Σε άλλα επίπεδα έχει ανέβει η ισραηλινή και ευρωατλαντική προπαγάνδα, που αναπαράγεται αμάσητη και στη χώρα μας, με αφορμή την απελευθέρωση των ομήρων. Μη έχοντας κάποια άλλη ιστορία να διηγηθούν, ο στρατός και η κυβέρνηση του Ισραήλ παρουσιάζουν ως απόδειξη της «παλαιστινιακής βαναυσότητας» την εικόνα των αδυνατισμένων ομήρων που απελευθερώθηκαν το περασμένο Σάββατο, κάνοντας παραλληλισμούς με τους σκελετωμένους Εβραίους που λιμοκτονούσαν στα ναζιστικά στρατόπεδα. Να μη σκέφτηκε άραγε κανείς ότι όσο καιρό εκείνοι κρατούνταν όμηροι στη Γάζα, εκατοντάδες ή και χιλιάδες παιδιά της Παλαιστίνης πέθαιναν από την πείνα λόγω του πολέμου και των ισραηλινών αποκλεισμών; Σίγουρα το σκέφτηκαν. Αλλά πρώτα γράφτηκε το σενάριο της προπαγάνδας και μετά το «κούμπωσαν» στην εικόνα των ομήρων. Από την άλλη, βέβαια, κανείς δεν ασχολήθηκε με την Παλαιστίνια που δολοφονήθηκε στη Δυτική Οχθη από τους Ισραηλινούς, χάνοντας και το 8 μηνών βρέφος που κυοφορούσε, επειδή ο στρατός του κράτους - δολοφόνου δεν επέτρεψε να μεταφερθεί έγκαιρα στο νοσοκομείο. Νισάφι πια με την ισραηλινή προπαγάνδα! Δεν μπορούν να καταπιούν με τίποτα ότι ο Παλαιστινιακός λαός επιστρέφει με το κεφάλι ψηλά στην ισοπεδωμένη Γάζα, παρά τους τόνους πυραύλων και βομβών που έριξαν Ισραήλ και ΑμερικανοΝΑΤΟικοί. Γι' αυτό προσπαθούν να κατασκευάσουν άλλοθι για την κλιμάκωση της επίθεσης, που έχει προαποφασιστεί.

Μεγάλη φασαρία έχει προκαλέσει η απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης να διαλύσει τη USAID. Αλλοι θρηνούν για τον ...«τρίτο κόσμο», που θα χάσει μια πηγή βοήθειας, και άλλοι υιοθετούν ότι ήταν «άνδρο διασπάθισης κρατικού χρήματος», οπότε καλά κάνει και κλείνει. Το ότι όλοι τους χειροκροτούσαν τις βρωμοδουλειές που έστηνε ανά τον κόσμο η USAID δεν θέλουν ούτε να το συζητάνε! Θυμίζουμε ότι και ο Τραμπ έκανε μια χαρά τη δουλειά του με τη USAID στην πρώτη θητεία του, ενώ τώρα τη διαλύει προφανώς για να προσαρμόσει τον κρατικό μηχανισμό στις νέες προτεραιότητες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Πάντως, ανάμεσα στις πολλές «ουρές» που έχει η υπόθεση υπάρχει και μία ελληνική: Σε ετήσια έκθεση του ΥΠΕΞ για το 2017 διαβάζουμε για «ελληνική συνεισφορά 2 εκατ. ευρώ (2,9 εκατ. δολ. ΗΠΑ)» που «παρασχέθηκε στην USAID το 2010 για δύο αναπτυξιακά προγράμματα στο Αφγανιστάν». Σύμφωνα με την έκθεση, στην πορεία «ανέκυψαν» ζητήματα: «Η υλοποίηση του προγράμματος είχε αναβληθεί για αρκετά χρόνια, χωρίς ενημέρωση της ελληνικής πλευράς» και «η τιμή δημοπράτησης του έργου ήταν χαμηλότερη από την προϋπολογισθείσα, με αποτέλεσμα η ελληνική συνεισφορά να μην είναι απαραίτητη». Το ελληνικό κράτος, που δεν θέλει να ακούει για εργατικές - λαϊκές διεκδικήσεις, μοιράζει εκατ. ευρώ σε «συνεργασίες» με τους Ευρωατλαντικούς, μέσω αμαρτωλών οργανισμών όπως η USAID. Για να ξεπλένουν την «ελευθερία» των «πολύχρωμων επαναστάσεων», τη «δημοκρατία» των ευρωατλαντικών επεμβάσεων και τον «πλουραλισμό» των κατασκευασμένων ειδήσεων.

