Γρηγοριάδης Κώστας

Οι κομμουνιστές ξέρουν και να συνεργάζονται με διαφορετικούς ανθρώπους, κινήσεις, κινήματα, κόμματα, όσο και να σέβονται τις διαφορετικές απόψεις, ιδιορρυθμίες, και τα πιστεύω του καθένα. Οι κομμουνιστές, ταυτόχρονα, έχουν τις ξεχωριστές απόψεις τους, τις θέσεις τους για μια σειρά ζητήματα, βασισμένες στην κοσμοθεωρία τους και τις συλλογικά επεξεργασμένες αποφάσεις του Κόμματος. Με βάση αυτές ασκούν κριτική, υπερασπίζονται τις απόψεις τους, διαδίδουν τις ιδέες τους, δημόσια και κατ' ιδίαν. Αυτό το κάνουν με όλους, πολύ περισσότερο με τους συνεργάτες και συμμάχους τους.

Ας πάψουν να εκπλήσσονται, λοιπόν, ορισμένοι, ή να παριστάνουν τον έκπληκτο άλλοι. Το κάθε κόμμα, η κάθε πολιτική κίνηση, ο κάθε παράγοντας, σε μια συμμαχία, διατηρεί τις ιδιαίτερες απόψεις του, τις εκθέτει και μπορεί να γίνεται σοβαρή και ανοιχτή ιδεολογική συντροφική αντιπαράθεση, αντί για πισώπλατα μαχαιρώματα και διαδικαστικές «κόντρες» άνευ σημασίας, ως συνηθίζεται σε άλλους «αριστερούς» και μη πολιτικούς φορείς. Σ' αυτή την κατεύθυνση το ΚΚΕ θα συνεχίσει σταθερά και αταλάντευτα.

Πόσα μεγάλα λόγια δε μας σερβίρουν κάθε τόσο για την περίφημη «δημοκρατική» αντιπολίτευση, που, δήθεν, θέλει τον εκδημοκρατισμό της Γιουγκοσλαβίας με την απομάκρυνση του Μιλόσεβιτς. Αυτό, δηλαδή, που προβάλλουν οι Ευρω-Αμερικανο-ΝΑΤΟικοί φονιάδες για το ...καλό του γιουγκοσλαβικού λαού! Ασφαλώς, πολλά θα έχουν ακούσει και διαβάσει οι αναγνώστες του «Ρ» για το ποιόν αυτών των «μαχητών» της δημοκρατίας στη Γιουγκοσλαβία. Πιστεύουμε, όμως, ότι είναι αποκαλυπτική, για το συνονθύλευμα των κάθε λογής τυχοδιωκτών, που απαρτίζουν αυτή την ομάδα των ηγετών της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης» στη Γιουγκοσλαβία, η μάζωξη που διοργανώθηκε χτες στην Αθήνα, στο Καβούρι, με τις ευλογίες της ελληνικής κυβέρνησης και την ...εποπτεία των Αμερικάνων. Επικεφαλής, λοιπόν, είναι ο Αλεξάντερ Καραγιόργεβιτς, ο κυνηγημένος «Κοκός» της Γιουγκοσλαβίας, υπάλληλος του Λάτση αυτή την περίοδο. Από κει και πέρα, στη συνάντηση αυτή, το λόγο είχε ο Αμερικανός υφυπουργός αρμόδιος για θέματα Κοσσόβου, Τζέιμς Ντόμπινς, που όχι μόνον παρακολουθεί, αλλά και «συμβουλεύει» τους «δημοκράτες»...

Και για να έχουμε όλη την εικόνα, πρέπει να αναφέρουμε πως οι κύριοι αυτοί, μαζί με τον «ατζέντη» τους, Αμερικανό υφυπουργό, θα μεταβούν μετά στις ΗΠΑ, προσκεκλημενοι, λέει, του Χάρβαρντ να... διδάξουν σε ημερίδα με θέμα: «Το μέλλον της Σερβίας και οι πιθανότητες αναγέννησης της Σερβίας μετά την αλλαγή του καθεστώτος»! Ποιος αμφιβάλλει, πλέον, ότι η «δημοκρατική αντιπολίτευση» στη Γιουγκοσλαβία δεν ενδιαφέρεται για το καλό του λαού της Γιουγκοσλαβίας; Προφανώς, άδικα τους καταγγέλλουν οι Γιουγκοσλάβοι σαν πράκτορες των ΗΠΑ και των Ευρωενωσιακών εταίρων τους. Δεν είναι αμερικανάκια δα... Εύλογα, ίσως, ορισμένοι αναρωτηθήκατε: και η ελληνική κυβέρνηση που τους φιλοξενεί και δίνει στέγη σ' όλους αυτούς ποιον υπηρετεί; Ε, την ελληνική φιλοξενία..!

