«Ο δάσκαλος/καθηγητής είναι ο κύριος πόρος στο χώρο της εκπαίδευσης. Είναι απαραίτητο να προσλαμβάνονται κατ' επιλογήν και όχι με βάση την επετηρίδα, να είναι αποτελεσματικά εκπαιδευμένοι (διά μέσου της κατάρτισής των από υπηρεσιακούς παράγοντες, της σωστής καθοδήγησης και των καλυτέρων συνθηκών εργασίας) ώστε να μετατραπεί το εκπαιδευτικό προσωπικό σ' ένα πλήρες επαγγελματικό εκπαιδευτικό σώμα... Η δουλειά του καθενός θα πρέπει να αξιολογείται για να εγγυηθεί την καλύτερη δυνατή ποιότητα μέσω αυτοκριτικής και εξωτερικής εποπτείας».

Στη σημερινή φάση όξυνσης της επίθεσης ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων, του βαθέματος των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση, η αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα γίνεται πιο έντονη, υπηρετεί πιο οργανικά την καπιταλιστική κερδοφορία.

Ούτε μία, ούτε δύο αλλά τρεις φορές μέσα σε δυο χρόνια είχε ασχοληθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση με το θέμα της κατάρτισης των εκπαιδευτικών, των τρόπων πρόσληψής τους. Η στρατηγική της ΕΕ για τους εκπαιδευτικούς, υπερψηφίστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ - ΛΑ.Ο.Σ.), το Σεπτέμβρη του 2008 και έλεγε:

«Η καθιέρωση ανταγωνιστικών διαδικασιών επιλογής στη διαδικασία πρόσληψης των εκπαιδευτικών μπορεί να καταστήσει τη διδασκαλία ελκυστικότερη, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την πεποίθηση ότι "καθένας μπορεί να διδάξει"».

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βρήκε έτοιμο το δρόμο για να ανοίξει το μέτωπο «πρόσληψη των εκπαιδευτικών». Είχε προηγηθεί το πόρισμα του ΕΣΥΠ το 2006 επί ΝΔ που πρότεινε και αυτό νέα εμπόδια στη σύνδεση πτυχίου - επαγγέλματος μετά τον ΑΣΕΠ!

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένη σε αυτή τη φάση να επαναφέρει όλο το νομοθετικό οπλοστάσιο προηγούμενων αστικών κυβερνήσεων και να το εφαρμόσει πάση θυσία. Ο στόχος της είναι:

• Να προετοιμάσει εκείνο τον τύπο εκπαιδευτικού που θα υλοποιεί ενεργητικά και με αποφασιστικότητα την αστική παιδαγωγική του λειτουργικού αναλφαβητισμού, της ημιμάθειας, της διάκρισης σε μαθητές που παίρνουν και δεν παίρνουν τα γράμματα. Την «εκπαιδευτική πολιτική» της αναζήτησης πρόσθετων πόρων, χορηγών, της εφαρμογής των αντιδραστικών ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
• Να συμπιέσει ακόμα πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης μέσω της γενίκευσης των ελαστικών σχέσεων απασχόλησης που στη δημόσια εκπαίδευση προσεγγίζουν τις 30.000. Σε συνθήκες εξέλιξης της καπιταλιστικής κρίσης, να ανατραπούν εργασιακά, κοινωνικά δικαιώματα, να χτυπηθεί το δικαίωμα στη μονιμότητα. Μάλιστα, σύμφωνα με τελευταίες εκθέσεις, η εκπαίδευση συγκαταλέγεται στους κλάδους με τη μεγαλύτερη μείωση μόνιμων θέσεων εργασίας.

Είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πρέπει «να σπάσει αυγά». Η υπουργός Παιδείας κάνει λόγο για αξιοκρατικό σύστημα πρόσληψης, για «τέλος στα βύσματα και τα κονέ». Πίσω από τις κορόνες της υπουργού, βρίσκεται η ανάγκη να ξεπεράσει το αστικό εκπαιδευτικό σύστημα το καθεστώς της εξάρτησης από διευθυντάδες και παράγοντες της εκπαίδευσης και να φτιάξει ένα πιο αποτελεσματικό, πιο δεμένο και αποφασισμένο μηχανισμό εκπαιδευτικών. Η κατεύθυνση να περνάνε όλοι από το ΑΣΕΠ αυτό ακριβώς σηματοδοτεί. Είναι ανάγκη οικονομική και ιδεολογική.

