Χρησιμοποιώντας ως Δούρειο Ιππο μια σειρά φαινομενικά ελκυστικών «καινοτόμων εκπαιδευτικών προγραμμάτων» και με όχημα το Δίκτυο Σχολικής Καινοτομίας (ΔΣΚ) στο πλαίσιο της «Μορφωτικής και Αναπτυξιακής Πρωτοβουλίας», εντείνεται η προσπάθεια σε γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές να νομιμοποιηθεί στη συνείδησή τους η ωμή παρέμβαση μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στην εκπαίδευση και να αποσπαστεί, έστω και με έμμεσο τρόπο, η συναίνεσή τους στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Υπενθυμίζεται ότι το Δίκτυο Σχολικής Καινοτομίας εντάσσεται στο πλαίσιο των δράσεων της Μορφωτικής και Αναπτυξιακής Πρωτοβουλίας, της «πρωτοβουλίας» δηλαδή 8 ιδρυμάτων, που εκπροσωπούν μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, να παρέμβουν με κάθε τρόπο στην εκπαίδευση με τις ευλογίες του υπουργείου Παιδείας (με το οποίο έχουν υπογράψει σχετικό μνημόνιο). Ξεκάθαρη επιδίωξη της «Μορφωτικής Πρωτοβουλίας» είναι η εφαρμογή των στόχων της Λισαβόνας, προκειμένου η Παιδεία και η Ερευνα να δεθούν στο άρμα των επιχειρήσεων, να απογυμνωθούν από το ρόλο της διαμόρφωσης ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων και να στραφούν στην εκγύμναση δεξιοτήτων.

Στόχος τους είναι αυτή η προσπάθεια «ζύμωσης» να απλωθεί παντού. Ετσι, σε οκτώ πόλεις της περιφέρειας θα γίνουν ενημερωτικές συναντήσεις για την παρουσίαση του ΔΣΚ (Πάτρα, Βόλος, Καβάλα, Σύρος, Θεσσαλονίκη, Χανιά, Καλαμάτα και Γιάννενα), προκειμένου να «ενισχυθεί ο διάλογος για τη δημιουργικότητα και την καινοτομία στην εκπαίδευση και η διεύρυνση της δικτύωσης ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και σχολεία. Οι συναντήσεις θα συνδυαστούν με επιμορφωτικά σεμινάρια για τους εκπαιδευτικούς, όπου μεταξύ άλλων θα προτείνουν δράσεις για την ανάπτυξη και εμπέδωση των καινοτόμων δράσεων στο σχολείο τους». Δηλαδή τα «8 ευαγή ιδρύματα» παίρνουν πάνω τους την απευθείας διδασκαλία μέσω προγραμμάτων, βάζοντας στο παιχνίδι εκπαιδευτικούς οι οποίοι θα διαπαιδαγωγούν μαθητές με τις «αξίες» της «ανταγωνιστικότητας», της «επιχειρηματικότητας» και ό,τι άλλο επιτάσσει το κεφάλαιο.

Περισσεύουν τα προβλήματα σχολικής στέγης στους Δήμους Α. Λιοσίων και Φυλής με ελλείψεις, νοικιασμένα κτίρια, πληθωρικά τμήματα, κατάργηση βοηθητικών χώρων. Για το ζήτημα αυτό, σήμερα στις 6 το απόγευμα, στο Δημαρχείο Α. Λιοσίων, η ΕΛΜΕ Α. Λιοσίων, Ζεφυρίου και Φυλής μαζί με μια σειρά φορείς διοργανώνουν ανοιχτή εκδήλωση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία των φορέων, στα Ανω Λιόσια, οι προδιαγραφές των κτιρίων όλων των Δημοτικών σχολείων είναι για 12 τμήματα σε κάθε σχολείο. Ομως οι ανάγκες έχουν οδηγήσει κάποια σχολεία να φτιάξουν παραπάνω τμήματα για να δεχτούν όλους τους μαθητές. Ετσι, στο 6ο και 7ο λειτουργούν 14 τμήματα, στο 4ο Δημοτικό 16, στο 1ο Δημοτικό 17 και στο 3ο Δημοτικό 18. Προκειμένου να χωρέσουν αναγκάστηκαν να καταργήσουν αίθουσες υπολογιστών, φυσικής, εκδηλώσεων, βιβλιοθήκες και υπάρχει έλλειψη χώρων αναγκαίων για το ολοήμερο σχολείο. Στα νηπιαγωγεία, υπάρχουν τμήματα με περισσότερα από 25 παιδιά, δεν υπάρχουν υποδομές για ολοήμερα ενώ δεκάδες προνήπια μένουν κάθε χρόνο εκτός δημόσιων νηπιαγωγείων. Στο 1ο Γυμνάσιο, από τα 16 τμήματα, τα 13 είναι υπερπλήρη. Αναγκαία είναι η άμεση λειτουργία του 4ου Γυμνασίου στη Ζοφριά το οποίο, αν και έτοιμο, δεν έχει παραδοθεί. Το 2ο Γυμνάσιο, μετά από περιπέτειες ετών, απόκτησε προ διετίας το δικό του κτίριο, το οποίο όμως έχει τεχνικά προβλήματα και μεγάλο αριθμό μαθητών, με αποτέλεσμα υπερπλήρη τμήματα. Το 2ο και το 3ο ΓΕΛ λειτουργούν σε μισθωμένα κτίρια χωρίς τις αναγκαίες υποδομές. Το ΕΠΑΛ Ανω Λιοσίων, από πλευράς κτιριακής υποδομής είναι το χειρότερο από όλα, σύμφωνα με τους εκπαιδευτικούς ενώ η ΕΠΑΣ στεγάζεται σε μισθωμένο χώρο, τον οποίο ο ιδιοκτήτης απαιτεί να του παραδοθεί.

