Τα καλλιστεία μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πασχίζουν για την ενίσχυση της εξουσίας του κεφαλαίου, όλο και πιο καθαρά πλέον γίνονται για το ποιος παρουσιάζει πιο ελκυστικό πρόγραμμα αναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου. Ετσι που ό,τι στις εκλογές της 6ης Μάη καταγράφηκε σαν μαζική καταδίκη του μνημονίου και απεγκλωβισμός από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να μαντρώνεται πια στην επανασύσταση του αστικού πολιτικού συστήματος με τα ίδια παλιά υλικά που πλέον εμφανίζονται με νέο όραμα τη «διαπραγμάτευση». Ετσι που να καταλαγιάζει η λαϊκή οργή κι από ποτάμι ανατροπής να γίνεται χυλός υποστήριξης των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Οι αναλύσεις - προβλέψεις του ΚΚΕ επιβεβαιώνονται πριν καν φτάσει η 18 Ιούνη. Μετά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τώρα πια στο σύνολό τους και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν πολύ καθαρά τι θα γίνει στις 18. Οτι θα διασφαλίσουν πάση θυσία τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οι όρκοι πίστης στην επιχειρηματικότητα και την ανάγκη να υπάρξουν καπιταλιστικά κέρδη για να έχει ελπίδα ο εργάτης ότι θα περισσέψει κάποιο κόκαλο και γι' αυτόν, δίνουν και παίρνουν. Δικαίως - από τη σκοπιά των συμφερόντων που εκφράζει - ως και η «Καθημερινή» αναγνωρίζει ότι με το νέο σχήμα της σοσιαλδημοκρατίας το μέλλον για τους καπιταλιστές μπορεί να είναι ξανά ελπιδοφόρο. Η προγραμματική διαφορά του υπό σύσταση νέου κεντροαριστερού πόλου με τον επίσης υπό ανασύσταση κεντροδεξιό πόλο έχει σχεδόν πια μηδενιστεί. Το μαρτυρούν όχι μόνο τα άρθρα στην «Αυγή» που διαβεβαιώνουν την αστική τάξη ότι η νέα αριστερά θα κυβερνήσει έτσι που να βοηθά την αύξηση του πλούτου, δηλαδή με μέτρα που θα συμβάλουν στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργατών, αλλά και οι προτροπές του συνόλου των αστικών εφημερίδων να λυθεί πλέον και η μόνη εκκρεμότητα, ο σχηματισμός κυβέρνησης, αφού έτσι κι αλλιώς στο θέμα της εξουσίας έχει ήδη διασφαλιστεί ότι τα πράγματα θα μείνουν ως έχουν... Αν μπορούσαν να σχημάτιζαν κυβέρνηση και χωρίς εκλογές δε θα είχαν πρόβλημα, οι ρόλοι πλέον είναι ήδη μοιρασμένοι.

Με καθαρές πλέον τις θέσεις καθενός από τους διεκδικητές της κυβέρνησης τόσο ως προς το βασικό προσανατολισμό, όσο και ως προς τις αποκαλυπτικές λεπτομέρειες για το ποια τάξη θα κερδίζει και την επομένη των εκλογών, κανείς δε θα μπορεί να πει μετά ότι η όποια κυβέρνηση προκύψει αθέτησε υποσχέσεις. Από σήμερα ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ προδιαγράφουν το άδηλο μέλλον των εργατών. Από σήμερα μιλούν για μέτρα υπέρ του κεφαλαίου. Και δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς.

Το πρόγραμμα που παρουσίασε η ΝΔ, το πανομοιότυπο του ΠΑΣΟΚ και οι μεγαλοστομίες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κοινό παρονομαστή την αποδοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Επικαλούνται γι' αυτήν την κοινή τους θέση την αποδοχή της ΕΕ από μεγάλα τμήματα του λαού, τον οποίον έχουν φροντίσει από καιρό να εκπαιδεύσουν σ' αυτήν την αποδοχή.

Το γεγονός ότι μεγάλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων δεν είναι έτοιμα να αποδεχτούν ότι παραμονή στην ΕΕ ισοδυναμεί με καταστροφή, πράγματι δυσκολεύει την οργάνωση της πάλης για την αποδέσμευση. Αλίμονο όμως σ' όσους υπερασπίζονται το δίκιο της εργατικής τάξης αν δεν κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να ανοίξει αυτός ο δρόμος.

Οποια κυβέρνηση στις 18 Ιούνη πρέπει να βρει απέναντι ετοιμοπόλεμο λαϊκό κίνημα. Κι απ' αυτήν την άποψη η ενίσχυση του ΚΚΕ ισοδυναμεί με αύξηση της βασικής δύναμης πυρός του λαϊκού κινήματος.