Υποκριτικό είναι να θεωρούνται οι αποσπάσεις εκπαιδευτικών ως η αιτία για τα κενά σε εκπαιδευτικούς στα σχολεία της χώρας. Από μια άποψη, η κ. Διαμαντοπούλου έχει δίκιο γιατί βλέπει μακρόπνοα από την αστική οπτική: αν τα όρια συνταξιοδότησης φτάσουν τα 70 και βάλε, αν η επιμόρφωση γίνεται χωρίς απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα, αν δε μειωθεί η αναλογία μαθητή - εκπαιδευτικού, αν δεν καταργηθεί και αντίθετα επεκταθεί ο θεσμός του αναπληρωτή και του ωρομισθίου, τότε πράγματι η μόνη αιτία για τα κενά φαίνεται να είναι οι αποσπάσεις και όχι η υποταγή της εκπαίδευσης στην καπιταλιστική κερδοφορία, η αδυναμία του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες.

Απαντάμε επιθετικά στην προπαγάνδα περί αξιοκρατίας και στη διαβούλευση για το νέο σύστημα πρόσληψης των εκπαιδευτικών. Κάθε σύστημα πρόσληψης μέσα στον καπιταλισμό δεν μπορεί να αποτελέσει λύση στην ανεργία των εκπαιδευτικών. Αποτελεί σε κάθε στιγμή έκφραση των συνολικών προτεραιοτήτων κάθε κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού, κάθε ταξικής πολιτικής εξουσίας. Οι πιο ανταγωνιστικές διαδικασίες πρόσληψης που προβάλλουν σήμερα, είναι απάντηση στις σύγχρονες εκμεταλλευτικές ανάγκες του κεφαλαίου. Για τους κομμουνιστές είναι ξεκάθαρο. Η αστική κοινωνία, το αστικό σχολείο, κάθε αστικός τρόπος πρόσληψης εκπαιδευτικών είναι ξεπερασμένος και αντιδραστικός.

Το ΠΑΜΕ, οι επιτροπές αγώνα ωρομισθίων - αναπληρωτών παλεύουν με ένα πλαίσιο πάλης που δε χωρά μισόλογα. Πάγια και διαρκής ανάγκη είναι η ανάγκη κάθε εργαζόμενου για σταθερή μόνιμη εργασία. Πάγια και διαρκής είναι η ανάγκη να καλυφθούν εδώ και τώρα όλα τα κενά στην εκπαίδευση με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό. Δε μας φταίνε οι αποσπάσεις που το ΠΑΣΟΚ γιγάντωσε, κα υπουργέ! Οσο η εκπαίδευση θα βρίσκεται στο άρμα της πολιτικής των μονοπωλίων, τα κενά θα αναπαράγονται! Γιατί κενό σημαίνει ακάλυπτη λαϊκή ανάγκη για μόρφωση, τη στιγμή που υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για την ικανοποίησή της.

Είναι ψέμα ότι η εκπαίδευση δεν μπορεί να απορροφήσει όλους τους αναπληρωτές και τους ωρομίσθιους. Τουλάχιστον 70.000 προσλήψεις μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση μπορούν να γίνουν:

Αν μειωθεί η αναλογία εκπαιδευτικού - μαθητή σε 1/15 για το νηπιαγωγείο και 1/20 για τις υπόλοιπες τάξεις. Αν καθιερωθεί ετήσια περιοδική επιμόρφωση με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα. Αν ικανοποιηθούν άμεσα όλες οι αιτήσεις για εκπαιδευτική άδεια. Αν μειωθεί το όριο συνταξιοδότησης των εκπαιδευτικών κατά πέντε χρόνια. Αν, τέλος, το σχολείο γίνει δωδεκάχρονο και επιτελέσει ολόπλευρα το μορφωτικό και διαπαιδαγωγητικό του ρόλο και καταργηθεί η παραπαιδεία (φροντιστήριο, κ.τ.λ.) και η ιδιωτική εκπαίδευση.

