Αυτήν την «αμφιλεγόμενη» με «άγνωστο συντάκτη» λίστα την παίρνει η Χρυσή Αυγή και την προβάλλει ως εξής: «Ουρές στην Ελβετία, έχουν όλοι πλην Χρυσής Αυγής». Και συμπληρώνει: «Η λίστα δε απαρτίζεται μόνο από πρωτοκλασάτα στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αλλά και από μορφές όλων των υπολοίπων αστικών και ..."επαναστατικών" κομμάτων». Οσο κι αν θέλουν με τέτοιες βρώμικες μεθόδους να εμφανιστούν δήθεν ως αντισυστημικοί, η δράση τους και η ιδεολογία τους είναι μέχρι το μεδούλι αντιδραστική, γέννημα του καπιταλιστικού συστήματος και ενάντια στο εργατικό λαϊκό κίνημα. Οι εργάτες πρέπει να τους απομονώσουν και είναι θετικό ότι κάτι τέτοιο έχει ήδη αρχίσει σε δεκάδες χώρους δουλειάς.
Πήγε να το παίξει «έξυπνος» ο ΣΚΑΪ. Και να φανεί ότι σεβάστηκε την απεργία των εργαζομένων στα ΜΜΕ, αλλά και τη δουλίτσα του να κάνει, μην τυχόν και μείνουν οι εργάτες - παραμονές της χτεσινής γενικής απεργίας - χωρίς ψέματα και εκβιαστικά διλήμματα..!
Ετσι, φρόντισε από τα ξημερώματα της Τετάρτης (κι ενώ είχε ξεκινήσει η απεργία στα ΜΜΕ) να ανεβάζει εκπομπές - «κονσέρβα», ώστε να περνά το ίδιο ακριβώς μήνυμα που θα πέρναγε και αν εξέπεμπαν κανονικά σήμα οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα: Να αθωώνει την κυβέρνηση, να ανακαλύπτει «θρίλερ» στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, «αντιδράσεις» από τα αστικά κόμματα στις σκληρές απαιτήσεις του ΔΝΤ ή των Γερμανών κ.λπ. Γι' αυτό και χρησιμοποίησε το υλικό με το οποίο την περασμένη Τρίτη, τα περισσότερα κανάλια προσάρμοσαν το πρόγραμμά τους με συνεχή ροή και συνδέσεις με το Μαξίμου ή τα υπουργεία όπου γίνονταν οι συναντήσεις, με όλους τους... απαραίτητους δραματικούς τόνους και την αγωνία για το αν θα ευοδωθεί η... αντίσταση στην κακιά τρόικα.
Ο ΣΚΑΪ φρόντισε να κάνει το καθήκον του απέναντι στην τάξη που εκπροσωπεί. Φρόντισε ώστε, λίγες ώρες πριν αρχίσει η σκληρή απεργιακή μάχη στους τόπους δουλειάς, να αναπαράγει την άθλια προπαγάνδα της πλουτοκρατίας για να εγκλωβίζεται ο λαός σε επιλογές «διαχείρισης» της βαρβαρότητας και να μη βλέπει την αναγκαιότητα της ανατροπής της.
Ενα είναι σίγουρο: Η αφοσίωση με την οποία τα αστικά ΜΜΕ επιτελούν την αποστολή τους βεβαιώνει τον ταξικό χαρακτήρα της ενημέρωσης. Οσο τα ΜΜΕ βρίσκονται στην ιδιοκτησία της πλουτοκρατίας, η ενημέρωση θα κόβεται και θα ράβεται στις δικές της ανάγκες. Στην υπηρεσία των εργαζομένων θα τεθούν τα ΜΜΕ όταν στην εξουσία βρεθεί η δική τους τάξη. Αυτή είναι η κατεύθυνση στην οποία πρέπει να συμβάλλουν και οι αγώνες των εργαζομένων στα ΜΜΕ, να δυναμώνουν ο αντιμονοπωλιακός προβληματισμός και η αντιμονοπωλιακή οργάνωση σε δημοσιογράφους, τεχνικούς, γραφίστες, λιθογράφους και όλους τους εργαζόμενους που δουλεύουν στο χώρο της ενημέρωσης. Και να εγκαταλείψουν οι εργαζόμενοι την ενημέρωση από τα ΜΜΕ των εκμεταλλευτών τους. Ενημέρωση για τους ίδιους, τα προβλήματά τους, τις αγωνίες τους και τη διέξοδο μόνο από τον «Ριζοσπάστη» και τον «902».
