Ομως, η διαβόητη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» δεν επιτρέπει στον μαθητή την «πολυτέλεια» του ελεύθερου χρόνου, ώστε να διαβάσει Λογοτεχνία, να δει ένα καλό κινηματογραφικό έργο, μια καλή θεατρική παράσταση, μια έκθεση ζωγραφικής, μια μουσική συναυλία. Γιατί είναι υποχρεωμένος να τρέχει από το σχολείο στο φροντιστήριο, να διαβάζει πολλές ώρες στο σπίτι για να βγάλει την ύλη και να γράφει συνεχώς εξετάσεις. Είναι, λοιπόν, αυτή η «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», η οποία, μετατρέποντας τους μαθητές σε «ρομποτάκια», που κινούνται ανάμεσα σε σχολείο και φροντιστήριο και σε «αποθήκες» άχρηστων, εν πολλοίς, γνώσεων, «παράγει» αμόρφωτους νέους. Κι όταν ένας νέος είναι γλωσσικά και πολιτιστικά αμόρφωτος - ακόμα κι αν είναι «ξεφτέρι» στα Μαθηματικά, ή στη Φυσική - γίνεται πιο εύκολα υποχείριο της άρχουσας τάξης, όταν, αύριο, βγει στο χώρο εργασίας. Επιπλέον, η «εκπαιδευτική αμορφωσιά» υποβαθμίζει γενικότερα τη στάθμη του πολιτισμού μας, αφαιρώντας της ένα ακόμα «όπλο» στη μάχη που πρέπει να δώσει για να διατηρήσει αλώβητα τα εθνικά της χαρακτηριστικά, μέσα στον άκρατο ανταγωνισμό της καπιταλιστικής «παγκοσμιοποίησης».
«73 Τούρκοι ευρωβουλευτές, 18 Ελληνες, σύμφωνα με τις διεργασίες στη Διακυβερνητική». «23 ψήφους η Τουρκία στο Συμβούλιο Υπουργών, 9 η Ελλάδα».
Είναι οι τίτλοι ανακοίνωσης του ΣΥΝ, που αποδίδουν τις σχετικές καταγγελίες του ευρωβουλευτή Αλέκου Αλαβάνου. Εχουν προηγηθεί αρκετές - και προφανώς θα ακολουθήσουν κι άλλες - καταγγελίες και του ιδίου και του έτερου ευρωβουλευτή του ΣΥΝ, για τα τεκταινόμενα σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Δε νομίζουν, όμως, πως αποτελεί τουλάχιστον υποκρισία να καταγγέλλουν όλα όσα αποδέχεται το κόμμα στο οποίο ανήκουν; Ο ΣΥΝ έχει χαιρετίσει την «ευρωπαϊκή προοπτική» της Τουρκίας και τάσσεται υπέρ της ένταξής της στην ΕΕ, ενώ μόνο καλά λόγια έχει πει, για τη διαβόητη συμφωνία του Ελσίνκι. Επομένως, τι καταγγέλλουν; Το γεγονός, πως η γειτονική μας χώρα θα έχει περισσότερους ευρωβουλευτές και ψήφους από την Ελλάδα..;
Ιερό είναι το μεροκάματο των 52 συμβασιούχων που εργάζονται στη χωματερή των Λιοσίων και η κυβέρνηση σώνει και καλά θέλει να τους απολύσει - παρότι καλύπτουν πραγματικές ανάγκες - λένε οι κυβερνητικοί παρατρεχάμενοι, αλλά ιερότερη είναι η υγεία τεσσάρων εκατομμυρίων αθώων κατοίκων του Λεκανοπεδίου, που θα πνιγούν στα σκουπίδια και, μάλιστα, εν μέσω καύσωνα. Αρα, δεν είναι δίκαιη η απεργιακή κινητοποίηση και καλά κάνει η κυβέρνηση που προχώρησε στο ωμό και αντιδημοκρατικό μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης.
