Η ουσιαστική στρατηγική σύμπλευση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σε ό,τι αφορά την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και περαιτέρω εμπορευματοποίηση των δημόσιων ΑΕΙ αποκαλύπτεται περίτρανα και στη συζήτηση του νομοσχεδίου της κυβέρνησης. Αγγίζει μάλιστα την ...παράνοια να λένε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ότι «είμαστε υπέρ των μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, γι' αυτό είμαστε κατά αυτού του νομοσχεδίου»... Τι λέει το ΠΑΣΟΚ; Οτι το νομοσχέδιο παραβιάζει το Σύνταγμα και έρχεται να νομιμοποιήσει συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Τι ζητάει; Να αναθεωρηθεί το άρθρο 16 του Συντάγματος! Δηλαδή να φύγει από τη μέση το «εμπόδιο» (στο ΠΑΣΟΚ «δεν είμαστε με τις απαγορεύσεις», λένε!) του άρθρου 16 για να προχωρήσουν μη κερδοσκοπικά, κερδοσκοπικά και άλλα «λουλούδια», αλλά και να μπουν και με τη βούλα δίδακτρα στα δημόσια πανεπιστήμια! Ταυτίζεται όμως με τη ΝΔ και σε ό,τι αφορά την επιχειρηματική λειτουργία των δημόσιων πανεπιστημίων. Ενδεικτικά, ο Γ. Παπανδρέου προτείνει να ενισχυθούν οι μπίζνες, να φτιάξουν τα δημόσια πανεπιστήμια δικά τους παραρτήματα, όπου θα επιβάλλουν ακόμα και δίδακτρα, και αυτά να τα καλύπτει... το ΙΚΥ με υποτροφίες! Αλλά και για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, το ΠΑΣΟΚ προτείνει να πάρει μέτρα το κράτος, για να μην αποκλείονται παιδιά από φτωχές οικογένειες. Με άλλα λόγια, το «όραμα» του ΠΑΣΟΚ είναι πανομοιότυπο με της ΝΔ και προβλέπει Ανώτατη Εκπαίδευση ανάλογα με το πόσο «φουσκωμένη» είναι η τσέπη του γονιού. Το αντίθετο, δηλαδή, από αυτό που διεκδικούν δυο μήνες τώρα οι φοιτητές: Αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν σπουδές, πτυχία με αξία.

Δεν υπάρχει αντιδραστικό νομοσχέδιο που να μην παρουσιάζεται ως μια ακόμα «κατοχύρωση ελεύθερης επιλογής» από την κυβέρνηση. Αυτό ζούμε σε νέα έκδοση με το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αφού η προπαγάνδα της κυβέρνησης και των παπαγάλων της είναι ότι δίνεται η «επιλογή» για φοίτηση σε τέτοια ιδρύματα, ενώ οι φοιτητές που αγωνίζονται ενάντια στο έκτρωμα, συκοφαντούνται ότι αρνούνται την «ελευθερία της επιλογής». Επειδή όμως πήξαμε στις «επιλογές», να μερικές ακόμα που «κατοχυρώθηκαν» τα τελευταία χρόνια: Η ελευθερία «επιλογής» παρόχου Ενέργειας και τηλεπικοινωνιών, που έκανε τελικά «νόμο» την ενεργειακή φτώχεια και τα πανάκριβα τιμολόγια τηλεφωνίας και ίντερνετ. Η «επιλογή» για επί πληρωμή χειρουργείο στα δημόσια νοσοκομεία, κοντά στις άλλες «επιλογές» για απευθείας πληρωμή στους ιδιώτες κλινικάρχες. Η «επιλογή» για δουλειά σε πολλαπλούς εργοδότες μέχρι και 13 ώρες τη μέρα με τον αντεργατικό νόμο του περασμένου Σεπτέμβρη, ή τη δουλειά 10 ώρες τη μέρα χωρίς πρόσθετη αμοιβή με τον προηγούμενο νόμο της ΝΔ. Η «ελευθερία» στους συνταξιούχους να επιλέξουν τη δουλειά και μετά τη συνταξιοδότηση. Η «επιλογή» του «προσωπικού γιατρού» που θα τον πληρώνουν από την τσέπη τους οι ασθενείς. Πολλές «επιλογές» λοιπόν για το πώς θα χάσει ο λαός και θα κερδίσει το κεφάλαιο. Οπότε, άλλη επιλογή δεν υπάρχει: Σύγκρουση με την πολιτική των κυβερνήσεων, διεκδίκηση των σύγχρονων δικαιωμάτων και αναγκών.

