Ανήμερα της Παγκόσμιας Μέρας Περιβάλλοντος, ο πρωθυπουργός επισκέφτηκε τη μονάδα βιολογικού καθαρισμού της Ψυττάλειας, δηλώνοντας υπερήφανος για την κατασκευή του εργοστασίου ξήρανσης της λυματολάσπης, χαρακτηρίζοντάς το ως «το μεγαλύτερο παράδειγμα περιβαλλοντικού έργου». Ας θυμηθούμε, όμως, λίγο την ιστορία:
Το έργο της ξήρανσης της λυματολάσπης, παρότι είχε ενταχθεί από το 2000 στο συνολικό έργο της κατασκευής της Β` φάσης του βιολογικού καθαρισμού, δεν κατασκευάστηκε, παρά το γεγονός ότι η αρχική εργολαβία ολοκληρώθηκε καθυστερημένα το 2004 με τεράστιες υπερβάσεις (από 128,2 εκατ. ευρώ που ήταν ο αρχικός προϋπολογισμός, στοίχισε τελικά 202 εκατ. ευρώ). Η λυματολάσπη, μάλιστα, οδηγούνταν στη χωματερή των Α. Λιοσίων, με αποτέλεσμα το 2002 να προκαλέσει κατολίσθηση και σοβαρές ζημιές στο εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης. Λόγω μη κατασκευής του εργοστασίου ξήρανσης, το 2003 η ΕΕ επέβαλε πρόστιμο 30 εκατ. ευρώ, επιβαρύνοντας και με αυτά τον ελληνικό λαό.
Το 2004, αναλαμβάνοντας την κυβέρνηση, η ΝΔ αντί να προκηρύξει αμέσως το διαγωνισμό για το εργοστάσιο ξήρανσης, άφησε τη λυματολάσπη να συσσωρεύεται, λειτουργώντας ως «βόμβα» για την υγεία των κατοίκων και για το περιβάλλον. Επίσης, κατέφευγε διαρκώς σε διάφορους πειραματισμούς για τη διαχείρισή της (εγκατάσταση καρκινογόνας καύσης, εδαφοποίηση, μεταφορά με πλοία, ασβεστοποίηση), που στοίχισαν στο λαό πάνω από 15 εκατ. ευρώ ακόμη. Τελικά, το Μάρτη του 2006, κάτω από την πίεση του λαού, αναθέτει την κατασκευή του εργοστασίου ξήρανσης, που στοίχισε στον ελληνικό λαό άλλα 35 εκατ. ευρώ.
Αυτή είναι η αλήθεια: Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και ταλαιπώρησαν το λαό και τον ανάγκασαν να πληρώσει πανάκριβα αυτό το αναγκαίο έργο. Τώρα, μάλιστα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να επιβάλει και ένα ακόμη «χαράτσι» (σ.σ. «ψυτταλειόσημο») για τη λειτουργία του...
Οπορτουνιστικές τούμπες
Συμβαίνει κάποιες φορές να μην πιστεύεις στα αυτιά σου και στα μάτια σου για όσα ακούς ή διαβάζεις. Κάτι όχι σπάνιο όταν πρόκειται για τον οπορτουνισμό, που με μεγάλη ευκολία σε μια στιγμή ανατρέπει αυτό για το οποίο επέμενε την προηγούμενη. Διαβάσαμε χτες στην «Αυγή» ρεπορτάζ για το κλίμα το βράδυ των εκλογών στο εκλογικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ στα Προπύλαια, ανάμεσα σε άλλα γράφει πως τον τόνο έδινε το σύνθημα: «Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα θα ήταν παράνομες». Μήπως όμως δεν ήταν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που μήνες τώρα, χωρίς καν να περιμένει τις εκλογές, επέμενε σε όλους τους τόνους ότι τα πράγματα έχουν ήδη αλλάξει και ότι το αποτέλεσμα της κάλπης θα επιβεβαιώσει την αλλαγή αυτή; Μήπως δεν ήταν αυτός που θεωρούσε την αλλαγή δεδομένη με βάση τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, που κραδαίνοντάς τα μιλούσε για ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, για σεισμό που θα αλλάξει τη μορφολογία του πολιτικού σκηνικού, για κοσμογονία, που πρόβαλε σαν δεδομένη την υποτιθέμενη ανάδειξή του σε τρίτη πολιτική δύναμη κλπ. κλπ.; Και σε κάθε περίπτωση, δεν θυμόμαστε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να μίλησε ποτέ για κάποιο άλλο τρόπο με τον οποίο θα αλλάξουν τα πράγματα, όλο κάτι περί θεσμών, μηχανισμών ελέγχου, εκλογών κλπ.. μηρυκάζει. Κατανοητή η προσπάθεια να δικαιολογηθεί το αποτέλεσμα, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας...
