ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το... εκατομμύριο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ορισμένοι έχουν αναγάγει σε ζήτημα πρώτης γραμμής το γεγονός ότι ένας, λέει, βουλευτής, μετέφερε 1 εκατομμύριο ευρώ από τις καταθέσεις του, στο εξωτερικό. Πρόκειται για μέγιστη υποκρισία, σε δύο τουλάχιστον επίπεδα.

Πρώτον, επειδή οι... καταγγέλλοντες είναι στελέχη κομμάτων και Μέσα Ενημέρωσης που με όλες τους τις δυνάμεις τάσσονται υπέρ της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων, υπέρ των ξένων επενδύσεων, υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων της δημόσιας περιουσίας κοκ. Με δυο λόγια είναι υπέρ της πολιτικής των εισροών κεφαλαίων που παρατηρήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και των αθρόων εξαγωγών δισεκατομμυρίων ευρώ που γίνεται στις μέρες μας, από όλες σχεδόν τις πολυεθνικές που λειτουργούν στη χώρα. Με αυτή την έννοια το εκατομμύριο του βουλευτή τούς μάρανε...

Δεύτερον, επειδή, αν έχει κάποια σημασία το όλο θέμα, δεν είναι το εκατομμύριο που φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό, αλλά οι καταθέσεις, δεκάδων εκατομμυρίων, που έχουν στην κατοχή τους οι βουλευτές των αστικών κομμάτων. Γιατί, αδελφέ μου γεννιέται το ερώτημα, πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που μόνο σε τραπεζικές καταθέσεις έχουν εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια ευρώ, να παριστάνουν ότι μιλούν εξ ονόματος των εργαζομένων.

Ετσι είναι ο καπιταλισμός, τέτοια η δημοκρατία του, τέτοιοι και οι «αντιπρόσωποι του έθνους», δηλαδή των καπιταλιστών. Σάρκα από τη σάρκα τους είναι οι βουλευτές των αστικών κομμάτων γι' αυτό και διαθέτουν μεγάλες περιουσίες και τραπεζικές καταθέσεις, οι οποίες ξεπερνούν τα εισοδήματα που θα έχουν σ' ολόκληρη τη ζωή τους δεκάδες εργατικά νοικοκυριά. Την ίδια στιγμή όμως να αποφασίζουν για τη χρεοκοπία του λαού...

Υποκριτική «άγνοια»

Ακούγεται απίστευτο, αλλά όμως είναι αληθινό. Η λαλίστατη Ντ. Μπακογιάννη που δεν της ξεφεύγει τίποτα όταν πρόκειται για τις διεκδικήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, ποιεί την νήσσαν όταν πρόκειται να μιλήσει για τα «επιτεύγματα» του συστήματος και των μονοπωλιακών ομίλων που υπερασπίζεται. Δήλωσε λοιπόν άγνοια για το γεγονός ότι οι τιμές των προϊόντων δεν πέφτουν ενώ σφαγιάζονται οι μισθοί και το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος» (εργοδοτικές εισφορές): «Σε μια εποχή που φόροι, χαράτσια και μειώσεις μισθών και συντάξεων είναι η καθημερινή πραγματικότητα για τους Ελληνες πολίτες, κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί ταυτόχρονα δεν μειώνονται οι τιμές στα ράφια, οι τιμές που αγοράζει ο μέσος καταναλωτής», δήλωσε υποκριτικά μετά από συνάντηση που είχε χθες με καταναλωτικές ενώσεις η πρώην υπουργός, ενώ κορυφώνοντας τον εμπαιγμό υποσχέθηκε ότι το κόμμα της θα πάρει πρωτοβουλία να αναδείξει το θέμα αυτό. Φυσικά πρόκειται για καραμπινάτη κοροϊδία. Η υπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι οι τιμές στα προϊόντα διαμορφώνονται ελεύθερα, δηλαδή με βάση τους κανόνες της αγοράς, δηλαδή με γνώμονα τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων και των καρτέλ, που από τη μια συμπιέζουν και συνθλίβουν τους «παραγωγούς» και από την άλλη γονατίζουν τους «καταναλωτές», τα λαϊκά νοικοκυριά. Αλλά φυσικά τέτοιες αλήθειες η πρώην υπουργός δεν μπορεί να τις πει, όσο και αν καυχιέται ότι δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος και μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας. Παραλείπει να διευκρινίσει ότι πρόκειται για την αλήθεια της τάξης της.

