Του Ηλία Μακρή από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Το κεφάλαιο γνωρίζει πως δεν μπορεί να στηρίζει για πάντα την εξουσία του στην ικανότητα των αστικών κομμάτων να ενσωματώνουν τμήματα της εργατικής στην πολιτική τους δύναμη.

Αργά ή γρήγορα, οι εργάτες και τα παιδιά τους βγαίνουν στο δρόμο όχι μόνο με συνδικαλιστικά αιτήματα, αλλά και με αναγωγή αυτών των αιτημάτων στο κεντρικό πολιτικό πρόβλημα. Κι εκεί αναγκαστικά συναντούν με ταξικούς όρους και την πολιτική εκπροσώπησή τους, το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Οι κινητοποιήσεις για την Παιδεία, ακόμα κι όταν το αίτημα είναι «επί μέρους», ενσωματώνουν έντονα το στοιχείο της ταξικής θέσης των παιδιών που κινητοποιούνται.

Σαν τέτοιες είναι «εκτός ελέγχου», ανησυχούν την αστική τάξη. Κι έτσι οι διευθυντές της εκπαίδευσης, σωστά από τη σκοπιά της τάξης που υπηρετούν, σπεύδουν να βρουν τον κομμουνιστικό δάκτυλο.

Αυτό όμως, η καταγγελία του κομμουνιστικού δακτύλου ως υποκινητή, δεν αρκεί. Ετσι, παράλληλα, καλλιεργείται μια φιλολογία περί τάξεων που επιχειρεί να εξαφανίσει τη βασική ταξική διαφορά (εργάτες - κεφάλαιο) για να μπορέσει να εξαφανίσει και τον ταξικό πόλεμο.

Φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες όλο και πιο συχνά αναφέρονται σε μια κατ' όνομα - ανύπαρκτη πραγματικά - «μεσαία τάξη». Οταν μιλάνε γι' αυτήν δεν αναφέρονται στους κλασικούς μικρομεσαίους αυτοαπασχολούμενους. Επιχειρούν να χαϊδέψουν τα αυτιά μιας ομάδας του πληθυσμού, που κινείται σε κάπως ανώτερο μισθολογικό - μορφωτικό επίπεδο από αυτό του κλασικού μισθωτού, που, ενώ έχουν κερδηθεί με την αστική ιδεολογία ως τρόπο ζωής, δεν μπορούν να ανταποκριθούν και οικονομικά στις απαιτήσεις αυτού του τρόπου ζωής. Τους ονομάζουν, λοιπόν, τάξη και, μάλιστα, μεσαία.

Ετσι, από τη μια, ενισχύουν την αυταπάτη τους ότι δεν ανήκουν στην εργατική τάξη και, παράλληλα, τους ενισχύουν την αίσθηση ότι μπορούν να «εξελιχθούν» και σε αστούς. Το φαινόμενο δεν είναι νέο. Αλλωστε, είναι τα στρώματα που κάνει συμμαχίες η αστική τάξη. Και εμφανίζουν τη «μεσαία τάξη» με ένταση, κάθε που η εργατική τάξη αρχίζει να συντονίζει τα βήματά της ως τάξη απέναντι σε άλλη τάξη, το κεφάλαιο, για να εμποδίζουν διαδικασίες εξασφάλισης της ταξικής της ενότητας και των δικών της συμμαχιών.

Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο - όταν η αστική τάξη συγκεντρώνει και σε επίπεδο οργάνωσης των πολιτικών κομμάτων που τη στηρίζουν δυνάμεις (σ' αυτήν τη διαδικασία εντάσσεται το νέο «Δημοκρατικό Κόμμα» στην Ιταλία)- εντείνεται και η πολιτική συμμαχιών της, έτσι που ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού να συσπειρώνονται γύρω από τη γραμμή του κεφαλαίου.

Σήμερα αυτή η γραμμή προσπαθεί να περάσει σαν αυτονόητο ότι η γενική ευημερία εξαρτάται άμεσα από την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, ανταγωνιστικότητα στην οποία καλούνται να συμβάλουν τα μέγιστα - προσδοκώντας κάποιο όφελος - τα σπουδαγμένα τμήματα των εργαζομένων. Πρόκειται για δόλωμα ενσωματωμένο στο αγκίστρι. Δεν υπάρχει περίπτωση να το δαγκώσεις, χωρίς να καταπιείς και το αγκίστρι.

Αυτό το δόλωμα δεν πρέπει να το τσιμπήσει η μεγάλη πλειοψηφία της μισθωτής διανόησης. Ειδικά τώρα, που η εργατική τάξη πασχίζει να βοηθήσει τα παιδιά της να σταθούν όρθια στο μετερίζι.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Φοιτητές - σπουδαστές - μαθητές - γονείς ΣΗΜΕΡΑ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΝ κατά της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής

ΤΟ ΒΗΜΑ: Η βόμβα των πτυχίων εκρήγνυται στις 20 Οκτωβρίου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ξαναζούμε το όνειρο

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: 600 ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ σε φτωχά νοικοκυριά

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Ετσι θα στηριχτούν οι φτωχοί Ελληνες