Καμία «νομιμοποίηση» της ΕΕ
Το ζήτημα της αποχής αλλά από μια άλλη σκοπιά ενόχλησε την επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου της ΝΔ, Μ. Γιαννάκου: «Αν συνεχιστεί αυτό, μπορεί να θέσει εν αμφιβόλω τη δημοκρατική νομιμοποίηση της Ευρώπης», δήλωσε χαρακτηριστικά (στον «Αλφα 9,89»). Μα ήδη δεν έχουν καμία νομιμοποίηση από τους λαούς τα όργανα της ΕΕ, αφού η αποχή για την ανάδειξη των μελών του Ευρωκοινοβουλίου ήδη ξεπερνά το 57% σε επίπεδο ΕΕ. Σε τίποτα, με άλλα λόγια, δεν έχει να ζηλέψει από τη «δημοκρατία» των ΗΠΑ και την ανάδειξη των Αμερικανών προέδρων. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι το «ευρωπαϊκό όραμα» έχει ήδη γίνει αποκρουστικό στις συνειδήσεις των λαών, ακριβώς επειδή ταυτίζεται πλέον με ό,τι πιο βάρβαρο και αντιδραστικό, που εξωθεί διαρκώς προς τον εργασιακό Μεσαίωνα. Οι «Βρυξέλλες» έχουν καταντήσει συνώνυμο του «διευθυντηρίου» της ΕΕ που αποφασίζει ερήμην και σε βάρος των λαών. Με άλλα λόγια η ΕΕ ούτε απέκτησε ούτε θα αποκτήσει ποτέ καμία «νομιμοποίηση» στη συνείδηση των λαών, ακριβώς γιατί από την ίδρυσή της ήταν οικοδόμημα των μονοπωλίων και τέτοιο παραμένει, μέχρι να ανατραπεί κάτω από την πάλη των λαών.
Δύναμη ανασύνταξης του κινήματος
Για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, τους οπαδούς και φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ, το αποτέλεσμα των προχτεσινών ευρωεκλογών σημαίνει νέα αυξημένα καθήκοντα. Η εκλογική δύναμη του ΚΚΕ είναι συνάρτηση της κατάστασης στην οποία κάθε φορά βρίσκεται το εργατικό λαϊκό κίνημα. Αντίστοιχα, η άνοδος της μαχητικότητας, της μαζικότητας και της αποτελεσματικότητας του κινήματος εξαρτάται άμεσα από το πόσο ισχυρό είναι το ΚΚΕ. Από το πόσο πιο δυναμωμένο βγαίνει το Κόμμα ύστερα από κάθε ταξική, πολιτική, εκλογική αναμέτρηση. Ισχυρό κίνημα χωρίς δυνατό ΚΚΕ δεν μπορεί να υπάρξει. Οπως δεν μπορεί να ισχύσει και το αντίστροφο.