Αφού δεν μπορούσαν να κρύψουν τη μαζικότητα των χτεσινών διαδηλώσεων που οργάνωσε το ΠΑΜΕ, φρόντισαν να συκοφαντήσουν αλλιώς τις εργατικές κινητοποιήσεις. Ο λόγος για τα αστικά ΜΜΕ. Ορισμένα από τα οποία, σχολιάζοντας χτες τις απεργιακές πορείες, μίλησαν για χιλιάδες και χιλιάδες που διαδήλωσαν με το ΠΑΜΕ. Κι επειδή η εικόνα χιλιάδων διαδηλωτών να αντιστέκονται μαζί με το ΠΑΜΕ στην αντιλαϊκή λαίλαπα είναι επικίνδυνη για την πλουτοκρατία, ξεκίνησαν μετά άλλο «τροπάρι»: Αυτό της συζήτησης για την «αναποτελεσματικότητα» των αγώνων. Το συμπέρασμα (που ήθελαν να βγάλει ο κόσμος); Εντάξει παιδιά, αγωνίζεστε, αλλά και τι νομίζετε ότι θα βγει..; Αυτή είναι η «αντικειμενική» τους ενημέρωση: Αμα δεν κατορθώσουν να εξαφανίσουν μια μαζική κινητοποίηση, εξαφανίζουν την τεράστια δυναμική και σημασία της. Δηλαδή, τις εξαφανίζουν πάση θυσία. Στην προκειμένη περίπτωση, τις εξαφανίζουν μέσα από την... προβολή τους με τρόπο που καλλιεργεί ηττοπάθεια, συμβιβασμό, απογοήτευση.
«Εταξε» αυτός και η κυβέρνησή του τον ελληνικό λαό στο κεφάλαιο χωρίς περιστροφές και χωρίς τις «σάλτσες» που μας έχει συνηθίσει όταν μιλάει εντός συνόρων. Απλά πράγματα.
Γιατί, βέβαια, καταλαβαίνει κανείς εύκολα τι σημαίνει αυτό: Οτι με τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα οι Ελληνες εργαζόμενοι θα γίνουν πάμφθηνοι και πιο «ευέλικτοι».
Αυτό, κατά τη γνώμη τους, είναι μια «δυναμική οικονομία» που θα «ξεπερνά την ύφεση και θα βαδίζει προς την ανάπτυξη». Ενα ξέφραγο αμπέλι ασυδοσίας για κάθε «επενδυτή» και εγγυημένα κέρδη για όποιον μας ...κάνει την τιμή να μας εκμεταλλευτεί.
Αντιλαμβάνεται κανείς, φυσικά, πόσο αστεία ακούγονται - μετά από αυτό - τα περί «κοινωνικής συνοχής» του Ε. Βενιζέλου και τα περί «καταψήφισης εργασιακών μέτρων» του Φ. Κουβέλη. Η κοροϊδία και το δούλεμα σε ...πλήρη ανάπτυξη.
Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, που διανοείται ακόμη να μιλάει για μια άλλη, φιλολαϊκή Ευρωπαϊκή Ενωση, δεν υπάρχει προφανώς καμία δικαιολογία. «Βάζει πλάτη» με τον τρόπο του στα ψέματα που μας σερβίρουν.
Οταν, λοιπόν, αυτοί ομολογούν με τέτοια ευθύτητα και κυνισμό «πού το πάνε» τι άλλο μένει για το λαό; Τίποτε από το να πάρει τα πράγματα στα χέρια του και να χαράξει αυτός τη δική του πορεία.
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ διάφορα Μέσα Ενημέρωσης να μας «βομβαρδίζουν» με την υποτιθέμενη διαφοροποίηση του Φρ. Ολάντ από την πολιτική της Γερμανίας στην ΕΕ. Ζητάει ευρωομόλογα, μας λένε, και να σταματήσει η λιτότητα.
Μόνο που όλως παραδόξως «παράβλεψαν» ότι χαρακτηρίζει τη λιτότητα «απαραίτητη» όπως και την «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας». Θέλουν να ξεχάσουμε ότι όλοι αυτοί παρά τις δικές τους διαφωνίες έχουν έναν κοινό εχθρό: Τους λαούς...
Το πρόβλημα δεν είναι όμως ότι, απλά, βαφτίζουν «αντιδημοκρατικό» αυτό που δεν έχει τη δική τους έγκριση. Το πρόβλημα είναι πως πασχίζουν να εμποδίσουν οποιαδήποτε συλλογική διαδικασία που, «από τα κάτω», σε σχολές και έτη σπουδών, μπορεί να γονιμοποιήσει τον προβληματισμό των φοιτητών - σπουδαστών από εργατικές - λαϊκές οικογένειες, να δώσει διέξοδο στην αγωνία τους, να δυναμώσει τα αγωνιστικά τους βήματα μέσα από το συντονισμό με το εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Η στάση τους, βέβαια, δεν είναι πρωτόγνωρη. Κάνουν ό,τι ακριβώς και οι εργατοπατέρες μέσα στους τόπους δουλειάς, απορρίπτοντας τη σχεδιασμένη διεξαγωγή Γενικών Συνελεύσεων (π.χ. ΔΕΗ), απαγορεύοντας στις συνελεύσεις να πάρουν αποφάσεις (π.χ. ΕΛΒΟ). Να γιατί η ανοιχτή, θαρρετή και σχεδιασμένη ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση πρέπει να δυναμώσει. Σε κάθε σχολή, σε κάθε σχολειό, αλλά και κάθε τόπο δουλειάς: Να πιεστούν, να αποκαλυφθούν, να πάρουν οι ίδιοι οι φοιτητές και σπουδαστές την υπόθεση της οργάνωσης στα χέρια τους, να απομονώσουν όλες τις δυνάμεις που θέλουν την αυριανή βάρδια των εργαζομένων φοβισμένη, αποπροσανατολισμένη και με σκυμμένο το κεφάλι, να μπαίνει στον τόπο της δουλειάς απλά για να παίρνει οδηγίες για το πώς θα αυξάνει τα πλούτη όσων την ξεζουμίζουν...
