Επείγουσα ανακοίνωση: Ανακαλύφθηκε το πρόβλημα της χώρας! Είναι η έλλειψη αξιοπρέπειας ανάμεσα στους εργαζόμενους στο δημόσιο, οι οποίοι προτιμούν να πηγαίνουν στη δουλειά και να πληρώνονται χωρίς να κάνουν τίποτα.

Την αποκάλυψη έκανε με τη δέουσα βαρύτητα η παρουσιάστρια του δελτίου των 8 στο MEGA, η κα Τρέμη, την επικύρωσε ο καλεσμένος της, πάντα πρόθυμος για τέτοιες δουλιές, Καρατζαφέρης, με τον Πρετεντέρη και τον Τσίμα να κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι.

Τους αναγνωρίζουμε υψηλού επιπέδου ανακλαστικά. Μόλις δυο μέρες πριν, την Κυριακή, βγήκε η Ξαφά με άρθρο και εξήγησε γιατί οι απολύσεις στο δημόσιο είναι αναγκαίες ώστε το κρατικό χρήμα αντί να πηγαίνει στους χαραμοφάηδες υπαλλήλους να πηγαίνει στο ταμείο των καπιταλιστών. Χτες το μεσημέρι επανέλαβε τη θέση ο πρόεδρος του ΣΕΒ, για όσους είχαν καθυστερήσει να πιάσουν το νόημα και το βράδυ τα «δελτία ειδήσεων» είχαν συντονιστεί απόλυτα.

Κάτσε εσύ δύστυχε που ψηφίζεις ακόμα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που διατηρείς εκτός από τους πολιτικούς του κεφαλαίου και τους εργατοπατέρες στο σβέρκο σου, να περιμένεις από το δελτίο των 8 στα κανάλια των καπιταλιστών να μάθεις τι θα πάθεις...

Το άρθρο της Ξαφά στην κυριακάτικη «Καθημερινή» δεν ήταν ένα απλό γέννημα της σκέψης της. Είναι κοινή γραμμή για την αστική τάξη και την πολιτική εκπροσώπησή της. Ο,τι ζήτησε η κυρία, περιέχονται ήδη αυτούσια στο πρόγραμμα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για το επόμενο διάστημα.

Να θυμίσουμε τον πυρήνα: το κεφάλαιο χρειάζεται χρήμα και το χρήμα θα το δώσει το κρατικό ταμείο. Πού θα το βρει; Θα το πάρει από τους εργαζόμενους. Τόσο απλό είναι αυτό που συμβαίνει.

Επειδή αυτό στην εφαρμογή του θα κάνει και τις πέτρες να γυρίσουν ανάποδα, ψάχνουν έγκαιρα και το πολιτικό σχήμα που θα παρουσιαστεί σα νέο ώστε να εκτονώσει την ένταση, να καλλιεργήσει την αυταπάτη ότι κάτι μπορεί να γίνει. Κοντή αυταπάτη. Για τους εργαζόμενους τα πράγματα δεν έχουν πίσω.

Η αστική τάξη γνωρίζει πως αργά ή γρήγορα οι άνθρωποι της δουλειάς θα ψάξουν τη λύση έξω από το σύστημα. Και προσπαθεί να κερδίσει χρόνο. Πασχίζοντας να επιβάλει ότι για το λαό δεν υπάρχει άλλη διέξοδος.

Περισσεύουν αυτές τις μέρες οι περιγραφές της πραγματικότητας που όμως καταλήγουν σε ένα: «Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση».

Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα με την περιγραφή της πραγματικότητας. Οι δήμιοι μπορούν να την περιγράψουν ανέξοδα με τα πιο μελανά χρώματα καθώς έχουν όλο το σχέδιο μπροστά τους.

Το δύσκολο ήταν πάντα η αλλαγή της πραγματικότητας. Κι εκεί κρίνονται όλοι. Πριν απ όλα αυτοί που περιγράφουν τα δεινά, για να σπείρουν μετά μοιρολατρία, υποταγή.

Αυτό κάνουν όταν μυξοκλαμμένα διαπιστώνουν πως δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση. Την οποία ψάχνουν σε κάποια μορφή διαχείρισης του προβλήματος και όχι στη λύση του.

Τα πράγματα όμως είναι ακριβώς εκεί: Η λύση υπάρχει έξω από το σύστημα.

Αρχίζοντας από τα απλά: να μην έχουν τόπο να σταθούν οι εργατοπατέρες. Να μην μπορούν να βγουν στο δρόμο οι δήμαρχοι του Καλλικράτη. Να ακολουθεί μόνιμα η κατακραυγή κάθε πολιτικό των κομμάτων του κεφαλαίου.