Ο ζωτικός χώρος του Κόμματος, εκεί απ' όπου κατά κανόνα αντλεί και την εκλογική του δύναμη, είναι το ταξικό κίνημα, οι αγώνες της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων. Γι' αυτό και η ψήφος στο ΚΚΕ περιέχει άλλη δυναμική. Γι' αυτό το κέρδισμά της έχει άλλες, αυξημένες απαιτήσεις. Ακόμα και όταν πρόκειται για ψήφο διαμαρτυρίας, ακόμα και αν δε συμφωνεί σε όλα με την πολιτική του Κόμματος, για να φτάσει ένας εργαζόμενος, ένας άνθρωπος των λαϊκών στρωμάτων, μια νέα και ένας νέος να ψηφίσει το ΚΚΕ, σημαίνει πως έχει περάσει πολλά χαντάκια. Πως το 'χει «δουλέψει» στη συνείδησή του, έχει προβληματιστεί. Σημαίνει ότι παρακολουθεί το ΚΚΕ και ανεξάρτητα από επιμέρους διαφωνίες έχει ανοίξει ένα σοβαρό δίαυλο επικοινωνίας μαζί του. Με την πολιτική και την ιδεολογία του.
Τέτοιες συνειδήσεις γεννιούνται κατά κανόνα στο πεδίο των ταξικών αγώνων. Εκεί όπου η πείρα από τα προβλήματα της καθημερινότητας ενώνεται με τη διέξοδο, την προοπτική, την αποτελεσματικότητα της ταξικής αναμέτρησης. Μια τέτοια πάλη, στην οποία πρωτοστατούν τα μέλη, οι οπαδοί και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, στοχοποιεί την πολιτική του κεφαλαίου και τους φορείς της. Γι' αυτό και η ψήφος στο ΚΚΕ περιέχει την πιο ατόφια αντιδικομματική δυναμική, απ' ό,τι η ψήφος σε κάθε άλλο κόμμα, εκτός της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό η μεγαλοεργοδοσία, το πολιτικό και συνδικαλιστικό της προσωπικό αγωνιούν για το γεγονός ότι το ΚΚΕ ενισχύεται αντί να φθείρεται, μεγαλώνει και εκλογικά αντί να αποδυναμώνεται.
Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος την οποία το εργατικό λαϊκό κίνημα θα την εξαργυρώσει πρώτα και κύρια στο ταμείο των ταξικών αγώνων. Εκεί όπου από σήμερα, όπως και χτες, οι δυνάμεις του ΚΚΕ, μαζί με χιλιάδες ακόμα εργαζόμενους, φωνάζουν «παρών». Ακόμα πιο δυνατά, ακόμα πιο αποφασισμένα. Για την ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος. Για την οργάνωση της αντεπίθεσης. Για το χτίσιμο της κοινωνικής συμμαχίας που θα αμφισβητήσει την ίδια την εξουσία των μονοπωλίων. Κάτω από αυτό το πρίσμα πρέπει να δούμε και το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής. Σαν μια ένδειξη της αδιαμφισβήτητης δυναμικής που έχει κατακτήσει το ΚΚΕ και την οποία όλοι, από σήμερα κιόλας, καλούμαστε με μεγαλύτερη απαιτητικότητα να τη βάλουμε στην ζωή.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Προσπάθειες χειραγώγησης του λαού...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να πούμε, τα «έχουν δώσει όλα» οι τηλεοπτικοί δημοσιολόγοι για την ανάλυση της αποχής στις ευρωεκλογές.
(Αυτοί, ντε, που στις 7.10 της Κυριακής μιλούσαν με σιγουριά για τη «συντριπτική νίκη του ΠΑΣΟΚ» και μετά «τα μάζευαν» όπως - όπως).
Εχει κρίση η πολιτική λένε, είναι απογοητευμένος ο κόσμος από τα κόμματα λένε, υπάρχει δυσπιστία απέναντι στο πολιτικό σύστημα λένε. Μόνο την αλήθεια δε λένε...