Με αίμα βάφτηκαν, για άλλη μια χρονιά, οι μεταναστευτικές διαδρομές σε όλο τον κόσμο. Ο ΟΗΕ κατέγραψε 8.565 μετανάστες που έχασαν τη ζωή τους το 2023, σημειώνοντας μαύρο ρεκόρ. Ειδικά στη Μεσόγειο, καταγράφηκαν 3.129 θάνατοι και εξαφανίσεις. Η βαρβαρότητα του συστήματος, που έχει στο DNA του τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την εκμετάλλευση και την προσφυγιά, σε όλο της το «μεγαλείο»! Την ίδια ώρα, η «ευαίσθητη» και «αλληλέγγυα» ΕΕ, μαζί με όλες τις κυβερνήσεις της, κραδαίνει δίκοπο μαχαίρι. Από τη μια, κλιμακώνει την πολιτική της καταστολής και του εγκλωβισμού, που κοστίζει ανθρώπινες ζωές και ενταφιάζει τη Συνθήκη της Γενεύης, το αναφαίρετο δικαίωμα των προσφύγων στο άσυλο. Από την άλλη, με κριτήριο την εξασφάλιση του αναγκαίου εργατικού δυναμικού για τις ανάγκες του κεφαλαίου, «ενθαρρύνει» τις συμφωνίες με τρίτες χώρες για τις λεγόμενες «νόμιμες οδούς μετανάστευσης». Και, φυσικά, ως ιμπεριαλιστική συμμαχία, συμμετέχει σε επεμβάσεις και πολέμους που οδηγούν χιλιάδες στον δρόμο της προσφυγιάς. Αυτή η πολιτική μετατρέπει σε υγρό τάφο τη Μεσόγειο, περνάει όμως και «χαλκάδες» και σε όσους καταφέρουν να επιβιώσουν και να στεριώσουν σε μια καινούργια πατρίδα. Μ' αυτήν την πολιτική αναμετρούνται Ελληνες και μετανάστες εργάτες στους καθημερινούς αγώνες, όπου πρωτοστατεί το ΚΚΕ. Τώρα είναι η ώρα να της ρίξουν «μαύρο» και στην κάλπη των ευρωεκλογών. Δυναμώνοντας το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που στέκεται έμπρακτα στο πλευρό των προσφύγων και μεταναστών, επειδή βρίσκεται απέναντι στην πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων της.

1857 Οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις. Αισθανόμενοι την απειλή μιας γενικευμένης εργατικής εξέγερσης, οι εργοστασιάρχες απαντούν με ομαδικές απολύσεις και εξαπολύουν τους «μπράβους». Οι αστυνομικές δυνάμεις ρίχνονται με μανία πάνω στις εργάτριες, οι διαδηλώσεις βάφτηκαν με αίμα. Η Β' Διεθνής Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, που συνήλθε στην Κοπεγχάγη το 1910, καθιέρωσε, μετά από πρόταση της επιφανούς προσωπικότητας του διεθνούς εργατικού κινήματος, Κλάρας Τσέτκιν, τη μέρα της 8ης Μάρτη ως Διεθνή Μέρα της Γυναίκας κάτω από δύο βασικά συνθήματα: Την πάλη για τα δικαιώματά της και την πάλη για την ειρήνη.

1904 Γεννιέται στη Χαλκίδα ο μουσουργός Νίκος Σκαλκώτας.

1907 Γεννιέται ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

1924 Η ελληνική κυβέρνηση (του Αλέξανδρου Παπαναστασίου) αναγνωρίζει τη σοβιετική εξουσία και συμφωνείται η επανάληψη των διπλωματικών σχέσεων Ελλάδας - ΕΣΣΔ.

1944 Τελειώνει η Μάχη της Κοκκινιάς μεταξύ των δυνάμεων του ΕΛΑΣ από τη μία πλευρά και των Γερμανών κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους από την άλλη. Οι Γερμανοί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους αποχωρούν, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 34 νεκρούς και περισσότερους από 100 τραυματίες, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΛΑΣ, που είχε 8 νεκρούς και 20 τραυματίες.

1948 Σκοτώνεται σε αεροπορικό βομβαρδισμό ο Νίκος Αραμπατζής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και στέλεχος του ΕΡΓΑΣ.

1950 Η Σοβιετική Ενωση ανακοινώνει ότι κατέχει την ατομική βόμβα.

1968 Πεθαίνει ο Εμμανουήλ Μάντακας, στρατηγός του ΕΛΑΣ (και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του). Μετείχε στο Εθνικό Συμβούλιο των Κορυσχάδων ως εθνοσύμβουλος Πειραιά (14-27 Μαΐου 1944), ενώ στις 28 Αυγούστου 1944 αναδείχθηκε Αντιπρόεδρος της ΠΕΕΑ. Για τη συμπόρευσή του με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1947-1949). Διετέλεσε επίσης βουλευτής της ΕΔΑ.

1970 Αποτυχαίνει απόπειρα της ΕΟΚΑ Β' να δολοφονήσει τον Πρόεδρο της Κύπρου, Μακάριο.