Για το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα που, στοχεύοντας στην πολιτική τύφλωση των ανθρώπων, αναιρεί όλες τις ιδιότητες της Ιστορικής Παιδείας κουβέντιασαν χτες, για αρκετή ώρα, εκπαιδευτικοί και φοιτητές μαζί με τον Γ. Μαργαρίτη, καθηγητή Σύγχρονης Ιστορίας του Πολιτικού Τμήματος του ΑΠΘ, σε εκδήλωση της ΠΚΣ και του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών.

Η συζήτηση κινήθηκε σε ζητήματα περιεχομένου και διδακτικής μεθοδολογίας της Ιστορίας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. «Ζούμε στην εποχή της αποδόμησης των διδακτικών θεσμών», σημείωσε ο Γ. Μαργαρίτης θέτοντας το πλαίσιο μέσα στο οποίο η Ιστορία, ένα μάθημα βαθιά πολιτικό που επιτρέπει «να δούμε πίσω από τις βιτρίνες», όπως είπε χαρακτηριστικά, αναθεωρείται σκόπιμα μέσα από την αναίρεση των ιδιοτήτων της Ιστορικής Παιδείας, προκειμένου να εξασφαλιστεί η κυριαρχία του καπιταλισμού. Εφερε ζωντανά παραδείγματα από τα ίδια τα σχολικά βιβλία ιστορίας (ΣΤ' Δημοτικού, Γ' Λυκείου, Δ' Δημοτικού). Οπως σημείωσε, η αναθεώρηση της Ιστορίας χρησιμοποιείται από την ΕΕ για να φτιάχνει θεσμικά συστήματα και πολιτικές που στρέφονται άμεσα ενάντια στους εργαζόμενους και το εργατικό κίνημα.

Πρόσθεσε ότι γίνεται κάθε προσπάθεια να μην υπάρξει έλλογη ταξινόμηση σε αυτά που αναφέρονται στα σχολικά βιβλία. «Πώς να κατανοήσει κανείς τι γίνεται, όταν απουσιάζει η οικονομία, η ιστορία των αντικειμένων, η ιστορία των εργαλείων και των τρόπων παραγωγής. Πουθενά δεν αναφέρονται κοινωνικές τάξεις και η πάλη των τάξεων. Οι κατηγοριοποιήσεις είναι αταξικές και πάντοτε στηρίζονται σε ένα μεταφυσικό, ιερό φανατισμό. Χρησιμοποιούνται όροι διαχρονικοί, απόλυτοι, σα να είναι τα δαιμόνια της πρωτοχρονιάς»...

«Η Ιστορία δε μας κληροδοτεί έτοιμες λύσεις και αντιγράψιμες συμπεριφορές, μας κάνει να συγκρίνουμε, δηλαδή να σκεφτόμαστε. Δεν επαναλαμβάνονται οι ιστορικές συγκυρίες απλά συγγενεύουν μεταξύ τους, καθώς μιλούν για καταστάσεις ανθρώπινες. Η Ιστορία είναι κατεξοχήν διδακτική όχι κατηχητική», εξήγησε ο Γ. Μαργαρίτης αναφέροντας το παράδειγμα της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης, υπογραμμίζοντας τη σημασία του ταξικού κριτηρίου που έχει κανείς για να ερμηνεύσει και να κατανοήσει το πρόβλημα.

Συνεχίζονται οι δραστηριότητες της Αχτίδας ΑΕΙ - ΤΕΙ - Ερευνας της ΚΟΑ του ΚΚΕ και των αντίστοιχων Οργανώσεων της ΚΝΕ σε σχολές πανεπιστημίων και ΤΕΙ και σήμερα Τρίτη οργανώνονται οι παρακάτω περιοδείες:

-- Στην ΑΣΟΕΕ, στις 9 π.μ., με επικεφαλής τον Γ. Πρωτούλη, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ.

-- Στη ΣΔΟ Πειραιά, στις 9.30 π.μ., Β. Μαρούπας, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

-- Στη Φιλοσοφική, στις 9.30 π.μ., Κ. Μπορμπότης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ.

-- Στα Παιδαγωγικά, στις 9.30 π.μ., Μ. Τσαγκατάκη, μέλος της ΕΠ της ΚΟΑ του ΚΚΕ.