Γιατί τα κανάλια που αποτιμούν σήμερα το φαινόμενο της αποχής, είναι τα ίδια που κάνουν ό,τι μπορούν για να δημιουργήσουν κόσμο που δε σκέπτεται πολιτικά και γίνεται «αυτιστικός δέκτης» για τα τηλε-σκουπίδια που προβάλλουν.
Οι ίδιοι ακριβώς, που σκόπιμα έχουν μετατρέψει την πολιτική σε άθροισμα σκανδάλων και τον πολιτικό προβληματισμό σε «ντετεκτιβική» αναζήτηση του «ποιος τα πήρε», «πώς τα πήρε» και «πού τα πήγε», γίνονται ...τιμητές της πραγματικής πολιτικής.
Βεβαίως, και ο κόσμος είναι απογοητευμένος, αλλά όχι από την «πολιτική» γενικώς. Από την κυρίαρχη πολιτική. Αυτή ακριβώς που υλοποιούν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου για να τρέφουν στη συνέχεια με αυτή τα Μέσα Ενημέρωσης και το ανάποδο...
ΦΥΣΙΚΑ μέσα στον όλο χαμό ακούσαμε και για τις υποτιθέμενες «νέες μορφές πολιτικής έκφρασης» που απαιτούνται και για τις «καινούριες πολιτικές κουλτούρες» που είναι απαραίτητες.
Δεν είναι να κάνει εντύπωση σε κανέναν όλη αυτή η κούφια φιλοσοφία. Ρευστό πολιτικό σκηνικό διαμορφώνεται, δεν τους προκύπτουν άνετες αυτοδυναμίες, οπότε ας κρατάμε όλα τα ενδεχόμενα και τα σενάρια ανοιχτά...
Βλέπετε, όταν οι πολιτικές επιλογές αναπαραγωγής του συστήματος «στριμώχνονται», τότε καλούνται οι «εφεδρείες» του και πρέπει όλοι να είναι σε ετοιμότητα να ...σώσουν την κατάσταση. Είτε από «αριστερά», είτε από «δεξιά».
Παπαγεωργίου Βασίλης
Επιμένει αντιλαϊκά
Παπαγεωργίου Βασίλης
Τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του θυμίζουν οι αστείες δικαιολογίες των γαλάζιων κυβερνώντων για το αποτέλεσμα της ευρωκάλπης. Επειδή ακριβώς είναι καταδικασμένοι να συνεχίσουν και μάλιστα με εντεινόμενους ρυθμούς στη λήψη νέων αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων που υπαγορεύονται από τη λογική του ευρωμονόδρομου, προσπαθούν να πείσουν ότι για τη σημαντική πτώση του εκλογικού ποσοστού της ΝΔ φταίνε όλα τα άλλα εκτός από την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική. Ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής στη δήλωσή του τα μεσάνυχτα της Κυριακής στο Ζάππειο επέρριψε τις ευθύνες στον άρρωστο κρατικό μηχανισμό και σε «συγκεκριμένες συμπεριφορές» γαλάζιων στελεχών που ενόχλησαν τους ψηφοφόρους, προκειμένου να διασώσει και προστατεύσει, όσο είναι δυνατόν, την πολιτική των «αλλαγών και μεταρρυθμίσεων». Με άλλα λόγια, ο πρωθυπουργός υποστηρίζει ότι δε φταίει η πολιτική που παγώνει τους μισθούς και τις συντάξεις, που ελαστικοποιεί τις εργασιακές σχέσεις, που πριμοδοτεί την ανασφάλιστη εργασία, που ιδιωτικοποιεί τα πάντα κ.ο.κ., αλλά οι συμπεριφορές κάποιων «κακών» στελεχών ή το «κακό» κράτος, που τάχα δεν κινείται στους ρυθμούς που θέλει η κυβέρνηση... Η ειρωνεία είναι ότι την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνει πως έλαβε το μήνυμα... Η αλήθεια είναι πως ούτε έλαβε ούτε μπορεί να λάβει το μήνυμα των «από κάτω», ακριβώς γιατί είναι ταγμένος να υπηρετεί τα συμφέροντα των «από πάνω» μέχρι τελικής πτώσης...
