Τα πανηγύρια στον αστικό Τύπο για τη συναίνεση που εξασφάλισε ο Παπανδρέου δείχνουν τη συμφωνία, αλλά όχι και το περιεχόμενο.

Οι πανηγυρισμοί της αστικής τάξης ανταποκρίνονται στις προσδοκίες της για ακόμα πιο σφιχτή εφαρμογή της πολιτικής για το κεφάλαιο από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων που την υπηρετούν.

Αυτές οι προσδοκίες πρέπει να διαψευστούν από τη δράση του λαϊκού κινήματος που τώρα πρέπει να έχει ακόμα πιο καθαρό πως απέναντι έχει και το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά και τις άλλες δυνάμεις που δήθεν διαφωνούν σε πλευρές της εφαρμοζόμενης πολιτικής, αλλά είναι πάντα πρόθυμες να συμβάλουν στην εφαρμογή της γενικής κατεύθυνσης.

Η πολιτική που προωθείται, ντυμένη πλέον και με μανδύα συναίνεσης, είναι η ίδια ακριβώς που προωθείται από το σύνολο της ΕΕ. Είναι μια πολιτική επικίνδυνη για τους λαούς. Προδιαγράφει νέα επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των ευρωμονοπωλίων.

Αυτό στο οποίο έχουν συμφωνήσει όλοι μαζί είναι στο σχέδιο για την ανταγωνιστικότητα. Κι αυτό που προβάλλεται ως δήθεν διαφωνία για την επιμήκυνση αποπληρωμής του δανείου, αφορά μόνο στο παζάρι για το ποιο τμήμα του κεφαλαίου θα χάσει λιγότερα, καθώς είναι ορατές οι αντιθέσεις μεταξύ τους.

Αυτό που κύρια θα βγάλει η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ είναι όλα εκείνα τα μέτρα που ήδη προαναγγέλλουν όσοι καλούν την κυβέρνηση να εξασφαλίσει συναίνεση στα δύσκολα: Μαζικές απολύσεις, νέες περικοπές στα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, περισσότερη φτώχεια. Τα δείχνει ωμά η «Καθημερινή», καλώντας να γίνει και το επόμενο βήμα, να συμφωνηθεί, δηλαδή, ανοιχτά, ότι αυτά ακριβώς θα στηριχτούν στην εφαρμογή τους απαρέγκλιτα από το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου. Και μ' έναν πλάγιο τρόπο, σ' αυτήν την επόμενη μέρα δείχνουν τα «ΝΕΑ», γράφοντας πως η συμφωνία ΠΑΣΟΚ - ΝΔ σημαίνει πως συμφωνεί ο λαός με την εφαρμοζόμενη πολιτική.

Τέτοιου τύπου διακηρύξεις δείχνουν έναν ακόμα σοβαρό λόγο για να υπάρξει μαζικός απεγκλωβισμός ανθρώπων που ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Για να μην έχει κανένας δικαίωμα να τους θεωρεί δεδομένους. Γιατί, όπως στις τοπικές εκλογές αξιοποιήθηκε η ψήφος τους σαν ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, έτσι επιχειρείται σήμερα να αξιοποιηθεί και η σιωπή τους.

Τα πράγματα από τη σκοπιά του λαϊκού κινήματος πρέπει να οδηγηθούν εκεί όπου η κυβέρνηση να μην μπορεί να εφαρμόσει την πολιτική της. Εκεί όπου η αστική τάξη να μην μπορεί να βρει τρόπο να τσακίσει κι άλλο την εργατική τάξη. Κι αυτό σημαίνει οργάνωση και ξανά οργάνωση της λαϊκής πάλης, με καθαρό τον αντίπαλο και τη στρατηγική για την αντιμετώπισή του.

Το ΚΚΕ, μετά και τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, δεν αρκέστηκε να δηλώσει ότι δε συμφωνεί και δε συναινεί στην εφαρμοζόμενη πολιτική, αλλά κάλεσε τις λαϊκές δυνάμεις να κάνουν αποφασιστικά βήματα στην οργάνωση της αντεπίθεσης.