Στην υπηρεσία του καπιταλισμού

Λένε «μια εικόνα, χίλιες λέξεις». Οι τετρακόσιες λέξεις των δηλώσεων στο ρ/σ «Βήμα» του βουλευτή της ΔΗΜ.ΑΡ. Γρ. Ψαριανού φτάνουν και περισσεύουν για να συνθέσουν την εικόνα μιας κατ' ευφημισμόν «αριστεράς», δοσμένης στο σύστημα μέχρι το τελευταίο της «κύτταρο». Παραθέτουμε ορισμένες χωρίς περαιτέρω σχολιασμούς:

«Δεν δυναμιτίζουν, καθόλου, την παραμονή μας στο ευρώ οι δηλώσεις και θέσεις μας (...) Η κυβέρνηση που διαπραγματεύεται σκληρά στις Βρυξέλλες, διαπραγματεύεται και με τις ΔΕΚΟ ή χτυπάει προσοχές στις συντεχνίες».

«Εχουμε βγάλει αλλεπάλληλες ανακοινώσεις, όπου καταγγέλλουμε την προσπάθεια ορισμένων να ακυρώσουν την εφαρμογή του νόμου για τα ΑΕΙ και να ακυρώσουν τις εκλογές στα Πανεπιστήμια. Τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι σε τραγική κατάσταση, έπρεπε να εξάγουν παιδεία (...) Και είμαστε το κωλοχανείο της Ευρώπης».

«Από τη μια μεριά έχουμε ακραίες εκφράσεις ξένων περιοδικών που αναφέρονται απαξιωτικά για την Ελλάδα και τους Ελληνες (...) Αλλά δεν έχουμε κάνει ποτέ την αυτοκριτική μας, γιατί πάντα μας φταίνε οι ξένοι. Εμείς δεν φταίμε ποτέ και για τίποτα. Δεν δολοφονήσαμε εμείς ούτε τον Καποδίστρια, ούτε πήγαμε τον Κολοκοτρώνη φυλακή, δεν φταίμε για τον εμφύλιο, για τη Μικρασιατική καταστροφή, για τη χούντα, για τίποτα. Ολα τα έκαναν οι ξένοι».

«Εχουμε μια ανόητη κι αναποτελεσματική αριστερά η οποία βασίζεται σε εμμονές και ιδεοληψίες και δεν βγάζει αυτός ο δρόμος παρά μόνο στο γκρεμό και αδιέξοδο».

Νέοι αγώνες ενάντια στα βάρβαρα μέτρα

Είναι δεδομένο. Η ζωή του λαού μετά τη συμφωνία για ελεγχόμενη χρεοκοπία θα γίνει κόλαση. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν σώζουν το κεφάλαιο. Γι' αυτούς είναι οι πανηγυρισμοί, γι' αυτούς η ανακούφιση. Οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες χρεοκοπούν συνεχώς και ανεξέλεγχτα. Το λένε ήδη. Εχουν πάρει και σχεδιάζουν να πάρουν πίσω τη σταθερή δουλειά, το 8ωρο, τις συλλογικές συμβάσεις, τις συντάξεις, τις παροχές στην Υγεία, την Πρόνοια και την Παιδεία. Για κάθε μία από αυτές τις κατακτήσεις έχουν γραφτεί με αίμα σελίδες και σελίδες με αγώνες της εργατικής τάξης. Αγώνες που δεν κερδήθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη. Μα που σημαδεύτηκαν από πλούσια παρακαταθήκη. Από πείρα που βοήθησε για να ανοίξουν δρόμοι για νέες νίκες, νέες κατακτήσεις. Για να μπορεί η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να ζουν κάτω από κάπως καλύτερες συνθήκες, γιατί πάντα, αυτές οι κατακτήσεις ήταν πίσω από τα πραγματικά δικαιώματα και τις πραγματικές ανάγκες.

Για παράδειγμα, ο αγώνας για το 8ωρο ήταν αγώνας ορόσημο για να μπει τέλος στην άγρια εκμετάλλευση και τη δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ομως, αν και σπουδαία νίκη, παρέμενε πάντα ανοιχτό το κυρίαρχο ζήτημα για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης που είναι η εκμετάλλευση του εργάτη από το αφεντικό ακόμα και μέσα σε αυτές τις 8 ώρες. Οι συλλογικές συμβάσεις ήταν επίσης σπουδαία κατάκτηση που ήρθε με μακροχρόνιους αγώνες και καθόρισε τους όρους που ο εργάτης πουλά την εργατική του δύναμη. Παρέμενε ωστόσο το ζήτημα της απλήρωτης δουλειάς που την καρπωνόταν ο κεφαλαιοκράτης και ακριβώς αυτό στερούσε από την εργατική λαϊκή οικογένεια να απολαμβάνει όλα όσα παράγει για εκείνη και τα παιδιά της.