Ολοι, σχεδόν, οι πολιτικοί των αστικών κομμάτων δηλώνουν τώρα «κεντρώοι». Από τους πάλαι ποτέ «αριστερούς» του ΠΑΣΟΚ, που υπέστησαν «φιλελεύθερη μετάλλαξη», μέχρι τους «καραμπινάτους δεξιούς» της ΝΔ, που, ενώ ως πρόσφατα εξέφραζαν δημοσίως τα φιλοχουντικά και φιλοβασιλικά αισθήματά τους, τώρα ψάχνουν στο γενεαλογικό τους δένδρο να βρουν σχέσεις με τον Ε. Βενιζέλο και τον Γ. Παπανδρέου.

Αλλά, ποιος είπε σ' όλους αυτούς ότι το «Κέντρο» ως παράταξη στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας έπαιξε θετικό ρόλο, ώστε ν' αποτελεί σήμερα σημείο έλξης; Τουναντίον, το «Κέντρο» είναι που, εναλλάξ με τη «Δεξιά», ευθύνεται για πάρα πολλά από τα δεινά που υπέστη αυτός ο τόπος, σε ό,τι αφορά στην εθνική ανεξαρτησία και στα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού μας. Ν' αναφέρουμε σχετικά το «Ιδιώνυμο» του Βενιζέλου, τα «Δεκεμβριανά» του Γ. Παπανδρέου, την εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του επί Πλαστήρα, το «τακίμιασμα» με το παλάτι και τα «Ιουλιανά» μετά, τις ευθύνες για την ανεμπόδιστη ανάπτυξη των χουντικών σταγονιδίων που έφεραν τη δικτατορία και την εμπέδωση της πλήρους εξάρτησης της χώρας μας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ από το ΠΑΣΟΚ, στη μεταπολίτευση. Προς τι, λοιπόν, το πολιτικό «στρίμωγμα» στο «Κέντρο»; Απλώς είναι κι αυτό μια απόδειξη ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αποτελούν πλέον ενιαίο χώρο πολιτικής έκφρασης, δηλαδή, επί της ουσίας, ένα κόμμα χωρισμένο σε δυο μέρη, που διαγκωνίζονται για την κυβερνητική διαχείριση της ίδιας πολιτικής.

Γρηγοριάδης Κώστας

Σιγά μην υπάρχει πρόβλημα ...καθεστωτικό σ' αυτήν την υπόθεση.

Θέλει να ξεχνά, φαίνεται, η κυβέρνηση ότι οι υπόθεση των Ολυμπιακών Αγώνων είναι θέμα διεθνών οικονομικών συμφερόντων, όπου οι πολυεθνικές έχουν τον πρώτο λόγο, αλλά εμείς δεν το ξεχνάμε.

Λέτε η αγαπημένη ασχολία του Σάμαρανκ να είναι να κάθεται να ακούει κάθε βράδυ ...ελληνική τηλεόραση, για να δει τις δηλώσεις του Πάγκαλου; Μάλλον, έχει πιο σημαντικά και πιο προσοδοφόρα πράγματα να κάνει.

Αυτό που σίγουρα μας ανησυχεί πάντως, είναι ότι ο Λαλιώτης φροντίζει από νωρίς να ...«βγάλει την ουρά του απέξω», λέγοντας ότι από το 1997 δεν έχει ευθύνες για την οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων.

Είναι βέβαιο ότι άνθρωποι σαν τον Λαλιώτη ξέρουν πού πρέπει να μπλέκουν και πού πρέπει διακριτικά να αποχωρούν.

Στο θέμα μπερδεύτηκε, βέβαια, και ο ...γνωστός και μη εξαιρετέος «μαϊντανός» Δημήτρης Αβραμόπουλος, με μια δήλωση, που δεν έλεγε απολύτως τίποτε. Φαίνεται ότι τώρα που τελειώσαμε με τις εκλογές αποφάσισε να επιδοθεί στο αγαπημένο του σπορ: Την ανέξοδη (πολιτικά) προβολή.

ΦΑΝΕΡΑ ψήφισε τον πρόεδρο της Βουλής Απόστολο Κακλαμάνη, στο Κοινοβούλιο χτες, ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος, παρά το γεγονός ότι η ψηφοφορία ήταν μυστική. Πριν ρίξει τον φάκελο στην κάλπη, φρόντισε να τον επιδείξει. Προφανώς, έχει πλέον αυξημένες ανάγκες διαφήμισης του κομματικού του πατριωτισμού!

