Πώς αλλάζουν οι καιροί. Πληθαίνουν - ανάμεσα σ' εκείνους που στο όνομα της «αντισταλινικής αριστεράς» στηρίζανε με χέρια και πόδια το Μάαστριχτ, το έβλεπαν μάλιστα και σοσιαλιστικό! - αυτοί που τώρα εμφανίζονται να ξεσπαθώνουν εναντίον του Μάαστριχτ.

Ποτέ δεν είναι αργά για αυτοκριτική. Αλλά δεν κάνουν αυτοκριτική. Επιδίδονται σε έναν αγώνα να πείσουν ότι κατέχουν τις λέξεις που θα τους βγάλουν ξανά στον αφρό, αλλά όλο λειψοί βγαίνουν. Για κάποιο λόγο, κάτι παθαίνουν με τη λέξη καπιταλισμός. Οπως και με τη λέξη ιμπεριαλισμός. Κάτι παθαίνουν στο άκουσμα του όρου «ταξική πάλη», άσε που δε γνωρίζουν τίποτα για τη «δικτατορία των μονοπωλίων», όρο που αν τον αποδεχτούν αναγκαστικά θα τους οδηγήσει να μιλήσουν και για δικτατορία του προλεταριάτου κι αυτό ακριβώς είναι που πάση θυσία θέλουν να αποφύγουν.

Ασφαιροι και γι' αυτό ευκολοχώνευτοι εκεί που χαριεντίζονται με τους «αντιπάλους» τους. Και τότε, και σήμερα, το πρόβλημά τους ήταν το ΚΚΕ που τους εμπόδιζε να μεγαλουργήσουν, να συνεισφέρουν κι αυτοί δημιουργικά στην Ανάπτυξη, στην Απασχόληση και στην Ανταγωνιστικότητα, τα περίφημα «τρία Αλφα» που αυτοί θέλουν να ξεχάσουν, αλλά έλα που τα θυμόμαστε εμείς... Το τωρινό ψάξιμό τους, λένε, τους οδηγεί στο «δρόμο της αριστεράς». Τελικά, με το τσιγκέλι σου λένε πως αυτός ο «δρόμος» έχει και «ιδιοκτήτες την ΚΟΕ και την ΚΕΔΑ»! Οχι που θα έμενε το αντιΚΚΕ μέτωπο χωρίς ιδιοκτήτη.

Για κάτι εργολαβίες που έχουν αναλάβει να απαντούν από την «Ελευθεροτυπία» στο ΚΚΕ κανένα σχόλιο. Αυτόν τον καιρό προτιμούμε να παρατηρούμε την πορεία χτεσινών ΝΑΡιτών από τα πανεπιστήμια στον επαγγελματικό στίβο, με πρώτη αγωνία τους και πάλι το πώς θα αμφισβητηθεί η ηγεμονία του ΚΚΕ στο κίνημα. Κατά έναν παράδοξο τρόπο και αυτοί συναντάνε τους προηγούμενους στην αμνησία: Δεν ξέρουν τίποτα για τον ιμπεριαλισμό και τη θέση της Ελλάδας σ' αυτό το σύστημα. Ετσι ανακαλύπτουν μαζί με την «Αυγή» το φόβο μιας «νέας κατοχής» και εγκαλούν τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ γιατί με τη στάση τους συκοφαντούν - οι ιμπεριαλιστές - το ευρώ! Δηλαδή, αύριο να διαδηλώσουμε ενάντια στη συκοφάντηση του ευρώ;

Πώς του ξέφυγε του Παναγόπουλου αυτή η πλευρά; Ο οποίος τι είπε χτες; «Δεν πρέπει να πριονίζουμε το κλαδί που καθόμαστε και το κλαδί που καθόμαστε είναι η ΟΝΕ». Μεγάλε! Τους παίρνεις την μπουκιά απ' το στόμα.

Αρκετά με τα καλαμπούρια. Για την εργατική τάξη, η κόκκινη γραμμή πίσω από την οποία δεν μπορεί να γίνει ούτε μισό βήμα έχει ήδη χαραχτεί. Και είναι η ώρα για τους εργάτες να τραβήξουν το δρόμο τους, κάνοντας καθαρό ότι πολεμάνε τόσο με το κεφάλαιο κατευθείαν, όσο και με τους παρατρεχάμενούς του στα συνδικάτα επίσης. Δύσκολη πάλη, καθώς τα χτυπήματα είναι πολύπλευρα, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τα συμφέροντα των εργατών. Κάθε άλλη εκδοχή οδηγεί στην υπεράσπιση των μονοπωλίων. Κι αυτό σημαίνει καταδίκη των εργατών. Ο,τι επιδιώκεται να καταργηθεί αυτόν τον καιρό θα χρειαστεί πολύ αίμα για να επανακατακτηθεί.

