Παπαγεωργίου Βασίλης

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον πρόεδρο της ΝΔ «η Ελλάδα χρειάζεται πέρα από όλα τα άλλα μια μείζονα τομή. Κυρίως στις συνειδήσεις όλων μας - πολιτικών, πολιτών, ηγετών και διαμορφωτών κοινής γνώμης: Την αποενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας!». Απολαυστικό όμως και το εγκώμιο που έπλεξε για τον σύγχρονο επιχειρηματία. Ιδού μια μικρή γεύση: «Ο επιχειρηματίας είναι ο κατ' εξοχήν διαχειριστής οικονομικών και κοινωνικών πόρων. Δημιουργεί πλούτο, εισόδημα, θέσεις απασχόλησης, φορολογικά έσοδα, τραπεζική κίνηση, επενδύσεις, καταθέσεις, εξαγωγικά επιτεύγματα. Αν πάει καλά, κι όσο πάει καλά, ο ίδιος κερδίζει πολλά, και η κοινωνία κερδίζει επίσης. Αν δεν πάει καλά, ο ίδιος συνήθως καταστρέφεται και η κοινωνία μπορεί πάντα να τον αντικαταστήσει με έναν άλλο επιχειρηματία». Η απορία δεν είναι, βέβαια, πού έμαθε πολιτική οικονομία, αλλά αν πιστεύει ότι μπορεί να λανσάρει ως καινούρια τα πλέον σκουριασμένα και χρεοκοπημένα ιδεολογήματα.

Σύμφωνο «Εσωτερικής Κοινωνικής Συνοχής» θα παρουσιάσει τη Δευτέρα ο δήμαρχος Αθήνας, Ν. Κακλαμάνης, το οποίο θα στοχεύει, ανάμεσα σε άλλα, στην «ευρεία δημοκρατική συναίνεση και τη διασφάλιση των δικαιωμάτων όλων στην πόλη», όπως μας πληροφορεί το σχετικό δελτίο Τύπου.

Από ποιους, όμως, και για ποιο πράγμα ακριβώς ζητά συναίνεση η διοίκηση του δήμου; Μήπως από τους μετανάστες για τις επιχειρήσεις - «σκούπα» που υφίστανται στο κέντρο της πόλης με τη συνδρομή των συνεργείων του δήμου, με στόχο δήθεν τη δημόσια υγεία; Μήπως από τους δημότες που «βλέπουν» βασικά δικαιώματά τους, όπως αυτό της «απόλαυσης» του δημόσιου χώρου, κοινωνικών υπηρεσιών, πολιτισμού και συμμετοχής στα κοινά, να καταπατούνται;

Είναι προφανής ο στόχος του δημάρχου να εμφανίσει - οι δημοτικές εκλογές είναι κοντά, άλλωστε - ένα δήθεν φιλολαϊκό προσωπείο και αλληλέγγυο στα δεινά των λαϊκών στρωμάτων. Γιατί ως προς «τα δικαιώματα όλων στην πόλη» είναι φούμαρα. Μόνο τα δικαιώματα των επιχειρηματιών προωθεί. Γι' αυτό όσο και να προσπαθεί να λουστράρει την εικόνα του δεν πρόκειται να καταφέρει να μη θυμούνται οι εργαζόμενοι την αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοσε κατά τη διάρκεια της θητείας του σε βάρος τους, σε συνεργασία και με τις εκάστοτε κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ...