Την ώρα που οι δυνάμεις υπεράσπισης του κεφαλαίου τονίζουν ότι κύριο είναι να λειτουργήσει καλύτερα ο καπιταλισμός για να υπάρχει πλούτος, το ΚΚΕ θα επιμένει να δείχνει στην εργατική τάξη ότι ο παραγόμενος πλούτος με ιδιοκτήτες στα μέσα παραγωγής τους καπιταλιστές, θα γίνεται όλο και πιο σφιχτή θηλιά στο λαιμό της.

Με δεδομένους πια τους όρκους πίστης από ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ στην επιχειρηματικότητα, στις 18 Ιούνη το εργατικό κίνημα πρέπει να 'ναι έτοιμο να αντιμετωπίσει όχι μόνο μια κυβέρνηση αλλά το σύνολο της αστικής τάξης με όλα της τα κόμματα σε παράταξη.

Οι προβλέψεις για την κατάσταση στην Ευρωζώνη μαρτυρούν πως αυτή η μάχη δε θα είναι περίπατος για την αστική τάξη. Η ανάθεση στη νέα σοσιαλδημοκρατία του καθήκοντος να κρατήσει καθηλωμένους τους λαούς δεν αρκεί. Το εργατικό κίνημα μπορεί να γράψει νέες λαμπρές σελίδες σ' αυτήν την αντιπαράθεση.

Το ΚΚΕ - είναι απόλυτα καθαρό πλέον σε όλους - έχει πάρει ήδη θέση στα μετερίζια της πρώτης γραμμής. Η πρόσκληση μάχης απευθύνεται σ' έναν προς έναν κάθε εργαζόμενο, αγρότη, αυτοαπασχολούμενο, σε γυναίκες και παιδιά.

Απέναντι στην πανστρατιά της αστικής τάξης είναι επείγον να αντιπαρατεθεί όσο το δυνατόν ισχυρότερο το εργατικό - λαϊκό κίνημα με το ΚΚΕ μπροστά.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Ο ΛΑΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ με δυνατό ΚΚΕ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Φήμες για επαφές Ισπανίας - ΔΝΤ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Η Ισπανία τρομάζει την ΕΕ

ΤΑ ΝΕΑ: ΔΝΤ και Μέρκελ ανοίγουν παράθυρο

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: 18 προτάσεις για την οικονομία

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: 18 δεσμεύσεις Σαμαρά

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: «Ετσι θα βγούμε από την κρίση»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Πακέτο σωτηρίας για κοινωνία - οικονομία

Η ΑΥΓΗ: Μνημόνιο με «θα» από Σαμαρά

ΑΥΡΙΑΝΗ: Στην τσέπη της τρόικας

ΕΘΝΟΣ: Κίνδυνος θάνατος η έλλειψη φαρμάκων

Ο ΛΟΓΟΣ: ΝΕΑ ΑΠΟΓΡΑΦΗ συνταξιούχων του ΙΚΑ - ΕΤΑΜ

Η ΝΙΚΗ: Οικογένεια διέγραψε το 75% των δανείων της

«...η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (...) είναι αρκετά αποκαλυπτική για τις στρατηγικές επιδιώξεις του ευρωπαϊκού κεφαλαίου σε συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης (...) Το μήνυμα που στέλνει (...) είναι: καμία υποχώρηση στα προγράμματα λιτότητας, είτε αυτά εκφράζονται με μνημόνια, είτε χωρίς μνημόνια. Στα πλαίσια αυτά, απαιτεί την προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στις ιδιωτικοποιήσεις, στη λήψη μέτρων για τη "δημοσιονομική εξυγίανση" και στην εφαρμογή πολιτικών ενίσχυσης των μονοπωλιακών ομίλων (...) τα σκληρά μηνύματα (...) που στέλνει η Εκθεση, διαλύουν τον μύθο ότι μετά την επικράτηση Ολάντ στη Γαλλία δημιουργούνται οι προϋποθέσεις θετικών, φιλολαϊκών αλλαγών σε όλη την Ευρώπη (...) κυβερνήσεις - ευρωπαϊκή γραφειοκρατία - μονοπωλιακοί όμιλοι, όχι μόνο αρνούνται κάθε διαπραγμάτευση των πολιτικών της σκληρής λιτότητας, αλλά αντίθετα, περνούν στην αντεπίθεση απαιτώντας νέες θυσίες και νέες εκατόμβες από τους ευρωπαϊκούς λαούς (...) Το κεφάλαιο, διαβλέπει την έξοδο από την οικονομική κρίση, μόνο μέσα από την εφαρμογή πολιτικών που συνθλίβουν τους εργαζόμενους και κονιορτοποιούν δικαιώματα και κατακτήσεις αιώνων.