Ο αγώνας για το δικαίωμα στη μόρφωση δεν είναι απλά ένας αγώνας για να αλλάξει ο υπουργός Παιδείας ή η κυβέρνηση. Είναι αγώνας ταξικός. Συνδέεται με το αν θα διατηρήσει την εξουσία η αστική τάξη ή θα την κατακτήσει η εργατική τάξη, για να απελευθερώσει και τις παραγωγικές δυνάμεις, όπως την επιστήμη και προπαντός τον άνθρωπο.

Τα παραπάνω αποτελούν το στίγμα της ομιλίας της Ελένης Μηλιαρονικολάκη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, με θέμα την Παιδεία και το Σοσιαλισμό, την προηγούμενη βδομάδα σε φοιτητές της Φυσικομαθηματικής Σχολής, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων που διοργανώνουν αυτήν την περίοδο το ΚΚΕ και η ΚΝΕ στις σχολές.

Η Ε. Μηλιαρονικολάκη αναφέρθηκε αναλυτικά στα νέα στοιχεία που φέρνει ο σοσιαλισμός στην Παιδεία, με πρώτο στοιχείο το γεγονός ότι η Παιδεία παύει να αντιμετωπίζεται σαν εμπόρευμα. «Είναι ένας από τους λίγους τομείς, που, όπως και η Υγεία, εξαιρούνται από το βασικό κανόνα διανομής του κοινωνικού πλούτου που ισχύει στο σοσιαλισμό "στον καθένα ανάλογα με την εργασία του" και όλο και μεγαλύτερο μέρος της αποδίδεται "στον καθένα με βάση τις ανάγκες του", που είναι ο κανόνας που ισχύει στην ανώτερη κομμουνιστική βαθμίδα αυτής της ενιαίας διαδικασίας του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Και αυτός είναι ο δεύτερος παράγοντας της μεγάλης ανάπτυξης που γνώρισε στο σοσιαλισμό η Παιδεία», υπογράμμισε η ομιλήτρια, αποδεικνύοντας πως «μόνον ο σοσιαλισμός αντιμετωπίζει την Παιδεία σα θεμελιακή προτεραιότητα».

Ως τρίτο και σπουδαιότερο παράγοντα για την άνθηση της Παιδείας στο σοσιαλισμό, κατέδειξε «την αντικατάσταση της ατομικής ιδιοκτησίας με την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Το γεγονός ότι ο λαός αισθάνεται, με άλλα λόγια, αφεντικό του πλούτου που παράγει». «Στο έδαφος αυτό, συνέχισε, ο ρόλος του σχολείου στη νέα κοινωνία δεν είναι απλά να εκπαιδεύει ανθρώπους που θα χειρίζονται και θα αξιοποιούν επιδέξια τα μέσα παραγωγής, αλλά πάνω απ' όλα να τους μορφώνει ολόπλευρα και να τους διαπαιδαγωγεί, για να ανταποκριθούν στο ρόλο του πραγματικού ιδιοκτήτη τους».

Εξήγησε, λοιπόν, ότι η αστική πολιτική αντιμετωπίζει το σχολείο σαν εργαλείο νομιμοποίησης της ταξικής διαίρεσης της κοινωνίας, ενώ η σοσιαλιστική εξουσία το αντιμετωπίζει ως μέσον που θα στηρίζει και θα ενισχύει τα μέτρα στην οικονομία για την ολοκληρωτική εξάλειψη κάθε ατομικής ή ομαδικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, για την κατάργηση κάθε κοινωνικής διαφοράς.

Και κατέληξε: «Η σημερινή Παιδεία είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και οι όποιες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές έρχονται από την ΕΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου (...) Οποιος υπόσχεται ότι θα φέρει τα πάνω - κάτω στην Παιδεία χωρίς να θίγει την οικονομική βάση της κοινωνίας, την ατομική ιδιοκτησία στα βασικά μέσα παραγωγής, και εννοώ τόσο τα αστικά κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, όσο και τα μικροαστικά οπορτουνιστικά κόμματα και σχήματα ΣΥΝ, αριστεριστές, μας κοροϊδεύει. Και επειδή οι αυταπάτες κανένα δεν ωφελούν (...) το ΚΚΕ σας καλεί χωρίς καμία αναβολή να δουλέψετε από σήμερα για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, ώστε αυτός ο αιώνας να είναι ο αιώνας των σοσιαλιστικών επαναστάσεων».