Με τέτοιους αγώνες είναι ανάγκη η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της να βάλουν εμπόδια και να αποτρέψουν τα βάρβαρα μέτρα, με κλιμάκωση του αγώνα. Παρότι συγκυβέρνηση, τρόικα, εργοδοτικές οργανώσεις βιάζονται να πάρουν αντεργατικά μέτρα, βρίσκουν μπροστά τους σημαντικές δυσκολίες. Μπορεί να παίρνουν μέτρα, ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι δεν παίρνουν υπόψη τους τις εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις, τον αναβρασμό στους τόπους δουλειάς, την οργάνωση της εργατικής τάξης στα εργοστάσια, στα βαπόρια, στα γιαπιά, στις γειτονιές, παντού. Βρίσκουν μεγάλες δυσκολίες. Και βρίσκουν πάντα όσο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα οργανώνει, συσπειρώνει, συγκεντρώνει δυνάμεις. Κόντρα στον αντεργατικό ρόλο των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που συμφωνούν με τους μεγαλοεργοδότες για το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, που βάζουν εμπόδια, υπονομεύουν τους αγώνες. Για παράδειγμα θα ξεκινήσουν οι εργοδότες να εφαρμόζουν τις ατομικές συμβάσεις. Θα το επιτρέψουν αυτό οι εργάτες;

Τέτοιοι αγώνες, ταξικοί, που θα έχουν ζητούμενο τις σημερινές κατακτήσεις και που θα βλέπουν στο να κατακτήσει η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της αυτό που τους ανήκει, την εργατική εξουσία, είναι πια σε πρώτο πλάνο. Αγώνας που θα φτάνει ως το τέλος. Γιατί μόνο ένας λαός που θα αντιπαρατεθεί όχι μόνο στους νόμους που έρχονται στη Βουλή και στα κόμματα που κυβέρνησαν, αλλά θα παλεύει ενάντια στη δικτατορία των μονοπωλίων, μπορεί να βάλει εμπόδια στα μέτρα, μπορεί να δώσει διέξοδο προς όφελος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

Αποπροσανατολισμός...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΒΡΕ ΑΓΩΝΙΑ που τους έπιασε όλους για το ποιος είναι αυτός ο «ένας ή μία» βουλευτής που έβγαλε το 2011 ένα εκατομμύριο ευρώ! Προφανώς τους φαίνεται καλή ...ιστορία για να καλύψει όλα τα υπόλοιπα που γίνονται αυτές τις μέρες στη Βουλή.

Πάντως, όλοι από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ μέχρι τα κανάλια συμφωνούν στο ότι κάτι τέτοιο «είναι νόμιμο, δεν είναι όμως και ηθικό», οπότε τους πιάνει η ευαισθησία τους.

Αραγε η περικοπή των επικουρικών συντάξεων, η κατάργηση των συμβάσεων, οι μειώσεις των μισθών, που σε λίγες μέρες θα τις κάνουν «νόμιμες», είναι... «ηθικές»;

Μήπως αυτό κάνει την πλειοψηφία των μελών του Κοινοβουλίου που ψήφισε τα μνημόνια και τη δανειακή σύμβαση ανήθικους; Ομως όχι! Το έκαναν, λέει, για να «σώσουν τη χώρα» απλά καταστρέφοντας τους εργαζόμενους της χώρας αυτής.

Αντίθετα, έσωσαν τα αρπακτικά που μετατρέπουν τον ιδρώτα αυτών που δουλεύουν σε παχυλές καταθέσεις στην Ελβετία.

Ας μην μπαίνουν, λοιπόν, στον κόπο να μιλάνε για ηθική. Η μόνη «ηθική» που έχουν είναι το κέρδος των εταιρειών και του πλουτισμού του κεφαλαίου. Καμία άλλη...

Κι ας μην ...κλαίγονται για τον ανήθικο βουλευτή αυτοί που ψήφισαν την «ελευθερία μετακίνησης κεφαλαίων» στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που έχει γίνει ένας παράδεισος των πολυεθνικών που μεταφέρουν κεφάλαια από το ένα μέρος στο άλλο ζητώντας περισσότερο κέρδος.