Το επιχείρημα φαίνεται λογικό, αλλά μόνο φαίνεται. Στην πραγματικότητα είναι ένα τεχνητό και ψεύτικο δίλημμα. Η αλήθεια είναι πως από τη μια μεριά βρίσκεται το ιερό δικαίωμα των 52 συμβασιούχων, μαζί με το ιερό δικαίωμα των 4 εκατομμυρίων της πρωτεύουσας και από την άλλη η αυταρχική και «ετσιθελική» αντεργατική τακτική της κυβέρνησης. Η οποία δε λογαριάζει κανένα ιερό δικαίωμα, ούτε αυτό της εργασίας, ούτε των στοιχειωδών αναγκών των κατοίκων του Λεκανοπεδίου. Αυτή βρίσκεται σε πλήρες άδικο κι ας μη προσπαθούν να θολώσουν τα νερά οι διάφοροι «γκεμπελίσκοι».
Για ανάπτυξη μίλησε, στη διάρκεια συναντήσεών του με εκπροσώπους φορέων της Θεσσαλίας, ο Ν. Χριστοδουλάκης, υπογραμμίζοντας ότι πρωταγωνιστικό ρόλο σ' αυτή θα έχουν οι ιδιώτες επιχειρηματίες και το κράτος απλώς θα τους βοηθάει. Ξεκαθάρισε, δε, ότι κλειδιά της ανάπτυξης θα είναι η ανταγωνιστικότητα, η επιχειρηματικότητα και η ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών και προς αυτή την κατεύθυνση θα κινηθούν, πρωτευόντως, οι χρηματοδοτήσεις από το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και ό,τι κι αν μείνει θα δοθεί για την κατασκευή έργων υποδομής που έχει ανάγκη η Θεσσαλία.
Ομως, τι είδους ανάπτυξη θα είναι αυτή, αφού χωρίς την κατασκευή έργων υποδομής, π.χ. στη γεωργία, η αγροτική οικονομία, στην οποία στηρίζεται κατά μεγάλο μέρος η οικονομική ζωή της περιοχής, θα καταστραφεί και δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες θα ξεκληριστούν από τη γη τους; Για ποια ανταγωνιστικότητα και επιχειρηματικότητα γίνεται λόγος, όταν καθημερινά στη Θεσσαλία κλείνουν εργοστάσια και επιχειρήσεις - προσθέτοντας, συνεχώς κι άλλο μήκος στην «ουρά» της ανεργίας - και το σύνολο, σχεδόν, των επαγγελματοβιοτεχνών ζουν με την αγωνία του «λουκέτου»; Τα μεγάλα λόγια του υπουργού περί «εθνικού στοιχήματος που πρέπει να κερδηθεί» και περί μεγάλων δυνατοτήτων που ανοίγονται με την ένταξη στην ΟΝΕ, μάλλον, δεν ανακούφισαν τους θεσσαλούς, που αυτές τις μέρες, υποφέρουν και από τον καύσωνα...
ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ της αμερικανικής κυβέρνησης, έδωσε προχτές ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο Ρ. Μπάουτσερ, στις συνομιλίες για το Κυπριακό στη Γενεύη, δηλώνοντας ως συνήθως ότι οι ΗΠΑ αγωνιούν για την επίλυση του θέματος με ειρηνικό τρόπο!
Φυσικά, βρήκε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξάγεται ο διάλογος, απόλυτα... φυσιολογικές, παρά τα όσα συμβαίνουν στην Κύπρο αυτή την περίοδο και παρά τις προκλητικές δηλώσεις και πράξεις του Ντενκτάς.
Ισως, γιατί οι ΗΠΑ έχουν δώσει και στον Ντενκτάς τις ευχές τους... Αρα όλα εξελίσσονται φυσιολογικά!