Δεν μπορεί το εργατικό, το νεολαιίστικο, το λαϊκό κίνημα να απαντήσει στην καπιταλιστική κρίση, να βρει διέξοδο μακριά από τη διαχείριση του καπιταλισμού, αν δεν κουβεντιάζουμε για τον προσανατολισμό του κινήματος, ο οποίος πρέπει να είναι απέναντι στις αστικές πολιτικές δυνάμεις και με αντιιμπεριαλιστικά - αντιμονοπωλιακά αιτήματα.

Τα παραπάνω αναδείχτηκαν στην εκδήλωση - συζήτηση για την καπιταλιστική κρίση, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με ομιλήτρια την Τασία Τσατσούλη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Η Τ. Τσατσούλη προέκρινε την πρόταση πάλης του ΚΚΕ για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, τον σοσιαλιστικό, όπου ο παραγωγός του πλούτου, η εργατική τάξη βάζει μπροστά τη δική της εξουσία για να οργανώσει την οικονομία, με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι των καπιταλιστικών κερδών. Οπως, εξάλλου, τόνισε, μέσα από την ουσιαστική συζήτηση για την οικονομική κρίση, δηλαδή για το χαρακτήρα, τις αιτίες της και ποιον αυτή θα χτυπήσει, βγαίνει αντικειμενικά στο προσκήνιο το ερώτημα «ποιον δρόμο ανάπτυξης πρέπει να επιλέξει η κοινωνία». «Εμείς, μπροστά στον "μονόδρομο" του καπιταλισμού, που αποδείχτηκε "φούσκα", βάζουμε τον κόσμο του σοσιαλισμού», σημείωσε.

«Αυτή η συζήτηση», συνέχισε, «καθόλου δεν "στενεύει" τα πλαίσια του κινήματος, ίσα - ίσα είναι στοιχείο που συνδέεται με την ίδια την ανασύνταξη, τη δυναμική, την αντοχή και τη μαχητικότητα του λαϊκού κινήματος. Η συζήτηση στο κίνημα γύρω από την πρόταση του ΚΚΕ για την οργάνωση της κοινωνίας είναι βασικό στοιχείο που πρέπει να θέσουμε. Και αυτό καθόλου δεν εμποδίζει να δίνουμε και να κερδίζουμε τις μικρές ή μεγαλύτερες μάχες, π.χ. για τις απολύσεις, τους μισθούς, τα άλλα αντιλαϊκά μέτρα με πρόσχημα και την κρίση. Απεναντίας είναι καθοριστικό ζήτημα στην αντιμετώπιση της κρίσης και πώς θα βγουν οι εργαζόμενοι απ' αυτήν. Γιατί αν μείνουμε στα πλαίσια της διαχείρισης του καπιταλισμού το κεφάλαιο θα βγει "μια χαρά", ενισχυμένο. Εμείς θα φορτωθούμε όλα τα βάρη, τα οποία κάθε άλλο παρά προσωρινά θα είναι».

Οπως υπογράμμισε στη συνέχεια, αυτό το ζήτημα πρέπει να συζητιέται και με τους φοιτητές, τους μαθητές και τους σπουδαστές. Είπε χαρακτηριστικά: Μπορεί να επιτευχθεί η ανασύνταξη του νεολαιίστικου κινήματος, χωρίς να μιλήσουμε για το χαρακτήρα της γνώσης του σχολείου και του Πανεπιστημίου, για τη σύνδεσή του με το αστικό κράτος και την καπιταλιστική παραγωγή; Δεν πρέπει το άλλο Πανεπιστήμιο, για το οποίο παλεύουμε, να το «δούμε» μέσα στον άλλο δρόμο ανάπτυξης, συνδεδεμένο με την εργατική εξουσία;

Μετά την ομιλία ακολούθησε πλούσια συζήτηση με τους φοιτητές.

Για το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιούλη προγραμματίζει το υπουργείο Παιδείας την υποβολή των μηχανογραφικών δελτίων των υποψηφίων, τα οποία μπορούν να προμηθευτούν είτε μέσω του διαδικτύου είτε από το Λύκειό τους.