Ακούς παλιούς εργάτες να λένε «δεν τρέχει τίποτα. Και μεις δεν είχαμε 8ωρο, αλλά το κερδίσαμε. Δεν είχαμε ένσημα και τα κερδίσαμε. Ετσι θα γίνει και τώρα. Δεν τα καταφέραμε να αφήσουμε στα παιδιά μας ό,τι κερδίσαμε, είναι υποχρεωμένα να τα ξανακερδίσουν». Δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο,τι ανατρέπεται σήμερα δεν αφορά μια προσωρινή ήττα ελέω συσχετισμών. Είναι χτύπημα βαθύ. Ενισχύει το κεφάλαιο με όρους συντριβής της εργατικής τάξης. Γι' αυτό η κυβέρνηση και τα κόμματα που στηρίζουν την πολιτική των μονοπωλίων θέλουν να περάσουν την αντίληψη ότι είναι δεδομένη αυτή η πολιτική.

Για τους εργάτες δεν είναι. Δε σκύβουν το κεφάλι τόσο εύκολα. Το σκύβουν οι σκυμμένοι. Κάτι γλίτσηδες, που με κάθε κυβέρνηση γλείφουν στα κόκαλα που πέφτουν απ' το τραπέζι. Οταν ακούς φτωχοδιάβολο να σου λέει ότι «κινδυνεύει η χώρα και κάτι πρέπει να κάνουμε», ψάξε να βρεις πού γλείφει. Δεν υπάρχει περίπτωση να 'ναι εργάτης με αξιοπρέπεια και να σου λέει ότι πρέπει να σκύψεις για να κερδίσει το αφεντικό. Τέτοιοι τύποι ήταν πάντα εχθροί των εργατών. Ηταν οι ρουφιάνοι. Ε, αυτούς χαμένους τους έχουμε. Αυτούς δεν τους υπολογίζουμε. Τους κρατάμε μακριά. Με τους άλλους να δούμε πώς θα γίνει. Που είναι εργάτες - εργάτες και θέλουν να ζήσουν το σπίτι τους με τη δουλειά τους.

Εχουμε δουλειά δηλαδή, πολλή δουλειά, και η απεργία στις 24 του μήνα είναι ήδη αύριο.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΛΑΪΚΗ ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΤΩΡΑ σε ΕΕ, κυβέρνηση, πλουτοκρατία

ΤΑ ΝΕΑ: Νέο τελεσίγραφο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Εξεταστική φωτιά για οικονομία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Η χώρα ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ και η κυβέρνηση στήνει ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΕΣ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΚΟΒΟΥΝ ΤΙΣ ΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΟΙ ΞΕΝΟΙ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Νέα μέτρα με ή χωρίς τη συναίνεση της Ελλάδας

Η ΑΥΓΗ: Χαριστική βολή αντί για μέτρα στήριξης

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Επιπλέον μέτρα για 3 δισ. ευρώ

ΕΘΝΟΣ: ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ κατέληξε σε τραγωδία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΔΥΟ ΗΧΗΡΑ ΡΑΠΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΣΧΑ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΣΙΚΑΓΟ Η ΑΘΗΝΑ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΦΟΝΙΚΗ ΜΑΧΗ με Αλβανούς ληστές

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ συντάξεις και επιδόματα

ΤΟ ΒΗΜΑ: Στο «σκαμνί» Καραμανλής, Αλογοσκούφης για το ναυάγιο

«Ενας 25χρονος πολίτης, πατέρας ενός βρέφους 18 μηνών έχασε τη ζωή του χθες το απόγευμα από το όπλο αστυνομικού, όταν βρέθηκε στο μέσο των διασταυρούμενων πυρών σκληρών κακοποιών με αστυνομικούς» (στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Στη μικρή γειτονιά σχεδόν όλοι γνώριζαν τους δύο συλληφθέντες, όμως ελάχιστοι μιλούσαν μαζί τους με εξαίρεση τον 25χρονο που έχασε χθες τη ζωή του από τους πυροβολισμούς, ο οποίος όπως έλεγαν οι κάτοικοι διατηρούσε επαφές με τους δύο άνδρες. Μάλιστα η πληροφορία ότι "είχαν κάνει φυλακή" γυρνούσε από στόμα σε στόμα» (στο ΒΗΜΑ).

«Η εταιρεία Telefonica φρόντισε να αποκαταστήσει τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μάρτιν Μάγκεμαν, επίτροπο βιομηχανίας και τηλεπικοινωνιών, προσλαμβάνοντάς τον στο διοικητικό της συμβούλιο (...) στη διάρκεια της θητείας του είχε απελευθερωθεί η αγορά των τηλεπικοινωνιών και είχε ιδιωτικοποιηθεί η Telefonica (...) ο πρώην επίτροπος Εμπορίου Λίον Μπρίταν είναι αντιπρόεδρος της επενδυτικής τράπεζας UBS, συνδιευθυντής της Unilever και σύμβουλος της Total και της ιαπωνικής φαρμακευτικής εταιρείας Teijin (...) ο πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Πατ Κοξ εργάζεται για την πολυεθνική APCO, είναι στο διοικητικό συμβούλιο της Michelin και συμβουλεύει την Pfizer και την Microsoft (...) ο νυν πρόεδρος της Επιτροπής Μπαρόζο (...) απαίτησε και έλαβε πέρυσι 720.230 ευρώ μόνο για έξοδα παραστάσεως» (τα στοιχεία στα ΝΕΑ).

