Τα ταξιδάκια του πρωθυπουργού στο εξωτερικό παρουσιάζονται από τον αστικό Τύπο ως επιδόσεις αθλητή στο πολιτικό πεδίο. Κι όμως είναι μόνο η απόδειξη μιας όλο και πιο σφιχτής πρόσδεσης στο άρμα του ιμπεριαλισμού, όπου ήδη μετέχει η Ελλάδα. Διασυνδεδεμένη από την αρχή της ύπαρξής της η ντόπια αστική τάξη με τμήματα του διεθνούς κεφαλαίου, δηλώνει τώρα πως αναγνωρίζει στον Παπανδρέου τον άξιο εκπρόσωπό της, αυτόν που σε πολιτικό επίπεδο βάζει πλάτη για να γίνει πιο ισχυρό το ιμπεριαλιστικό άρμα.

Αυτή, η όλο και πιο σφιχτή πρόσδεση μόνο δεινά μπορεί να φέρει στο λαό. Τα προηγούμενα δείγματα με κορυφαία την ένταξη στην ΕΟΚ και μετά την ΕΕ, το χώσιμο βαθιά στο ΝΑΤΟικό άρμα, μαρτυρούν πως αυτό για το οποίο κάθε φορά πανηγύριζε η αστική τάξη σήμαινε ενίσχυση των συσχετισμών σε βάρος της εργατικής τάξης.

Το εργατικό κίνημα έχει κάθε λόγο όχι μόνο να μην πανηγυρίζει, αλλά να συνδέει την καθημερινή πάλη του με αντιιμπεριαλιστικούς στόχους. Να κάνει καθαρό πως δεν ψάχνει να επιλέξει ιμπεριαλιστή (κάτι τέτοιο προωθεί το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ) αλλά αντίθετα τους έχει όλους απέναντι. Κι αυτό σημαίνει γενικευμένη πάλη.

Αυτό ακριβώς που διαβλέπει ήδη στον ορίζοντα η αστική τάξη, η οποία καθημερινά πλέον μέσα από τον Τύπο που ελέγχει αναφέρεται στη βία που δήθεν ασκεί αυτό ή το άλλο τμήμα εργατών, όταν η ίδια βιάζει καθημερινά τη ζωή των ανθρώπων του μόχθου. Εστιάζει άλλοτε σε προβλήματα κυκλοφορίας, κι άλλοτε γενικώς στη μη τήρηση των νόμων. Αυτό που την καίει δεν το κρύβει: Γι' αυτήν είναι αναμενόμενο η ανάπτυξη ταξικών αγώνων που αναγκαστικά θα προκύψουν καθώς η στρατηγική για την ικανοποίηση των απαιτήσεων του κεφαλαίου θα γίνεται περισσότερο εμφανής στις καταστροφικές επιπτώσεις σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει ο ταξικός πόλος στο κίνημα. Και θέλει να το εμποδίσει, προσπαθώντας να χειραγωγήσει πολιτικά, να ενισχύσει την κρατική βία και καταστολή, και αν χρειαστεί θα χρησιμοποιήσει και προβοκάτσιες.

Γι' αυτό και οι αστοί ξεχωρίζουν τη βία που θεωρούν δικαιολογημένη (αυτήν της αστυνομίας σε βάρος διαδηλωτών) από τη βία που θεωρεί αδικαιολόγητη (αυτήν του απεργού που του κλέβουν το ψωμί απ' το τραπέζι).

Αργά ή γρήγορα το «δίκιο ενάντια σε δίκιο» βγαίνει στην επιφάνεια.