Γιατί μην έχετε αμφιβολία ότι με την οριακή πλειοψηφία που έχει η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ όλοι εκεί μέσα κοιτάζονται μεταξύ τους με ...μισό μάτι, περιμένοντας ποιος θα ...προδώσει τον εκσυγχρονισμό.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι έτσι τα πράγματα; Είναι αλήθεια ότι ο λαός έπραξε ό,τι του αναλογούσε, εξάσκησε τα «δικαιώματα» που του παρέχει το αστικό κράτος και τώρα οφείλει να κάτσει να περιμένει μέχρι την επόμενη 4ετία για να «μιλήσει»;

***

***

Αυτό είναι ένα πρόβλημα που η ολιγαρχία (δικό της πρόβλημα είναι) το γνωρίζει. Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, πως όσο κι αν «εκσυγχρονίσει» τις μεθόδους για την καθυπόταξη των λαϊκών διεκδικήσεων και δικαίων, ο στόχος της να «συνταξιοδοτήσει» τους λαϊκούς αγώνες αποδεικνύεται μάταιος. Τα λαϊκά στρώματα, ακόμα κι αν προηγουμένως εγκλωβίστηκαν στις καλλιεργούμενες αυταπάτες από τα κόμματα της ολιγαρχίας, τίποτα δεν εγγυάται ότι πιστεύουν κιόλας, και μάλιστα ότι θα πιστεύουν στο διηνεκές, τις κοινοβουλευτικές απάτες της άρχουσας τάξης.

Αλλωστε είναι η ίδια η πολιτική των αστών που επιβεβαιώνει στη συνείδηση των μαζών (αργά και βασανιστικά ίσως, αλλά την επιβεβαιώνει) την παρακάτω αλήθεια: «Να αποφασίζεις μια φορά στα κάμποσα χρόνια ποιο μέλος της κυρίαρχης τάξης θα καταπιέζει, θα καταπνίγει το λαό στη Βουλή, να ποια είναι η αληθινή ουσία του αστικού κοινοβουλευτισμού... και στα πιο δημοκρατικά πολιτεύματα» (Λένιν, «Κράτος και Επανάσταση»).

***

Με τέτοια κριτήρια κρίνεται η πάλη των κομμουνιστών όταν δίνεται στη Βουλή, όταν δίνεται για τη Βουλή ή έξω από τη Βουλή. Με κριτήριο την αποτελεσματικότητα της επαναστατικής τους δουλιάς. Η ταξική πάλη συνεχίζεται. Εντός και εκτός Βουλής. Και θα έχει αποτέλεσμα.

Πάντα το «Βήμα» έδειχνε ένα ιδιαίτερο... ενδιαφέρον για τα θέματα παιδείας, αλλά τελευταία, μετά την αλλαγή φρουράς στο αντίστοιχο υπουργείο και την υπουργοποίηση του πρώην αρθρογράφου του, μας έχει κατασυγκινήσει... Εχει πάρει το θέμα εντελώς προσωπικά, για να μην πούμε εργολαβικά...

Να σκεφτείτε ότι προχτές κιόλας ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ διαφώνησε με τις θέσεις της συνδικαλιστικής οργάνωσης των καθηγητών, γύρω από τις εξαγγελίες του Π. Ευθυμίου και, χτες, το «Βήμα» φιλοξένησε άρθρο του κ. Τσούλια και μάλιστα από την πρώτη του σελίδα...

«Η νέα κυβέρνηση, με ορίζοντα τεσσάρων ετών, με σαφή εντολή ανανέωσης προσώπων και πιο φιλελεύθερης πολιτικής (τα αριστερά κόμματα δε συγκεντρώνουν ούτε το 10% του ελληνικού λαού) μπορεί να προχωρήσει τώρα χωρίς δισταγμούς σε όλα όσα έχουν ολοκληρωθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη, με συντηρητικές ή σοσιαλιστικές κυβερνήσεις». Ο αρθρογράφος του «Βήματος» δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να αναμηρυκάζει την κυρίαρχη προπαγάνδα, που προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τα ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων ως «πράσινο φως» για την επιβολή σκληρών νεοφιλελεύθερων μέτρων και μάλιστα άμεσα.

Φυσικά, όπως και πολλές άλλες φορές έχει συμβεί στο παρελθόν, σύντομα θα διαπιστώσει ότι ο εκλογικός εγκλωβισμός των λαϊκών μαζών στις συμπληγάδες του δικομματισμού δε σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι έχουν μετατραπεί σε ραγιάδες και ζητούν από τους δυνάστες τους το «σφάξε με αγά μου να αγιάσω»! Ας προχωρήσουν λοιπόν στις περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές και εδώ είμαστε...