Κέρδισαν όλοι εκτός από το ... ΚΚΕ
Η πολιτική εκτίμηση του συγκροτήματος ΣΚΑΪ για τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, όπως εκφράστηκε στο κεντρικό ειδησεογραφικό μαγκαζίνο χτες το μεσημέρι, είναι η εξής: «Το ΠΑΣΟΚ νίκησε. Η ΝΔ νίκησε γιατί δεν έχασε τόσο όσο έδειχναν τα ΕΧΙΤ POLLS, o ΛΑ.Ο.Σ. νίκησε, ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε γιατί αύξησε τα ποσοστά του (σ.σ. όχι τις ψήφους γιατί αυτοί έπεσαν) από τις ευρωεκλογές του 2004, οι Οικολόγοι - Πράσινοι νίκησαν γιατί εξέλεξαν έναν ευρωβουλευτή. Κέρδισε η αποχή. Κέρδισαν τα λοιπά κόμματα». Βέβαια, επειδή πρέπει να υπάρχει και κάποιος χαμένος, ο ΣΚΑΪ τον βρήκε στο ΚΚΕ. «Το ΚΚΕ έχασε, αν και δεν δείχνει προβληματισμένο γι' αυτό», αποφάνθηκαν χτες το μεσημέρι.
Η παραπάνω εκτίμηση - που δεν είναι μόνο του ΣΚΑΪ - δεν είναι απλά μια εκτίμηση. Είναι η θέση που θα προπαγανδίσουν οι δημοσιολόγοι που στηρίζουν το αστικό πολιτικό σύστημα, ακριβώς επειδή το ΚΚΕ τους χαλάει τα σχέδια. Για παράδειγμα, προσπάθησαν προεκλογικά - ιδιαίτερα το συγκρότημα Αλαφούζου με τον ΣΚΑΪ - με αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις να εμφανίσουν τους Οικολόγους τρίτο κόμμα πάνω από το ΚΚΕ με ποσοστά που έφταναν ακόμα και το 9%. Πριν μερικούς μήνες εμφάνιζαν το ΚΚΕ κάτω και από τους Οικολόγους και από τον ΣΥΡΙΖΑ και μιλούσαν για την οριστική απώλεια της τρίτης θέσης από το ΚΚΕ. Πριν από περίπου ένα χρόνο, εμφάνιζαν τον ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστά πάνω από 17% και έκαναν λόγο για τις διαρροές του ΚΚΕ που δεν πείθονται από τον «ξύλινο λόγο» και το «σταλινισμό». Ακόμα, εμφάνιζαν κάποιον «τρίτο πόλο», μέσα στον οποίο περιελάμβαναν τον ΣΥΡΙΖΑ, τους Οικολόγους, διάφορες οργανώσεις και άλλους περιβαλλοντικά ευαίσθητους, που συγκροτούν τη «νέα δύναμη απέναντι στο δικομματισμό», όπως έλεγαν.
Εγινε τίποτα από όλα αυτά; Βεβαίως και όχι. Παρ' όλα αυτά, αν και το ΚΚΕ ήρθε καθαρά τρίτο κόμμα, ακόμα κι αν όλα τα σχήματα που προσπαθούσε το αστικό πολιτικό σύστημα να στήσει δεν βγήκαν, ακόμα κι αν έπεσαν πολλά «πακέτα» για να προβληθούν νέα δήθεν «κινήματα» όπως το οικολογικό, το ΚΚΕ όχι μόνον άντεξε, αλλά στάθηκε στα πόδια του και ενίσχυσε την επιρροή του.