Στο 18ο Συνέδριο του Κόμματος τονίζαμε: «Δημιουργούνται οι προϋποθέσεις, το επόμενο διάστημα, τα επόμενα χρόνια, να μπουν στη δράση νέες εργατικές, λαϊκές μάζες, νέοι και νέες ιδιαίτερα από τα εργατικά και λαϊκά στρώματα. [...] H είσοδος στον αγώνα νέων λαϊκών μαζών, με μειωμένη ή και με ελάχιστη κοινωνική και πολιτική πείρα, πρέπει να στηριχτεί με την έντονη ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση του Kόμματος, με την ανάπτυξη συλλογικών μορφών δράσης και ζωής των σωματείων με ταξικό προσανατολισμό, του ΠAME, [...] καθώς και των άλλων μορφών συσπείρωσης. Eτσι ώστε: Η αγανάκτηση να μετατρέπεται, όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες, σε πολιτική συνείδηση και ωρίμανση με επίκεντρο τους δύο δρόμους ανάπτυξης και εξέλιξης της ελληνικής οικονομίας, της κοινωνίας γενικότερα.»

Για το χώρο των εκπαιδευτικών, αυτή η διαπίστωση στις μέρες μας δεν έχει ένα θεωρητικό χαρακτήρα αλλά άμεσα πρακτικό αντίκρισμα. Σημαίνει οργάνωση του αγώνα και συσπείρωση με διεκδικήσεις που δεν αφήνουν περιθώρια να παγιδεύονται οι εργαζόμενοι σε παραπλανητικούς ελιγμούς, παραχωρήσεις - ψίχουλα ή επιλεκτικές, που είναι και μικρής αποτελεσματικότητας και διασπούν την ενότητα δράσης των εργαζομένων.

Λαμβάνουμε υπόψη την «ανωριμότητα» και τη δυσαρέσκεια που καταγράφεται και από τη συμμετοχή εκπαιδευτικών στη διαβούλευση του Υπουργείου Παιδείας για τον τρόπο πρόσληψης. Εκεί διαβάζουμε ένα γράμμα προς την κ. Διαμαντοπούλου που θέτει τα ερωτήματα:

«Πώς θα τους συναγωνιστεί (σ.σ. τους υποψήφιους στο ΑΣΕΠ) η σύζυγός μου αφού πρέπει πρώτα 1) να γίνει εκπαιδευτικός στα παιδιά της .....!2) να βρει χρόνο να διαβάσει 3) να πάει στο σχολείο της 4) να είναι μ ά ν α και 5) να ξαναδίνει εξετάσεις (!) για το πτυχίο που έχει στα χέρια από το 1991; Ευχαριστώ που το διαβάσατε, ένας κουρασμένος σύζυγος ...!»

Είναι ξεκάθαρο. Οι εξελίξεις θέτουν επί τάπητος όλα τα προβλήματα της λαϊκής οικογένειας, των νέων ζευγαριών. Υπάρχουν 40.000 άνθρωποι, κυρίως νέοι που μπορούν να γίνουν το εύφλεκτο υλικό για να ανάψει η σπίθα. Αυτό που μένει να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να ανιχνεύουμε και να βρίσκουμε δρόμους συνάντησης με αυτή τη γενιά, να ενισχύουμε την αυτοπεποίθησή τους για τη δυνατότητα της πάλης να αποσπά κατακτήσεις, να φωτίζουμε το δρόμο της λαϊκής εξουσίας ως απάντηση σήμερα στις ανάγκες τους.

Η πραγματικότητα που βιώνουν οι μαθητές μετανάστες στο ταξικό σχολείο δε λύνονται με γενικόλογες δηλώσεις μετά από επικοινωνιακές συναντήσεις. Αυτό, όμως, προσπάθησε να κάνει, χτες, η υπουργός Παιδείας μετά από συνάντηση που είχε με εκπροσώπους οργανώσεων δεύτερης γενιάς μεταναστών. Τα παιδιά των μεταναστών βιώνουν «διπλά» τα προβλήματα του σχολείου και αυτό θα συμβεί πολλαπλάσια στο σχολείο της αγοράς που σχεδιάζει το ΠΑΣΟΚ. Τα κούφια λόγια για παιδιά «που η πατρίδα μας είναι και πατρίδα τους» και οι υποσχέσεις δεν αλλάζουν τη ζωή τους, απλά χτίζουν ένα ψευτοπροοδευτικό προφίλ στην κυβέρνηση.

