Δεν μιλάμε για μια «εκκαθάριση» του μητρώου των πανεπιστημίων από ανθρώπους που εισήχθησαν στα ΑΕΙ την προηγούμενη χιλιετία (οι οποίοι σε τελική ανάλυση δεν ενοχλούν και κανέναν), αλλά για την εφαρμογή της θέσπισης ανώτατου ορίου φοίτησης (ν. Κεραμέως). Πρόκειται για ένα άδικο και ταξικό μέτρο, που αφορά όλους ανεξαιρέτως τους φοιτητές, και πρώτα απ' όλα αυτούς που είναι εργαζόμενοι ή προέρχονται από λαϊκότερα στρώματα.

Οι φοιτητές που δεν θεωρούνται «ενεργοί», ούτε «καταλαμβάνουν θέσεις» ούτε «κοστίζουν». Αφού οι εισακτέοι των πανεπιστημίων δεν σχετίζονται με το πόσοι είναι ήδη εγγεγραμμένοι, ούτε φυσικά κοστίζουν στο κράτος οι φοιτητές που δεν δικαιούνται πάσο, συγγράμματα, εστίες - και για τα οποία, ακόμα και οι «ενεργοί φοιτητές» σε πολλές περιπτώσεις πληρώνουν. Το πραγματικό ερώτημα, αν θέλουμε να μιλήσουμε για κόστος, είναι αυτό που βαραίνει την οικογένεια και τον φοιτητή, είναι τα χιλιάδες ευρώ που έχει στερηθεί από άλλες - βασικές σε πολλές περιπτώσεις - ανάγκες για να καταφέρει να φοιτά στο πανεπιστήμιο. Ολα όσα πλήρωσε από την τσέπη του, για φροντιστήρια, νοίκια, αναλώσιμα, μεταφορές, σίτιση κ.ά. θα τα επιστρέφει η κυβέρνηση με τη διαγραφή του;

Στην πραγματικότητα, αυτό που απασχολεί την ΕΕ, τα αστικά επιτελεία, είναι ο ρυθμός αποφοίτησης από τα πανεπιστήμια, που άλλωστε συμπεριλαμβάνεται στους δείκτες της αξιολόγησής τους σε επίπεδο ΕΕ. Για τη χώρα μας υπάρχει η εξής διαπίστωση: «(...) τα υψηλά ποσοστά φοιτητικού πληθυσμού για τη χώρα μας δεν μετατρέπονται και σε υψηλά ποσοστά πτυχιούχων εξαιτίας των χαμηλών ρυθμών αποφοίτησης».¹ Το γιατί τους απασχολεί, το αποτύπωσε συμπυκνωμένα σε συνέντευξή του ο Κ. Πιερρακάκης, υπουργός του ΥΠΑΙΘΑ² με την έκφραση «μιλάμε για αιώνιους φοιτητές, ενώ θα έπρεπε να μιλάμε για αιώνιους μαθητές, δηλαδή για διαρκή επιμόρφωση».

Η στρατηγική της ΕΕ, σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης, με κορωνίδα τη μεταλυκειακή, επιδιώκει να απαντήσει στο λεγόμενο «χάσμα δεξιοτήτων»³. Συνοπτικά, η λογική της πολιτικής τους είναι η μαζική παραγωγή αποφοίτων διαφόρων κατηγοριών και επιπέδων εκπαίδευσης, ώστε να διαμορφώνονται «δεξαμενές» («pools» αναφέρεται στα ντοκουμέντα της ΕΕ) εργαζομένων με πιστοποιημένα προσόντα, για να μπορεί να διαλέγει ο εργοδότης τον κατάλληλο για μια συγκεκριμένη θέση εργασίας. Το «δεύτερο σκέλος» της απάντησης που δίνουν, είναι η «διαρκής επιμόρφωση» (reskilling, upskilling), με δεδομένο ότι ο εργαζόμενος καλείται να αλλάξει επάγγελμα δυο και τρεις φορές στη ζωή του.

Με αυτές τις κατευθύνσεις σχετίζεται η απαίτηση για «συμμάζεμα» του ρυθμού αποφοίτησης στα πανεπιστήμια, από την άποψη της ταχύτητας αποφοίτησης, ως προϋπόθεση για να προχωρήσουν τα παραπάνω. Ο επιπλέον χρόνος που «σπαταλά» κάποιος για τις σπουδές του, μεταφράζεται σε «χαμένο χρόνο» ειδικευμένης εργασίας στο πλαίσιο της αγοράς, άρα «χαμένο χρήμα» για την ίδια.

