Ανετοι μέσα στην πολιτική και οικονομική κυριαρχία τους διατάσσουν: «Μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει μια ώρα αρχύτερα». Είναι οι μεγάλοι της αγοράς. Από το 1986 πασχίζουν με τα πιο απίθανα επιχειρήματα κάθε φορά να πείσουν ότι τα μαγαζιά, τα δικά τους μαγαζιά, πρέπει να δουλεύουν εφτά 24ωρα τη βδομάδα. Και βήμα βήμα έχουν καταφέρει να φτάσουν κοντά στο στόχο παρότι άργησαν αρκετά. Βλέπεις, είχαν απέναντί τους κι αυτά τα αναθεματισμένα συνδικάτα που αντιστέκονταν στην πρόοδο.

Τη μια βάφτιζαν τουριστικές περιοχές τα εμπορικά κέντρα και εξασφάλιζαν έτσι εξαίρεση από την εφαρμογή του ωραρίου. Αλλοτε ανακάλυπταν τις οικογενειακές ανάγκες που δεν μπορούσαν να καλυφθούν στα στενά όρια του ωραρίου των καταστημάτων και επέβαλαν επέκταση του ωραρίου ως αργά το βράδυ του Σαββάτου. Μετά νοιάστηκαν για το καλό των εργαζομένων που πηγαινοέρχονταν στα μαγαζιά με το διακεκομμένο ωράριο, επέβαλαν το συνεχές. Βήμα βήμα ο σταθερός εργάσιμος χρόνος έγινε λάστιχο. Η οικογενειακή ζωή πήγε περίπατο.

Τώρα, στην καρδιά της κρίσης και με τρικομματική κυβέρνηση, νιώθουν ότι τα χέρια τους είναι λυμένα. Οχι ότι περιμένουν να γεμίσουν αύριο κιόλας τα μαγαζιά με πελάτες τις Κυριακές. Αλλά έχοντας απλώσει τόσο πολύ τον τραχανά στις εργασιακές σχέσεις, ξέρουν πως το κέρδος ξεκινά απ' την υπερεκμετάλλευση του εργάτη, και καθώς ελπίζουν ότι σύντομα η καπιταλιστική οικονομία θα ανακάμψει σπεύδουν να ξεμπερδεύουν με εμπόδια όπως «ωράρια» κι άλλες τέτοιες καθυστερήσεις.

Κατά συνέπεια σωστά καταγγέλλουν την κυβέρνηση ότι κάνει μισές δουλειές. Τι πα' να πει ανοιχτά την Κυριακή μόνο τα μικρά μαγαζιά. Ετσι κι αλλιώς τα μικρά μαγαζιά δεν αντέχουν να είναι ανοιχτά και τις Κυριακές. Δεν κάνουν τζίρο, ενώ τα έξοδα θα μεγαλώσουν. Ετσι κι αλλιώς αυτοί που δεν έχουν να ψωνίσουν το Σάββατο δεν έχουν να ψωνίσουν και την Κυριακή. Ασε που δεν αντέχουν τον ανταγωνισμό με τα μεγάλα που ρίχνουν τις τιμές και τραβούν πελατεία.

Αλλο είναι το παιχνίδι και γι' αυτό βιάζονται να πάρουν έγκαιρα θέση. Είναι οι μεγάλες ανακατατάξεις στα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Που επιβάλλουν αγορά εργασίας χωρίς εμπόδια. Μέρος αυτής της διευθέτησης είναι και η επαναφορά του θέματος για κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Είναι το μονοπωλιακό κεφάλαιο που καθορίζει τους κανόνες, είναι η κυβέρνησή του που σπεύδει να εφαρμόσει τις αξιώσεις του.

Πάρτο ανάποδα λοιπόν.

Εδώ πια δε μιλάμε για το θάνατο του εμποράκου. Εδώ μιλάμε για το τσάκισμα του αυτοαπασχολούμενου μαζί με το τσάκισμα του εργάτη. Εδώ μιλάμε για τη γιγάντωση των μονοπωλίων και την ανάγκη τους να υποταχτούν τα πάντα σ' αυτήν.

Είναι θέμα επιλογής.

Με τα μονοπώλια και τσακισμένη ζωή. `Η ενάντια στα μονοπώλια για ζωή ανθρώπινη.

