Πώς έγινε και η Γερμανία από παράδειγμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης - πρότυπο για την αντιμετώπιση του κομμουνισμού - να παρουσιάζεται, τελικά, σαν το μαύρο πρόβατο μεταξύ των καπιταλιστικών χωρών, τόσο που να χρειάζεται ξανά μια «ιερή συμμαχία» για την αντιμετώπισή της, την τρίτη κατά σειρά, όπως γράφουν;

Για να απαντήσεις δεν αρκεί να μιμηθείς τον Κλίντον που ψάχνοντας ατάκα για τα μέσα ενημέρωσης είπε το γνωστό «είναι η οικονομία ηλίθιε» (ούτε βέβαια να μιμηθείς καρικατούρες της φράσης του Κλίντον).

Κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος που να μην καταλαβαίνει ότι είναι η οικονομία το θέμα. Χρειάζεται, όμως, και κάτι ακόμα.

Ορισμένοι βγάζουν μπιμπίκια όταν το ΚΚΕ εκτιμά ότι η Ελλάδα μετέχει στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα - έστω και από υποδεέστερη θέση. Μ' αφορμή τις εξελίξεις στην Κύπρο, το μονοπωλιακό κεφάλαιο της χώρας μας έρχεται να ομολογήσει πως μετέχει στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα και ότι η θέση του στην αλυσίδα είναι ανάλογη με τη θέση της Κύπρου στην αλυσίδα. Το κρατάμε, απλά, ως σημείωση. Οπως ελπίζουμε ότι το κρατάνε και εργατικές - λαϊκές δυνάμεις στην Κύπρο για να μπορούν να ερμηνεύουν τις εξελίξεις, όχι σαν ένα κακό της μοίρας, ή έναν κακό χειρισμό που αύριο θα διορθωθεί, αλλά σαν βάση της ανάλυσης που είναι αναγκαία για να ξέρεις ποιον έχεις απέναντι και άρα για τι πράγμα πολεμάς.

Διάλειμμα: Ολα καλά! Κοιτάς την Κύπρο και ξεχνιέσαι. Αλλοι έχουν τώρα το πρόβλημα, λες...

Παρά την πρόσκαιρη κακοκαιρία που προβλέπει η Μετεωρολογική, το πολύ κακό πέρασε, οι μέρες μεγαλώνουν, το κρύο είναι πίσω, συνηθίσαμε να ζούμε με τα στοιχειώδη, συνήθισαν και οι τράπεζες στο γεγονός ότι κανένας δεν πληρώνει γιατί πολύ απλά δεν έχει να πληρώσει, θα συνηθίσει και η εφορία.

Μετά θα ξυπνήσουμε. Γιατί ο κοινωνικός χειμώνας όχι μόνο παραμένει εδώ αλλά και γίνεται όλο και πιο βαρύς. Το μαρτυρούν οι εξελίξεις και στην Κύπρο. Το ομόφωνο σχέδιο που συμφωνήθηκε δηλώνει απλά ότι θα πληρώσουν ακριβά τη διάσωση του τραπεζικού κεφαλαίου οι εργαζόμενοι. Οπως εδώ το «κούρεμα» το πλήρωσαν ακριβά τα ασφαλιστικά ταμεία, έτσι κι εκεί θα το πληρώσουν ακόμα πιο ακριβά καθώς στον ντορβά μπαίνει όλο το ταμείο τους. Συν τα αποθέματα χρυσού, συν κάθε περιουσιακό στοιχείο του κυπριακού κράτους, το τίμημα παραείναι βαρύ.

Κάπως έτσι, νωρίτερα απ' ό,τι περίμεναν πολλοί, έχουμε μια επανάληψη στην πράξη του γνωστού παραμυθιού με το λαγό και τη τίγρη. Στο παραμύθι όλα λήγουν καλά όταν εμφανίζεται η τίγρης κι ο λαγός το ρίχνει στο καλαμπούρι. Στην περίπτωση της Κύπρου δεν υπάρχει καλαμπούρι για να δοθεί λύση.