Στόχος της ΕΕ είναι έως το 2030 να παράγονται από τα πανεπιστήμια το 45% των εργαζομένων της. Στην Ελλάδα, ο στόχος αυτός υπερκαλύπτεται εδώ και χρόνια, ενώ εντοπίζεται κενό στην επαρκή παραγωγή αποφοίτων από άλλες δομές μεταλυκειακής εκπαίδευσης. Ετσι, οι διαγραφές σχετίζονται με την επιδίωξη, να συνεχίζουν να παράγονται απόφοιτοι πανεπιστημίου σε επαρκή αριθμό αλλά πιο γρήγορα, και όσοι δεν τα «καταφέρνουν» να στρέφονται «μια ώρα αρχύτερα» σε δομές κατάρτισης.

Είναι, δε, δεδομένο ότι το συγκεκριμένο μέτρο, αν εφαρμοστεί, θα αξιοποιείται από την κυβέρνηση για να ασκεί πίεση απέναντι στο φοιτητικό κίνημα, ιδιαίτερα σε μορφές πάλης που αυτό θα επιλέγει, όπως η κατάληψη. Για παράδειγμα, η γραμμή της κυβέρνησης της ΝΔ και της παράταξής της στα πανεπιστήμια, απέναντι στις κινητοποιήσεις ενάντια στο νομοσχέδιο - έκτρωμα Πιερρακάκη, ήταν ότι οι καταλήψεις σημαίνουν «χαμένα εξάμηνα». Γίνεται εύκολα κατανοητό τι πίεση θα μπορούσε να ασκηθεί όταν η ίδια απειλή συνοδεύεται με τον εκβιασμό των διαγραφών.

Ο πραγματικός υπεύθυνος για το φαινόμενο της παράτασης των σπουδών είναι η διαχρονική πολιτική ΕΕ - κυβερνήσεων, της υποχρηματοδότησης, της υποστελέχωσης και της εμπορευματοποίησης των πανεπιστημίων και των υπηρεσιών φοιτητικής μέριμνας, και όχι οι φοιτητές που τάχα τεμπελιάζουν.

Επιδρά ή όχι στο φαινόμενο της παράτασης των σπουδών ότι 1 στους 2 φοιτήτριες και φοιτητές είναι εργαζόμενοι, για να αντεπεξέλθουν στο γιγάντιο κόστος ζωής και σπουδών, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να αφοσιωθούν απρόσκοπτα στις σπουδές τους; Η επίδραση του άγχους της επιβίωσης επιβαρυντικά ως προς τις σπουδές - που δεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα - είναι κάτι που ακόμα και αστικοί οργανισμοί παραδέχονται⁴. Μάλιστα, είναι μια κατάσταση που όχι μόνο δεν παίρνεται κανένα μέτρο να αντιμετωπιστεί, αλλά μάλλον είναι πολύ βολική, αφού οι φοιτήτριες και οι φοιτητές είναι από τους πρωταθλητές στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στην ανασφάλιστη εργασία, στην ημιαπασχόληση κ.λπ. Ενδεικτική είναι μελέτη με τίτλο «ο φοιτητικός πληθυσμός ως εργατικό δυναμικό ευκαιρίας».⁵

Επιδρά ή όχι η ανυπαρξία φοιτητικής μέριμνας; Οτι χιλιάδες φοιτήτριες και φοιτητές από λαϊκές οικογένειες, που δεν φοιτούν στον τόπο μόνιμης κατοικίας τους και δεν καλύπτονται από τις ελάχιστες κι εμπορευματοποιημένες εστίες, αναγκάζονται να «παλεύουν» από μακριά ή ακόμα και να παρατάνε τις σπουδές τους;