Οχι που θα άφηναν ανεκμετάλλευτο ένα τέτοιο «κελεπούρι» τα ΜΜΕ. Αναφερόμαστε στο οικογενειακό δράμα του νεαρού ζευγαριού από τα Τρίκαλα, που αγωνιούν και αγωνίζονται να πάρουν πίσω το μωρό τους, το οποίο κρατάει, παρά τη θέλησή τους, ο παππούς του, στην Αίγυπτο. Ενα οικογενειακό πρόβλημα που έχει μετατραπεί σε καθημερινό «ριάλιτι σόου» στα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης και σε πρωινές, ενημερωτικές λεγόμενες, εκπομπές. Ευκαιρία, βεβαίως, ζητούσαν τα τηλεοπτικά κανάλια για να «κλείσουν» το πολιτικό ενημερωτικό διάλειμμα των πρόσφατων εκλογών και να «περάσουν» στο κατ' εξοχήν «ειδησεογραφικό» αντικείμενό τους, που είναι η προβολή και εκμετάλλευση του κάθε λογής ανθρωπίνου δράματος, προς εξασφάλιση της περιπόθητης τηλεθέασης. Και βλέπουμε να χρησιμοποιούν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο - ακόμα και τον εκβιασμό - προκειμένου το καθένα να εξασφαλίσει για πάρτη του, περισσότερο και πιο «αποκαλυπτικό» χρόνο τηλεοπτικής παρουσίας του ζευγαριού.

Στο «χορό» της εκμετάλλευσης του δράματος του νεαρού ζευγαριού, εκτός των ΜΜΕ, μπαίνουν και διάφοροι πολιτικάντηδες - μαστόροι στην επίδειξη δήθεν πολιτικής ευαισθησίας για «κοινωνικά προβλήματα» - που προθυμοποιούνται να διεθνοποιήσουν το θέμα, φέροντάς το στα όργανα της ΕΕ. Οχι, βεβαίως, ότι το θέμα δεν έχει, σ' ένα βαθμό και τέτοιο χαρακτήρα, αφού το μωρό είναι Ελληνας πολίτης που κρατείται, παρά τη θέληση των γονιών του, στην Αίγυπτο, αλλά επ' αυτού την πολιτική ευθύνη για την επίλυση του προβλήματος έχει το υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας και όχι ο περίεργος και, εν πολλοίς, ύποπτος πολιτικαντισμός κάποιων ευρωβουλευτάδων, που εμφανίζονται, σαν «νταντάδες» του μωρού, στην τηλεόραση. Κι εν πάση περιπτώσει, δεκτή η οποιαδήποτε συνεισφορά τους για τη θετική έκβαση του προβλήματος, αλλά γιατί αυτή θα πρέπει να διαφημίζεται τόσο;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ετσι, μετά τα περί ευαισθησίας στις ανάγκες των μαθητών και την ανέξοδη και προσωρινή - μόνο για φέτος - μη προσμέτρηση του τεστ δεξιοτήτων στη βαθμολογία των μαθητών, είχαμε χτες και ξαφνική επίσκεψη σε σχολεία για να «αφουγκραστεί» ο υπουργός τις αντιδράσεις του εκπαιδευτικού κόσμου και των μαθητών σχετικά με τις πρόσφατες ανακοινώσεις για τις εξετάσεις. Θυμίζουμε ότι μόλις προχτές είχε ανακοινωθεί το πρόγραμμα των εξετάσεων που θα ξεκινούσαν στις 13 Μάη για την πρώτη κατηγορία και χτες ανακοινώθηκε η μεταφορά τους για μια βδομάδα αργότερα, στις 20 Μάη, για τους εξεταζόμενους με το σύστημα των δεσμών και στις 25 Μάη για αυτούς με το νέο σύστημα. Πάρα το γεγονός ότι η αλλαγή αυτή ήταν επιβεβλημένη και αναγκαία, δεν παύει να μην αναδεικνύει το γεγονός ότι υπάρχει τουλάχιστον μια εμφανής προχειρότητα στις πράξεις του υπουργείου και του υπουργού, τέτοια που το ρητό «τα παιδία παίζει» να ταιριάζει γάντι στην περίσταση.

Σήκω, πολύπαθε

λαέ,

απ' το βαθύ σου

μνήμα,

σήκω, ζωντάνεψε

φτωχέ

των αφεντάδων

θύμα,

από τον ύπνο

στη ζωή

κάνε

το μέγα βήμα!

*

Σήκω πολύπαθε

λαέ,

δεν πάει

παραπέρα,

σήκω, κρατώντας,

δυνατέ,

της πάλης

την παντιέρα,

«δεύρο» απ' τον τάφο

άμα θες

να δεις

μιαν άσπρη μέρα!