Τις μεθοδεύσεις των κάθε λογής οπορτουνιστών μέσα στο κίνημα τις ξέρουμε καλά. Τις έχουμε δει χρόνια τώρα όταν προσπαθούν να σύρουν το κίνημα είτε σε κοινωνικούς διαλόγους για τη νομιμοποίηση της κυρίαρχης πολιτικής, είτε σε ανώδυνα για το σύστημα ξεσπάσματα, που τελικά οδηγούν στον εκφυλισμό και το χτύπημα του ίδιου του κινήματος.

Αυτό το βιολί δεν το σταματούν. Ας δούμε μια ακολουθία πρόσφατων μεθοδεύσεων:

Στις 19 Νοέμβρη σε κοινή τους σύσκεψη οι πολιτικές οργανώσεις ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΡΑΝ, ΔΕΑ, Δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, Κοινή Δράση Αλληλεγγύης, Κόκκινο, Νεολαία ΣΥΝ, ΟΚΔΕ, Σπάρτακος, ΣΕΚ, Συνασπισμός, Συντονιστικό Αντίστασης Μαθητικών Πρωτοβουλιών (κοινώς, κάποιες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με άλλες δυο γκρούπες και ένα ανύπαρκτο μαθητικό συντονιστικό)... αποφασίζουν τη διοργάνωση δύο συλλαλητηρίων στις 6 και 7 Δεκέμβρη. Μάλιστα αυτό της 7ης Δεκέμβρη το ονομάζουν «πανεκπαιδευτικό», χωρίς όμως κανένας απολύτως φορέας του εκπαιδευτικού κινήματος να έχει ανάλογη απόφαση.

Οσο για το πλαίσιό τους... Δηλώνουν ότι «όλες οι αιτίες που προκάλεσαν την τραγωδία (σ.σ. δολοφονία Α. Γρηγορόπουλου) και τον ξεσηκωμό παραμένουν εδώ» και τα αιτήματα των κινητοποιήσεών τους είναι: «Να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι αστυνομικοί. Να αφοπλιστεί η αστυνομία και να καταργηθούν οι ειδικές δυνάμεις. Να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία την καπιταλιστική κρίση».

Στο μεταξύ, έχουν ακολουθήσει μια σειρά κυβερνητικές εξαγγελίες και νομοθετικές πρωτοβουλίες που υπαγορεύουν κατάφωρο χτύπημα των ασφαλιστικών - συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, που πετούν χιλιάδες εργαζόμενους στο δρόμο (30.000 από τα στέιτζ του Δημοσίου και 45.000 ωρομίσθιους και αναπληρωτές εκπαιδευτικούς), ενώ παράλληλα εξαγγέλλεται διαιώνιση των ελαστικών σχέσεων εργασίας με διάφορες μορφές. Ειδικότερα δε, στον τομέα της Παιδείας, είναι ακόμα νωπές οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης για αδειοδότηση των κολεγίων και ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της ευρω-οδηγίας που θα τα αναγνωρίζει ως ιδιωτικά πανεπιστήμια, καθώς και οι εξαγγελίες για πλήρη διαφοροποίηση των σχολείων που τίποτα θετικό δεν προμηνύει για τη μόρφωση των παιδιών του λαού.

Στις 30 Νοέμβρη, η εκπρόσωπος των Παρεμβάσεων στο ΔΣ της ΟΛΜΕ κάνει μία δήλωση (μετά τη συνάντηση του ΔΣ με την υπουργό Παιδείας) και καλεί τους εκπαιδευτικούς να παλέψουν για τη μονιμοποίηση ωρομισθίων - αναπληρωτών ...στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 7 Δεκέμβρη! Θυμίζουμε: Κανένας εκπαιδευτικός φορέας δεν είχε πάρει απόφαση για συλλαλητήριο.