Παράλληλα, το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε ότι αλλάζει ο τρόπος εξέτασης των υποψηφίων στο ειδικό μάθημα της ξένης γλώσσας με κατάργηση της μετάφρασης του ξενόγλωσσου κειμένου. Αντί της μετάφρασης, θα ζητείται από τους υποψηφίους να απαντήσουν σε 8-10 ερωτήσεις κλειστού τύπου, με βάση ξενόγλωσσο κείμενο με το οποίο θα διαπιστώνεται η ικανότητα κατανόησης γραπτού λόγου. Το υπουργείο δηλώνει ότι με τον τρόπο αυτό θα εξασφαλίζεται πιο αντικειμενική αξιολόγηση στο μάθημα της ξένης γλώσσας. Σημειώνει δε ότι «η μετάφραση δεν περιλαμβάνεται στο αναλυτικό πρόγραμμα της ξένης γλώσσας στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση», δείχνοντας την αντίληψη με την οποία αντιμετωπίζεται η διδασκαλία της ξένης γλώσσας, η οποία έτσι κι αλλιώς είναι... υπόθεση των φροντιστηρίων.

Από τη συναυλία αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, που διοργάνωσε το ΣΑΣΑ το Γενάρη

Με τη συμμετοχή εκλεγμένων εκπροσώπων από τουλάχιστον 40 σχολεία της Αθήνας, συνεδρίασε προχτές Κυριακή, το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας και το επόμενο διάστημα προχωρούν σε αποφάσεις των σχολείων για συμμετοχή στις 2 Απρίλη, στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στις 10.30 στην Ομόνοια. «Κατεβαίνουμε στην απεργία μαζί με τους εργάτες, τους γονείς μας. Γιατί κάθε μέρα ζητάνε σε μας και τους γονείς μας να σφίξουμε κι άλλο το ζωνάρι για να πληρώσουμε την κρίση τους (...) Ηδη έχουμε πληρώσει πολλά στα φροντιστήρια, στις εκδρομές. Φτάνει πια δεν πάει άλλο», υπογραμμίζουν.

Συγχρόνως, λένε «όχι» στην καραμέλα της «ελεύθερης πρόσβασης», στους στημένους διαλόγους, καθώς επιδιώκεται «να βάλουν κι άλλα εμπόδια στη μόρφωσή μας. Να αποκλείσουν τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών από την Ανώτατη Εκπαίδευση»...

Οι μαθητές προσανατολίζονται στο μοίρασμα των αιτημάτων τους στα σχολεία και τις γειτονιές, οργάνωση δραστηριοτήτων και μαθητικών φεστιβάλ μέσα στα σχολεία.

Ολους τους μαθητές της Θεσσαλονίκης κάλεσε στο 3ο Μαθητικό Φεστιβάλ το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Θεσσαλονίκης με συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε χτες στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Το 3ο Μαθητικό Φεστιβάλ θα γίνει αύριο, Τετάρτη, στη 1.30μ.μ., στο Αγαλμα του Βενιζέλου. «Σχολείο να μορφώνει κι όχι να εξοντώνει. Δε θα πληρώσουμε την κρίση τους», είναι το σύνθημά του κι όπως είπαν οι μαθητές, απαίτησή τους είναι το ενιαίο 12χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο, που θα καλλιεργεί ολόπλευρα την προσωπικότητά τους, ενώ εξέφρασαν και την αντίθεσή τους στις προσπάθειες ποινικοποίησης των μαθητικών και λαϊκών αγώνων. Στο 3ο Μαθητικό Φεστιβάλ θα συμμετέχουν 14 ερασιτεχνικά μαθητικά συγκροτήματα, θα παρουσιαστούν θεατρικά δρώμενα από θεατρικές μαθητικές ομάδες, εκθέσεις φωτογραφίας και σκίτσου.

Με μεγάλη επιτυχία, πραγματοποιείται το τετραήμερο εκδηλώσεων του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων, στη Λάρισα, που ξεκίνησε το περασμένο Σάββατο και ολοκληρώνεται σήμερα, με συναυλία μαθητικών συγκροτημάτων στην πλατεία ταχυδρομείου στις 12.00μ.μ. Με τη μαχητική παρουσία τους στο τετραήμερο οι μαθητές από πολλά σχολεία του νομού, συνεχίζουν την πολύμορφη δράση τους, διαμηνύοντας την αποφασιστικότητά τους να εντείνουν την πάλη τους για το δικαίωμα στη μόρφωση, χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς.

