Για τον έναν χρόνο από τις πλημμύρες μίλησε όμως και ο Στ. Πέτσας, βουλευτής και πρώην υπουργός, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Και τι είπε; Οτι «αυτός ο χρόνος ήταν ένας εύλογος χρόνος προκειμένου να διαμορφωθεί το συνολικό σχέδιο αποκατάστασης για τη Θεσσαλία, η οποία έχει πληγεί πάρα πολύ από το 2020, πρώτα από τον "Ιανό", μετά από το σεισμό τον Μάρτιο του 2021, μετά ξανά από τον "Daniel" (...) Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Χρειάζεται ένα "σχέδιο Μάρσαλ" για τη Θεσσαλία. Οι καταστροφές είναι τεράστιες». Πρόσθεσε μάλιστα ότι έχει γίνει «σημαντική προσπάθεια το τελευταίο διάστημα», φέρνοντας ως παράδειγμα τα χωριά του Δομοκού, όπου τα χωράφια καθαρίστηκαν από τις πέτρες και πλέον μπορούν να καλλιεργηθούν! Αφού λοιπόν το «επιτελικό» και «ψηφιακό» κράτος κατάφερε να ...«ξεπετρίσει» τα χωράφια στον Δομοκό έναν χρόνο μετά την πλημμύρα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχεί ο λαός.

Για «σχέδιο Μάρσαλ» μιλούσε ο Στ. Πέτσας και το 2021, διαφημίζοντας το Ταμείο Ανάκαμψης ως «εργαλείο για την επανεκκίνηση της οικονομίας από τους δήμους και τις Περιφέρειες». Κι έπεσε διάνα! Γιατί όπως το Ταμείο Ανάκαμψης, έτσι και το «σχέδιο» που ετοιμάζει η κυβέρνηση για τη Θεσσαλία, καμιά σχέση δεν έχει με τις αγωνίες των πλημμυροπαθών για ουσιαστικά μέτρα αποκατάστασης, αποζημιώσεις 100%, έργα προστασίας και θωράκισης από φυσικές καταστροφές. Αντίθετα - όπως επιβεβαιώνει και το σχέδιο των Ολλανδών - οι μόνες «αγωνίες» που παίρνει υπόψη της η κυβέρνηση, είναι αυτές των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, που βλέπουν την καταστροφή ως «ευκαιρία» για νέα πεδία κερδοφορίας. «Σωτήρες» δεν υπάρχουν για τον λαό της Θεσσαλίας, με κανένα «σχέδιο ανασυγκρότησης» από την αστική τάξη, την κυβέρνηση και τα κόμματά της. Μόνο ο δικός του οργανωμένος αγώνας μπορεί να ταρακουνήσει τα νερά, διεκδικώντας ακόμα και τα αυτονόητα που έχει ανάγκη ο τόπος, τα οποία απορρίπτονται όμως από την κυβέρνηση ως «μη ανταποδοτικά» για το κεφάλαιο και «κοστοβόρα» για το κράτος.

Καθώς εντείνεται το παζάρι Τουρκίας - Ελλάδας πάνω στον «οδικό χάρτη» που αποφασίστηκε στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, μια σειρά από εξελίξεις διαμορφώνουν νέα δεδομένα - αν όχι τετελεσμένα - στην περιοχή. Για παράδειγμα, ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει ακόμα το ελληνοτουρκικό επεισόδιο στην Κάσο. Η κυβέρνηση προσπαθεί να το υποβαθμίσει, αλλά οι πληροφορίες κάνουν λόγο για συμβιβασμούς που δημιουργούν «νέα κατάσταση» στο Αιγαίο. Επίσης, δεν περνάει απαρατήρητη η αναθέρμανση των σχέσεων ΗΠΑ - Τουρκίας, όπως με το σχέδιο πώλησης των F-35, αλλά και οι επιχειρηματικές συμφωνίες που κλείνει η κυβέρνηση Ερντογάν με μεγάλα δυτικά μονοπώλια, όπως η αμερικανική «Exxon» και η βρετανική «Shell», που καθιστούν τη χώρα ενεργειακό κόμβο και αναβαθμίζουν τον ρόλο της στην «ανακατεύθυνση» του LNG από διάφορες αγορές προς την Ευρώπη. Ειδικά οι ΗΠΑ αναφέρονται όλο και πιο συχνά στον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η Τουρκία «σε μεγάλες κρίσεις, όπως στην Ουκρανία, στον Καύκασο, στη Μέση Ανατολή», επιβεβαιώνοντας ότι στο παρασκήνιο εντείνονται οι προσπάθειες να δεθεί πιο στέρεα με το δυτικό - ευρωατλαντικό στρατόπεδο. Την ίδια ώρα, βέβαια, αξιοποιώντας τη δυναμική της στην περιοχή, η Τουρκία «γλυκοκοιτάει» και τους BRICS, καταγγέλλοντας την ΕΕ ότι απορρίπτει την προοπτική μιας στενότερης οικονομικής συνεργασίας. Μέσα σ' αυτό το σκηνικό, τα «τύμπανα» σε Ελληνοτουρκικά και Κυπριακό χτυπούν όλο και πιο δυνατά, δείχνοντας προς επώδυνους συμβιβασμούς. Η συζήτηση, μάλιστα, ακουμπάει και τις διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, για να έχουν οι όποιες αποφάσεις τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση από τα κόμματα του ευρωατλαντισμού.