Βεβαίως, οι ευχές της Γενεύης είχαν και άλλες σκοπιμότητες. Οπως, για παράδειγμα, να φανερώσουν πως οι Αμερικανοί έχουν βάλει κι εδώ το χεράκι τους, ότι αυτοί έχουν την... υψηλή εποπτεία του πράγματος και όχι ο ΟΗΕ ή κανένας άλλος. Πάντως, είναι δύσκολο πλέον να κοροϊδέψουν οποιονδήποτε για το ρόλο τους, ιδίως όσον αφορά το Κυπριακό.
ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ, δηλαδή, που η Νέα Δημοκρατία έφερε το θέμα των ταυτοτήτων «στο φυσικό του χώρο», όπως είπε προχτές ο Αρης Σπηλιωτόπουλος, δηλαδή το Ελληνικό Κοινοβούλιο, προκειμένου, όπως υποστηρίζει η ΝΔ, να «φύγει» το θέμα από τα «παράθυρα» των δελτίων ειδήσεων...
Αραγε οι τοποθετήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που έγιναν προχτές, είχαν στόχο να... ενημερωθεί το Ελληνικό Κοινοβούλιο ή «να παίξουν» στα δελτία των 8.00; Μάλλον το δεύτερο αν κρίνει κανείς από τις προσπάθειες εντυπωσιασμού που είδαμε.
ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ουκ ολίγες αυτές τις μέρες και, δυστυχώς και σήμερα, δε φαίνεται ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Δε θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών, αλλά το καλοκαίρι βρίσκεται μπροστά μας ακόμη.
Μήπως, πρέπει να αναθεωρήσουν, όσα μας είχαν υποσχεθεί οι κυβερνητικοί παράγοντες; Γιατί, όπως βλέπουμε, κάθε άλλο παρά έχει... καταπολεμηθεί το φαινόμενο των εμπρησμών!
Θα το επαναλάβουμε για πολλοστή φορά. Το πρόβλημα των εμπρησμών έχει να κάνει, πρώτα και κύρια, με την πολιτική γης όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, με την αντιπεριβαλλοντική πολιτική τους, με τα ανεπαρκέστατα -τουλάχιστον- έμψυχα και άψυχα μέσα πυρόσβεσης και δασοπροστασίας.
Δευτερεύον ζήτημα είναι η δομή των αντίστοιχων υπηρεσιών, αλλά φοβόμαστε, ότι και σ' αυτό, θάλασσα τα έκανε η κυβέρνηση...
ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ο καύσωνας και τη βδομάδα, που έρχεται, προβλέπουν οι μετεωρολόγοι και αναρωτιόμαστε τι να σας προτείνουμε, για να δροσίζεστε λίγο στις δύσκολες μέρες που έρχονται.
Μια καλή ιδέα, θα ήταν να έχετε έναν τόμο από τις συνεδριάσεις της Βουλής, για να διαβάζετε τι λένε οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ενίοτε και του ΣΥΝ, σχετικά με τα διάφορα νομοσχέδια. Στην κυριολεξία είναι για γέλια και για κλάματα... Εμείς, βέβαια, σας προτείνουμε τα πρώτα...
Πού να βρείτε, όμως, τόμο της Βουλής. Αν αυτό ήταν εύκολο, κάπως αλλιώς θα ήταν και τα αποτελέσματα των εκλογών...
«Πόλεμος» για το νερό βρίσκεται σε εξέλιξη, αυτές τις μέρες του καύσωνα, στη Θεσσαλία, καθώς τα χωράφια «διψούν», οι καλλιέργειες απειλούνται άμεσα να καταστραφούν και οι αγρότες «τρέχουν και δε φτάνουν», πασχίζοντας να σώσουν την παραγωγή τους. Ομως, το νερό είναι λιγοστό και δε φτάνει για όλους. Ο υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας έχει κατέβει πάρα πολύ, με αποτέλεσμα οι γεωτρήσεις άντλησης να μη μπορούν να φτάσουν μέχρι τις υπόγειες «φλέβες», ενώ μεγάλη είναι και η πτώση της στάθμης των επιφανειακών υδάτων στη λίμνη Πλαστήρα, στον Πηνειό, στον Εννιπέα και στα άλλα ποτάμια της περιοχής. Ηδη, σε αρκετές περιοχές, τα χωράφια ξηράθηκαν και οι καλλιέργειες έχουν υποστεί μεγάλες ζημιές. Ο κίνδυνος της λειψυδρίας απειλεί και τους ανθρώπους πόλεων και χωριών, που υδροδοτούνται από τα νερά της λίμνης, των ποταμών και των γεωτρήσεων.