Η αυλαία των εκδηλώσεων άνοιξε με συζήτηση, στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας, με θέμα «τι σχολείο θέλουμε», όπου αναδείχτηκε η αναγκαιότητα κοινής δράσης με τους εργαζόμενους και τ' άλλα λαϊκά στρώματα για Ενιαία Δημόσια Δωρεάν Παιδεία για όλους και κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στην εκπαίδευση. Τη Κυριακή το μεσημέρι, στο πάρκο του Αγίου Αντωνίου, μαθητές έπαιξαν μπάσκετ στέλνοντας μήνυμα «ο Σχολικός Αθλητισμός και Πολιτισμός είναι δικαίωμά μας, είναι η απάντησή μας ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά», ενώ χτες στα σχολεία πάρθηκαν πρωτοβουλίες ενημέρωσης και αλληλεγγύης για τον Παλαιστινιακό λαό.

Απλήρωτοι από τον Οκτώβρη, «όμηροι» για το αυτονόητο δικαίωμά τους στην εργασία, εξαναγκασμένοι να περιπλανιούνται από σχολείο σε σχολείο για το εξευτελιστικό ποσό των 6,90 ευρώ την ώρα και για τη διασφάλιση μιας προϋπηρεσίας... Οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών αγανακτούν και ξεσηκώνονται. Κάνουν σήμερα στις 10 το πρωί, παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας.

«Δεν παζαρεύουμε το καθεστώς της μερικής απασχόλησης. Δεν νομιμοποιούμε το κυνήγι της προϋπηρεσίας όπως οι ηγεσίες σε ΔΟΕ - ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚ - ΣΥΝ - Παρεμβάσεις», δηλώνουν οι ωρομίσθιοι του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, που διεκδικούν καταβολή τώρα όλων των δεδουλευμένων τους, αποκλειστικά μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό και πλήρη διασφάλιση όλων των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους.

Συνέχεια της πορείας και της τακτικής που ακολούθησε η πλειοψηφία της ΔΟΕ αυτή τη συνδικαλιστική διετία, αποτέλεσε η Ολομέλεια των προέδρων των Διδασκαλικών Συλλόγων που έγινε την περασμένη Παρασκευή, αναδεικνύοντας το ρόλο και τις ευθύνες των δυνάμεων οι οποίες όλο αυτό το διάστημα οδήγησαν τον κλάδο στην απραξία.

Στην Ολομέλεια κυριάρχησαν γενικόλογοι αφορισμοί, πλήξη και ανέξοδες προτάσεις για κινητοποιήσεις «δυναμικές» από ...το Σεπτέμβρη... Για την κατάσταση αυτή ευθύνες φέρουν οι κάθε λογής σύμμαχοι στο ΔΣ της ΔΟΕ, τυπικοί ή άτυποι (ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ - Παρεμβάσεις), ιδιαίτερα ο οπορτουνιστικός συνδικαλισμός που διευκόλυνε (με τα κοινά εκπτωτικά πλαίσια και όχι μόνο) τον εκφυλισμό των συνδικάτων και τις κινήσεις της κυρίαρχης πολιτικής.

Με δεδομένη αυτή την κατάσταση, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ καλούν τους εκπαιδευτικούς σε ταξική συσπείρωση, σε μαζική συμμετοχή στην πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 2 του Απρίλη με το ταξικό επεξεργασμένο πλαίσιο του ΠΑΜΕ και στόχους πάλης που έρχονται σε σύγκρουση συνολικά με την αντιλαϊκή πολιτική, τη στρατηγική του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού και τους σχεδιασμούς ΕΕ - κεφαλαίου.

Συνεδρίασε χθες για πρώτη φορά μετά το Συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ (ομοσπονδία των πανεπιστημιακών) η νέα Διοικούσα Επιτροπή της Ομοσπονδίας, που εξέλεξε Εκτελεστική Γραμματεία και νέο προεδρείο. Το προεδρείο αποτελείται από τις παρατάξεις ΚΙΠΑΝ (δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ), ΑΡΜΕ (μέρος δυνάμεων του ΣΥΝ) και την παράταξη των πανεπιστημιακών της Ιατρικής, που πρόσκειται στο δικομματισμό.

