητο αυτό ποσό για 12 ολόκληρους μήνες. Κι αν, μάλιστα, τις δώσουν στα τέλη του 2004 ακόμη καλύτερα...
ΥΓ: Αλήθεια, αφού η κυβέρνηση δίνει με πέντε μήνες καθυστέρηση τις αυξήσεις - κοροϊδία, έχουν και οι δημόσιοι υπάλληλοι να εξοφλήσουν ανάλογα τα όποια χρέη τους προς το δημόσιο;
«Αρνητική εξέλιξη». Ετσι αποκάλεσε ο Ν. Χριστοδουλάκης την απόφαση της πολυεθνικής «ΣΙΣΣΕΡ ΠΑΛΚΟ» να κλείσει το εργοστάσιο στην Αθήνα πετώντας στο δρόμο 500 εργαζόμενες και να μεταφέρει τις δραστηριότητες στη Βουλγαρία. Προηγουμένως, ο υπουργός είχε αναφέρει ότι οι στόχοι της ανάπτυξης και της αύξησης της ανταγωνιστικότητας (του κεφαλαίου) είναι δυνατό να επιτευχθούν. Προφανώς, το τελευταίο συνιστά «θετική εξέλιξη». Και είμαστε σίγουροι, ότι πέρα των όσων πάμπολλων μέτρων έχουν πάρει μέχρι σήμερα οι κυβερνώντες για να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί -ανάμεσά τους και οι επιδοτήσεις για τη μετεγκατάσταση επιχειρήσεων - θα πάρουν κι άλλα. Αλλωστε, μόλις προχτές, ο πρόεδρος του ΣΕΒ δημοσιοποίησε το σχετικό κατάλογο των «αιτημάτων».
Αν οι σαράντα υπουργοί
γίνουνε μια ντουζίνα,
πάει η ανεργία θα... χαθεί
και δε θα υπάρχει πείνα
κι αν τέτοια «μέτρα»... θεσμικά
παρθούν κι άλλα πέντ' έξι,
τότε για όλο το λαό
...άσπρη μέρα θα φέξει!
* * *
Αν για τις κάλπες ψηφιστεί
ένας καινούριος νόμος
θα... ελαφρύνει όλων μας
από τα βάρη ο ώμος
και αν ο κάθε βουλευτής
το «έχει» του δηλώνει,
τότε... τελειώνει η αφαίμαξη
και... λύνεται η «ζώνη»!
***
Αυτά τα «μέτρα» αν παρθούν,
αυτά τα δύο, τρία
αρκούν - δε φταίει το σύστημα -
για να 'ρθει η ευημερία!