Οι αναλύσεις της επόμενης μέρας από τα αστικά ΜΜΕ δείχνει για άλλη μια φορά ότι ο ορκισμένος εχθρός του κεφαλαίου είναι το ΚΚΕ. Αυτό φοβούνται ως πραγματικό αντίπαλο. Φόβος, που είναι ακόμα μεγαλύτερος - και γι' αυτό θα ενταθεί και η επίθεση στο Κόμμα - αφού για άλλη μια φορά ανέτρεψε τους σχεδιασμούς τους.
Νέες περικοπές
Σε νέες περικοπές των άμεσων κοινοτικών ενισχύσεων προς τους αγρότες, στην προοπτική ακόμη και ολοκληρωτικής κατάργησής τους, προσανατολίζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επιδιώκοντας την ταχύτερη εκδίωξη των μικροκληρούχων από το αγροτοκτηνοτροφικό επάγγελμα και τη συγκέντρωση της γης στα χέρια του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Στην πρόσφατη ομιλία της στο Μπρνο της Τσεχίας, κατά τη διάρκεια του Ατυπου Συμβουλίου των υπουργών Γεωργίας της ΕΕ, η επίτροπος Γεωργίας της Κοινότητας Μ. Φ. Μπόελ ανακοίνωσε ότι σε ένα χρόνο από σήμερα, δηλαδή του χρόνου το καλοκαίρι ή το αργότερο μέχρι το επόμενο φθινόπωρο, θα ξεκινήσει η διαδικασία αναθεώρησης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), η οποία θα ισχύσει από το 2014 κι έπειτα. Ανακοίνωσε επίσης, ότι στα μέσα περίπου του 2011 θα υποβληθούν οι αναλυτικές προτάσεις της Επιτροπής για τη νέα μορφή της ΚΑΠ, αλλά και τη διάρθρωση του κοινοτικού προϋπολογισμού. Η επίτροπος Γεωργίας έθεσε από σήμερα το βασικό άξονα στον οποίο θα κινηθούν οι προτάσεις της Επιτροπής, ξεκαθαρίζοντας ότι ακόμη μεγαλύτερο μέρος από τα κονδύλια που κατευθύνονται σήμερα ως άμεσες ενισχύσεις στους παραγωγούς, θα περικοπούν, για να χορηγηθούν για έργα ανάπτυξης της υπαίθρου, την πρόσβαση των αγροτικών προϊόντων στην αγορά και την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών. Περικοπή δηλαδή χρημάτων από τους παραγωγούς, για την ενίσχυση των καπιταλιστικών επιχειρήσεων που θα επενδύουν στις «πράσινες μπίζνες», στον «αγροτουρισμό» κ.ά. Αυτό που μένει να διευκρινιστεί είναι το πόσο μεγάλο θα είναι τελικά αυτό το κονδύλι. Πάντως, η Μ. Φ. Μπόελ, εξέφρασε την «ευχή», στο άμεσο μέλλον, «οι Ευρωπαίοι αγρότες να βγάζουν τα προς το ζην από τις εκμεταλλεύσεις τους, αντί να εξαρτώνται από τις κοινοτικές επιδοτήσεις», δείχνοντας με αυτόν το τρόπο, πού το πάει τελικά η ΕΕ...
Θετικό αποτέλεσμα για μαχητική συνέχεια
Η επόμενη μέρα των ευρωεκλογών βρίσκει το ΚΚΕ με ένα θετικό αποτέλεσμα, στις συνθήκες σκληρής αναμέτρησης, του οποίου η σημασία αυξάνεται καθώς δεν μπορεί να μετρηθεί με τα ίδια σταθμά με εκείνα των άλλων κομμάτων. Γιατί το ΚΚΕ απευθύνεται στους εργαζόμενους και στη νεολαία με ανοιχτά χαρτιά: Με την πολιτική του πρόταση, τη στρατηγική του, το αγωνιστικό κάλεσμα για απειθαρχία και ανυπακοή στην αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, για λαϊκή αντεπίθεση. Η ψήφος στο ΚΚΕ δεν είναι απλή ψήφος διαμαρτυρίας. Προϋποθέτει σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική και ιδεολογία, προϋποθέτει το πέρασμα στην αντίπερα όχθη, στο δρόμο πάλης και σύγκρουσης με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και του μεγάλου κεφαλαίου.