Η τραγική υποστελέχωση και οι ελλείψεις υποδομών; Οτι υπάρχουν δεκάδες μαθήματα που ξεκινούν στα μέσα του εξαμήνου γιατί στηρίζονται σε έκτακτο διδακτικό προσωπικό; Οτι σε πολλά εργαστήρια - ιδιαίτερα σε πανεπιστημιακά τμήματα που ιδρυθήκαν με τον ν. Γαβρόγλου επί ΣΥΡΙΖΑ - δεν χωράνε οι φοιτητές λόγω ανεπάρκειας υποδομών, διδακτικού και εργαστηριακού προσωπικού και αναγκάζονται να καθυστερήσουν τουλάχιστον έναν χρόνο; Οτι γίνονται συνεχείς αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, με χιλιάδες φοιτητές σε άλλο ΠΣ να εισάγονται και από άλλο να αποφοιτούν; Οτι καταργούνται, αντικαθίστανται μαθήματα ανάλογα με το διαθέσιμο διδακτικό προσωπικό; Οτι οι ελάχιστοι ΔΕΠ δεν προλαβαίνουν να βοηθούν ουσιαστικά ακόμα και στην εκπόνηση των διπλωματικών εργασιών, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις που φοιτητές δεν βρίσκουν ποιος θα τους «αναλάβει».

Επιδρά ή όχι ότι για τις υποχρεωτικές για τη λήψη πτυχίου πρακτικές ασκήσεις μπορεί η αναμονή να ξεπερνά ακόμα και έναν ολόκληρο χρόνο; Ενώ καταγγέλλονται από φοιτητές περιπτώσεις, που αναγκάζονται οι ίδιοι να πληρώσουν από την τσέπη τους την «πρακτική» τους, για να μπορέσουν να πάρουν πτυχίο.

Επιδρά ή όχι η επιλεκτική ανικανότητα του κράτους να εξασφαλίσει τα αυτονόητα και εκτός των πανεπιστημίων; Για παράδειγμα, οι φοιτητές με καταγωγή ή που σπουδάζουν στα πανεπιστήμια της Θεσσαλίας έμειναν ανεπηρέαστοι από τις καταστροφικές πλημμύρες στην περιοχή; `Η έδιναν εξεταστική προσηλωμένοι όταν βυθιζόταν το σπίτι τους; Ενώ ακόμα και σήμερα η βιβλιοθήκη στο Πανεπιστήμιο Βόλου είναι «εκτός λειτουργίας»!

Φυσικά, καθοριστικός παράγοντας, συνδυασμένος με όλα τα παραπάνω, είναι και η συνεχής υποβάθμιση της αξίας του πτυχίου, που και τα δικά τους στοιχεία δείχνουν ότι στις σχολές που η ανεργία και η ετεροαπασχόληση τσακίζει κόκαλα, είναι πιο έντονο το φαινόμενο.

Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι αυτή που οφείλει να απολογηθεί για την πολιτική της, αντί να διαγράφει τους φοιτητές στους οποίους η ίδια όρθωσε ανυπέρβλητα ταξικά εμπόδια.

Οι προβλέψεις του νόμου για τη διευκόλυνση των εργαζόμενων φοιτητών είναι σκέτη κοροϊδία. Γιατί ο εξαναγκασμός σε «μερική φοίτηση» δημιουργεί επιπλέον προβλήματα (π.χ. ο φοιτητής δεν μπορεί να δηλώσει περισσότερα από τα μισά μαθήματα, άρα σε ένα εξάμηνο με 5, μπορεί να δηλώσει μόλις 2), ενώ προϋποθέτει να αποδείξεις τουλάχιστον 20 ώρες εβδομαδιαίας εργασίας, όταν κυριαρχεί η μαύρη και ανασφάλιστη δουλειά.

Κυρίως όμως δεν «αγγίζει» την ουσία του προβλήματος, τη «μεγάλη εικόνα» στα πανεπιστήμια. Η οποία για να αντιστραφεί απαιτεί γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για στελέχωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και των υπηρεσιών φοιτητικής μέριμνας, για αναβάθμιση και επέκταση των υποδομών των πανεπιστημίων ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες, για ανέγερση σύγχρονων φοιτητικών εστιών με γνώμονα να καλύπτονται το σύνολο των φοιτητών που σπουδάζουν μακριά από το σπίτι τους, για δωρεάν και ασφαλείς συγκοινωνίες από και προς τα πανεπιστήμια, για δωρεάν αναλώσιμα που σε ορισμένες περιπτώσεις κοστίζουν μια περιουσία, για εξασφάλιση πρακτικής άσκησης, χωρίς καθυστερήσεις, με αμοιβή στο ύψος του βασικού μισθού κ.ά. Αυτά είναι τα προβλήματα που οδηγούν ένα μεγάλο μέρος των φοιτητών να αναγκάζονται να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους.