Μήπως στην ΕΕ δεν είναι νόμιμες, νομιμότατες, οι περίφημες οφ σορ εταιρείες για να κρύβει κανείς όσα κέρδη θέλει; Μήπως δεν είναι νομιμότατες οι πρακτικές μεταφοράς κερδών πολυεθνικών από το ένα κράτος στο άλλο για να μη φορολογούνται;

Είναι ψέματα ότι στη Γερμανία, στη Γαλλία και άλλες χώρες η μίζα είναι απολύτως νόμιμη αρκεί να δηλώνεται; Δεν είναι νόμιμες οι σχέσεις πολιτικών με εταιρείες - σπόνσορες;

Γρηγοριάδης Κώστας

Υποκριτές που χτυπούν πισώπλατα τους χαλυβουργούς

Γρηγοριάδης Κώστας

Επιμένουν να σπιλώνουν τον αγώνα των χαλυβουργών οι διάφορες ομάδες που έπιασαν δουλειά, δήθεν «ενοχλημένες» από την προσπάθεια της «Χρυσής Αυγής» να το παίξει φίλος των χαλυβουργών. Κι επιλέγουν, σε μια περίοδο που η εργοδοσία κλιμακώνει τις προκλήσεις και την επιθετικότητά της, να εξαπολύουν επίθεση στους χαλυβουργούς και το σωματείο τους, στο ΠΑΜΕ, στο ΚΚΕ για τη δράση τους υπέρ των χαλυβουργών, προσφέροντας έτσι ανοιχτή στήριξη στον Μάνεση. Ετσι, η χτεσινή «Αυγή» βλέπει ότι είναι «έκθετοι το ΚΚΕ και η διοίκηση του σωματείου των χαλυβουργών» και ενοχλείται επειδή το σωματείο ξεμπρόστιασε με ανακοίνωσή του όλους μα όλους όσοι φορούν τη προβιά του «αλληλέγγυου» (αυτό κάνει και η «Χρυσή Αυγή»), ή του «επαναστάτη» σαν κάτι «αντιεξουσιαστές», τη ΣΕΚ ή το δήθεν επαναστατικό «Ξεκίνημα» και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βγαίνουν και σπιλώνουν τον αγώνα των απεργών. Κάτι τέτοιοι είναι κι αυτοί, που τις τελευταίες μέρες τρέχουν να πουν ότι πρέπει να σταματήσει η ταξική αλληλεγγύη στους χαλυβουργούς. Γιατί ενοχλείται η «Αυγή» από το ξεμπρόστιασμα τέτοιων δυνάμεων;

Αποκαλυπτική είναι όμως και η νέα παρέμβαση που έκανε το «Ξεκίνημα»: Δυναμώνοντας τη συκοφάντηση της απεργίας και συνεχίζοντας την επίθεση στο ΚΚΕ διαπιστώνει ότι «ο σταλινισμός ιστορικά υποτιμά τον κίνδυνο του φασισμού». Φτάνει, μάλιστα, να φορτώσει στο ΚΚ Γερμανίας την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία! Είναι ανιστόρητοι; Δεν έχουν διαβάσει τίποτα; Δεν ξέρουν ότι η σοσιαλδημοκρατία της Γερμανίας ήταν η βασική πολιτική δύναμη που σχεδιασμένα ανέδειξε τους ναζιστές στην κυβέρνηση; Οχι. Απλά: αναπαράγουν συνειδητά την κυρίαρχη ιμπεριαλιστική προπαγάνδα, καλλιεργώντας συνειρμούς για την ταύτιση κομμουνισμού - ναζισμού, επιβεβαιώνοντας και με αυτόν τον τρόπο το ρόλο τους ενάντια στα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Μονόδρομος υπέρ της πλουτοκρατίας

