Ποιος τα λέει αυτά; Ενας κατεξοχήν θιασώτης της ΕΕ, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος, ένα στέλεχος και ένα κόμμα που ψήφισαν το Μάαστριχτ, που στήριξαν όλες τις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ, την ίδια την ΕΕ με νύχια και με δόντια. Είναι τουλάχιστον πρόκληση. Πολύ περισσότερο που δεν αποτελεί προϊόν κάποιας ειλικρινούς μεταμέλειας, αλλά λόγια αποπροσανατολισμού όπως σαφώς προκύπτει απ' αυτό που άφησε για το τέλος: «...που θα αποτελέσει μήνυμα προς όλους τους λαούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης για κοινούς αγώνες και για νέους συσχετισμούς στην Ευρώπη». Οι ευρωενωσιακοί μηχανισμοί που κατά τα άλλα στηλιτεύει ο κ. Αλαβάνος παίρνουν μεγάλη χαρά όσο βρίσκουν πρόθυμους να παραμυθιάζουν τους λαούς ότι κάποια στιγμή θα αλλάξουν οι συσχετισμοί στην ΕΕ και θα μεταλλαχτεί σε φιλολαϊκή η λυκοσυμμαχία των ιμπεριαλιστών...
«Η συμμετοχή στο διάλογο με τις θέσεις μας, την ανάδειξη των προτεραιοτήτων και το κάλεσμα της κυβέρνησης να λάβει μονομερώς τις πολιτικές και θεσμικές πρωτοβουλίες που είναι ώριμες και αποτελούν κοινό τόπο ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων (βλέπε απόδοση του κράτους όσων το ίδιο χρωστάει στα Ταμεία, ενεργοποίηση πολύ αυστηρότερων διατάξεων και προπαντός ελέγχων για άμεση απόδοση βεβαιωμένων ασφαλιστικών εισφορών από επιχειρήσεις και ιδιώτες, κατάργηση αντιασφαλιστικών διατάξεων του νόμου Πετραλιά), αποτελεί την υπεύθυνη στάση. Το όποιο παρακολούθημα της στάσης του ΚΚΕ δεν θα προσκομίσει κανενός είδους όφελος».
Τα παραπάνω δήλωσε χτες ο Δ. Χατζησωκράτης, στέλεχος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς πιστεύει ότι όλα τα οφέλη θα προκύψουν απ' τη συμμετοχή σε ένα στημένο διάλογο, στον οποίο η κυβέρνηση προσέρχεται με δεδομένη την απόφασή της να προχωρήσει σε νέες ανατροπές κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων και τον οποίο θέλει για άλλοθι ώστε να τις περάσει με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις. Κι έχει δίκιο. Πράγματι θα προκύψουν οφέλη, αλλά για την πλουτοκρατία, όχι για τους εργαζόμενους και τους άλλους ανθρώπους του μόχθου. Κι αυτή η υπεύθυνη στάση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαιο ότι αναγνωρίζεται και εκτιμάται απ' όσους επιθυμούν διακαώς να ξεμπερδεύουν με εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, να μειώσουν κι άλλο την τιμή της εργατικής δύναμης για να αυξήσουν κι άλλο τα κέρδη τους.
Την ανάγκη να σημειώσει πως ο κοινωνικός διάλογος ξεκίνησε «χωρίς την παρουσία αστυνομικών δυνάμεων, αλλά με την παρουσία των διαπιστευμένων δημοσιογράφων και των πρακτικογράφων του υπουργείου» αισθάνθηκε χτες το υπουργείο Εργασίας κι έστειλε γι' αυτό σχετικό δελτίο Τύπου.
Ακόμα κι αν η κυβέρνηση επιλέγει να απολογηθεί για τη συχνή «αξιοποίηση» των κατασταλτικών δυνάμεων στο χειρισμό μιας σειράς κρίσιμων για τους εργαζόμενους ζητημάτων, δεν μπορεί να το καταφέρει. Ο βίαιος χαρακτήρας της στάσης της δεν αφορά στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τις εκάστοτε καταστάσεις. Αφορά στο ίδιο το περιεχόμενο της πολιτικής που ασκεί και επιβάλλει τη θέληση της μειοψηφίας, της πλουτοκρατίας, έναντι της πλειοψηφίας, των παραγωγών του πλούτου...
Προχτές ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. κατηγόρησε τους Ελληνες γιατί αγοράζουν 3 κιλά πορτοκάλια και όχι τρία (3) πορτοκάλια ή γιατί αγοράζουν ολόκληρο καρπούζι και όχι μια φέτα, που κατά τη γνώμη του είναι το σωστό και συνετό... Χτες, ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος ευχήθηκε «μακάρι να είχαν περάσει οι συστάσεις Γιαννίτση» γιατί «δε θα ήμασταν σήμερα σ' αυτή την απόγνωση με το ασφαλιστικό» και «όσο οι κυβερνήσεις τρομοκρατούνται απ' τα συνδικάτα, τόσο το πρόβλημα θα γιγαντώνεται».