Την ώρα που τα τηλεοπτικά κανάλια στρέφουν την προσοχή της λαϊκής συνείδησης στο ποιος ποντικός πηδάει πρώτος από το καράβι (χτεσινή η περίπτωση Γεωργακόπουλου), καθένας που έχει πάρει απόφαση να μη σκύψει έχει να κάνει ένα μόνο: Πόρτα πόρτα, εργάτη τον εργάτη, να οργανώνει την πάλη, να συμβάλλει στη συγκρότηση των λαϊκών επιτροπών που καλούνται να γίνουν φύτρα της αντίστασης, χώροι ανάπτυξης μιας συνείδησης: Οτι ο λαός όταν θέλει μπορεί. Κι ότι αυτός ο λαός είναι αποφασισμένος να φτάσει τη σύγκρουση στο τέρμα.

Την ώρα που η κυβέρνηση θα ισχυρίζεται ότι έχει το λαό μαζί της, η διάψευση πρέπει να είναι άμεση από ένα όλο και πιο ισχυρό λαϊκό κίνημα που θα ορθώνεται απέναντί της.

Τα κανόνια, που συγκεντρώνονται στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, δείχνουν πως όταν οι καπιταλιστές αποφασίζουν να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους δε λυπούνται μέσων και δεν τηρούν κανένα πρόσχημα.

Το ίδιο ισχύει και για την εργατική τάξη. Πρέπει να συγκεντρώνει τις δυνάμεις της ακόμα πιο αποφασιστικά για να τα βγάλει πέρα στον πόλεμο που της έχει κηρύξει η κυβέρνηση του κεφαλαίου.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ στο σκοινί που θα κρεμάσουν το λαό

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Συναίνεσαν μόνο στα αυτονόητα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Η πολυκατοικία στηρίζει Μαξίμου

ΕΘΝΟΣ: Οχι εκλογές, μάχη για λύση - πακέτο στην ΕΕ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Σύγκρουση ΗΠΑ - Μέρκελ στην Ευρώπη, Θέατρο Σκιών από Παπανδρέου στην Αθήνα

ΤΑ ΝΕΑ: Σχέδιο Ομπάμα για το ελληνικό χρέος

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Παρέμβαση ΗΠΑ για λύση

Η ΑΥΓΗ: Λευκή επιταγή στη Μέρκελ

ΑΥΡΙΑΝΗ: Πτώχευση και επιστροφή στη δραχμή

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Πράσινο φως για προσλήψεις στο Δημόσιο

«Μπορεί Ευρώπη και Αμερική να είναι ανταγωνιστές στις διεθνείς αγορές, στη διεκδίκηση επενδυτικών κεφαλαίων και εξαγωγικών προορισμών, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο "θάνατος" του ενός εξυπηρετεί τα συμφέροντα του άλλου. Το αντίθετο, μάλιστα (...) Οι Αμερικανοί έχουν πολλά να χάσουν αν η Ευρώπη καταρρεύσει. Μεταξύ άλλων, οι αμερικανικές τράπεζες έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους ευρωπαϊκά ομόλογα ύψους περίπου 1,5 τρισ. δολαρίων, τα οποία αν χάσουν την αξία τους θα επιβαρύνουν την οικονομική τους θέση. Πολλές αμερικανικές εταιρείες έχουν μεγάλες επενδύσεις στην Ευρώπη, που κι αυτές θα υποστούν ζημιές αν η ευρωπαϊκή οικονομία βυθιστεί στην ύφεση. Επίσης, περίπου το 1/5 των αμερικανικών εξαγωγών κατευθύνεται στις ευρωπαϊκές αγορές και άρα οι Αμερικανοί δεν θέλουν να χάσουν την εν λόγω αγορά (...) Εχει λόγους, επομένως, η Αμερική να παρεμβαίνει υπέρ της αποτροπής μιας κρίσης στην Ευρώπη. Και η παρέμβασή της ασφαλώς εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα στην παρούσα συγκυρία» (η Ειρήνη Χρυσολωρά στα ΝΕΑ).