Εμείς, να συμπληρώσουμε, απλώς, ότι κάποιες άλλες «δυνάμεις», θα πληρώσουν τους υπέρογκους λογαριασμούς των «μεγάλων παιγνιδιών των διεθνών και εγχώριων επιχειρηματικών δυνάμεων» και αυτές, δεν είναι άλλες, από τους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού. Ετσι είναι αυτά τα πράγματα...
«Την ανάγκη υπεράσπισης της πολιτικής και της πολιτικής οργάνωσης της κοινωνίας τόνισε η εισηγήτρια του ΣΥΝ Μ. Δαμανάκη, η οποία κατηγόρησε τη ΝΔ ότι φιλοδοξεί να παίξει ένα ρόλο "πολιτικού βραχίονα της πλειοψηφίας της Ιεραρχίας"», σημειώνει η χτεσινή «Αυγή», σχετικά με την προχτεσινή τοποθέτηση της Δαμανάκη στη Βουλή, για την πρόταση της ΝΔ περί προαιρετικής αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες.
Και το σημειώνουμε, για τους παρακάτω λόγους: Αν δεν κάνουμε λάθος - και δε νομίζουμε πως κάνουμε - πολιτική κάνει και η Ιεραρχία, όπως και η κυβέρνηση και όλα τα πολιτικά κόμματα, όπως και άλλοι. Πολιτική έκανε η ηγεσία της Εκκλησίας και παλιότερα, για παράδειγμα επί αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ανεξάρτητα της μορφής ή των τόνων, που χρησιμοποιούσε. Πολιτική ασκούν ακόμη και τα θεοκρατικά καθεστώτα, όπου υπάρχουν. Επομένως, το πρόβλημα δε βρίσκεται στην υπεράσπιση της πολιτικής (ενάντια σε τι, αλήθεια), αλλά στο αντιπάλεμα διαφορετικών πολιτικών, ανάμεσα στις οποίες επιλέγεις, με ποιες συμφωνείς και υπερασπίζεσαι και με ποιες διαφωνείς.
Προφανώς - στο συγκεκριμένο θέμα, τουλάχιστον - η ηγεσία του ΣΥΝ συμφωνεί με την πολιτική της κυβέρνησης και τάσσεται ενάντια σ' αυτή της Ιεραρχίας και της ΝΔ, ενώ το ΚΚΕ δε συμφωνά, ούτε με τη μια ούτε με την άλλη και προτείνει τις δικές του θέσεις.
Απλώς, νομίζουμε πώς είναι τα πράγματα...