Στο Δήμο Φυλής, λειτουργεί σε καινούργιο κτίριο Γυμνάσιο με Λυκειακές τάξεις, το οποίο όμως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες. Ετσι έχουν δεσμευτεί ως αίθουσες όλοι οι υπάρχοντες χώροι και υπάρχει απόφαση από το Δήμο και τη διοίκηση να μπουν στην αυλή και κάποιες αίθουσες προκάτ.

Στήριξη χρειάζονται σύμφωνα με τους εκπαιδευτικούς και τα σχολεία στο Δήμο Ζεφυρίου, όπου απαιτείται η δημιουργία ενός ακόμα δημοτικού και στήριξη των γυμνασίων.

Το θέμα της ενίσχυσης της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, σε σχέση με την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, συζήτησε το Συμβούλιο των υπουργών Παιδείας της ΕΕ, προχτές, στις Βρυξέλλες. Πρόκειται για την παραπέρα σύνδεση της εκπαίδευσης και της κατάρτισης με την αγορά, δηλαδή με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου για «ευέλικτους» εργαζόμενους (είτε υψηλών απαιτήσεων, είτε εύκολα απασχολήσιμων). Σύμφωνα με το Συμβούλιο, η ενίσχυση της εκπαίδευσης και της κατάρτισης προϋποθέτει συστήματα εκπαίδευσης «ευέλικτα» που συνδέονται με τις επαγγελματικές δραστηριότητες, δηλαδή με τις επιχειρήσεις.

Το Συμβούλιο υιοθέτησε έκθεση για την εφαρμογή του προγράμματος «Εκπαίδευση και Κατάρτιση 2010». Ο Ισπανός υπουργός Παιδείας Αngel Gabilondo, προεδρεύων του Συμβουλίου είπε, μεταξύ άλλων, ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στη διά βίου εκπαίδευση, τη σχέση μεταξύ γνώσης και απασχολησιμότητας, τη μείωση της εγκατάλειψης του σχολείου. Στο Συμβούλιο επισημάνθηκε, επίσης, ότι η εκπαίδευση πρέπει να συνδεθεί με την πράσινη οικονομία, τις αλλαγές στον τρόπο ζωής και τις επιχειρηματικές πρακτικές που αυτή επιβάλλει.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν από την Επίτροπο της ΕΕ για την Παιδεία, Αντρ. Βασιλείου, στο κείμενο παρατηρήσεων για το πρόγραμμα «Εκπαίδευση και κατάρτιση για την Ευρώπη του 2020»: Περισσότεροι από 6 εκατ. νέοι άνθρωποι «εγκαταλείπουν» πρόωρα το σχολείο, περισσότεροι από 1 εκατ. 15χρονοι νέοι έχουν μειωμένες δεξιότητες ανάγνωσης, ενώ περίπου 80 εκατ. ενήλικες έχουν μόνο τις βασικές δεξιότητες.

Επίσης, σύμφωνα με την Επίτροπο, εκτιμάται ότι το 35% των θέσεων εργασίας θα απαιτούν υψηλά προσόντα - σε σύγκριση με το 29% σήμερα, δηλαδή 15 εκατομμύρια περισσότερες θέσεις εργασίας με υψηλά προσόντα. Ο αριθμός των θέσεων εργασίας που απαιτούν μεσαίου επιπέδου προσόντα θα αυξηθεί κατά 4 εκατομμύρια. Αντιθέτως, ο αριθμός και το μερίδιο των θέσεων εργασίας που θα χρειάζονται μόνο βασικές ικανότητες θα μειωθεί.