Παράλληλα, ειδικά για τους εργαζόμενους φοιτητές, μπορούν να παρθούν άμεσα μέτρα διευκόλυνσης, όπως επιπλέον τμήματα εργαστηρίων για εργαζόμενους φοιτητές σε κατάλληλο ωράριο, κατάλληλο εκπαιδευτικό υλικό που θα συνεπικουρεί σε περιπτώσεις δυσκολίας διά ζώσης παρακολούθησης, δωρεάν φροντιστηριακά μαθήματα με διδάσκοντες και ευθύνη του πανεπιστημίου. Αντίστοιχα, απαιτούνται δικλίδες και στην εργασία των φοιτητών, για παράδειγμα πλαίσιο που θα καθιστά πραγματικά εφαρμόσιμη τη φοιτητική άδεια για την εξεταστική με πλήρεις αποδοχές, υποχρεωτική άδεια, χωρίς τον φόβο της απόλυσης, για τις φοιτητικές υποχρεώσεις, όπως η πρακτική άσκηση, η εκπόνηση διπλωματικής κ.ά.

Ο αγώνας για την ικανοποίηση αυτών των αιτημάτων, για πραγματική και πολύπλευρη κρατική στήριξη όσων φοιτούν στα πανεπιστήμια, με ειδικά μέτρα για τους εργαζόμενους - φοιτητές, η απαίτηση να μην εφαρμοστεί η κατάπτυστη πρόβλεψη για διαγραφές φοιτητών, βρίσκεται σε σύγκρουση με τις προτεραιότητες της κυβέρνησης που επιδιώκει να «εξοικονομεί» μέχρι και το τελευταίο ευρώ από τις ανάγκες των πανεπιστημίων, για να πηγαίνει στην επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων.

Παραπομπές:

1. Ετήσια έκθεση της ΕΘΑΑΕ 2022, σελ. [xvii]

2. 21/10/2024, στον ραδιοφωνικό σταθμό του «ΣΚΑΪ»

3. Αρθρο του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ «Για την παρέμβαση μας στα πανεπιστήμια», ΚΟΜΕΠ, τ. 4/2024

4. Germany: «Alarm over figures showing 35% of students face poverty», university world news

5. Ινστιτούτο Εργασίας ΓΣΕΕ, «Ο φοιτητικός πληθυσμός ως εργατικό δυναμικό ευκαιρίας. Χαρακτηριστικά, προβλήματα και διαστάσεις της φοιτητικής εργασίας», 2020, Αργύρης Κυρίδης

Αυτές τις μέρες συνεχίζονται οι Γενικές Συνελεύσεις και οι συνεδριάσεις Διοικητικών Συμβουλίων, όπου μπροστά στις 4 Νοέμβρη οι φοιτητικοί σύλλογοι συζητούν για τους όρους σπουδών, την ακρίβεια που έχει κάνει τα βασικά μηνιαία έξοδα να ξεπερνούν τα 900 ευρώ, τη φοιτητική μέριμνα που βρίσκεται πολύ πίσω από τις ανάγκες. Από τα παραπάνω προκύπτει και η ανάγκη να ολοκληρωθεί η διαδικασία των μετεγγραφών χωρίς τα κριτήρια - κόφτες, καθώς αποτελεί όρο για πολλούς προκειμένου να μπορέσουν να σπουδάσουν. Στο επίκεντρο της διεκδίκησης είναι τα ζητήματα των υποδομών στα πανεπιστήμια, που έρχονται επιτακτικά στην επιφάνεια, με πρόσφατο το περιστατικό της πτώσης του ασανσέρ στο ΑΠΘ και τις ελλείψεις σε προσωπικό στα ΑΕΙ. Τα παραπάνω δείχνουν την ανάγκη για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, η οποία έχει μειωθεί κατά 60% τα τελευταία 15 χρόνια, με φοιτητικούς συλλόγους να δηλώνουν «Δώστε λεφτά για την Παιδεία, έξω η Ελλάδα απ' του πολέμου τα σφαγεία!». Οι φοιτητές διεκδικούν επίσης άμεσα μέτρα ανακούφισης από το μεγάλο κόστος σπουδών, δωρεάν φοιτητική μέριμνα, αύξηση του στεγαστικού επιδόματος με διεύρυνση των δικαιούχων, μετεγγραφή για όσους φοιτητές το έχουν ανάγκη.