Οι φωστήρες της Καλλιρρόης πώς και δεν έχουν σκεφτεί να προτείνουν να πετιούνται στον Καιάδα όσοι κοντεύουν την ηλικία συνταξιοδότησης, ώστε να λυθεί διά παντός το ασφαλιστικό «πρόβλημα»; Αν και όπως το πάνε, όλα θα πρέπει να τα περιμένουμε... Εκτός κι αν τους κόψουν το βήμα, εκείνοι στους οποίους ο ΛΑ.Ο.Σ. θέλει να κόψει τα πάντα.
Την αρχή έκανε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, που - γεμάτος κατανόηση- δικαιολόγησε την ανησυχία του κόσμου για το ότι όταν ανοίγει θέμα με το Ασφαλιστικό μπορεί να είναι και για ...κακό.
Μετά ήρθαν τα πρωτοκλασάτα στελέχη και οι βουλευτές, που μας λένε πως όλα γίνονται για τη ...βελτίωση των όρων Κοινωνικής Ασφάλισης.
Στη συνέχεια ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος, που - όπως είπε χτες- δεν κάνει «δίκη προθέσεων» και το τι θέλει η κυβέρνηση θα φανεί στην πράξη.
Προσθέστε και τους παμμέγιστους αναλυτές τηλεοράσεων και ραδιοφώνων, που έχουν αποφασίσει πως ένας διάλογος για το Ασφαλιστικό είναι απαραίτητος εδώ και τώρα.
Κι εμείς ρωτάμε πολύ απλά: «Ανοιξε» ποτέ συζήτηση ή ξέσπασε θόρυβος για το Ασφαλιστικό τα τελευταία 20 χρόνια και αυτό να ήταν για καλό;
Από τους νόμους Σουφλιά, περάσαμε στις προτάσεις Γιαννίτση και τους νόμους Ρέππα, για να συνεχίσει η ιστορία με το νόμο Πετραλιά. Δηλαδή, γιατί να είναι διαφορετικός ένας επικείμενος ...νόμος Λοβέρδου;
Και το πρόβλημα δεν είναι ότι αθροίζονται νομοθεσίες με ονόματα υπουργών. Το πρόβλημα είναι ότι αποσαθρώνεται ολοένα και περισσότερο η Κοινωνική Ασφάλιση.
Οσο για τα ...κολπάκια των εκάστοτε κυβερνώντων, κι αυτά τα έχουμε μάθει καλά. Οι ρυθμίσεις θα αφορούν τις τάδε ή τις δείνα ηλικίες, εκείνους ή τους άλλους κλάδους κ.λπ...
Ξεχάστε το, ό,τι δουλειά κι αν κάνετε, όσο χρόνων κι αν είστε. Στην ...πληρωμή της κρίσης δε σκοπεύουν να κάνουν εξαιρέσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους. Μας θέλουν όλους.
Μόνο που μας θέλουν άβουλους και «συνδιαλεγόμενους». Γι' αυτό πρέπει να μας βρουν αποφασισμένους και αγωνιζόμενους.
Το παραμύθι είναι λίγο - πολύ το ίδιο: «Η χώρα οδηγείται σε χρεοκοπία αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα και προωθηθούν "διαρθρωτικές αλλαγές"», ή ότι «η ΕΕ θα παραδώσει την Ελλάδα στα νύχια του ΔΝΤ» κ.ά. Το λανσάρισμα το αναλαμβάνουν οι «έγκυρες» εφημερίδες του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, ενώ τη σκυτάλη παίρνουν «σαν έτοιμα από καιρό» τα εγχώρια παπαγαλάκια που αρχίζουν να κρώζουν εκκωφαντικά: «Γιατί καθυστερείτε; Θα μας τιμωρήσουν οι αγορές! Πάρτε τώρα μέτρα για το ασφαλιστικό, τις εργασιακές σχέσεις, το πάγωμα των μισθών, την αύξηση των έμμεσων φόρων κ.ο.κ.». Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που εφαρμόζουν τέτοιες τρομοκρατικές μεθόδους, αν και κάθε φορά κάνουν περισσότερη «φασαρία» για να σκεπάσουν κάθε άλλη αντίθετη «φωνή». Είναι ολοφάνερο ότι ο εσμός αυτών των «αρπακτικών» δεν παίρνει από λόγια και «διαλόγους». Αντιλαμβάνονται όμως πολύ καλά και φοβούνται τη δύναμη των εργαζομένων, πολύ περισσότερο όταν εκφράζεται με οργανωμένους αγώνες με ταξικούς στόχους. Αυτό ακριβώς είναι σήμερα το ζητούμενο.