Και παράλληλα να προχωρά η οργάνωση του λαού από τα κάτω, έτσι που μαζί με τις άμεσες διεκδικήσεις να συγκροτείται και να αναδεικνύεται η κοινωνική συμμαχία σε πολιτική, με σχέδιο που θα διεκδικεί την εξουσία. Ωστε να αλλάξει την ίδια την οικονομική βάση που ευθύνεται για τα σημερινά αδιέξοδα.

Η λύση προβλήθηκε με τον πιο ανοιχτό τρόπο από το ΚΚΕ. Και είναι ελπιδοφόρο ότι ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων της δουλειάς ψήφισαν τους υποψήφιους που πρότεινε το ΚΚΕ. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι αποδέχτηκαν στην ολότητά του το πρόγραμμά του, έκαναν ένα βήμα, έδειξαν ότι μέσα στο λαό συντελούνται θετικές διεργασίες.

Σ' αυτό να στραφεί η προσοχή όλων μας. Στο πώς αυτές οι διεργασίες θα γίνουν καταστάλαγμα, ανώτερη ποιότητα και στο κίνημα και στην πολιτική έκφραση.

Η αστική τάξη, ήδη, μετά τους πρώτους πανηγυρισμούς για το εκλογικό αποτέλεσμα, προετοιμάζεται για την επόμενη σύγκρουση.

Γι' αυτήν ακριβώς την αναπόφευκτη σύγκρουση πρέπει να συγκεντρώσει δυνάμεις και η εργατική τάξη με τους συμμάχους της.

Τη ρότα την έχει δείξει ήδη το ΚΚΕ. Η συμπόρευση μαζί του είναι εκ των ων ουκ άνευ, όχι μόνο για όσους θέλουν να νικήσουν, αλλά και γι' αυτούς που δεν θέλουν να πάνε άκλαυτοι.

* «προετοιμασία απάρσεως» είναι η διαδικασία κατά την οποία το πλήρωμα ενός πολεμικού πλοίου σιγουρεύει ότι όλα είναι έτοιμα έτσι ώστε το πλοίο να ανοιχτεί στη θάλασσα, έτοιμο να δώσει τη μάχη, στηριγμένο στις δικές του δυνάμεις.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΛΑΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ για κατάργηση του μνημονίου, για τη λαϊκή συμμαχία και εξουσία

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η οικονομία επισκιάζει τις εκλογές

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Παράταση του Μνημονίου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΨΗΦΙΣΑΜΕ και τώρα ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Μπουρλότο στον προϋπολογισμό από τη «μαύρη τρύπα» των 4 δισ.

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΠΡΟΣΧΗΜΑ για νέα άγρια μέτρα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Μαχαίρι σε 17 επιχειρήσεις Δημοσίου

ΤΑ ΝΕΑ: Μέσα ειρήνη έξω πόλεμος

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ξέσπασμα Γιώργου

ΕΘΝΟΣ: ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ ο Γιώργος με τη Μέρκελ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΑΝΗΣΥΧΟΙ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΔΙΟΡΘΩΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ Γ.Α.Π.

ΑΥΓΗ: Καταδίκη σε ισόβια δεσμά

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΚΛΑΒΟΙ ΤΟΥ ΔΝΤ για ακόμα 3 χρόνια και έχει ο Θεός

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι το κεφάλαιο και τα κόμματά του θα οξύνουν το επόμενο διάστημα την επίθεση σε κάθε τομέα που σχετίζεται με τους όρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, με στόχο να την καταστήσουν ακόμα φτηνότερη για τα ευρωενωσιακά μονοπώλια. Αυτό σημαίνει ότι καμιά παραχώρηση, καμιά υποχώρηση δεν πρόκειται να κάνουν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και οι σύμμαχοί τους στην Ελλάδα, κανένα φως στο τούνελ δεν πρόκειται να δει ο λαός, όσο το αστικό πολιτικό σύστημα διαθέτει την ικανότητα να ενσωματώνει τις όποιες αντιδράσεις και να αποτρέπει τη ριζοσπαστικοποίησή τους.

Ο λαός πρέπει να προετοιμάζεται για σκληρούς και επίμονους πολιτικούς αγώνες, με πολυμορφία. Να αξιοποιεί κάθε όπλο που πιάνει στα χέρια του, για να ανοίξει ρήγματα στο σύστημα της εξουσίας του κεφαλαίου, να το αποσταθεροποιήσει. Η ψήφος ήταν ένα τέτοιο όπλο, το οποίο χρησιμοποίησε περισσότερο από κάθε άλλη φορά προς το δικό του πραγματικό συμφέρον, αφαιρώντας δύναμη από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, προσθέτοντας κι άλλο μπόι στο ΚΚΕ. Δεν είναι όμως κι αυτό αρκετό.