Με τον κυνισμό που τον διακρίνει ο Στουρνάρας δήλωνε προχτές το βράδυ ότι οι Κύπριοι έχουν μόνο μερικές ώρες στη διάθεσή τους. Χτες το μεσημέρι, πράγματι, οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι κατέληξαν σε μια θέση που μοιάζει με καλαμπούρι για όσους ασχολούνται με τα οικονομικά. Κοντός ψαλμός ως την επόμενη Δευτέρα, όπου παράλληλα με τις ελληνικές σημαίες στις παρελάσεις θα κυματίζουν και οι αποφάσεις για την Κύπρο, θα έχει δηλαδή εμφανιστεί η τίγρης στην πιάτσα και θα έχει αποκατασταθεί η τάξη, δηλαδή θα έχει κάτσει κάθε καπιταλιστής στον πάγκο του. Κάποιοι θα χάσουν, άλλοι θα κερδίσουν.

Ισως, όμως, τα πράγματα να μην είναι τόσο τραγικά όσο τα περιγράφει ο αναλυτής στην «Ημερησία», ο οποίος επιμένει εδώ και καιρό στο σενάριο ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος. Μπορεί τα πράγματα να είναι πολύ απλά. Να έχει γίνει τόσο πολύ κιμάς το μυαλό των ανθρώπων που να μην μπορούν να δουν τον αντίπαλο, να γίνονται, δηλαδή, κρέας για τα κανόνια κι ακόμα να προσκυνάνε το χέρι που τους οδηγεί στην ήττα.

Σε κάθε περίπτωση τα δύσκολα είναι μπροστά.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ για τη χρηματοδότηση της Κύπρου

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Αναζητούν συμβιβασμό

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αγωνιώδεις προσπάθειες για λύση

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: «Μάχες» σε τριπλό μέτωπο για την κυπριακή διάσωση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Στην πρέσα η Κύπρος

ΕΘΝΟΣ: Ανώμαλη προσγείωση, σφίγγει τη θηλιά η Ευρώπη

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Βασανιστήριο Μέρκελ στην Κύπρο

ΤΑ ΝΕΑ: Από την Ρωσία χωρίς αγάπη

Η ΕΛΛΑΔΑ: Το κυπριακό ευρώ κρίνεται στη Μόσχα

ΕΣΤΙΑ: Πού οδηγεί η πολιτική των «όχι»

Η ΑΥΓΗ: Σκληρή διαπραγμάτευση

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Η λύση για την Κύπρο

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Ρώσικη ρουλέτα

«Στον κυπριακό λαό επιβάλλονται βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα από ΕΕ, ΔΝΤ, κυπριακή κυβέρνηση. Δεν αφορούν μόνο το απαράδεκτο "κούρεμα" των λαϊκών καταθέσεων, αλλά χτυπούν το σύνολο των δικαιωμάτων των εργαζομένων, προωθούν τις ιδιωτικοποιήσεις και είναι ίδια με τα μέτρα που πλήττουν τον ελληνικό λαό και τους άλλους λαούς της ΕΕ».

«Η κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης στην Κύπρο αποδεικνύει για μια ακόμη φορά το μέγεθος της εξαπάτησης των λαών από εκείνες τις δυνάμεις που προπαγάνδιζαν ότι η ένταξη στην ΕΕ θα φέρει ευημερία, σύγκλιση, αλληλεγγύη προς όφελος των λαών. Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση και δεν αλλάζει. Είτε επικρατούν μέσα σε αυτήν η Γερμανία και οι χώρες που συντάσσονται μαζί της, είτε διαμορφωθούν άλλοι άξονες και συμμαχίες, όπως η συμμαχία των χωρών του Νότου, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, η ουσία παραμένει ίδια: Οτι η ΕΕ είναι μια λυκοσυμμαχία που επιτίθεται συνολικά σε βάρος των εργαζομένων προκειμένου να εξασφαλίσει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων».

«Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι σήμερα, σε συνθήκες βαθύτατης κρίσης, δυναμώνουν και οι φυγόκεντρες τάσεις στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, ενισχύονται οι ανταγωνισμοί μεταξύ χωρών και τμημάτων του κεφαλαίου, για το ποιος θα βγει πιο κερδισμένος από την κρίση, ποιος θα χάσει λιγότερα. Ενισχύονται οι ανταγωνισμοί για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και ενεργειακών δρόμων, ιδιαίτερα στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου, με απρόβλεπτους κινδύνους για τους λαούς» (το πρωτοσέλιδο σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

Η ΣΚΑΚΙΕΡΑ: «Δεν χρειάσθηκαν παραπάνω από τρία χρόνια διαχείρισης στην κρίση της Ευρωζώνης για να καταγραφούν κοσμογονικές αλλαγές: η σύγκρουση Βερολίνου - Ουάσιγκτον (...) απονεύρωσε τη διατλαντική σχέση, ακύρωσε το ΝΑΤΟ και κατέστησε τη Γερμανία την υπ' αριθμόν μία απειλή για τη σταθερή επιστροφή των ΗΠΑ στην ανάπτυξη (...) Η πολιτική του Βερολίνου (...) επαναχάραξε μια διαχωριστική γραμμή στη Γηραιά Ηπειρο, με την ακύρωση στην πράξη της πορείας από την Πτώση του Τείχους τον Νοέμβριο του 1989 μέχρι την πλήρη ένταξη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης στην ΕΕ τον Δεκέμβριο του 2002 (...) Η απόφαση του Eurogroup (...) είναι η πρώτη σοβαρή αντιπαράθεση Μόσχας - Βερολίνου μετά την ιστορική συνάντηση του Ιουλίου του 1990 στον Καύκασο των Κολ - Γκορμπατσόφ, που άνοιξε τον δρόμο στη συγκρότηση ενιαίας Γερμανίας (...) Το μήνυμα του Βερολίνου προς την Ουάσιγκτον είναι γνωστό από το Καλοκαίρι του 2011, όταν ο Σόιμπλε δήλωνε απαξιωτικά ενώπιον του Αμερικανού ομολόγου του Γκάιτνερ ότι αυτοί που ευθύνονται για την κρίση δεν δικαιούνται να κάνουν υποδείξεις σε άλλους (...) Χρειάσθηκε το τελεσίγραφο του Eurogroup προς τη Λευκωσία για να διαβάσουμε και το γερμανικό μήνυμα προς τη Μόσχα: Η Γερμανία πιστεύει ότι μπορεί να διατυπώσει το πλαίσιο και τους κανόνες μιας ειδικής σχέσης από την οποία εξαρτάται πολύ περισσότερο η Μόσχα παρά το Βερολίνο (...) Είναι φανερό ότι η πρωτοβουλία κινήσεων αλλά και η ευθύνη για τη συγκράτηση της αποσταθεροποιητικής γερμανικής αλαζονείας ανήκει στην Ουάσιγκτον, με πρώτη επείγουσα προτεραιότητα την οριστική εκκαθάριση εκκρεμοτήτων με τη Μόσχα από την αντιπυραυλική ασπίδα μέχρι τον ανταγωνισμό για τα δίκτυα μεταφοράς ενέργειας (...) Η μόνη άγνωστη παράμετρος των μεσοπρόθεσμων διεθνών συσχετισμών είναι η διαμόρφωση μιας συσπείρωσης ενάντια στον διεθνή ταραξία, έναν ρόλο που για τρίτη φορά σε έναν αιώνα διαδραματίζει η Γερμανία» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΤΟ ΠΡΟΓΕΦΥΡΩΜΑ: «Η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση (...) έδωσε στην Κύπρο τα όπλα για να παίξει σημαντικό οικονομικό ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο (...) Με την οποιαδήποτε διαταραχή μπαίνουν σε κίνδυνο οι μεγάλες κοινές κατακτήσεις Ελλάδας και Κύπρου!» (στα ΝΕΑ).

Η ΠΡΕΜΟΥΡΑ: «Οι ώρες είναι προφανώς κρίσιμες, ιστορικές (...) Ο ελληνισμός δεν έχει περιθώρια για νέες εθνικές καταστροφές» (στο ΒΗΜΑ).

ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ: «Ενδεχομένως κάποιοι να θέλουν να δοκιμάσουν και στην Ελλάδα μια κρίση που θα κρατήσει κλειστές τις τράπεζες για πολλές ημέρες και θα φέρει τη χώρα στο χείλος της καταστροφής» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).