Δε σημαίνει ότι όποιος ψηφίζει το ΚΚΕ συμφωνεί και με τη στρατηγική του Κόμματος για το σοσιαλισμό. Σημαίνει όμως ότι ένας κόσμος σταθερά γυρίζει την πλάτη στην αντιλαϊκή πολιτική και τους ψευτο-μονοδρόμους, ότι επιλέγει τον ενεργητικό και μαχητικό δρόμο απέναντι στην πολιτική που τον πνίγει, ότι διακρίνει την προοπτική μιας διαφορετικής ανάπτυξης της οικονομίας και της κοινωνίας. Ακριβώς αυτήν τη δυναμική του εργατικού και λαϊκού κινήματος, την ανασυγκρότησή του σε αυτή τη γραμμή πάλης θέλει η άρχουσα τάξη να ανακόψει, γι' αυτό και χτυπάει το ΚΚΕ. Στο πλαίσιο αυτό, από το 2007 ξεδιπλώνεται μια βρώμικη επίθεση σε βάρος του ΚΚΕ, μια αντικομμουνιστική εκστρατεία με στόχο να αμαυρώσει το κύρος του Κόμματος στα λαϊκά στρώματα, να περιθωριοποιήσει το ΚΚΕ και να το εκτοπίσει από την τρίτη θέση, όπως έλεγαν συνεχώς τα αστικά ΜΜΕ, με στόχο το τσάκισμά του. Ωστόσο, παρόλη τη συντονισμένη βρώμικη επίθεση σε βάρος του, το ΚΚΕ κατάφερε να αντιμετωπίσει την προβοκάτσια σε μεγάλο βαθμό.
Από σήμερα κιόλας σχεδιάζονται και μπαίνουν σε εφαρμογή νέα αντιλαϊκά μέτρα. Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, η εξουσία των μονοπωλίων με μεγαλύτερη λύσσα θα συνεχίσει τις προσπάθειες να εξουδετερώσει τη διαμαρτυρία των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, σπρώχνοντάς τη σε δρόμους ανώδυνους, προκειμένου να την κρατήσει μακριά από το ΚΚΕ. Γιατί εκείνο που φοβάται η αστική τάξη και η εξουσία των μονοπωλίων είναι το δυνάμωμα του λαϊκού - εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος που παλεύει ενάντια στην εξουσία τους, χαράσσοντας πορεία προοπτικής. Σε αυτό το έδαφος, καλλιεργείται η αποχή, όχι μόνο ως πράξη αποχής από τις εκλογές αλλά ως στάση ζωής απέναντι σε κάθε συλλογική διαδικασία και δράση για τα λαϊκά συμφέροντα. Σε αυτό το έδαφος, μπορεί να σημειώσει έξαρση ο ρατσισμός και ο εθνικισμός, που μπορεί να δηλητηριάσει λαϊκά στρώματα, αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα και αποφασιστικά.
Σε αυτές τις συνθήκες, το ΚΚΕ απέδειξε ότι είναι μια δύναμη με αντοχή και δυναμική, με σταθερούς δεσμούς στο λαό και τη νεολαία. Απέδειξε ότι το ΚΚΕ είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να συμβάλει στην αναγέννηση και ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, προκειμένου να πάρει ο λαός τη ζωή στα χέρια του, να χαλάσει τα αντιλαϊκά σχέδια που ετοιμάζονται. Γι' αυτό και από χτες κιόλας οι κομμουνιστές βρίσκονται στο πόστο τους, στους τόπους δουλειάς, στο πλευρό των εργαζομένων και της νεολαίας, στην οργάνωση των νέων αγώνων που έχουμε μπροστά μας για να αποκρούσουμε τα νέα αντιλαϊκά σχέδια.