Ειδικά σήμερα πια, που το ΠΑΣΟΚ κράζεται ανοιχτά και άγρια στους χώρους δουλειάς για το γεγονός ότι ψήφισε μαζί με τον ΛΑ.Ο.Σ. τη θανατική καταδίκη των εργατών. Ειδικά σήμερα που η ΝΔ σπεύδει κάθε τρεις και λίγο να δηλώσει ότι στηρίζει με κάθε τρόπο την κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Ειδικά σήμερα που η μία μετά την άλλη οι «εναλλακτικές» προτάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κάνουν καθαρό πως καίγεται να βρεθεί διαχειριστική διέξοδος στην καπιταλιστική κρίση υπέρ των καπιταλιστών. Ε, ειδικά σήμερα που οι εργάτες δίνουν δείγματα ενιαίας πάλης ενάντια στο σύνολο των δυναστών τους, τώρα είναι που το «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» απειλεί να γίνει πράξη: με ριζική ανατροπή των συσχετισμών. Δεν είναι θέμα μιας κι άλλης μιας απεργίας, είναι κάτι που αγκαλιάζει πάμπολλους χώρους και γεννά, εκεί, στη βάση, την απαραίτητη εργατική, λαϊκή πλειοψηφία, την ικανή να βάλει με πολύμορφους τρόπους πλώρη για μεγάλες ανατροπές.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΜΟΧΘΟΥ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ κόντρα στην πολιτική που τσακίζει τη ζωή σας

ΤΟ ΒΗΜΑ: Αλλάξτε τώρα το καθεστώς των μισθών και της εργασίας

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η Ευρώπη σχεδιάζει τη νομισματική άμυνά της

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Ευρωταμείο απέναντι στο ΔΝΤ

Ο ΛΟΓΟΣ: ΣΤΙΣ ΗΠΑ με ευρωπαϊκή στήριξη

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Συντονισμός της ΕΕ για ελληνική διάσωση

ΕΘΝΟΣ: ΜΕΤΩΠΟ κατά διεθνών κερδοσκόπων

ΤΑ ΝΕΑ: Πρώτο πιάτο οι κερδοσκόποι

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΥΠΟΥΡΓΟΙ στο «ΓΥΨΟ»

ΑΥΡΙΑΝΗ: Η ΚΡΙΣΗ ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: 30% ΛΙΓΟΤΕΡΗ ύλη σε όλες τις τάξεις Δημοτικού και Γυμνασίου

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Χαμηλότοκα δάνεια 2 δισ. ευρώ

Η ΑΥΓΗ: Γκάλοπ - ρωγμή για κυβερνητικά μέτρα και κανάλια

«Εντός του Μαρτίου έρχεται το ασφαλιστικό νομοσχέδιο με 7 ανατροπές σε όρια ηλικίας και συντάξεις. Η κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και η σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης μαζί με το νέο σύστημα υπολογισμού των συντάξεων θα είναι οι βασικοί άξονες του νέου ασφαλιστικού τοπίου» (το θέμα στα ΝΕΑ).

Στις οικονομικές σελίδες των εφημερίδων παρουσιάζονται το ένα μετά το άλλο ή και παράλληλα μια σειρά μέτρων αποσπασμένα μεταξύ τους. Ετσι που να δίνεται η εντύπωση πως άλλο είναι αυτό που ενδιαφέρει τον ήδη συνταξιούχο, άλλο αυτόν που θα βγει σύντομα στη σύνταξη, άλλο αυτόν που τώρα μπαίνει στην αγορά εργασίας, άλλο αυτό που αφορά τους ενοικιαζόμενους εργάτες κι άλλο εκείνο που αφορά στα μεροκάματα. Ομως πρόκειται για ένα σφιχτό πλέγμα όπου το ένα μέτρο είναι άρρηκτα δεμένο με το άλλο. Δεν είναι τυχαίο ότι στα δεκαετή σχέδια που εκπονεί η ΕΕ όλα αυτά τα μέτρα αναφέρονται σαν ένα πακέτο. Υπηρετούν πράγματι μια στρατηγική, αυτήν που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ετσι, σαν μια στρατηγική, πρέπει να αντιμετωπιστούν και από την εργατική τάξη. Οχι απλά για λόγους αλληλεγγύης μεταξύ των τμημάτων της, αλλά γιατί κάθε μέτρο ξεχωριστά κι όλα μαζί αφορούν κάθε εργάτη την ίδια ακριβώς στιγμή. Αυτός που πιάνει δουλειά στα 30 με μερική απασχόληση δεν έχει ελπίδα να βγει ούτε στα 70 στη σύνταξη. Ενα νέο ζευγάρι δεν μπορεί καν να ονειρευτεί ότι θα κάνει και παιδιά όταν κοντά στα κουτσουρεμένα εργασιακά δικαιώματα αφαιρούνται η μία μετά την άλλη οι παροχές σε Υγεία - Πρόνοια, όταν το σχολείο γίνεται συνώνυμο του εμπορίου. Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα γίνεται ολοφάνερο πλέον πως απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου, η εργατική τάξη είναι υποχρεωμένη να αντιτάξει τη δική της στρατηγική.