Ηδη τη συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο στα Προπύλαια έχουν αποφασίσει οι Φοιτητικοί Σύλλογοι: Τοπογράφων Μηχανικών, Χημικών Μηχανικών και Μεταλλειολόγων ΕΜΠ, Φιλοσοφικής, Δασκάλων, Νηπιαγωγών, Οδοντιατρικής, Κοινωνιολογίας, Γεωλογικού του ΕΚΠΑ, ΑΣΟΕΕ, Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Σχολής Μηχανικών, Σχολής Επιστημών Υγείας και Πρόνοιας, Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών και Πολιτισμού, Σχολής Επιστημών Τροφίμων του ΠΑΔΑ. Επίσης, οι Σύλλογοι Οικοτρόφων ΝΦΕΕΜΠ, ΦΕΑ και ΦΕΠΑ.

Κάλεσμα στους μαθητές της Αθήνας να βρεθούν μαζί με τους φοιτητές στις 4 Νοέμβρη στα Προπύλαια απευθύνει η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας. Οι μαθητές, αποτιμώντας τους πρώτους σχεδόν δύο μήνες της σχολικής χρονιάς, καταθέτουν την αγανάκτησή τους για τα κενά, τις τάξεις όπου στοιβάζονται, τις άδικες ποινές και αποβολές που έρχονται αντί για λύσεις στα προβλήματα και τις ελλείψεις, και δηλώνουν ότι «μόνο με τον αγώνα μας μπορούμε να κερδίσουμε τα δικαιώματά μας».

Αθήνα, στις 12 μ. στα Προπύλαια

Θεσσαλονίκη, στις 11 π.μ. στο Αγαλμα Βενιζέλου

Βέροια, στις 11.30 π.μ. στην πλατεία Δημαρχείου

Σέρρες, στις 11 π.μ. στη νομαρχία

Κατερίνη, στις 11 π.μ. στην πλατεία Ελευθερίας

Ηράκλειο, στις 10 π.μ. στην πλατεία Ελευθερίας

Χανιά, στις 11 π.μ. στην πλατεία Αγοράς

Ρέθυμνο, στις 12 μ. στο δημαρχείο

Αγιος Νικόλαος, στις 10.30 π.μ. στην πλατεία

Ιεράπετρα, στις 10.30 π.μ. στην κεντρική πλατεία

Σητεία, στις 10.30 π.μ. στην κεντρική πλατεία

Ιωάννινα, στις 12 μ. στην Περιφέρεια

Πρέβεζα, στις 10.30 π.μ. στα παλιά ΚΤΕΛ

Αρτα, στις 11 π.μ. στην πλατεία Κιλκίς

Κέρκυρα, στις 11 π.μ. στα Γενικά Λύκεια

Καβάλα, στις 12.30 μ.μ. στην πλατεία Ελευθερίας

Κομοτηνή, στις 12.30 μ.μ. στην κεντρική πλατεία

Ξάνθη, στη 1 μ.μ. στην κεντρική πλατεία

Καλαμάτα, στις 12 μ. στην πλατεία 23ης Μαρτίου

Σπάρτη, στις 11.30 π.μ. στην πλατεία

Τρίπολη, στις 11.30 π.μ. στην πλατεία Πέτρινου

Κόρινθος, στις 12 μ. στον πεζόδρομο

Ναύπλιο, στις 12 μ. στην πλατεία Δημαρχείου

Φλώρινα, στις 12 μ. στην πλατεία Μόδη

Κοζάνη, στις 12 μ. στην κεντρική πλατεία

Πτολεμαΐδα, στις 12 μ. στην κεντρική πλατεία

Πάτρα, στις 12 μ. στην πλατεία Γεωργίου

Αγρίνιο, στις 12 μ. στην πλατεία Δημάδη

Ζάκυνθος, στις 11 π.μ. στην Περιφέρεια

Πύργος, στις 9 π.μ. στην κεντρική πλατεία

Λάρισα, στη 1 μ.μ. στην κεντρική πλατεία

Βόλος, στις 12 μ. στον Θόλο

Τρίκαλα, στις 12 μ. στην πλατεία Ρήγα Φεραίου

Καρδίτσα, στις 12 μ. στην κεντρική πλατεία

Τύρναβος, στη 1.30 μ.μ. στην κεντρική πλατεία

Χαλκίδα, στις 12 μ. στο Στρογγυλό

Ψαχνά, στις 12 μ. στο δημαρχείο

Λαμία, στις 12 μ. στην πλατεία Ελευθερίας

Λιβαδειά, στις 12 μ. στην κεντρική πλατεία

Θα μιλήσει ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ Θοδωρής Κωτσαντής.