Αυτό που μπορεί να οδηγήσει το λαό στην ελπιδοφόρα αντεπίθεση, είναι η οργάνωση στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές, στην πόλη και στην ύπαιθρο. Το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, η ΟΓΕ είναι οι συσπειρώσεις εκείνες που μπορούν να εγγυηθούν ότι η δίκαιη αγανάκτηση δε θα σκορπίσει ακίνδυνα για το σύστημα, αλλά θα πάρει πολλαπλάσια ισχύ μέσα από το στέριωμα της λαϊκής συμμαχίας. Ηρθε η ώρα η αντίδραση στην κυρίαρχη πολιτική να εκφραστεί με οργανωμένο τρόπο ενάντια στο κεφάλαιο με πολύμορφους επιθετικούς αγώνες και κυρίως με την πλήρη απαξίωση και αποδυνάμωση του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Η αλλαγή των συσχετισμών θα γίνεται πιο ευνοϊκή για το λαό, όσο αυτός μετράει λιγότερους εργατοπατέρες στα συνδικαλιστικά του όργανα, περισσότερα ταξικά σωματεία, χιλιάδες νέους συναγωνιστές στις ριζοσπαστικές συσπειρώσεις του εργατικού λαϊκού κινήματος. Και ταυτόχρονα μαζική πολιτική χειραφέτηση από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που θα μεταφράζεται σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.

(από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

Η ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΑ: «Δεν πέρασαν είκοσι τέσσερις ώρες από τότε που έκλεισαν οι κάλπες και οι ειδήσεις που ήρθαν, μας έκαναν να τις ξεχάσουμε. Και αυτές και τον Μπουτάρη και τον Καμίνη και όλους όσοι έκαναν την έκπληξη (...) η μία είδηση λέει πως έρχεται μαχαίρι σε 17 ΔΕΚΟ (...) Το παράδειγμα του ΟΣΕ αποτελεί πιλότο. Απομακρύνσεις συμβασιούχων, περικοπές μισθών, μετατάξεις. Η δεύτερη είδηση αναφέρει πως το έλλειμμα του περασμένου χρόνου είναι μεγαλύτερο από το αρχικά υπολογιζόμενο (...) αναζητούνται κάποια επιπλέον δισεκατομμύρια. Ολοι φανταζόμαστε από πού θα τα βρουν. Η τρίτη είδηση έρχεται από την τρόικα (..) ζητούν περικοπές μισθών στον ιδιωτικό τομέα (...) αυτό που δεν βλέπουμε, είναι οι εναλλακτικές προτάσεις» (από άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΤΟ ΚΑΖΑΝΙ: «Το κλίμα που διαμόρφωσαν οι κάλπες του β΄ γύρου αναμφίβολα δίνει έναν αέρα στην κυβέρνηση Παπανδρέου, αλλά τίποτα περισσότερο. Η πολιτική δυναμική θα επικαθορισθεί με σχεδόν άμεσο τρόπο από τις εξελίξεις στο μέτωπο της οικονομίας, οι οποίες αναμένονται δραματικές. Εάν αυτό συνδυαστεί με την πρωτοφανή αποχή, το τοπίο φαντάζει σκοτεινό (...) οι δεσμοί της κοινωνίας με το πολιτικό σύστημα χαλαρώνουν επικίνδυνα, γεγονός που καθιστά πιθανότερη την κοινωνική ανάφλεξη» (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Η ΜΑΥΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ: «Χρειαζόμαστε κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες, αναφέρει κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, τονίζοντας ότι η κυβέρνηση οφείλει να επιδιώξει παραγωγικές και κοινωνικές συναινέσεις. "Σε λίγο καιρό θα πρέπει να κάνουμε αλλαγές, οι οποίες ενδεχομένως να προκαλέσουν κοινωνικές αναταραχές", τονίζει και προσθέτει: "δεν γίνεται να είμαστε μόνοι μας σ' αυτές τις πρωτοβουλίες"» (το θέμα στα ΝΕΑ).

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: «Η κρίση την οποία διέρχεται τα τελευταία δύο χρόνια η Ευρώπη τείνει να λάβει εκρηκτικές διαστάσεις (...) μέσα στα δύο ή τρία επόμενα χρόνια δεν θα κριθεί μόνο η τύχη της Ιρλανδίας ή των χωρών του ευρωπαϊκού νότου. Θα κριθεί και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).