Οργίασαν τις προηγούμενες μέρες τα παπαγαλάκια των αστών, με αφορμή την αλλαγή έδρας δύο πολυεθνικών επιχειρήσεων, της ΦΑΓΕ και της «Κόκα Κόλα», από την Ελλάδα σε άλλες χώρες. Και τι δεν είπαν: Για τους συνδικαλιστές που διώχνουν τις επιχειρήσεις, για το «ασταθές οικονομικό περιβάλλον» που προκαλεί η λαϊκή αντίδραση στις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης, για την ενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα και πάει λέγοντας. Μέχρι και την «Γκουντγίαρ» και την «Πιρέλι» της δεκαετίας του '90 θυμήθηκαν για να πουν ότι φταίνε οι εργάτες και οι αγώνες τους, ακόμα και αυτοί που υπολείπονται σήμερα των πραγματικών αναγκών, για τη μετανάστευση των επιχειρήσεων. Αφήνουμε κατά μέρος το γεγονός ότι οι δύο συγκεκριμένες πολυεθνικές μετέφεραν την έδρα τους και όχι την παραγωγική δραστηριότητα σε άλλη χώρα, εκτιμώντας προφανώς ότι στην Ελλάδα, σε συνθήκες κρίσης και αναιμικής ανάκαμψης, έχουν ικανοποιητικά περιθώρια κέρδους, ιδιαίτερα τώρα που η τιμή της εργατικής δύναμης κατρακυλάει με ασύλληπτους ρυθμούς. Τέτοιες επιχειρηματικές κινήσεις είναι συνηθισμένες στον καπιταλιστικό κόσμο. Αλλωστε, η «Κόκα Κόλα» πήγε την έδρα της στην Αγγλία γιατί εκτιμά ότι η ένταξη των μετοχών της στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου θα της αποφέρει νέα κεφάλαια. Ενώ η ΦΑΓΕ πήγε στο Λουξεμβούργο θέλοντας να αξιοποιήσει την πολύ χαμηλή φορολογία του συγκεκριμένου κράτους.
Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα έρχονται να κάνουν φύλλο και φτερό τα ψέματα και την προπαγάνδα των αστών. Πρώτο, μόλις πρόσφατα, ο όμιλος «Καρφούρ» πούλησε όλα του τα δικαιώματα στον ντόπιο συνέταιρο Μαρινόπουλο, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι ισχυρές μερίδες της ντόπιας πλουτοκρατίας επιδιώκουν να ισχυροποιήσουν τις θέσεις τους σε συνθήκες κρίσης και να κυριαρχήσουν στην αγορά την περίοδο της ανάκαμψης που θα ακολουθήσει. Το δεύτερο αποκαλυπτικό στοιχείο είναι ότι μία στις τρεις ξένες άμεσες επενδύσεις που έχουν υλοποιηθεί, ιστορικά, στην Αλβανία, παραμένει ελληνική (ποσοστό 28%), αναδεικνύοντας την Ελλάδα το μεγαλύτερο ξένο επενδυτή για την αλβανική οικονομία, υποσκελίζοντας ακόμη και την Ιταλία. Το σύνολο των ελληνικών επενδεδυμένων κεφαλαίων στην Αλβανία ανέρχεται στα 1,8 δισ. ευρώ, με αυξητικές μάλιστα τάσεις. Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Οτι το κεφάλαιο επενδύει όπου το περιθώριο του κέρδους του είναι μεγαλύτερο. Μ' αυτόν το βασικό νόμο του καπιταλισμού εξηγούνται και οι μεταναστεύσεις κεφαλαίων και επιχειρήσεων, με δεδομένο μάλιστα ότι το Μάαστριχτ τις ανήγαγε σε ακρογωνιαίο λίθο της ΕΕ. Ας αφήσουν τα σάπια για τους αγώνες των εργατών που διώχνουν τάχα τις επιχειρήσεις. Θέλουν εργάτες δούλους, χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα, γι' αυτό προσπαθούν να συκοφαντήσουν τους αγώνες.