Με σύνθημα «Πτυχία με αξία, δωρεάν σπουδές - Δεν είναι πελάτες οι φοιτητές!», οι Φοιτητικοί Σύλλογοι του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας προχωρούν σε παράσταση διαμαρτυρίας στην Πρυτανεία σήμερα Τετάρτη στις 12 μ. Θέτοντας στο επίκεντρο τα ζητήματα του κόστους σπουδών, των ελλείψεων και της υποχρηματοδότησης στις υποδομές και στη φοιτητική μέριμνα, και έχοντας οργανώσει το προηγούμενο διάστημα πολύμορφες παρεμβάσεις στα Τμήματά τους, απαιτούν από τον πρύτανη του Πανεπιστημίου να δώσει άμεσα λύση στα προβλήματά τους. Συγκεκριμένα, οι Φοιτητικοί Σύλλογοι ανάμεσα σε άλλα διεκδικούν:

• «Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για τις σχολές μας.
• Αξιοποίηση δημόσιων κτιριακών εγκαταστάσεων για την στέγαση φοιτητών. Αμεση αποκατάσταση των κατεστραμμένων δωματίων στις υπάρχουσες φοιτητικές εστίες. Να γίνουν δεκτοί όλοι οι αιτούντες στέγαση.
• Δωρεάν και ασφαλείς μεταφορές για όλους τους φοιτητές, με κάλυψη των εξόδων από την Περιφέρεια Θεσσαλίας.
• Δωρεάν και ποιοτική σίτιση για όλους τους φοιτητές - Εξω οι εργολάβοι από τη φοιτητική μέριμνα».

Μόνιμες προσλήψεις στο ύψος των πραγματικών αναγκών των πανεπιστημίων σε προσωπικό και μετατροπή όλων των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου είναι τα κύρια αιτήματα με τα οποία η Ομοσπονδία Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης έχει καλέσει να γίνει η σημερινή μέρα πανελλαδικής δράσης. Στο πλαίσιο αυτό κηρύσσει στάση εργασίας από τις 9 π.μ. έως τις 12 μ. και καλεί τους πρωτοβάθμιους Συλλόγους να πραγματοποιήσουν παραστάσεις διαμαρτυρίας στις πρυτανικές αρχές των Ιδρυμάτων.

Αποτυπώνοντας τη σημερινή κατάσταση με την έλλειψη προσωπικού, τις συνέπειες της οποίας ζουν εργαζόμενοι και φοιτητές, η Ομοσπονδία τονίζει: «Τα τελευταία δέκα χρόνια το διοικητικό προσωπικό των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων έχει μειωθεί δραματικά. Το 2022 οι μόνιμοι και ΙΔΑΧ εργαζόμενοι ήταν 6.411. Υπάρχουν πανεπιστήμια που λειτουργούν με πάνω από 50% μειωμένο προσωπικό, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΑΠΘ, όπου η μείωση προσωπικού πλησιάζει το 55%. Ενώ προστίθενται συνεχώς καινούριες μονάδες και Τμήματα, οι τελευταίες μαζικές προσλήψεις έγιναν το 2006! Οι 20 (!) προσλήψεις που ανακοίνωσε το υπουργείο Παιδείας για το διοικητικό προσωπικό είναι πραγματικός εμπαιγμός! Δεν αντιστοιχεί ούτε μία πρόσληψη ανά πανεπιστημιακό ίδρυμα!».

Οι εργαζόμενοι διεκδικούν: Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στο ύψος των πραγματικών αναγκών των ιδρυμάτων. Μετατροπή όλων των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου. Να σταματήσει η ανάθεση διπλών καθηκόντων. Να μπουν κριτήρια σε όλες τις μετακινήσεις, να βασίζονται στον κλάδο, στην ειδικότητα, στην εμπειρία. Να είναι μια ανοιχτή διαδικασία που θα γίνεται σε εθελοντική βάση και θα σέβεται την εργασιακή αξιοπρέπεια των υπαλλήλων. Να μην ιδιωτικοποιηθεί και να μην εκχωρηθεί καμία αρμοδιότητα.