Ούτε «παράλογα» ούτε «αναποτελεσματικά» είναι τα μέτρα του νέου μνημονίου, όπως θέλουν να τα παρουσιάσουν διάφοροι αναλυτές και πολιτικές δυνάμεις που επιδιώκουν να αποκρύψουν τα βαθύτερα αίτια της κρίσης και άρα τη μοναδική φιλολαϊκή διέξοδο που υπάρχει, τη ρήξη και ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Τα μέτρα αυτά είναι βαθιά ταξικά, είναι μονόδρομος για να διασωθεί η πλουτοκρατία και το καπιταλιστικό σύστημα, μετακυλίοντας τα βάρη της χρεοκοπίας στο λαό και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για ανάκαμψη πάνω στα ερείπια των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων. Το λένε, άλλωστε, ανοικτά οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας και της μαύρης συγκυβέρνησης. «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος», δήλωσε ευθέως ο πρόεδρος του ΣΕΒ, ενώ ο υπουργός Οικονομικών βάφτισε το νέο μνημόνιο ως «η μόνη εθνική στρατηγική που έχει προταθεί και που μπορεί να μας οδηγήσει με ασφάλεια στο μέλλον». Μάλιστα, ο Δ. Δασκαλόπουλος σε χτεσινή συνέντευξή του (στον «Real Fm») άφησε στην άκρη τα προσχήματα και τις μάσκες του προστάτη των εργαζομένων που κρατούσε το προηγούμενο διάστημα και επικρότησε τη σφαγή των μισθών και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. «Στην εποχή της κρίσης πρέπει να προσαρμόζονται οι επιχειρήσεις είτε με επιχειρησιακές συμβάσεις είτε με άλλες συμφωνίες και ρυθμίσεις με τους εργαζόμενους», υποστήριξε, εννοώντας προφανώς τις ατομικές συμβάσεις ή τις άτυπες και ευέλικτες εργασιακές σχέσεις.

ΥΓ: Οσο και αν ο πρόεδρος του ΣΕΒ προσπαθεί να δείξει ότι κρατάει τάχα αποστάσεις από το «αναξιόπιστο» πολιτικό σύστημα, ωστόσο ομολόγησε ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι «δικό τους» δημιούργημα. «Τις "προαπαιτούμενες δράσεις" (σ.σ. το πακέτο των μέτρων πριν την εκταμίευση του δανείου) θα τα κάνει η κυβέρνηση που βάλαμε (!) από το Νοέμβριο», είπε χαρακτηριστικά. Γλώσσα λανθάνουσα...

«Διαμαρτυρίες» για το θεαθήναι

«Εξοργισμένα» με την απόφαση του προέδρου της ΝΔ να υπερψηφίσει το νέο μνημόνιο δηλώνουν με επιστολή που του απέστειλαν τα μέλη του προεδρείου της ΔΑΚΕ Ιδιωτικού Τομέα, ενώ ταυτόχρονα διαμαρτύρονται για την «αθέτηση των δεσμεύσεών του απέναντι στη ΓΣΕΕ», όταν τον είχε επισκεφτεί πριν από έναν περίπου μήνα. Μάλλον τους εαυτούς τους και τους εργαζόμενους κοροϊδεύουν τα γαλάζια συνδικαλιστικά στελέχη. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ηγεσία της ΝΔ, πίσω από τις αντιμνημονιακές μάσκες, σταθερά τα δύο προηγούμενα χρόνια έβαλε γερές πλάτες για να περάσουν τα βάρβαρα μέτρα του μνημονίου, υπερψήφισε τη συντριπτική πλειοψηφία των αντιλαϊκών νομοσχεδίων, ενώ άνοιγε διαρκώς δρόμους για πιο αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές όπως αυτές που περιλαμβάνονται στο δεύτερο μνημόνιο, κλίνοντας σε όλες τις πτώσεις την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Αυτό ακριβώς είπε ο Α. Σαμαράς στην αντιπροσωπεία της ΓΣΕΕ, ότι δηλαδή «φυσικά και πρέπει να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας», αλλά οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ επέλεξαν τότε να βγάλουν προς τα έξω κλίμα «σύμπτωσης απόψεων» με την ηγεσία της ΝΔ όσον αφορά τη μείωση του μισθολογικού κόστους! Η εκ των υστέρων διαμαρτυρία τους είναι υποκριτική και για το θεαθήναι, αφού την ίδια στιγμή συμμετείχαν ενεργά στο «διάλογο» των κοινωνικών εταίρων και πρωτοστατούσαν στην εφαρμογή επιχειρησιακών συμβάσεων και γενικότερα των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, βάζοντας πάνω απ' όλα τη διάσωση των επιχειρήσεων. Αυτό ακριβώς συνεχίζουν να κάνουν και τώρα και άρα επί της ουσίας καθόλου δε διαφωνούν με την πολιτική της ηγεσίας του κόμματός τους.