«Αχόρταγη» η Σοφοκλέους «τρώει» τις «καταθέσεις» των «επενδυτών» στο «ναό του χρήματος». Ο δείκτης πέφτει, πλέον, συνεχώς, διαμαρφώνοντας τραγικές καταστάσεις για χιλιάδες «παίκτες» του Χρηματιστηρίου. Η κυβέρνηση, «τσιμουδιά», ούτε ένα λόγο παρηγόριας, ούτε μια κουβέντα αισιοδοξίας. Θυμάστε πέρσι τέτοιο καιρό; «Λογοδιάρροια» είχε πιάσει τους κυβερνώντες και καθημερινά δήλωναν ότι το Χρηματιστήριο δείχνει την «υγεία», την «ενεργητικότητα», το «δυναμισμό» και τις «λαμπρές προοπτικές» της ελληνικής οικονονομίας. Συμπλήρωναν δε, ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν ακόμα καλύτερα με την ένταξη της χώρας μας στην ΟΝΕ. Τώρα η ένταξη στην ΟΝΕ επιτεύχθηκε, αλλά το Χρηματιστήριο «πάει πάτο». Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι η ΟΝΕ βλάπτει την εθνική οικονομία κι αυτό αντανακλάται και στο Χρηματιστήριο - αφού, σύμφωνα με την κυβέρνηση, αυτό αποτελεί τον «καθρέφτη» της ελληνικής οικονομίας - κι, επομένως, τέτοιο καιρό πέρσι, οι κυβερνώντες έλεγαν, εν γνώσει τους, ασύστολα ψεύδη προκειμένου να «μπάσουν» όσο το δυνατόν περισσότερους αφελείς Ελληνες στο «μαντρί της Σοφοκλέους», για να τους «φάνε» οι «λύκοι», δηλαδή, μια χούφτα ντόπιων και ξένων μεγαλοεπιχειρηματιών που «αρμέγουν», μέσω του Χρηματιστηρίου, τα λαϊκά εισοδήματα.
Associated Press |
Καταλαβαίνει, άραγε, η ελληνική κυβέρνηση, ότι μετά και την εξέλιξη αυτή, γίνονται ακόμη μεγαλύτερες και βαριές οι ευθύνες της, στην περίπτωση που δεν υποστηρίξει και, μάλιστα, αποτελεσματικά το αίτημα της αποζημίωσης των συγγενών θυμάτων του Διστόμου ή - πολύ περισσότερο - συνεχίσει τη σημερινή, υποκριτική και δήθεν ουδέτερη στάση της;
«ΡΙΚΟΜΕΞ, ΦΑΡΑΝ, ΦΟΥΡΛΗΣ, ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗΣ... Εκεί χτύπησε στο ψαχνό ο φονικός σεισμός. Εργοστάσια σωριάστηκαν σαν να ήταν ψεύτικα και μετατράπηκαν σε ομαδικούς τάφους. Το μεροκάματο πληρώθηκε όχι μόνο με ιδρώτα, όπως κάθε μέρα, αλλά με τρόμο ασύλληπτο και αίμα». Αυτά γράφαμε, στην ίδια ακριβώς στήλη, δύο εικοσιτετράωρα μετά το φονικό σεισμό της 7ης Σεπτέμβρη '99. Μέσα, μάλιστα, από τον κουρνιαχτό των ερειπίων, τις οιμωγές του πόνου, αλλά και κάποιες δόσεις παραπληροφόρησης, δε διστάσαμε να καταλογίσουμε ευθύνες στους πραγματικούς ενόχους. Γιατί ο ένοχος είχε και έχει ταυτότητα. Ηταν και είναι «η αδηφαγία του κεφαλαίου που σε τέτοιες στιγμές -σημειώναμε- δεν αποδεικνύει μόνο την εγκληματική του αδιαφορία για τη ζωή του εργάτη, αλλά τον ίδιο τον παραλογισμό του μπροστά στο βωμό του κέρδους».
«Οταν το κέρδος πρωτεύει - ο άνθρωπος περισσεύει», κραύγαζε ο υπέρτιτλος της εφημερίδας μας, δυο μέρες μετά το σεισμό. Και είχε δίκιο. Οι εξελίξεις γύρω από τη «Φαράν» το επιβεβαιώνουν.
Με τις βροχές
πνιγόμαστε,
η ζέστη
μας σκοτώνει
κι όταν φυσάει
δυνατά,
μας παίρνει,
μας σηκώνει...
*
Και ερωτώ
για όλ' αυτά
φταίει μονάχα
η φύση
ή κι όσοι
ανοχύρωτη
τη χώρα έχουν
αφήσει;
*
Σαφώς και
φταίν' οι άρχοντες,
σαφώς κι έχουν
ευθύνη
κι ας μην τα χέρια
πλένουνε
οι κύριοι
θεατρίνοι!