«Επίσκεψη εργασίας και όχι επίσημη επίσκεψη έκανε χθες ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου στη Μόσχα. Ηταν δηλαδή μια ανεπίσημη επίσκεψη. Μόνο που το ρωσικό πρωτόκολλο αποφάσισε να την παρακάνει ανεπίσημη: Ετσι ο κ. Παπανδρέου το βράδυ της Δευτέρας δεν προσκλήθηκε σε δείπνο από κανέναν Ρώσο επίσημο. Πήγε να φάει μόνος του σε κεντρικό εστιατόριο της Μόσχας» (το σχόλιο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΤΟΝ ΕΣΩΣΑΝ ΟΙ ΛΟΥΣΤΡΟΙ: «Είναι ένας από τους μύθους των χρηματιστηρίων. Το 1929 ο Τζόζεφ Κέννεντυ - πατέρας του μετέπειτα αμερικανού προέδρου Τζων Κέννεντυ - άκουσε τους λούστρους στον σιδηροδρομικό σταθμό Γκραν Σέντραλ της Νέας Υόρκης να ανταλλάσσουν πληροφορίες για μετοχές. Κατάλαβε πως ήταν ώρα να πουλήσει - κι έτσι γλίτωσε το κραχ» (ο Δ. Μητρόπουλος στα ΝΕΑ).

Ε, ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΛΟΥΣΤΡΟΙ: «Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ένα όραμα, ένα «παραμύθι», που θα μας κρατήσει συντροφιά και θα μας δίνει ελπίδα στα δύσκολα που θα περάσουμε (...) Το σημαντικότερο, όμως, είναι να αλλάξει το καταραμένο όραμα που ασπάζονται πολλοί 18ρηδες σήμερα. Αντί να ονειρεύονται τον συνδυασμό μονιμότητας και εγγυημένου εισοδήματος με ελάχιστη δουλειά, να τους προτρέψουμε και να τους αφήσουμε να πιστέψουν στο όραμα της προκοπής με ρίσκο και σκληρή δουλειά» (ο Α. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΗΔΗ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ»: «...η κοινωνία (...) κατανοεί, δείχνει ωριμότητα, αποδέχεται, αλλά και αναμένει, και επιφυλάσσεται. Επαναδιαπραγματεύεται το "εισόδημά" της προς τα κάτω, μέχρι βέβαια ενός ορίου. Δίνει "πίστωση" στην κυβέρνηση, όχι όμως - και φυσιολογικά - "λευκή επιταγή". Παραιτείται - όπως φαίνεται - από ένα μέρος των κεκτημένων δικαιωμάτων της, έναντι ανταλλάγματος που έχει να κάνει με ένα "πακέτο στοιχειώδους ασφάλειας", δηλαδή εργασίας, μισθού και πρόνοιας. Ο κίνδυνος της "μεγάλης ανεργίας" - υπαρκτός - υπονομεύει καθοριστικά τον πιο πάνω συμβιβασμό. Γι' αυτό τα πράγματα στον τομέα κοινωνία είναι πολύ δύσκολα και οριακά. Υπάρχει μια αόρατη "κόκκινη γραμμή", που αν η κυβέρνηση την υπερβεί θα βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).

Ο ΚΑΗΜΟΣ ΤΟΥΣ: «Πρόκειται για συμπεριφορά που κατεβάζει την Ελλάδα στη θέση του απόβλητου και του αποσυνάγωγου. Τέτοιο δικαίωμα πολιτικής προσβολής ακόμη κι αν επικαλεστούν Συνθήκες, δεν έχουν οι μεγάλοι Ευρωπαίοι εταίροι, διότι αναμοχλεύουν μνήμες "ιδιόμορφης οικονομικής κατοχής". Αν δεν τους νοιάζει αυτό, ας σκεφτούν ότι έτσι δυναμιτίζουν τη ζώνη του ευρώ» (από το κύριο άρθρο στην ΑΥΓΗ).

ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ: «Οσοι αναφωνούν περί "νέας κατοχής", "γκεστάπο" στην Ελλάδα, σαν τους οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και κάτι αριστερούτσικους ΝΑΡίτες, ενισχύουν την κινδυνολογία, άρα σπέρνουν συγχύσεις, υπονομεύοντας την ταξική πάλη» (το σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).