«Αντιστροφή της κατάστασης στα μέτωπα των στρατιωτικών συγκρούσεων παρατηρείται τα τελευταία 24ωρα στη Λιβύη. Η αντεπίθεση των δυνάμεων του καθεστώτος του Μουαμάρ Καντάφι έχει ανακόψει κάθε προέλαση των δυνάμεων που έχουν εξεγερθεί εναντίον του. Αντιθέτως, τα καθεστωτικά στρατεύματα επιχειρούν πλέον την ανακατάληψη πόλεων στρατηγικής σημασίας για τη ροή του λιβυκού πετρελαίου (...) Το κλίμα έχει αλλάξει και αυτό αποτυπώνεται πλέον και στα ρεπορτάζ και στις αναλύσεις του ευρωπαϊκού και του αμερικανικού Τύπου (...) χάνεται πλέον η εμπιστοσύνη αρχικά και η ελπίδα στη συνέχεια ότι οι λιβυκές δυνάμεις, που πήραν μέρος στην οργανωμένη ένοπλη εξέγερση κατά του Καντάφι, θα μπορέσουν τελικά να τον ανατρέψουν μόνες τους, χωρίς εξωτερική βοήθεια (...) Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι λοιπόν δείχνουν να προσανατολίζονται στην επιβολή «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων», αρχικά. Αυτό πρακτικά σημαίνει την εξαπόλυση αεροπορικού πολέμου κατά τις Λιβύης από εκατοντάδες αεροπλάνα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για να καταστρέψουν τις αεροπορικές βάσεις, τα πολεμικά αεροπλάνα, τις συστοιχίες αντιαεροπορικών πυραύλων της Λιβύης. Θα χρειαστεί η βοήθεια αεροπλανοφόρων, υποβρυχίων και όλων των αεροπορικών βάσεων του ΝΑΤΟ, στην Κρήτη και στη Σικελία πρώτα απ' όλα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη» (από άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΣΤΗ ΣΦΑΓΗ: «Ολες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι μεταξύ του Πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπήρξε σύμπτωση για τις επιδιώξεις της χώρας ενόψει της Συνόδου Κορυφής της 25ης Μαρτίου (...) Ασφαλώς θα ήταν καλύτερα αν αυτή η σύγκλιση είχε επιτευχθεί πολύ νωρίτερα (...) το γεγονός ότι, έστω και στις παραμονές της μάχης που θα δώσει η Ελλάδα στις Βρυξέλλες, οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής ενώνουν τις δυνάμεις τους δημιουργεί καλύτερες προϋποθέσεις επιτυχίας των ελληνικών στόχων (...) η συμπόρευση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι από χθες το πιο διαυγές μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις. Δείχνει ότι ο ελληνικός λαός είναι πρόθυμος να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο της οικονομικής ανόρθωσης που ανέλαβε, αρκεί να πάρει τον αναγκαίο χρόνο» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ: «Η συναίνεση στο αίτημα για καλύτερους όρους δανεισμού της χώρας μας είναι μάλλον αυτονόητη, χωρίς πολιτικό κόστος και δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Αυτό που χρειάζεται επειγόντως είναι συναίνεση μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση αλλά και από την αντιπολίτευση για να προχωρήσουν όλες οι δύσκολες μεταρρυθμίσεις που έχουν κολλήσει ή μπει στο ράφι (...) Συναίνεση συνεπώς χρειάζεται στα δύσκολα και αυτά που έχουν πολιτικό κόστος» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ: «Ο κ. Παπανδρέου δεν έχει προετοιμάσει ούτε την κοινή γνώμη ούτε όμως και τους δικούς του ανθρώπους για τα δύσκολα που έρχονται. Η ιδέα είτε των ακόμη πιο μεγάλων οριζόντιων περικοπών συντάξεων και μισθών είτε των μαζικών απολύσεων από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα φαντάζει ακόμη σενάριο επιστημονικής φαντασίας για το μεγαλύτερο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ. Και όμως αυτό είναι το δίλημμα μπροστά στο οποίο θα βρεθεί μέχρι το καλοκαίρι (...) ας ελπίσουμε, λοιπόν, ότι ο κ. Παπανδρέου έχει σκεφθεί, σχεδιάσει και αποφασίσει μέσα του την επόμενη ημέρα μετά το τέλος της Συνόδου Κορυφής» (ο Α. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).