Επιπλέον, η εκπρόσωπος των Παρεμβάσεων ισχυρίζεται (στην ίδια δήλωση της περασμένης Δευτέρας) ότι έχει αποφασιστεί και στάση εργασίας για τις 7 Δεκέμβρη! Ωστόσο, καμιά τέτοια απόφαση δεν υπήρχε από το ΔΣ της ΟΛΜΕ. Αντιθέτως, την πρόταση για στάση εργασίας την είχαν θέσει οι Παρεμβάσεις και η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στη συνεδρίαση του ΔΣ στις 24 Νοέμβρη και δεν πέρασε!

Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι φίλοι του πιέζονταν για να εμφανίσουν έστω και έναν εκπαιδευτικό φορέα να έχει απόφαση για τις 7 Δεκέμβρη. Ετσι, ΣΥΡΙΖΑ και Παρεμβάσεις ξαναέφεραν το θέμα στο ΔΣ της ΟΛΜΕ προχτές, Τετάρτη 2 Δεκέμβρη, και κατάφεραν τελικά οριακά να πάρουν απόφαση για στάση εργασίας με τις τρεις δικές τους ψήφους συν άλλες δύο από τη ΔΑΚΕ (ενώ ήταν από πριν γνωστό ότι θα έλειπαν δύο μέλη του ΔΣ που είχαν διαφωνήσει).

Το ερώτημα τώρα είναι: Εχουν λόγοι οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές, οι φοιτητές, οι γονείς να κατέβουν στους δρόμους σε ένα συλλαλητήριο, σε μια απεργία, σε έναν αγώνα οργανωμένο με διάρκεια, αντοχή και κλιμάκωση για να αποτρέψουν όλα αυτά τα μέτρα που έρχονται στην Παιδεία, στις εργασιακές σχέσεις, στο Ασφαλιστικό κλπ.; Εχουν και παραέχουν, λέμε εμείς. Και όχι έναν, αλλά πολλούς λόγους. Εχουν λόγο να παλέψουν όχι μόνο για να αποτρέψουν μέτρα, αλλά κυρίως για να διεκδικήσουν ενιαία λαϊκή παιδεία, σύγχρονη, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού. Εχουν λόγο να παλέψουν για να διεκδικήσουν σήμερα, τώρα, να μη δουλεύει κανένας εκπαιδευτικός με ελαστικές σχέσεις εργασίας, να μονιμοποιηθούν άμεσα χωρίς όρους και προϋποθέσεις οι 45.000 εκπαιδευτικοί που βρίσκονται στους πίνακες. Εχουν λόγο να παλέψουν για να θωρακιστούν τα σχολεία από τη «νέα γρίπη», με σχεδιασμό και ουσιαστικά μέτρα μόνιμου χαρακτήρα που θα συμβάλουν γενικότερα στον έλεγχο και την προφύλαξη της υγείας των νέων. Εχουν χιλιάδες λόγους να παλέψουν για όσα τους ανήκουν.

Οι μεθοδεύσεις των δυνάμεων του οπορτουνισμού στους εκπαιδευτικούς όμως είναι μίλια μακριά από αυτές τις ανάγκες. Για καθαρά κομματικούς - παραταξιακούς λόγους προσπαθούν να σύρουν τους εκπαιδευτικούς σε ένα «πανεκπαιδευτικό» συλλαλητήριο που κανένας εκπαιδευτικός φορέας δεν έχει καλέσει και νομιμοποιήσει, να διαδηλώσουν για: τον αφοπλισμό της αστυνομίας (!) προκειμένου να έχει την απαραίτητη... «κινηματική» κάλυψη ο ΣΥΡΙΖΑ στις δραστηριότητές του. Αυτό όμως δεν είναι κίνημα. Είναι υπονόμευση του κινήματος, αποπροσανατολισμός και προσπάθεια χειραγώγησής του σε κανάλια που είτε είναι ανώδυνα για το σύστημα είτε είναι απόλυτα αξιοποιήσιμα από την κυβέρνηση για ένταση των μέτρων καταστολής και περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Ξεκίνησαν χτες οι εκδηλώσεις της ΚΝΕ στο «Συρμό» για το μήνα Δεκέμβρη, οι περισσότερες από τις οποίες είναι αφιερωμένες στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας. Μέσα από αυτές, η ΚΝΕ αναδεικνύει τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού - ανάμεσα τους και τα πολιτιστικά - στη ΓΛΔ αλλά και την αναγκαιότητα να μελετάμε την πείρα της ταξικής πάλης.