Στο αόριστο μέλλον παρέπεμψε ο υπουργός Εξωτερικών την κατάρτιση θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων και όπως έλεγε χτες στη Βουλή, «πρόκειται για μία άσκηση, η οποία έχει εξαιρετικά σύνθετο τεχνικό χαρακτήρα», που «δεν αφορά κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα, ούτε αλληλεπιδρά με τα δικαιώματα αυτά». Η πρεμούρα του να αποσυνδέσει τα χωροταξικά σχέδια από το παζάρι με την Τουρκία, ειδικά μετά το «πάγωμα» και των θαλάσσιων πάρκων, μόνο ερωτήματα γεννά. Πολύ περισσότερο που ο επίσημος σχεδιασμός, σύμφωνα με την ΕΕ, αποσκοπεί «στην οργάνωση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στις θαλάσσιες περιοχές κατά τέτοιον τρόπο ώστε να επιτυγχάνονται διάφοροι οικολογικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί στόχοι», γεγονός που βρίσκεται στον πυρήνα των διαφορών που θέτει η τουρκική κυβέρνηση στο Αιγαίο, διεκδικώντας να έχει λόγο ακόμα και σε ζητήματα κυριαρχίας. Δεν λέμε... Φιλότιμη η προσπάθεια του υπουργού να εφησυχάσει και να αποπροσανατολίσει για άλλη μια φορά, αλλά τέτοιες διαβεβαιώσεις είναι γραμμένες στο χιόνι. Ειδικά όταν η ΝΑΤΟική συνοχή είναι ο νούμερο 1 στόχος της διαπραγμάτευσης με την Τουρκία και η συνεκμετάλλευση βρίσκεται μέσα από πολλά ευρωατλαντικά κανάλια πάνω στο τραπέζι.

1650 Πεθαίνει ο Γάλλος φιλόσοφος και μαθηματικός Ρενέ Ντεκάρτ (Καρτέσιος), που έμεινε στην Ιστορία μεταξύ άλλων και για τη ρήση του, «σκέφτομαι άρα υπάρχω».

1847 Γεννιέται ο Αμερικανός εφευρέτης Τόμας Εντισον. Σε αυτόν οφείλονται πάνω από 300 εφευρέσεις, ανάμεσα στις οποίες ο φωνογράφος και η ηλεκτρική λάμπα.

1868 Πεθαίνει στο Παρίσι ο Γάλλος φυσικός Ζαν Φουκό, ο οποίος εφηύρε το γυροσκόπιο και προσδιόρισε την ταχύτητα του φωτός.

1948 Πεθαίνει ο πρωτοπόρος Σοβιετικός σκηνοθέτης Σεργκέι Αϊζενστάιν. Εργα του: «Απεργία», «Θωρηκτό Ποτέμκιν», «Οκτώβρης», «Ιβάν ο Τρομερός» κ.ά.

1949 Ξεκινά μεγάλη επιχείρηση του Δημοκρατικού Στρατού για την κατάληψη της Φλώρινας (11-13/2/1949), που έχει καταγραφεί ως η δυσκολότερη και μεγαλύτερη μάχη που έδωσε ο ΔΣΕ σε κατοικημένες περιοχές.

1959 Ξεκινά στην Αθήνα η δίκη του Μαξ Μέρτεν, του ναζί εγκληματία πολέμου που υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη τη διετία 1942 - 1944, ως σύμβουλος της στρατιωτικής διοίκησης της πόλης. Ηταν ο άνθρωπος που υπέγραψε τη μεταφορά των 50.000 Εβραίων της Θεσσαλονίκης στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Αουσβιτς, ενώ είχε ευθύνη και για την αρπαγή των περιουσιών τους, που η συνολική τους αξία ξεπερνούσε τα 125.000.000 χρυσά φράγκα. Το Ειδικό Στρατοδικείο Εγκληματιών Πολέμου της Αθήνας καταδικάζει τον Μέρτεν σε 25ετή κάθειρξη. Επειτα από πιέσεις της Γερμανίας, όμως, η κυβέρνηση Καραμανλή, αφού τροποποίησε τον ισχύοντα νόμο (Ν.Δ. 3933/1959) για τους Γερμανούς υπηκόους που φέρονταν ως εγκληματίες πολέμου, αποφυλάκισε τον Μέρτεν και τον απέλασε στη Γερμανία, με την προϋπόθεση να εκτίσει εκεί την ποινή του. Τα γερμανικά δικαστήρια τελικά απάλλαξαν τελείως τον Μέρτεν «ελλείψει στοιχείων».

1959 Υπογράφεται από τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας (Κωνσταντίνο Καραμανλή) και της Τουρκίας (Αντνάν Μεντερές) η Συμφωνία της Ζυρίχης, που μαζί με τη Συμφωνία του Λονδίνου, που υπογράφηκε μια βδομάδα αργότερα (19/2), οδήγησε στη δημιουργία τυπικά ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Κύπρου. Μετά από μια ολιγόχρονη ανάπαυλα, ακολούθησε νέα φάση όξυνσης των εσωτερικών και εξωτερικών αντιθέσεων στην Κύπρο. Το ΚΚΕ, με ανακοίνωση της ΚΕ (27/2/1959), κατήγγειλε τις εν λόγω Συμφωνίες.

1970 Η Ιαπωνία γίνεται η τέταρτη χώρα μετά τη Σοβιετική Ενωση (1957), τις ΗΠΑ (1958) και τη Γαλλία (1965) που θέτει δορυφόρο σε τροχιά.

1979 Ο ιρανικός λαός ανατρέπει το φιλοαμερικανικό καθεστώς του σάχη (μονάρχη του Ιράν). Στη χώρα εγκαθιδρύεται Ισλαμική Δημοκρατία με επικεφαλής τον Αγιατολάχ Χομεϊνί.

1990 Μετά από 27 χρόνια φυλάκισης απελευθερώνεται ο Νέλσον Μαντέλα, ηγέτης των μαύρων της Νότιας Αφρικής.