Το πνεύμα που κυριάρχησε ήταν να εκλεγεί ένα προεδρείο «συναντίληψης» κι όχι ένα αντιπροσωπευτικό προεδρείο. Η ΔΗΠΑΚ, από την πλευρά της, ξεκαθάρισε ότι ακόμα κι αν έμπαινε θέμα «αντιπροσωπευτικού» προεδρείου δε θα συμμετείχε σε αυτό, γιατί έτσι κι αλλιώς δε θα ήταν αντιπροσωπευτικό, αφού ο νέος συσχετισμός στη Διοικούσα Επιτροπή προέκυψε, ουσιαστικά, μέσα από την αλλοίωση του Σώματος του συνεδρίου (με τη νομιμοποίηση συλλόγων που έκαναν εκλογές με πλειοψηφικό σύστημα, τη νομιμοποίηση δυο συλλόγων από τον ίδιο χώρο κ.ο.κ). Τα παραπάνω αποδεικνύουν και τις βαριές ευθύνες της «Συσπείρωσης» (δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), που συναίνεσε πλήρως στο συνέδριο στην αλλοίωση του Σώματος, δίνοντας το περιθώριο στις δυνάμεις του «επιχειρηματικού» πανεπιστημίου να κυριαρχήσουν.

Οι δυνάμεις του νέου προεδρείου προσπάθησαν με κάθε τρόπο να αποσπάσουν από τη χθεσινή συνεδρίαση της Διοικούσας Επιτροπής (ΔΕ) ένα κείμενο υποστηρικτικό των αναδιαρθρώσεων, της διαδικασίας της Μπολόνια και, γενικότερα, του «επιχειρηματικού» πανεπιστημίου. Πρότειναν, χαρακτηριστικά, να συνεχίσει και να ολοκληρώσει η ΔΕ τη συζήτηση του 9ου Συνεδρίου της Ομοσπονδίας (!), μια πρόταση που κινείται εκτός κάθε καταστατικής και δημοκρατικής συνδικαλιστικής διαδικασίας. Για το σκοπό αυτό, παρουσίασαν ένα πρόχειρο κείμενο που κανένα μέλος της ΔΕ δεν είχε λάβει νωρίτερα, ώστε να μπορέσει να συζητήσει και να τοποθετηθεί... Μετά από διαλείμματα και διαβουλεύσεις (για να κατευναστούν, μάλλον, αντιδράσεις που υπήρξαν ακόμα και στο εσωτερικό των παραπάνω δυνάμεων), η πλειοψηφία κατάφερε τελικά την ψήφιση αυτού του κειμένου, που ...ευλογεί, μεταξύ άλλων, τη διαδικασία της Μπολόνια.

Η ΔΗΠΑΚ ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή ότι η συνέχεια των εργασιών του συνεδρίου στη ΔΕ αποτελεί ένα «συνδικαλιστικό πραξικόπημα», που δε νομιμοποιεί και οι δυνάμεις της αποχώρησαν από αυτήν τη συζήτηση.

Στις συνθήκες που διαμορφώνονται, η ΔΗΠΑΚ καλεί τους πανεπιστημιακούς, που τα συμφέροντά τους δεν έχουν καμιά σχέση με το «επιχειρηματικό» πανεπιστήμιο που προωθείται, να συμμετέχουν στους συλλόγους τους και με ένα αγωνιστικό πλαίσιο να αντεπιτεθούν στη λαίλαπα που θα αντιμετωπίσει η ανώτατη εκπαίδευση. Επισημαίνει ιδιαίτερα την ανάγκη αντίστασης στην υλοποίηση των μέτρων που παίρνονται στο όνομα της κρίσης, όπως το «πάγωμα» στους μισθούς και σημειώνει τον κίνδυνο για τους εργαζόμενους στα Ιδρύματα με επισφαλή σχέση εργασίας (εργολαβικούς, έκτακτους του ΠΔ 407 κτλ.), τις γενικότερες μειώσεις δαπανών. Είναι φανερό, εξάλλου, ότι το μέλλον, που προοιωνίζεται ζοφερό, μπορεί να γκρεμίσει αυταπάτες, που υπάρχουν σήμερα σε μερίδα των πανεπιστημιακών ότι οι αναδιαρθρώσεις μπορούν να ...ωφελήσουν.