Σήμερα Παρασκευή, στις 22.30 θα γίνει γλέντι των ΤΟ ΦΜΣ, ΦΛΣ, Υγείας, ΓΠΑ και ΠΤΕ. Αύριο Σάββατο, στις 22.00 λαϊκό γλέντι με του «Απροβάριστους». Την Κυριακή 6 Δεκέμβρη στις 21.30 αφιέρωμα σε μελοποιημένη ποίηση από τους «Ξεκούρδιστες Κιθάρες». Τη Δευτέρα 7/12 στις 21.00 θα παρουσιαστούν από τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ τα μονόπρακτα του Μπρεχτ «Ντάνσεν» και «Πόσο κοστίζει το σίδερο».

Στην κινητοποίηση που διοργανώθηκε από την Ενωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων συμμετείχε αντιπροσωπεία εκπαιδευτικών της ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής, της Ομοσπονδίας Συλλόγων Γονέων Ανατολικής Αττικής και της Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας.

Μιλώντας στο «Ρ» ο Θύμιος Τσάκος, αντιπρόεδρος στην Ενωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, τόνισε: «Εισπράξαμε και πάλι υποσχέσεις. Γι' αυτό και πρέπει να συνεχίσουμε την πάλη μας και να κλιμακώσουμε τις κινητοποιήσεις με νέους ακόμα πιο μαζικούς αγώνες. Μόνο αυτός ο δρόμος θα φέρει αποτέλεσμα και θα πιέσει για να σταματήσουμε να ακούμε μόνο υποσχέσεις».

Ενα ακόμα «παιχνίδι» στο οποίο συμμετείχαν το υπουργείο Δημόσιας Τάξης (Προστασίας του Πολίτη), η Πρυτανεία της ΑΣΟΕΕ και συγκεκριμένες δυνάμεις που θέλουν τον εκφυλισμό του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος παίχτηκε χτες. H πρυτανεία αποφάσισε να κλείσει το πανεπιστήμιο προφασιζόμενη την γρίπη επ' αόριστον και σε εφαρμογή της απόφασής της χτες το πρωί συγκεντρώθηκαν έξω απ' τη σχολή δυνάμεις των ΜΑΤ. Τα πνεύματα οξύνθηκαν καθώς οι φοιτητές που βρέθηκαν το πρωί στη σχολή δεν είχαν καν ενημερωθεί για το κλείσιμο, ενώ από κοντά διάφορες δυνάμεις άρχισαν να παίζουν το συνηθισμένο κλεφτοπόλεμο με τα ΜΑΤ, συμβάλλοντας σε ένα κλίμα εκφυλισμού. Τελικά χτες το βράδυ η Πρυτανεία ...άλλαξε γνώμη και αποφάσισε σήμερα η σχολή να είναι ανοιχτή!

Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, με αφορμή τις προσπάθειες εκφυλισμού στις σχολές, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών καλεί τους φοιτητές και τους σπουδαστές να απομονώσουν τις δυνάμεις που πρωταγωνιστούν σε φαινόμενα εκφυλισμού στις σχολές, που στρώνουν το χαλί για να ξετυλιχθεί σχέδιο για την υπονόμευση του ασύλου, που επιχειρούν να φορέσουν κουκούλα στο νεολαιίστικο κίνημα.

Σήμερα, που η επίθεση στα δικαιώματα της νεολαίας για μόρφωση και δουλειά είναι σε εξέλιξη και από τη νέα αντιλαϊκή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που η βία του συστήματος εκφράζεται με την ανεργία, με τις απολύσεις, με την εργοδοτική τρομοκρατία, με την εμπορευματοποίηση της Παιδείας, ξεδιπλώνεται ένα σχέδιο που έχει στόχο να αποπροσανατολίσει από τη συζήτηση για τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Καλούμε τους φοιτητές και τους σπουδαστές σε πανστρατιά δράσης. Ούτε ώρα να μην πάει χαμένη μπροστά στην οργάνωση της πάλης για τη διεκδίκηση δωρεάν Παιδείας, για πτυχία με αξία που θα οδηγεί σε δουλειά με δικαιώματα.