Να συντριβούν και στην κάλπη

Με δυο βασικά σκέλη στην προπαγάνδα τους, τα αστικά κόμματα δείχνουν το κλίμα που θα επιδιώξουν να καλλιεργήσουν ενόψει εκλογών. Το πρώτο αφορά στη σκοπιμότητα της εκλογικής αναμέτρησης. Λένε ωμά ότι μετά τη διευθέτηση της νέας δανειακής σύμβασης, οι κάλπες πρέπει να δράσουν «εκτονωτικά και λυτρωτικά» για το λαό. Τι λένε επί της ουσίας; Οτι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν έχουν κανένα λόγο να οργανώνονται και να παλεύουν ενάντια στα μέτρα και την πολιτική που τα γεννά, αλλά πρέπει να περιμένουν την κάλπη για να εκτονωθούν. Ξέρουν ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια που κλιμακώνεται πρέπει να ενσωματωθεί και με τις εκλογές, πριν ριζοσπαστικοποιηθεί και απειλήσει τη σταθερότητα του αστικού συστήματος.

Αυτό θα επιδιώξουν με τους εκβιασμούς και τα ψευτοδιλήμματα που θα κορυφωθούν προεκλογικά. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που ο Ν. Δένδιας, βουλευτής της ΝΔ, περιέγραψε χτες στη Βουλή το διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών, από τη σκοπιά των αστικών κομμάτων. Οπως είπε, η εκλογική μάχη θα είναι για το «αν η ελληνική κοινωνία θα αποφασίσει να μείνει στην Ευρώπη και να επιδιώξει ένα καλύτερο μέλλον ή αν θα επιλέξει δυνάμεις που εκπροσωπούν το χάος και το μπάχαλο! Αν θα επιλέξει δυνάμεις που εκπροσωπούν την εικόνα της Αθήνας τις προηγούμενες μέρες εδώ έξω, δυνάμεις που επιθυμούν και καλύπτουν την πλήρη αποχαλίνωση των πάντων, εκπροσωπούν και πρεσβεύουν το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος πρέπει απολύτως να γονατίσει, ώστε εκ της καταστροφής του να δικαιωθούν!».

Τι λέει; Με την ΕΕ, το ευρώ, το μνημόνιο, το κεφάλαιο και τα κόμματά του, αλλιώς χάος! Μονόδρομος, δηλαδή, τα μέτρα και η πτώχευση του λαού, γιατί αλλιώς παραμονεύει το μπάχαλο, που έστησαν το κράτος και οι μηχανισμοί του, για να προβοκάρουν την εργατική λαϊκή πάλη, να χτυπήσουν το ταξικό κίνημα. Είναι αδίστακτοι στον τρόπο που πολεμούν το λαό. Επί της ουσίας, του λένε ότι αν στις εκλογές δε διαλέξει ανάμεσα στα κόμματα που υπερασπίζονται την κυρίαρχη πολιτική, αν χρησιμοποιήσει και την κάλπη, για να πολεμήσει τη βαρβαρότητα στη ζωή του, αυτό ισοδυναμεί με χάος. Ταυτίζουν, δηλαδή, το χάος με τη δύναμη που έχει ο λαός να καθορίζει ο ίδιος τη μοίρα του, με οργανωμένη πάλη, αξιοποιώντας και την ψήφο του.

Μάλιστα, είναι τέτοιος ο φόβος τους για το λαό, που έφτασαν στο σημείο να συμπεριλάβουν τον εκβιασμό για «πολιτική σταθερότητα» ακόμα και στην απόφαση του Γιούρογκρουπ. Καμιά ανοχή στην προπαγάνδα τους. Οι εκλογές για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, δεν πρέπει να είναι ούτε εκτόνωση, ούτε λύτρωση. Η ψήφος θα γίνει όπλο στα χέρια τους, αν την αξιοποιήσουν για να τσακίσουν στην κυριολεξία τα κόμματα που του μαυρίζουν τη ζωή, ενισχύοντας ταυτόχρονα το ΚΚΕ, για να μεγαλώσουν τα ρήγματα στο αστικό σύστημα. Ενα τέτοιο αποτέλεσμα θα δώσει ώθηση στην πάλη τους, που πρέπει να κλιμακωθεί, βάζοντας στο στόχαστρο όχι μόνο τα μέτρα, τα μνημόνια και τα κόμματα που τα υπηρετούν, αλλά την ίδια τη δικτατορία των μονοπωλίων, μέχρι να την ανατρέψουν.