1905 Υπογράφεται η Συνθήκη του Πόρτσμουθ, με την οποία λήγει ο Ρωσοϊαπωνικός πόλεμος. Η ηττημένη Ρωσία παραχωρεί στη νικήτρια Ιαπωνία τη νήσο Σαχαλίνη και τα λιμενικά - σιδηροδρομικά προνόμια που διατηρούσε στην κινεζική επαρχία της Μαντζουρίας.

1914 Ξεκινά η μάχη του Μάρνη μεταξύ Γαλλίας και Βρετανίας, από τη μια μεριά, και Γερμανίας, από την άλλη. Πρόκειται για τη μάχη με τις μεγαλύτερες απώλειες ανά μέρα στο δυτικό μέτωπο στο σύνολο του Α' Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, με τους νεκρούς και τους τραυματίες να αγγίζουν τις 500.000 στη διάρκεια μιας μόλις βδομάδας.

1915 Συνέρχεται στο Τσίμερβαλντ της Ελβετίας διεθνής σοσιαλιστική συνδιάσκεψη, στην οποία πήραν μέρος 37 αντιπρόσωποι από 12 χώρες της Ευρώπης. Οι μειοψηφούντες εκπρόσωποι της επαναστατικής σοσιαλδημοκρατίας (8 τον αριθμό) συγκρότησαν την «αριστερά του Τσίμερβαλντ», ενώ εξέλεξαν και ξεχωριστό Γραφείο με επικεφαλής τον Β. Ι. Λένιν. Στο Τσίμερβαλντ ρίχτηκε ο σπόρος για την ίδρυση της Κομμουνιστικής Γ' Διεθνούς 4 χρόνια αργότερα.

1930 Οι αστυνομικές αρχές (κυβέρνηση Βενιζέλου) απαγορεύουν την κυκλοφορία του περιοδικού της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ) «Νεολαία».

1939 Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοινώνει ότι θα κρατήσει ουδέτερη στάση στον Β' Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, που μόλις έχει ξεσπάσει.

1942 Το Λαϊκό Επιτροπάτο Αμυνας της Σοβιετικής Ενωσης εκδίδει διαταγή «Για τους σκοπούς του παρτιζάνικου κινήματος».

1943 Δημιουργείται το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Ανάμεσα στους πρώτους κρατούμενους που μεταφέρθηκαν εκεί από το στρατόπεδο της Λάρισας ήταν και οι κομμουνιστές Ακροναυπλιώτες που είχαν απομείνει μετά τις εκτελέσεις του Κουρνόβου.

1944 Η 17χρονη μαθήτρια ΕΠΟΝίτισσα Ηρώ Κωνσταντοπούλου εκτελείται από τις δυνάμεις κατοχής μαζί με άλλους 49 αγωνιστές στην Καισαριανή. Δεκαεφτά σφαίρες καρφώνονται στο κορμί της απ' τους φασίστες, για τα δεκαεφτά της χρόνια, για «παραδειγματισμό», είπαν οι χιτλερικοί... «Εσύ δε θα μου πεις ευχαριστώ /, όπως δε λες ευχαριστώ στους χτύπους της καρδιάς σου / που σμιλεύουν το πρόσωπο της ζωής σου /. Ομως εγώ θα σου λέω ευχαριστώ / γιατί γνωρίζω τι σου λέω ευχαριστώ / γιατί γνωρίζω τι σου οφείλω /... Αυτό το ευχαριστώ είναι το τραγούδι μου». (Γιάννης Ρίτσος)

1967 Ο Γιάννης Χαλκίδης, στέλεχος του Πατριωτικού Αντιδικτατορικού Μετώπου Νέων, δολοφονείται από την Ασφάλεια Θεσσαλονίκης.

1995 Η Γαλλία ξεκινά στη νήσο Μουρουρόα του Ειρηνικού σειρά πυρηνικών δοκιμών προκαλώντας κύμα παγκόσμιας διαμαρτυρίας.

2007 Πεθαίνει ο συγγραφέας και σκηνοθέτης του κινηματογράφου Νίκος Νικολαΐδης.