(...) οι εργαζόμενοι θα πρέπει να κατανοήσουν, ότι η εφαρμογή προγράμματος φιλολαϊκών αλλαγών, περνάει σήμερα μέσα από τη σύγκρουση και τη ρήξη με τις στρατηγικές επιλογές του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου. Οι εκπρόσωποί του δε διαπραγματεύονται ακόμη και μια πιο λάιτ εκδοχή της λιτότητας, όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι γιατί είναι δογματικοί και σαδιστές, αλλά επειδή έχουν κατανοήσει πολύ καλά, ότι η έξοδος από την οικονομική κρίση δεν μπορεί να είναι αναίμακτη. Οτι για να διασωθούν οι μονοπωλιακοί όμιλοι, θα πρέπει να συνθλιβούν οι λαοί. Και από την άποψη αυτή, δεν μπορούμε παρά να τους αναγνωρίσουμε ταξική συνέπεια.

Οι λαμπρές σελίδες της Ιστορίας, δεν γράφονται σε γραφεία, σε συναθροίσεις πεφωτισμένων, πολύ δε περισσότερο, οι μεγάλες στιγμές της Ιστορίας, δεν αποτυπώνονται, όταν οι λαοί είναι στη γωνία. Ο λαός καλείται σήμερα να γίνει πρωταγωνιστής ο ίδιος. Πρώτος σταθμός αυτής της διαδρομής, η ισχυροποίηση του ΚΚΕ στις εκλογές της 17ης Ιούνη. Γιατί πανίσχυρο ΚΚΕ σημαίνει πανίσχυρος λαός. Γιατί αυτές οι δυο έννοιες πάντα συμβαδίζουν» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ 'ΝΑΙ... «Μια διαδικασία σταδιακής διάλυσης, γενικής παράλυσης του παραγωγικού ιστού της χώρας, της ελληνικής οικονομίας συνολικά, αποτυπώνεται στα στοιχεία για την πορεία βασικών οικονομικών δεικτών (...) Η ακυβερνησία πρέπει να τερματιστεί το ταχύτερο δυνατό. Πρέπει πάση θυσία να σχηματιστεί κυβέρνηση στις 18 Ιουνίου» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Η ΕΝΙΑΙΑ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ: «Για να αποτραπεί η διαφαινόμενη κατάρρευση η Ελλάδα πρέπει να απεγκλωβιστεί από το Μνημόνιο και να διαπραγματευθεί με την Ευρωζώνη όχι απλώς τη χαλάρωση της θηλιάς αλλά ένα εναλλακτικό πρόγραμμα ανάταξης» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΕΡΔΟΣ: «Αναδιανομή πλούτου; (...) αν πράγματι μειώνονται τα εισοδήματα όλων (...) για ποια αναδιανομή πλούτου μπορούμε να μιλήσουμε σήμερα; (...) το επείγον είναι να υπάρξει σταθεροποίηση (...) ώστε και οι δυνατότητες πλουτισμού που υπάρχουν να γίνουν πραγματικές και επομένως να έχουν περιεχόμενο οι πολιτικές αναδιανομής» (από άρθρο στην ΑΥΓΗ).

ΔΟΥΛΕΥΕ ΣΚΛΑΒΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΧΡΕΗ: «Ο Γκίζι τονίζει πως και βέβαια ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να αποπληρώσει το χρέος (...) δεν ζητάει επιπλέον χρήματα (...) θέλει να κατευθύνει τα χρήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνουν επενδύσεις (...) να αυξήσει τα έσοδα και να αποπληρώσει το χρέος» (ο Γκρέκορ Γκίζι / ΑΥΓΗ).

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΑΝ ΝΕΟ: «Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ (...) είναι αποτέλεσμα τροφοδότησης (...) το ρεύμα που τάχθηκε άκριτα υπέρ του Γ. Παπανδρέου στην εσωτερική αναμέτρηση του 2007 και τον απογείωσε στις εκλογές του 2009 αιμοδοτεί σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ (...) αυτό ακυρώνει την "ικανότητα αυτοπροσδιορισμού" που αναγνώρισε - από ουδέτερα έως κολακευτικά - στην Κουμουνδούρου ο Κώστας Λαλιώτης (...) η πολιτική που ακολουθεί ο Τσίπρας προϋπήρχε του Τσίπρα» (από άρθρο στα ΝΕΑ).