Καλούμε σε μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια του ΜΑΣ στις 10 Δεκέμβρη και στην απεργία στις 17 Δεκέμβρη μαζί με το ΠΑΜΕ».

Στα σχολεία, στα οποία δεν έχουν κλείσει λόγω της γρίπης, γίνονται οι απαραίτητες διεργασίες (συζητήσεις, Γενικές Συνελεύσεις) προκειμένου οι μαθητές να αποφασίσουν και να οργανώσουν την επιβλητική συμμετοχή των σχολείων τους στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 10 του Δεκέμβρη, όπως αποφάσισαν εξάλλου κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του συλλογικού τους οργάνου, του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων κάθε περιοχής. Στην Αθήνα ήδη έχουν παρθεί αποφάσεις από 15μελή και Γενικές Συνελεύσεις για συμμετοχή στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 10 του Δεκέμβρη, αλλά και στην απεργία στις 17 του Δεκέμβρη.

Για τις 10 του Δεκέμβρη αποφάσισε συλλαλητήριο και το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Βόλου (ΣΑΣΒ) μαζί με άλλες πολύμορφες δράσεις. Η συνεδρίαση του ΣΑΣΒ πραγματοποιήθηκε στο Εργατικό Κέντρο της πόλης, με τη συμμετοχή εκλεγμένων αντιπροσώπων πενταμελών και δεκαπενταμελών μαθητικών συμβουλίων. Ηδη πάρθηκαν αποφάσεις από το δεκαπενταμελές του 2ου ΕΠΑΛ Νέας Ιωνίας και από τα πενταμελή συμβούλια του Μουσικού Γυμνασίου, του 5ου και 7ου Ενιαίου Λυκείου Βόλου, ενώ χτες βράδυ έγιναν συνεδριάσεις και σε άλλα σχολεία του Βόλου. Το ΣΑΣΒ αποφάσισε συλλαλητήριο στις 10 του Δεκέμβρη, μαζί με το Μέτωπο Αγωνιζόμενων Σπουδαστών και το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, Γενικές Συνελεύσεις από 7 έως 9 του Δεκέμβρη σε όλα τα σχολεία με το πλαίσιο του Συντονιστικού, συμμετοχή στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στις 17 του Δεκέμβρη, μοίρασμα των αιτημάτων παντού σε κάθε σχολείο, πλατεία, γειτονιά, λειτουργία ηλεκτρονικής ιστοσελίδας.

Αποφάσεις έχουν πάρει επίσης σχολεία της Λάρισας και της Πάτρας ενώ χτες οι Επιτροπές Αγώνα Σπουδαστών ΣΔΟ και ΣΤΕΦ του ΤΕΙ Χαλκίδας και το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Χαλκίδας αποφάσισαν να συμμετάσχουν στο συλλαλητήριο με συγκέντρωση στις 10 του Δεκέμβρη, στα Φανάρια της Νεάπολης, στις 10.30 π.μ. Επίσης, η Επιτροπή Αγώνα ΣΤΕΦ του ΤΕΙ Λαμίας καλεί σε συγκέντρωση στην πλατεία Πάρκου.

Το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων, μεταξύ άλλων, διεκδικεί:

• Αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν σχολείο. Να καταργηθούν τα φροντιστήρια. Κανένας ιδιώτης, καμιά επιχείρηση στην Παιδεία.
• Ενα σχολείο για όλους τους μαθητές, ενιαίο και 12χρονο, με κοινά μαθήματα για όλους. Σχολείο, που να μορφώνει πραγματικά και να διαμορφώνει ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
• Κανένας μαθητής πριν τα 18 του έξω από το σχολείο. Να στηριχτούν οικονομικά οι εργαζόμενοι γονείς μας, για να μπορούν να μας στέλνουν στο σχολείο.
• Δωρεάν επαγγελματικές σχολές υψηλού επιπέδου, μετά τη βασική γνώση του 12χρονου σχολείου.
• Ενιαία ανώτατη εκπαίδευση, δημόσια και δωρεάν.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για τους γονείς μας και το δικό μας μέλλον. Κανένας φόβος της ανεργίας. Οχι στα stage και στη μερική απασχόληση.