Το διπλανό άρθρο από τον «Ριζοσπάστη» δε θα μπορούσε να το περιγράψει πιο πυκνά: «Ορέγονται κοινωνικές συνθήκες παρόμοιες με εκείνες τις οποίες απολαμβάνουν οι ανταγωνιστές τους σε Κίνα, Ινδία ή Ταϊλάνδη».

Οσοι ακόμα ελπίζουν ότι θα ξεμπερδέψουν με το κακό αλλάζοντας κυβέρνηση ας ετοιμάζουν σάβανα.

Οι άλλοι, όσοι έχουν κάνει ήδη το βήμα, ας οργανώνονται για εξαιρετικά σκληρές συγκρούσεις.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Κάτω τα χέρια από την Κυριακή αργία

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ανοίγει η αγορά

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ανοιχτά και τις Κυριακές

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Ανοικτά τις Κυριακές τα μικρά καταστήματα

ΕΘΝΟΣ: Νέος χάρτης για ωράριο, καύσιμα, αγορά

Η ΑΥΓΗ: Βορά στην αγορά η αργία της Κυριακής

Ο ΛΟΓΟΣ: «Χαριστική βολή» η Κυριακή

ΤΑ ΝΕΑ: Επιστροφή φόρου τέλος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Αυξήσεις 30% ζητάει η ΔΕΗ

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Σβήνουν τα φώτα

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Ληστεύουν και τους πολύτεκνους

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Αναστέλλουν την καταβολή συντάξεων

6 ΜΕΡΕΣ: Μειώσεις σχολών - εισακτέων

Η ΕΛΛΑΔΑ: Στενό μαρκάρισμα της μαφίας στα κρατικά λαχεία

«Κάποιοι από τα επιτελεία των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, θεωρούν ότι η συμφωνία που έκαναν με την ΕΕ και τους τραπεζίτες για τη λεγόμενη επαναγορά χρέους, πρέπει να πιστωθεί ως επιτυχία της κυβέρνησης και να εκληφθεί ως η απαρχή για θετικές εξελίξεις στην πορεία αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Είναι φανερό ότι λένε ψέματα (...) Μοναδική αλήθεια είναι ότι τούτη τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε ένας αναλυτής που να διατυπώνει ολοκληρωμένη εκτίμηση για την έκταση και το βάθος που θα έχει τελικά η οικονομική κρίση στην Ελλάδα (...) Είναι προσεκτικοί ακόμα και στο χρόνο που θα σταματήσει ο κατήφορος, που ξεκίνησε το 2008. Αν σε αυτά προσθέσουμε τις εκθέσεις αρμοδίων οίκων και φορέων που θεωρούν βέβαιο ότι μέσα στην επόμενη χρονιά, κρίση οικονομική θα χτυπήσει και άλλες χώρες της ΕΕ, καταλαβαίνουμε ότι τα περί ανάπτυξης που λένε οι κυβερνώντες, είναι κούφια λόγια.

(...) Είναι ολοφάνερο ότι τα μέτρα που έχουν παρθεί μέχρι σήμερα δεν είναι αρκετά για να γυρίσει ο τροχός της καπιταλιστικής οικονομίας. Δεν αρκούν, δηλαδή, για να μπορέσουν και πάλι οι κεφαλαιοκράτες να επανέλθουν σε συνθήκες που θα επιτρέπουν την απρόσκοπτη κερδοφορία τους. Χρειάζονται ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Απαιτούν ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη. Ορέγονται κοινωνικές συνθήκες, παρόμοιες με εκείνες τις οποίες ..."απολαμβάνουν" οι ανταγωνιστές τους, σε Κίνα, Ινδία, ή Ταϊλάνδη. Αξιώνουν κι άλλες αντιδραστικές ρυθμίσεις και πολιτικές, και άλλα αντιλαϊκά μέτρα, περισσότερα μνημόνια.