Ο τρόπος που η κυβέρνηση, διά στόματος Α. Λοβέρδου, άνοιξε τα χαρτιά της στο διάλογο - απάτη για το Ασφαλιστικό, είναι καρμπόν της μεθόδευσης που ακολούθησε η κυβέρνηση της ΝΔ, γεγονός που προδικάζει με μαθηματική ακρίβεια ότι επέρχεται νέα αντιασφαλιστική επίθεση. Οπως θυμούνται οι πάντες, ακόμα και όταν ψηφιζόταν στη Βουλή ο «νόμος Πετραλιά», με τον οποίο μειώνονταν οι συντάξεις, αυξάνονταν τα όρια ηλικίας, διπλασιαζόταν ο αριθμός των ενσήμων για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κ.ά., η κυβέρνηση της ΝΔ και ο πρώην πρωθυπουργός συνέχιζε να ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση είναι συνεπής στις προεκλογικές υποσχέσεις της, τα γνωστά «τρία δεν» (δεν θα μειωθούν οι συντάξεις, δεν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, δεν θα αυξηθούν οι εισφορές). Την ίδια ακριβώς μέθοδο επιχειρεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τον υπουργό Εργασίας να διαβεβαιώνει ότι για την κυβέρνηση ισχύουν τα «τρία δεν»... Φρόντισε όμως να «υποσημειώσει» πως «όποια μέτρα ληφθούν, θα προκύψουν από τον οργανωμένο διάλογο». Κραυγάζει το σχέδιο εξαπάτησης. Προς το τέλος του «διαλόγου», και κάτω από την αφόρητη πίεση της ιδεολογικής τρομοκρατίας που θα ασκήσουν, χάρη στις αναλογιστικές ή άλλες μελέτες, θα επιχειρήσουν να ψηφίσουν το νέο ασφαλιστικό τερατούργημα. Οι εργαζόμενοι, όμως, που έχουν συσσωρευμένη πείρα από τέτοιες «κομπίνες», δεν πρόκειται να αφήσουν να τους οδηγήσουν ως «πρόβατα επί σφαγή»...
Καμιά απάντηση δεν έδωσε ο υπουργός Εργασίας Ανδρ. Λοβέρδος στην αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, για την αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας. Είπε, μάλιστα, πως δεν έχει τίποτα καινούριο να πει για ένα θέμα απ' το οποίο εξαρτάται η ζωή και το μέλλον των οικοδόμων και των οικογενειών τους. Γιατί; Για ποιο λόγο;
Το ζήτημα, βέβαια, είναι, όχι ότι ο υπουργός Εργασίας δεν έχει κάτι να πει, αλλά ότι, όπως η σημερινή του ΠΑΣΟΚ, έτσι και κάθε αστική κυβέρνηση δεν έχει να επιδείξει τίποτα από την πολιτική που απαιτείται για μιαν οικοδομική δραστηριότητα, που όχι μόνο θα απαντήσει στην ανεργία των οικοδόμων, αλλά και στο κρίσιμο ζήτημα της λαϊκής στέγης. Ο υπουργός «δεν είχε τίποτα να πει», διότι και στο θέμα της οικοδομικής δραστηριότητας αποτυπώνονται οι δύο δρόμοι ανάπτυξης που υπάρχουν: Απ' τη μια, αυτή που συνδέει την αναθέρμανσή της με την κατασκευή σχολείων, νοσοκομείων, αντιπλημμυρικών, αντισεισμικών έργων κ.λπ. Δηλαδή, κατασκευές έργων σε όφελος του λαού. Απ' την άλλη, αυτή που συνδέει την οικοδομική δραστηριότητα με τα κέρδη των εργολάβων και την κατασκευή έργων που απαντούν στις ανάγκες της αστικής τάξης.
Να γιατί, από τη μία, οι εργάτες με την ταξική τους συσπείρωση και πάλη πρέπει να παλεύουν για αιτήματα που θα τους ανακουφίσουν (π.χ. έκτακτο επίδομα στους ανέργους), αλλά και χωρίς αυταπάτες να δυναμώνουν την πάλη που θα συγκρουστεί ολοκληρωτικά με την πολιτική που ποδοπατά τις ανάγκες τους και προωθεί ανάπτυξη αντίθετη από τα δικά τους συμφέροντα. Σ' αυτό το ζήτημα, η κυβέρνηση έχει να πει πολλά. Και τα λέει, με την πολιτική της...