«Τα κυβερνητικά μέτρα (κόψιμο μισθών, έμμεσοι φόροι) τσακίζουν το εργατικό, το λαϊκό εισόδημα, ενταγμένα στη στρατηγική για την έξοδο της καπιταλιστικής οικονομίας από την κρίση και τη δημιουργία συνθηκών για κερδοφορία του κεφαλαίου. Θα εφαρμοστούν και στον ιδιωτικό τομέα. Είναι συνδυασμένα με τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις σε Ασφαλιστικό (μείωση συντάξεων, αύξηση ορίων συνταξιοδότησης), ελαστικές εργασιακές σχέσεις, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, απελευθέρωση απολύσεων, αφαίρεση παροχών σε υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας, άρα εμπορευματοποίηση, παράδοση της Παιδείας στους επιχειρηματίες. Κάνουν πιο φτηνό τον εργάτη. Αυτή είναι η στρατηγική τους» (το σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

ΧΑΛΚΕΥΕΙ ΔΕΣΜΑ: «Ο Πρωθυπουργός - και επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας μετακινείται ταχύτατα στις πρωτεύουσες όπου κρίνονται οι εξελίξεις. Και είναι πλέον η διαυγής ελληνική φωνή στο παγκόσμιο σύστημα ενημέρωσης. Και μόνον η χρονική και πολιτική πυκνότητα της δραστηριότητάς του (και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού) τα τελευταία 24ωρα να ληφθεί υπόψη, προκύπτει εναργώς πόσο αλλάζει το διεθνές προφίλ της χώρας» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΕΠΙΛΟΓΗ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΗ: «Κερδίζει έδαφος στην Ευρωπαϊκή Ενωση η ιδέα για την ίδρυση ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου ως μηχανισμού στήριξης των χωρών της ευρωζώνης, όταν θα αντιμετωπίζουν πρόβλημα (...) Πώς, όμως (...) με την ίδρυση ενός ευρωπαϊκού ταμείου όμοιου με το ΔΝΤ (...) δεν θα πρόκειται για ένα όργανο βοήθειας των χωρών που θα αντιμετωπίζουν πρόβλημα, αλλά έναν μηχανισμό άγριας επίβλεψης (...) το ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο θα πρέπει να διαφοροποιηθεί από το ΔΝΤ και προπαντός να διασφαλίζει και να ενισχύει το ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο, με έμφαση στην καταπολέμηση της ανεργίας, την ανάπτυξη και τη σύγκλιση των οικονομιών» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΩΝ: «Η κατάληψη κρατικών κτιρίων και η διακοπή της κυκλοφορίας στον κεντρικότερο δρόμο της πρωτεύουσας δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή (...) Ο κίνδυνος είναι προφανής: η απουσία αντίδρασης από την πλευρά του κράτους να οδηγήσει σε πολλαπλασιασμό των κρουσμάτων αυτών και εν τέλει στην πρόκληση χάους. Ενα πράγμα είναι η συνετή χρήση βίας από την πλευρά της αστυνομίας ώστε να αποφευχθούν θύματα και ακρότητες, άλλο πάλι πράγμα η εμπέδωση της καταστροφικής λογικής πως "όλα επιτρέπονται" στον βωμό της διαμαρτυρίας» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΚΑΛΩΣ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ: «Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να καταγράφουν ενδείξεις ανοχής των μέτρων αλλά δείχνουν ταυτοχρόνως μια κοινωνία αναστατωμένη και σοκαρισμένη. Οσο πλησιάζει η στιγμή της πληρωμής, η αναστάτωση και το σοκ μπορεί να παραχωρήσουν τη θέση τους σε άλλου είδους αντιδράσεις» (ένας από τους αρθρογράφους στα ΝΕΑ).