Για την Ελλάδα, αλλά και για τις άλλες χώρες, για κάθε χώρα που εξουσιάζει το κεφάλαιο κανένα "κούρεμα" και "επαναγορά" δεν αποτελεί λύση και προοπτική για το λαό. Κάθε λύση με οποιαδήποτε φιλολαϊκή χροιά βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Βρίσκεται όχι απλά στην αντιμετώπιση της λαίλαπας που κατατρώει τα σωθικά της εργατιάς, αλλά στην ανατροπή της εξουσίας αυτών που ζουν και γιγαντώνονται από το αίμα των εργατών. Προοπτική δική μας είναι να κλιμακώσουμε τους αγώνες, για να απαλλαγούμε από κάθε παράσιτο της κοινωνίας, έχοντας το βλέμμα στραμμένο στην άλλη κοινωνία, το σοσιαλισμό» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ: «Ας ελευθερώσει το ωράριο πλήρως για όλους. Οι μεγάλες οργανωμένες αλυσίδες εμπορίου αναγκαστικά θα προσλάβουν εργαζόμενους για να στηρίξουν την λειτουργία τους επτά ημέρες την εβδομάδα. Και τότε θα υπάρξει πραγματικό όφελος για όλους. Τα άλλα τα ενδιάμεσα, είναι μισά βήματα. Ας κάνουμε τώρα όπως οι καιροί απαιτούν μεγάλα και ολοκληρωμένα βήματα» (στο ΒΗΜΑ).

ΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ: «Με το μη ανταγωνιστικό μοντέλο οργάνωσης της ελληνικής οικονομίας να καταρρέει, πρέπει να προωθηθούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ώστε από την καταστροφή να δημιουργηθεί μια νέα ανταγωνιστική οικονομία. Και η αλλαγή του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων είναι μια από αυτές. Αλλωστε, δεν είναι δυνατόν να αγνοούνται οι επιθυμίες των καταναλωτών που επιζητούν ανοιχτά καταστήματα την Κυριακή για να κάνουν τις αγορές τους» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ: «"Η κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει σε όσους φοβούνται το καινούργιο (...) να κρατήσουν την Ελλάδα στο παρελθόν", επισήμανε, σήμερα, ο Κ. Χατζηδάκης (...) σχετικά με τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές» (στα ΝΕΑ).

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ: «Το είχαμε ξαναγράψει. Το επαναλαμβάνουμε. Στην Ελλάδα η χαμηλή ανταγωνιστικότητα δεν οφείλεται στους μισθούς, ούτε στην εργασία (...) Το μεγάλο πρόβλημα είναι το αντιπαραγωγικό Δημόσιο. Η γραφειοκρατία που ταλανίζει τις επιχειρήσεις και τους πολίτες και φορτώνει με άσκοπα και ηλίθια κόστη κάθε δραστηριότητα» (στο ΕΘΝΟΣ).

ΟΙ ΦΟΡΟΙ: «Από τον πρώτο κιόλας μήνα του 2013 θα εφαρμόζεται η νέα φορολογική κλίμακα για τον υπολογισμό των μηνιαίων κρατήσεων φόρου εισοδήματος (...) Θα δουν τις μηνιαίες αποδοχές τους να "ψαλιδίζονται" ακόμη περισσότερο εξαιτίας της αύξησης της παρακράτησης φόρου» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ: «Οι στενάζοντες από την ύφεση και την ανεργία Ελληνες, Πορτογάλοι, Ιρλανδοί, Ισπανοί, σύντομα ίσως και οι Ιταλοί, δεν είναι απλώς "λάθος", αποκλίνοντες από την ευρωπαϊκή ορθότητα. Απεναντίας, φαίνεται ότι ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ενωση βρίσκεται σε μια ιστορική καμπή, κατά την οποία οι παλιές διευθετήσεις, από το Μάαστριχτ έως την ΟΝΕ και τη Λισσαβώνα, όχι μόνο καταρρέουν αλλά προβάλλουν πλέον ως εμπόδια για τη λυσιτελέστερη προσαρμογή των Ευρωπαίων στα νέα ιστορικά δεδομένα. Ποια είναι αυτά; Στην έκθεση του ΟΟΣΑ "Looking to 2060", για την κατανομή του Παγκόσμιου Ακαθάριστου Προϊόντος, μεταξύ 2011 - 2030, η παρούσα διάταξη οικονομικών δυνάμεων ανατρέπεται. Οι ΗΠΑ, με μερίδιο 23% το 2011, θα υποχωρήσουν το 2030 στο 18% και η Ε.Ε. από το 17% θα περιοριστεί στο 12%. Ποιοι αυξάνονται; Η Κίνα, από 17% σε 28%, και η Ινδία, από 7% σε 11%» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).