Είδε το λογαριασμό του κινητού τηλεφώνου και έτριβε τα μάτια της. Μα πού τα έκανα όλα αυτά τα τηλέφωνα; συλλογιζόταν. Κοίταξε καλύτερα τον αναλυτικό λογαριασμό χρεώσεων και είδε ότι σε 100 τουλάχιστον περιπτώσεις υπήρχε χρέωση με το ποσό 1,70 ευρώ. Επικοινωνεί με την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας και την παραπέμπουν σε κάποια από τις γνωστές εταιρείες που στέλνουν μηνύματα με τραγούδια, κλπ. Κάθε μήνυμα χρεώνεται με 1,70 ευρώ... Στην εύλογη ερώτησή της, γιατί της στάλθηκαν τα μηνύματα αυτά, χωρίς τη συγκατάθεσή της, από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής της απάντησαν ότι θα σταματήσουν να τα στέλνουν... Ούτε καν συγνώμη δε ζήτησαν. Και τι θα γίνει με τα 170 - τουλάχιστον - ευρώ που χρεώθηκαν ακουσίως στο λογαριασμό; Για να τα διεκδικήσει θα πρέπει να καταφύγει στα δικαστήρια και να δικαιωθεί μετά από ...5 χρόνια.

Και αυτό είναι το λιγότερο. Με την κατ' εξακολούθηση απάτη που στήθηκε με τις πολιτικές της «απελευθέρωσης» των τηλεπικοινωνιών, γεγονός που οδήγησε στην ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ και στη δημιουργία κάθε είδους πιράνχας της ...ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που εξαπατούν τους εργαζόμενους, τι θα κάνουμε; Η λύση είναι μία. Κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Κοινωνικός, εργατικός έλεγχος. Δημιουργία μιας νέας κοινωνίας, χωρίς τους σφετεριστές του κοινωνικά παραγόμενου προϊόντος. Ο λαός αφέντης στον τόπο του.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μετά βδελυγμίας αποτάσσεται το «Σημιτικό» παρελθόν ο Παπανδρέου και σιγά σιγά τους ξεφορτώνεται τον έναν μετά τον άλλον.

Κι ο Σαμαράς, όμως, δεν πάει πίσω. Εξω ο Παυλίδης, έξω ο Βουλγαράκης, έξω κι ο Ρουσόπουλος! Για άλλους λόγους, αλλά ...εκτός και η Μπακογιάννη.

Πάει, καθάρισε το πολιτικό σκηνικό. Γίνεται καινούργιο, λαμπερό, ελκυστικό, έτοιμο για μια νέα Ελλάδα «πράσινη» ή «γαλάζια». Ο,τι προτιμάτε...

Μια μικρή παρατήρηση μόνο: Οι νόμοι και οι πολιτικές του Σημίτη, του Μαντέλη, του Βουλγαράκη, του Ρουσόπουλου, του Παυλίδη, της Μπακογιάννη και όποιων προστεθούν στον κατάλογο τι θα γίνουν;

Μήπως αλλάζουν; Μήπως καταργούνται; Μήπως εξοβελίζονται από τα προγράμματα, τις θέσεις και τις πρακτικές των κομμάτων;

Προφανώς, όχι. Κι επειδή μένουν και ενισχύονται και γίνονται χειρότερες και πιο αντιλαϊκές, λυπούμαστε, αλλά δε θα το «χάψουμε» το παραμύθι.

Και το κυριότερο είναι πως δε θα το χάψουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι, οι νέοι, οι άνεργοι και όλοι όσοι πλήττονται βάναυσα με τα μνημόνια που στηρίζουν όλοι αυτοί οι «λαμπεροί» και «καινούριοι».

Αν έχουν αμφιβολία γι' αυτό, τους πληροφορούμε ότι δεν είναι καθόλου μακριά η ώρα που θα το διαπιστώσουν.

ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ έκανε ο Καρατζαφέρης για τον έλεγχο του δημόσιου χρέους χτες στη Βουλή και ... όλες του φάνηκαν θαυμάσιες του αντιπροέδρου Θεόδωρου Πάγκαλου. Πραγματικά, ενθουσιάστηκε...

Βεβαίως, η κάθε κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να επιλέγει τους συμβούλους της, αλλά θα μπερδευτούμε κι εμείς στο τέλος με το τι ...χρώμα έχει η πολυκατοικία.