Το αμερικάνικο σύστημα των «τοπικών κολεγίων» διαφημίζει, μέσω του προσωπικού ιστολογίου του (blog), ο υφυπουργός Παιδείας, Ι. Πανάρετος, μετά το ταξίδι του στις ΗΠΑ. Οπως ο ίδιος ενημερώνει, πρόκειται για ιδρύματα όπου η εισαγωγή γίνεται χωρίς εξετάσεις, μετά τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τα τοπικά κολέγια έχουν προγράμματα (άρα και αποφοίτους) πολλαπλών ταχυτήτων και οι σπουδές που παρέχουν είναι εξαμηνιαίες, μονοετείς, διετείς ή τριετείς. Φοιτούν σε αυτά απόφοιτοι «λυκείου» και ενήλικες που θέλουν «να βελτιώσουν τα προσόντα τους».

Μέσω των «τοπικών κολεγίων», μπορεί κάποιος να «μεταπηδήσει» σε πανεπιστήμιο μετά το διετή κύκλο σπουδών. Το 1/3 περίπου των φοιτητών τα επιλέγουν για επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, ενώ ο υφυπουργός παραθέτει και στοιχεία για πολλούς σπουδαστές που φοιτούν σε αμερικάνικα πανεπιστήμια και ξεκίνησαν απ' αυτά τα κολέγια. Ο υφυπουργός διατυμπανίζει ότι τα εκπαιδευτήρια αυτά είναι δημόσια, αλλά ομολογεί ότι οι σπουδαστές πληρώνουν δίδακτρα, με συγκεκριμένο ποσό ανά μάθημα. Ομολογεί επίσης ότι σχεδόν το 1/3 των διδασκόντων είναι έκτακτοι. Ολα τα παραπάνω για τον Ι. Πανάρετο αποτελούν λύση για ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Μάλιστα, μας θυμίζει ότι τέτοια εκπαιδευτικά ιδρύματα είχε προτείνει και ο σημερινός πρωθυπουργός, το 1995 όταν ήταν υπουργός Παιδείας.

Ο υφυπουργός στην ουσία προτείνει μια συγκέντρωση των εκπαιδευτηρίων κατάρτισης σε τοπικά ιδρύματα, τα οποία θα μπορούν να οδηγούν και στο πανεπιστήμιο, μέσω του συστήματος των πιστωτικών μονάδων. Σε τελική ανάλυση, πρόκειται για ένα εκπαιδευτικό σύστημα όπου η μόρφωση του καθενός είναι ατομική του υπόθεση και ευθύνη. Το «δόλωμα» είναι οι τάχα εκπαιδευτικές ευκαιρίες και η κατάληξη είναι ότι ο κάθε εργαζόμενος είναι ο ίδιος υπεύθυνος για τη μοίρα του, για την αμορφωσιά του, για την ανεργία ή την κακοπληρωμή του...

Τα κολέγια αυτά στις ΗΠΑ είναι τοπικά γιατί μπορεί η κάθε πολιτεία να σχεδιάζει την εκπαίδευση με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου στην κάθε περιοχή. Ο ίδιος, ο υφυπουργός άλλωστε, σημειώνει ότι «στοιχίζει στην πολιτεία πολύ λιγότερο να πειραματιστεί με ένα νέο τοπικό κολέγιο παρά με ένα πανεπιστήμιο». Πρόκειται για ιδρύματα τα οποία παρέχουν κατάρτιση και επανακατάρτιση. Προφανώς, η πλειοψηφία των σπουδαστών τους προέρχονται από λαϊκά στρώματα, που προσπαθούν να «πιστοποιήσουν» ή να επαναπιστοποιήσουν κάποιες γνώσεις τους.

Και μια τελευταία «λεπτομέρεια» που επισήμανε ο ίδιος ο υφυπουργός: Κάθε κολέγιο ξεκινά ως εκπαιδευτικό κέντρο και αν η εξέλιξή του είναι καλή, τότε μετατρέπεται σε πλήρες κολέγιο. Ποιος κρίνει, άραγε, την «εξέλιξή» του; Προφανώς, η «ελεύθερη αγορά», στην οποία προσπαθήσουν να επιβιώσουν οι απόφοιτοι...