Η ΧΩΡΑ: Σανίδα σωτηρίας για 2 εκατ. φτωχούς το Ταμείο Συνοχής

Ο ΛΟΓΟΣ: ΤΑΜΕΙΟ κατά της φτώχειας

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Μετωπική σύγκρουση Παπανδρέου με Βενιζέλο

ΑΥΡΙΑΝΗ: Η μαμά του Γιωργάκη σε επιστολή της αποκαλεί ΚΑΘΑΡΜΑ ΤΟΝ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ

Η ΑΥΓΗ: Αλλαξοσκούφης

ΤΑ ΝΕΑ: Δυστυχώς σας κοροϊδέψαμε

ΕΘΝΟΣ: ΒΡΟΧΗ ΦΟΡΩΝ και... ομπρέλα στον Καραμανλή

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΚΟΡΟΪΔΙΑ παίζουν τον παπά με τον ΦΠΑ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Νέος μέτοχος στην ΤΙΤΑΝ

«Ενα τέρας γεννιέται στην Ευρώπη. Εχει ήδη κάνει την εμφάνισή του στη Βρετανία και τη Γερμανία, ενώ από την περασμένη Κυριακή η καρδιά του άρχισε να χτυπάει και στο πολιτικό εργαστήριο της Ιταλίας. Κυρίες και κύριοι, σας παρουσιάζουμε το Ενιαίο Κόμμα (...) Το τελετουργικό είχε μια δημοκρατική γεύση. Οι φίλοι και οι ψηφοφόροι του κόμματος (...) έναντι «εισιτηρίου» ενός ευρώ, έλαβαν μέρος σε αυτό το θεαματικό γεγονός και αποφάσισαν ποιος θέλει να τους εκπροσωπήσει.

(...) οι κληρονόμοι της ιταλικής Αριστεράς ξέκοψαν οριστικά από την ιστορία της, «πετώντας στον Τίβερη το κλειδί», όπως λένε στη Ρώμη για κάποιον που βιάζεται να σβήσει από τη μνήμη του κάτι που τον βασανίζει. Τι απέμεινε; Ενα νέο κόμμα που ξεμπέρδεψε οριστικά με τη φιλοδοξία της αλλαγής. Θα είναι ένα κόμμα διαχείρισης της εξουσίας στο οποίο, με απλά λόγια, θα μπορούν να συμμετέχουν όλοι. Και για να μπορούν να συμμετέχουν όλοι, ο Βελτρόνι υποσχέθηκε να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα: τα υπερκέρδη των επιχειρήσεων με τις αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων. Ολοι θα πάρουν το κατιτί τους, δηλαδή. Ετσι πεθαίνει η πολιτική. (...)

Για να ολοκληρωθεί η προσωπικότητα του τέρατος, θα χρειαστεί να εξοντωθούν όσα αριστερά κόμματα θα αρνηθούν να συμμετάσχουν στο πείραμα. (...) στο Ενιαίο Κόμμα δε χωρούν συγκρούσεις. Μόνο συναινέσεις, τόσες όσες απαιτεί η διαχείριση της εξουσίας. Από όλη αυτή την τερατογένεση όμως δεν αποκλείεται να βγει κάτι καλό. Γιατί δε θα βλέπουμε πια πολιτικάντηδες να ανεμίζουν μπροστά στη μύτη μας σημαίες και λάβαρα που δεν τους ανήκουν»

(τα αποσπάσματα από κείμενο του Ρούσσου Βρανά στα ΝΕΑ).

Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΛΑΤΕΙΑ: «Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι με βάση τη φορολογική τους δήλωση δε θεωρούνται φτωχοί και όμως είναι ο κορμός της ελληνικής κοινωνίας. Είναι η μεσαία τάξη (...) για όλους αυτούς δε μιλά κανένας γιατί δε στεγάζονται κάτω από τη γενική ταμπέλα "φτώχεια" (...) αυτά είναι τα στρώματα που πηγαίνουν τις χώρες μπροστά» (ο Μ. Κοττάκης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

Ο ΔΙΑΓΚΩΝΙΣΜΟΣ ΓΙ' ΑΥΤΗΝ: «Τα σοσιαλδημοκρατικά και αριστερά κόμματα δίνουν μάχη - εντός και εκτός των "τειχών τους" - ώστε να προωθείται ένας σύγχρονος κοινωνικός μετασχηματισμός, προς όφελος των μικρομεσαίων στρωμάτων» (η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κατερίνα Μπατζελή / ΒΡΑΔΥΝΗ).

ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ: «Σε "επιδημία" εξελίσσονται πλέον οι καταλήψεις των σχολείων της Λάρισας αφού καθημερινά προστίθενται και άλλες σχολικές μονάδες στον χορό των κινητοποιήσεων και η κατάσταση τείνει πλέον να ξεφύγει από κάθε έλεγχο (...) στο θέμα αναφέρθηκε ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας Ι. Καραμήτρος, λέγοντας ότι "οι καταλήψεις κατευθύνονται από συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, κανείς δεν έχει δικαίωμα να υποκινεί τους μαθητές, δεν μπορεί μια μειοψηφία να εμποδίζει την πλειοψηφία"» (το ρεπορτάζ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).