Γρηγοριάδης Κώστας

Την ιστορία μιας κάποιας Ντίνας, την οποία μάλιστα ισχυρίζεται ότι γνωρίζει και προσωπικά, επικαλείται ο Σταύρος Τζίμας στην «Καθημερινή» για να βγάλει τη χολή του σε βάρος των εργατικών αγώνων. Σύμφωνα με την εξιστόρησή του, η εργαζόμενη έχασε τη δουλειά της σε εστιατόριο της Θεσσαλονίκης, όταν ο ιδιοκτήτης του προχώρησε παράνομα σε «lock out», επειδή στο συγκεκριμένο κατάστημα αναπτύχθηκαν κινητοποιήσεις, προκειμένου να επαναπροσληφθεί εργαζόμενος που διεκδίκησε τα δικαιώματά του.

Σ' ένα δηλητηριώδες παραλήρημα, ο αρθρογράφος της εφημερίδας του Αλαφούζου κατηγορεί το ΠΑΜΕ για το γεγονός ότι έμεινε άνεργη η συγκεκριμένη υπάλληλος, την οποία, μάλιστα, χαρακτηρίζει ειρωνικά «θύμα της επανάστασης». Κάνει λόγο για «διαρκή "επαναστατική πολιορκία" του εστιατορίου», για παράκαμψη της «ευαίσθητης σε τέτοιου είδους ζητήματα Επιθεώρησης Εργασίας», για «ισοπεδωτική τακτική του "ταξικού" σωματείου» που «στέρησε το ψωμί» από την υπάλληλο και για τον «ψυχρό και βλοσυρό καθοδηγητή», το «επαγγελματικό κομματικό στέλεχος», που «πληρώνεται για να πουλάει, εκ του ασφαλούς, επανάσταση, χωρίς να κινδυνεύει να χάσει τον μισθό του (εκτός και αν διαφωνήσει με τη γραμμή του κόμματος, οπότε θα απολυθεί μαζί μ' έναν τόνο λάσπης)». Διαμαρτύρεται, μάλιστα, επειδή το ΠΑΜΕ κατήγγειλε το άθλιο ρεπορτάζ της «Καθημερινής», το οποίο έμοιαζε με δελτίο Τύπου της επιχείρησης που έκανε «lock out».

Αφήνουμε κατά μέρος τις ανακρίβειες στο ρεπορτάζ του Τζίμα και την άθλια ιστορία του. Τι δε λέει στους αναγνώστες του; Οτι η συγκεκριμένη επιχείρηση απασχολούσε ανασφάλιστους και υποαμειβόμενους εργαζόμενους, χωρίς να τηρεί τις συμβάσεις εργασίας, όπως αποδείχθηκε έπειτα από αλλεπάλληλους ελέγχους της Επιθεώρησης Εργασίας και του ΙΚΑ. Μέσα στον Απρίλη απέλυσε εργαζόμενο που διεκδίκησε τα δικαιώματά του. Επειτα από τις αντιδράσεις και τις κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας των εργαζομένων, δεσμεύθηκε να τον επαναπροσλάβει, κάτι που στη συνέχεια αναίρεσε. Και, τελικά, έκλεισε το κατάστημα και πέταξε στην ανεργία όλους τους εργαζόμενους, προφανώς επιχειρώντας να στρέψει εργαζόμενους εναντίον εργαζομένων. Αυτά για τον Τζίμα και την «Καθημερινή» είναι ψιλά γράμματα, αφού η λογική τους είναι να πάει καλά η επιχείρηση και για τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους «έχει ο θεός ». Αλήθεια, γιατί τόσον καιρό η «Καθημερινή» και ο κάθε Τζίμας, αφού καμώνονται πως νοιάζονται για τους εργαζόμενους και τη δουλειά τους, δεν πήγαν στο συγκεκριμένο εστιατόριο να κάνουν ρεπορτάζ για τις συνθήκες εργασίας; Αστείο ερώτημα. Τα κάτεργα υπερασπίζονται και κάτεργα ονειρεύονται για όλους τους εργαζόμενους. Γι' αυτό γράφουν εμετικά και κατά παραγγελία σε βάρος του ΠΑΜΕ και των εργατικών αγώνων.